Hab Kernle g’säjt in de Garde,die Kernle han d’Eltre mir g’schenkt

mini Mueder het g’sait, an’s Herz mir geleit, bewahr se, diss isch dini Sproch!

Jetz bliehje schun vun alle Artedöisigi Bliemle so schöen,

‘s isch e wertvolli Sort, jedi Bluem isch e Wort,e Edelstein vun unsre Sproch.

‘s Friehjohr klopft an unsre Tierkomm rin un mach uns d’Pläsier,

de Winter isch rum, mir bliewe nimm stumm:

Mül uf! Erüs mit de Sproch!

‘s lejt ebs in de Luft, schmecksch nit denne

Duft:

de Bluescht vun unsere Sproch!

un d’Schwälmle han ‘s Nescht wider g’funde

un ‘s Meisele singt uns sin Lied:

lach un sej froh denn d’Zit isch jetz

do, d’Zit, fer unseri

Sproch!

Die Bliemle diss sin unsri Kinder mir genn ne mit uf ihrem Wäj,

De Some in d’Hand, dass bliehjt ‘s Elsassland noch vieli hunderti Johr

E Friehjohr fer unseri Sproch, hit singe mr ’s alli im Chor,

mir fiere mitnand, es freit sich min Land,

So mancher Traum wurd hit wor,

viellicht isch’s nit wit, do kommt mol e Zit,‘s wär ‘s ganze Johr Friehjohr fer d’Sproch!

‘s wär ‘s ganze Johr Friehjohr fer d’Sproch!