Διαθεματική προσέγγιση στον Καβάφημια απόπειρα διδακτικής προσέγγισης

1999 – 2000

2

Σχέδιο Εργασίας

Χώρος: Η ΣΤ τάξη του 4ο Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης

Χρόνος: Η σχολική χρονιά 1999 – 2000

Συμπληρωματικά προγράμματα: Σκυταλοδρομία Ανάγνωσης, Βιβλιοπαρουσιάσεις, Πολιτιστικά – Περιβαλλοντικά Προγράμματα, Γλώσσα, Ιστορία.

Αριθμός: 28 παιδιά ( 17 αγόρια – 11 κορίτσια)

Πρώτη γνωριμία με τον ποιητή: ( Μέσα από ποιήματα και πεζά του βιβλίου «ΗΓλώσσα μου, ΣΤ», «Σπίτι με κήπον ΣΤ» )

Τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες ( μέσα στην τάξη υπάρχουν και 6 παιδιά απόάλλες χώρες – οικονομικοί μετανάστες)

Τα 6 παιδιά μπαίνουν σε ομάδες εργασίας:

4(2 + 2), 4(3 + 1), 2, 6(5 + 1), 6(5 + 1), 6(5 + 1)

3

Η διδασκαλία της ποίησης του Καβάφη στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού μεερμηνευτική και διαθεματική προσέγγιση (σχέδια εργασίας Project). Παραδείγματα

εκφοράς γραπτού λόγου με έναυσμα από τα ποιήματα του Καβάφη.

«Σπίτι με κήπον»

«Αλεξανδρινοί βασιλείς»

«Τα άλογα του Αχιλλέα»

«Ιθάκη»

«Όσο μπορείς»

«Δυνάμωσις»

«Ένας Θεός»

«Κεριά»

«Απολείπειν ο Θεός Αντώνιος»

4

Γλωσσάρι (Καβάφη)

… του μέλλοντος, οι μέρες, σα μια σειρά κεράκια αναμμένα, μην τηνεξευτελίζεις, μες στην πολλή συνάφεια , ζωηρά, πίσω μένουν λιωμένα, κινήσεις, ομιλίες , γυρίζοντας συχνά σχέσεων, ανοησία, αν δεν μπορείς γι’αυτό, πρόληψη, δύναμη, φως, πρώτο, κοιτάζω, εμπρός, σβηστά κεριά, κυρτά ,φωνές , ιδανικές, χαμένοι, όνειρα, μέσα, ακούει το μυαλό μου, ήχο, σε μια στιγμή, σα μουσική, μακρινή, σβήνει, Πάτροκλο, σκοτωμένο, ανδρείος, δυνατός, τα’ άλογα να κλαίνε, η φύσις, αθάνατη, άψυχο, αφανιασμένο, πνεύμα χαμένο, μοίρας, τα ζώα τα ευγενή, Ιθάκη, μακρύς οδρόμος, περιπέτειες, γνώσεις, σκέψη, υψηλή, λαμπρή παράταξη, πιομπροστά, βασιλείς, ζεστή, ποιητική, θριαμβικό κατόρθωμα, τέχνης, κούφιαλόγια, βασιλείς, αν δεν μπορείς, όπως, θέλεις, προσπάθησε, μην τηνεξευτελίζεις, μες στην πόλη, συνάφεια, ξένη, φορτική, καθημερινή, ανοησία, ονείρατα, αινίγματα, ανεξήγητα, της φύσης, ακόνιζε, τα δόντια, ξαφνικήμαγεία, ριζωμένος, χωρίς, ζητήσει, κανείς, γνώση, θαμπώνω, θύμησες, θρέψεις, με πόνο … … … … … …

5

ΠΑΖΑΡΙ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Ομαδική λεξιλογική άσκηση.

Η δασκάλα επιλέγει τις ενότητες των λέξεων. Για παράδειγμα λέξεις ιστορικέ, μυθικές, φιλικές, επιθετικές, αγαπησιάρικες, συνεργατικές …

Καλό είναι επειδή υπάρχουν και 6 παιδιά οικονομικών μεταναστών με ελλιπήγνώση της ελληνικής γλώσσας να ζητήσουμε να βρουν κάποιες ίσως κοινές λέξεις. Ο Καβάφης άλλωστε συμπαθούσε τις λέξεις ανατολίτικης προέλευσης και τηναραβική τέχνη, ο οικουμενικός Καβάφης( σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια καιεβένους – Ιθάκη 1911) ως γεωγραφικά, ανατολίτικα. Η μικτή καβαφική γλώσσα, η συνειδητή ανάμιξη δημοτικής και καθαρεύουσας είναι από τα μέσα ποιητικήςέκφρασης του Καβάφη που εντυπωσίασε τα παιδιά. Θα ήταν άραγε πολύ τολμηρόαν αναγνωρίζαμε μια έκφραση γλωσσικού κοσμοπολιτισμού στην πρώιμη ποίησητου Καβάφη;

6

Περιπέτεια Διδακτικής ΠροσέγγισηςΠεριπέτεια Διδακτικής Προσέγγισης - Ενδεικτικό διάγραμμα

Καβάφης- παιδί, σχολείο, ζωή

Επoικοδομιστική μέθοδος

Αναδόμηση γνώσεων

Αξιοποίηση βιωμάτων

Απόκτηση νέων πληροφοριών

Ανάπτυξη δεξιοτήτων

Ερμηνευτική - Μαθητοκεντρική μέθοδος

Από το ειδικό στο γενικό

Ολιστική ανάγνωση των ποιημάτων του Καβάφη

Συμμετοχική μάθηση

Συνερευνητική Ομαδοσυνεργατική με τη μέθοδο των σχεδίων εργασίας

Μαθαίνει πώς να μαθαίνει από τον Καβάφη για τη ζωή

Ποιητικά εκπονήματα των μαθητών με έναυσμα απ’ τα ποιήματα του Καβάφη

Εικαστικές παρεμβάσεις των παιδιών (κολλάζ, σκίτσα, κάρβουνο)

7

Εικαστική παρουσίαση του Καβάφη

Σ’ ένα του «σημείωμα ποιητικής και ηθικής» ο Καβάφηςσκιαγραφεί την ειρωνική αποστασιοποίηση από τα κρατούντατων κοινωνικών συνδιαλλαγών: « Το ξέρω που για να επιτύχεικανείς στη ζωή και για να εμπνέει σεβασμό χρειάζεταισοβαρότητα. Και όμως μου είναι δύσκολο να είμαι σοβαρόςκαι δεν εκτιμώ τη σοβαρότητα. Γι’ αυτό κι εγώ καταγίνομαιστους πολλούς να παρουσιάζω σοβαρή όψι. Ηύρα πωςμεγάλως με διευκολύνει στες υποθέσεις μου. Εσωτερικώςγελώ και αστειεύομαι πολύ …»

8

Με έναυσμα από το: «Αλεξανδρινοί βασιλείς»

9

Με έναυσμα από: «Τα άλογα του Αχιλλέα »και το «Όσο μπορείς»

10

Με έναυσμα από: «Τα τείχη»

11

Με έναυσμα από το: « Η πόλις »

12

Με έναυσμα από το: «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον»και «80 χρόνια αργότερα»

13Με έναυσμα από το: «Σύγχυσις » και το «Δυνάμωσις»

14

Με έναυσμα από το: «Επιθυμίες »και «Σύγχυσις»

15Με έναυσμα από το: « Η πόλις» και «Όσο μπορείς»

16

Με έναυσμα από το:«Σπίτι με κήπον»

17

Με έναυσμα από το: « Όσο μπορείς» και

« Κεριά»

18

Με έναυσμα απότο: «Αλεξανδρινοί

βασιλείς»

19Με έναυσμα από: «Τα άλογα του Αχιλλέα»και την «Ιθάκη»

20Με έναυσμα από : « Τα κεριά »

21Με έναυσμα από το: «Αλεξανδρινοί βασιλείς»

22

…καινούριους τόπους…

23Με έναυσμα από: «Τα κεριά » και « Ιθάκη »

24Με έναυσμα από: «Τα άλογα του Αχιλλέα» και «Δυνάμωσις»

25Με έναυσμα από: «Τα άλογα του Αχιλλέα»

26

Κεριά

Με έναυσμα από τα: «Κεριά» και «Ιθάκη»

27

Είσοδος

Με έναυσμα από το: «Αλεξανδρινοί βασιλείς»

28Με έναυσμα από: «Τα Κεριά»

29

Με έναυσμα από:«Τα Κεριά»

30Με έναυσμα από: «Τα Κεριά»

31Με έναυσμα από: «Τα τείχη»

32Με έναυσμα από: «Τα Κεριά»

33

Με έναυσμα από: «Τα τείχη»

34

Με έναυσμα από: «Ιθάκη»

και « Μονοτονία»

35Με έναυσμα από: «Τα τείχη»

36

Με έναυσμα από τα: «Ιθάκη»

και «Επιθυμίες»

37

Στη χώρα των ποιητών – ΚαβάφηςΠαίζω με την «ποίηση» που έχεικάθε τι μέσα του καθημερινό.

«Ποιώ» όνειρα και σκέψεις , στίχουςκαι λέξεις.

38

Αφηγητής 1ος Ψυχές φθαρμένες μέσα σε σώματαπου απλά περπατούν στη ζωήΨυχές σαστισμένεςπου άθλια τραβούν κουπί,τρέμουν μη χάσουνε τη φλόγα.Κεριά σβηστά από χρόνια-ίσως δεν άναψαν ποτέ,αντιφατικά, αφανισμένα από τους καιρούς.Να’ ναι μονάχα οι γέροντες της ζωής,των χρόνων ή της ψυχής; Μπορεί να’ μαστε όλοι εμείςόταν με τα χρόνια η μοναξιάγίνει το πετσί μας.

Αφηγητής 2ος Όχι!Είμαστε νέοι-έφηβοι των χρόνων και των καιρώνΚαι είμαστε εδώ.Μικρά κλαράκια πράσινα, χλωράφυτρώνουνε δειλά δειλάχαμηλά στα ριζά της άθλιας ζωής σας.Δίπλα όμως απ’ το κούτσουροΝέο βλαστάρι ξεφυτρώνει-κόντρα στον άνεμο τον άθλιοεμείς……Μέσα στη φωτιά του ήλιουΜέσα στο χαμό του καιρούΚοκκινίζουν τα βράχιαΚι αναρωτιόμαστε: « πόσο κωμικοτραγικά οι ψυχές αφανίζονταιαπ’ τους καιρούς»;Μα είμαστε νέοι και δε βαριόμαστε την άθλια ζωή.Προχωράμε πλάι πλάι ,Δίπλα σας.

Με έναυσμα από το ποίημα: «Οι ψυχές των γερόντων» Θάνος Καρατέγος

39

Αρκετά συχνά ( σαν αντιπαράσταση στο «πολύ σπανίως» )

Ωραίοι ως έφηβοι!

Πελεκίζουμε τους στίχους,

λυγίζοντας προχωρούμε και χανόμαστε.

Βλέπω το γέροντα να διαβαίνει

Αργά το λασπωμένο σοκάκι.

Σταματώ για λίγο

Στον κυρτό εξαντλημένο απ’ τα χρόνια γέροντα

έφηβο μιας πρότερης ζωής.

Έφηβοι τώρα είμαστε εμείς.

Τώρα τους δικούς μας στίχους λένε.

Έναυσμα από το ποίημα : « Πολύ σπανίως» Συλλογική προσπάθεια 1ης ομάδας

Είμαι ένας νέος-έφηβος πια,

με τους δικούς μου στίχους σακατεμένους,

μισούς διαβαίνω στ’ όνειρο.

Κοιμάμαι και ξυπνώ με οπτασίες

παράξενες και τρομερές…

Πότε τρομάζω, πότε χαίρομαι σα δένδρο μαγικό.

Το υγιές, εφηβικό μυαλό μας κάνει τα όνειρα

τρελά να ρυακίζουν

στους δρόμους της χαράς.

Καλπάζουμε χωρίς άδεια από κανέναν

μοναχά από έπαρση κινούμενοι άραγε;

Ταξιδεύουμε και παρασυρόμαστε

με την έκφανση κάθε ωραίου.

Τριγυρνούμε, έχουμε το μερτικό της ζωής,

τα δικά μας νιάτα.

40

Οικουμενική Αλεξάνδρεια

Ένα φεγγάρι κι ένας ήλιος…Μια πόλις και πλάσματα του καιρούνα τρέχουν κάτω από τον καυτότον αλεξανδρινό τον ήλιο.Πλάσματα του κόσμουπου γνωρίζουνσχεδόν όλα τα περίεργα της ζωής,που υπάρχουν τριγύρω τους.Βάρβαροι, γελοίοι, ωραίοι ως Έλληνες, φωνές θιάσου.Αλλά ζητούν οι μεν άλλα οι δε.Η πόλις όμωςδάσκαλος-πανελλήνια κορφήσε κάθε λόγο, σε κάθε τέχνη,η πιο σοφή-η πόλις, η δόξα, η Αλεξανδρινή.

Έναυσμα από το ποίημα: «Η Δόξα των Πτολεμαίων» Γκούτζα Μαρία

41

Δεν με πειράζει αν απλώνειέξω ο χειμώνας καταχνιά,σύννεφα και κρυάδα.Καλπάζω στο δικό μου άλογοκαι φεύγω, πάω μακριάαπό την πόλη – που μ’ ακολουθεί.Αφήνω πίσω μου την πίκρα των καιρών, των δύσβατων των δρόμων, των λασπόνερων, μιας Αλεξάνδρειας χαμένης από καιρό. Ξαφνικά τες σκέψεις,το άλογο τες σταματά. Κοιτάζω ολόγυρά μου –τα’ αποκαΐδια του καιρούκαι ακούω

το θίασο να μ’ ακολουθεί.

Έναυσμα από το ποίημα «Καλός και κακός καιρός» Γκούτζα Μαρία

Θέλω να ξεφύγω

με καλό ή κακό καιρό.Όπου κι αν πηγαίνω όμως

πάντα βρίσκω κρύα δάκρυα από κρύο χιόνι.Μπορώ όμως

σκέπτομαι ν’ αλλάξω τον κόσμο, τον καιρό.Μπορώ;Δυνάμωσις θέλει

και τραγούδι

–του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λιώνει..Κι έτσι δεν με πειράζει

αν απλώνει ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα και κρυάδα.

42

Περιμένοντας τους βαρβάρους

Γιατί οι βάρβαροι φθάνουν

και μας θαμπώνουν,

μας ξελογιάζουν μες στες μικρές καθημερινότητές μας.

Γιατί οι άξιοι κάθονται πίσω

και ανάξιοι τραβούν μπροστά.

Γιατί σύγχυσις και ανησυχία

δέρνει τα πρόσωπα τα σοβαρά

και προσπαθούν να τριγυρνούν στους δρόμους

σκεπτόμενα την ανία των καιρών.

Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι πλατείες

και άνθρωποι σκυφτοί

μένουν στες κατοικίες.

Γιατί λαμπρά ,γυαλιστερά σμαράγδια

κάνουν τα μάτια τα παιδικά

να θαμπώνουν

από μαλάματα σκαλισμένα με ψευτιά κι ασχήμια.

Γιατί… Γιατί…. Γιατί….

Γιατί οι βάρβαροι είναι μέσα σας.

Και δε θέλουμε τη βαρβαρότητά σας.

Θέλουμε το δικό μας όνειρο.

Πώς να το φτιάξουμε

με τόση σύγχυση κι ανησυχία;

Με τόσους λόγους μεγάλους

με ευφράδειες και δημηγορίες.

Μιλήστε μας απλά.

Όνειρα θέλουμε

κι έναν κόσμο λιγότερο βάρβαρο.

Ας περιμένουν οι βάρβαροι στη γωνία.

Καθυστερήστε τους.

Ίσως πάλι οι βάρβαροι

να ’ναι μια κάποια λύσις

για να ‘χουμε να πολεμάμε τους καιρούς

-τους δικούς μας εαυτούς.

Με έναυσμα από το ποίημα: «Περιμένοντας τους βαρβάρους» Θάνος Καρατέγος

43

Με έναυσμα από το ποίημα: «Φωνές» Παναγιώτης Βακάλης

Φωνές αγαπημένες

εκείνων που μας μπολιάζουν με όνειρα,

που μας κάνουν

και στην σκέψη τες ακούμε.

Φωνές γιομάτες μυστήριο,

περιπέτειες ανέμελες

με μουσικές μακρινές που σβήνουν.

Ταξιδεύουμε μ’ αυτές,

βρίσκουμε καταφύγιο.

Φωνές γυρίστε ξανά

ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας.

Φωνές της μάνας

που στέκεται πίσω από τις χαραμάδες της πόρτας,

Φωνές από το νανούρισμα της γιαγιάς

και φωνές, αγαπημένες

εκείνων που μας κρατούν σφικτά το χέρι.

44

Το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ θε να πούμε

έρχεται καιρός

κι όποιος το ’χει μέσα του

σαν από καιρό είναι έτοιμος άραγε; Δύσκολο.

Χίλια δυο ναι

κρυμμένα στην ψυχή του ανθρώπου

κλεισμένα γερά.

Η ψυχή έχει μέσα της και τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ γκρίζα κρόσσια

μέσα στα μαύρα και μουντά όνειρα.

Αυτά τα ψεύτικα φτερά

της ψυχής του ανθρώπου έχουν χίλια δυο ΝΑΙ

που προσπαθούν να βρουν δίοδο

στην άβυσσο των ΟΧΙ της ψυχής.

Ψεύτικα ΝΑΙ, μουντά ΟΧΙ

Στεγνωμένα στον ήλιο.

Με έναυσμα από το ποίημα: «Che fece… il gran rifiuto» Γιώργος Σαμαλής

Στον κόσμο το μακρύ

και τον αλαργινό κάστρα τα ΝΑΙ

και τα ΟΧΙ –γεμίζουν τες σκέψεις μας,

-μας πηγαίνουν πιο μακριά,

μας δυναμώνουν.

Ώσπου μέσα μας ,

μυστήριο γεμάτο τεντωμένες χορδές

κρατούν την αναπνοή τα ΟΧΙ,

τεντώνουν το αυτί τα ΝΑΙ.

Μα ο αρνηθείς δε μετανιώνει.

Κι αν πάλι χρειαστεί το ίδιο κάνει.

Παρατηρεί τα πάντα γύρω

κρατά τα πάντα στο μυαλό

και το μεγάλο Ναι ή το

μεγάλο ΟΧΙ, θε να ‘πει.

45

Με έναυσμα από το ποίημα: Μπέττυ Μπετάκη-Μπατάλα« Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου ποιητή εν…..595 μ.Χ.»

Γιατί γράφω….

Εις σε προστρέχω

Τέχνη της ποίησης πληγές να γιατρέψω

-από του καιρού τα μαρτύρια τα φρικτά.

Τα φάρμακά σου ζητώ,

για να πάψουν οι ουρανοί μουντοί να με σκεπάζουν.

Χλωμά τα φεγγάρια, να πάψουν

να ’ναι κρυμμένα πίσω από τα σύννεφα

του υγρού ουρανού της Αλεξάντρειας.

Φαντασία στο Λόγο γυρεύω

για να κάνω την πληγή να μη νιώθεται,

για λίγο.

46

Η δική μου πόλιςΚαινούριους τόπους δεν θα βρεις,

δε θα βρεις άλλες θάλασσες.

Χίλια δυο άστρα κρυμμένα

σ’ αυτό το βαθύ γαλάζιο

–κάτι προσπαθούν να πουν,

αλλά το κρύβουν.

Στες γειτονιές, τες ‘ιδιες θα γερνάς…,

-άστρα κρυμμένα στην ψυχή σου,

γερά κλεισμένα οι θύμησές των.

Μέσα στες οδούς,

σκέψεις σωρό ελλοχεύουν

-γκρίζα κρόσσια μες στο μουντό της πόλεως.

Η πόλις θα σ’ ακολουθεί,

καθώς στους δρόμους δίοδο

ψάχνουν να βρουν

με ψεύτικα φτερά οι ψυχές στην Άκρη της αβύσσου.

Ψεύτικα τα φτερά

στεγνωμένα στον ήλιο τον καυτό της “Αλεξάντρειας”

και κάθε μας προσπάθεια για αυτό μια καταδίκη.

Στον κόσμο τον μακρύ,

τον άχρωμο

δεν έχει πλοίο για σε

δεν έχει οδό.

Και ρημάζει έτσι η ζωή σου

και εμείς να περπατάμε μες στην πόλη

που τη δική μας ρήμαξε ζωή.

Κι η σκέψις, –ένας δρυς

με σκληρό κορμό

–η δική μας –των νέων,

των παιδιών

Και γι αυτό ανθεκτική.

Των αδυνάμων –ένα μικρό τίποτα

μέσα στο μεγάλο παν.

Καινούριους τόπους, θε να βρεις,

θε να βρεις άλλες θάλασσες,

καινούριος θε να γίνεις.

Με έναυσμα από το ποίημα: « Η πόλις » Θάνος Καρατέγος

47

Κεράκια του μέλλοντος

Ταξιδεύουμε στο όνειρο

Σκεφτόμαστε το αύριο

μ’ ελπίδα από το χθες

κεράκια οι σκέψεις,

κεράκια οι πράξεις, οι ζωές.

Μια θλιβερή σειρά μικρών γεγονότων

λιωμένων, κυρτών

μ’ ένα φως που τρεμοπαίζει.

Κλείνουμε τις ματιές,

-μας λείπει η εικόνα τους.

Ανοίγουμε τα μάτια

και κάνουμε τη σκέψη όνειρο,

κερί κατακόκκινο,

μια φλόγα ολάκερη.

Και προχωράμε

στην ασάλευτη γραμμή των φλογών

-κεράκια κι εμείς

μικρά, τρυφερά,

έτοιμα να φτιάξουμε το μεγάλο παν

Με έναυσμα από το ποίημα: « Τα κεριά » Βερονίκη Παπαστεργίου

48

Η ιερή πομπή των αλόγων στα αστέρια

Μια λαλιά πουλιού,

μια φωνή παιδιού,

είναι όλα

μιαν ελπίδα μες στον κόρφο μου,

μιαν ελπίδα

για να χαράξουμε την « καλημέρα μας»,

μια καλημέρα σαν το φλοίσβο του ποταμού,

σαν την αγριότητα των ευγενών ζώων,

σαν την αλαφράδα του παιδιού.

Τα συναισθήματα ρυακίζουν

σαν τα όνειρα μες στις ατέλειωτες ώρες,

τις ώρες γιομάτες μυστήριο,

γαζίες και μυρωδιές Αλεξάντρειας,

να χρυσαφίζουν κάτω από τη ρόδα του ήλιου.

Τα όνειρά μας που καλπάζουν

στον απέραντο ουρανό ίσως να σημαίνουν και κάτι

–όσο μπορούμε ,

όμως κάτι τους λείπει,

κάποιο παράπονο,

κάποιες μυρουδιές,

κάποια οράματα, -ανεκπλήρωτα από το χθες.

Κάποια μονοπάτια, κρυμμένα, στη χώρα του ονείρου.

Όμως δεν είμαστε όλοι παιδιά, αλλά νιώθουμε…

Κάνουμε τη ζωή μας

έτσι ώστε να μην εξευτελίζουμε τη μια μέρα πάνω στην άλλη…

Με έναυσμα από τα ποιήματα: « Τ’ άλογα του Αχιλλέως », « Φωνές » ,

« Όσο μπορείς»Μαρία Παπαδοπούλου

49

Μπροστά στην ποίηση μέσα από τον Καβάφη

Θυμάμαι , θυμάμαι, θυμάμαι

–όσο μπορώ τους καιρούς που πέρασαν,

τους αγώνες που έγιναν

για να τιμήσουμε την ξακουστή Ελλάδα

μέχρι τα βάθη της Ανατολής.

Αναρωτιέμαι τι να ‘ναι άραγε

η μνήμη της χώρας μας που κουβαλάμε μαζί μας;

Και ξάφνου προβάλλει ένα φως

-αλεξανδρινό, μουντό,

-μα σα φωτιά να σου λέει :

« Να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος»

με μυρωδικά, κεχριμπάρια και εβένους.

Και εσύ να λες

ό,τι « είναι ωραιότατον »

να πετυχαίνει ο άνθρωπος τους στόχους του,

τις ελπίδες του, τη δύναμη της ψυχής του

–μη στοχεύοντας στη νίκη.

Είναι το ταξίδι που περνάει

για να φθάσει εκεί που θέλεις…

Σαν ποτάμι μέσα στα χρόνια

που σε παρασέρνει

να πιάσεις τα όνειρα τ΄ άπιαστα.

Είναι το πνεύμα

που κουβαλάμε μέσα στους αγώνες

είναι ο μόχθος της ζωής μας,

τα όνειρά μας –οι μικρές στιγμές συγκίνησης,

είναι οι φωνές του πλήθους που ζητωκραυγάζουν σε μια νίκη.

Δεν είναι « ο θίασος»,

είναι φωνές δικές μας,

μικρές, αδύναμες,

παιδιά

που με το λαμπρό φως τους

διώχνουν τη φωτιά

και κάθονται και σκέπτονται τα « Όσο μπορείς » ,

«Κεριά », « Ιθάκη»,

λέξεις να ‘ναι μόνο ριγμένες στο μέλλον;

Νιώθω ένα ρίγος

–να ‘ναι το δέος μπροστά στον ποιητή;

Να ‘ναι το δέος της απλοϊκής ανθρωπότητας

μπροστά στον ιστορικό, στο φιλόσοφο, στον ποιητή;

Μπορεί.

Ό,τι κι αν είναι

κάνει τη μια μέρα από την άλλη μονότονη να μη μοιάζει.

Με έναυσμα από το ποίημα: « Ιθάκη », « Όσο μπορείς» Έλενα Ευθυμιοπούλου

50

Να επισημανθεί ότι η ποίηση επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις που προκύπτουναπό το κείμενο, γιατί το φαινόμενο – ποίηση και ποιητικό γεγονός όσο και αν

νομίζουμε πως το πλησιάζουμε , μας ξεφεύγει ζητώντας και άλλους αναγνώστες μενέες ανασημάνσεις.

Η διδακτική αυτή προσέγγιση δεν είναι παρά ένα ταξίδι όπως άλλωστε όλες οιδιδακτικές προσεγγίσεις είναι σαν τις βάρκες: μόλις σε περάσουν στην αντίπερα όχθη

μένουν δεμένες στο γιαλό έχοντας περαιώσει τον σκοπό της ύπαρξης τους.

51

ΕΛΕΝΗ ΠΑΤΑΡΙ∆ΟΥ

ΜΕΤΕΚΠΑΙ∆ΕΥΟΜΕΝΗ ∆ΑΣΚΑΛΑ

∆Ι∆ΑΣΚΑΛΕΙΟ « ∆ΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ»

2000 - 2002