• e-mail: ps androniano [email protected] ... · Τα θέματα που συζητήθηκαν...

Όπως είχαμε ανακοινώ-σει στο προηγούμενοφύλλο της εφημερίδας

μας ο ετήσιος αποκριάτικος χο-ρός μας δεν έγινε εφέτος γιατους λόγους που είχαμε ανα-φέρει.

Έτσι οι αποκριάτικες εκδη-λώσεις του Συλλόγου μας πε-ριορίσθηκαν μόνο σ’ ό,τι αφοράστα παιδιά του χωριού μας.

Διοργανώσαμε ένα μασκέπάρτι για την νεολαία μας στο«Αρχοντικό της Ειρήνης» τουΝίκου Λύκου.

Παιδιά όλων των ηλικιών μετην παρουσία τους έδωσανζωντάνια και γιορτινό χρώμαεκείνο το βράδυ της τελευταί-ας αποκριάς, αν και δημιουργή-θηκε κάποια αναστάτωση απότην διακοπή ρεύματος.

Αυτό δεν χάλασε το κέφι

TΡΙΜΗΝΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ - ΔΕNΔΡΩΝ ΚΥΜΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

Ετος ίδρυσης 1977-Γραφεία: Ανδρονιάνοι Κύμης Εύβοιας Τ.Κ. 34003 • Τηλ.-Fax: 210 2480921, 6972318912 • Fax: 210 2474432

Έτος 13ο • Αριθμός Φύλλου 74 • Δεκέμβριος 2009 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2010 • Τιμή φύλλου 0,01 Ευρώ • www.andronianoi.gr • e-mail: [email protected]

ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΟΙ

ΚΥΜΗ ΧΑΛΚΙΔΑ

Φίλοι των Ανδρονιάνων να επισκέπτεστε την ιστοσελίδα μας www.andronianoi.gr για περισσότερη και γρηγορότερη ενημέρωση

Στις 31/1/2010 στην ετήσια γενική συνέλευση έγιναν αρχαιρεσίες για την

ανάδειξη νέου Δ.Σ. και κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας.

Ώρα προσέλευσης είχε οριστεί η 10η π.μ. Μέχρι τις 11 είχε ολοκληρωθεί η

προσέλευση των συγχωριανών μας, οπότε άρχισαν οι συζητήσεις πάντα με

πρόεδρο τον αγαπητό Κώστα Παντ. Χρυσάγη.

Τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν τα εξής:

1) Έκθεση πεπραγμένων του απερχόμενου Δ.Σ.

και απολογισμός διαχειριστικής περιόδου 2009.

2) Ο Πρόεδρος της εξελεγκτικής επιτροπής Κώστας Νικ. Κωτσής παρου-

σίασε την έκθεση ελέγχου της διαχείρισης.

3) Παρουσίαση προϋπολογισμού περιόδου 2010.

4) Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία η πρόταση του Δ.Σ. για τροποποίηση του

Καταστατικού του Συλλόγου. Εκτός από την προσαρμογή του στις σημερινές

Απόκριες και Καθαρή Δευτέρα στο χωριό

Συνέχεια στη σελ. 4


Γενική Συνέλευση - Αρχαιρεσίες

Ο Σύλλογος διοργανώνει την εκδρομή αυτήπου το πρόγραμμά της είναι:

1η ημέρα: Αναχώρηση για Πάτρα, επιβίβασηστο πλοίο, τακτοποίηση σε καμπίνες και από-πλους για Ανκόνα. Διανυκτέρευση εν πλω.

2 ημέρα: Άφιξη στην Ανκόνα και ελεύθερο

πρόγραμμα. Άμεση αναχώρηση για Βενετία.Δείπνο - διανυκτέρευση.

3 ημέρα: Βενετία - Φλωρεντία: πρωινό καιαναχώρηση για Βενετία. Μεταφορά στο λιμάνι.Με τα ιδιωτικά καραβάκια θα μεταφερθούμεστο ιστορικό κέντρο της πόλης στην πλατείαΑγ. Μάρκου. Αναχώρηση για Φλωρεντία δείπνο

- διανυκτέρευση. 4η ημέρα: Πρωινό περιήγηση στη Φλωρεν-

τία στη συνέχεια επίσκεψη στην ωραιότερη με-σαιωνική πόλη Σιένα. Αναχώρηση για Ρώμηελεύθερο απόγευμα, δείπνο διανυκτέρευση.

5η ημέρα: Ρώμη - περιήγηση πόλης. Θα δού-με το Κολοσαίο, το λόφο του Καπιτωλίου,Βατικανό κ.α. Δείπνο - διανυκτέρευση.

6η ημέρα: Ρώμη - Πομπηΐα - Νάπολη -Μπάρι Πρωινό αναχώρηση και ξενάγησηστη νεκρή πόλη της Πομπηΐας.

Αναχώρηση για Μπάρι. Επιβίβαση στοπλοίο και απόπλους για Πάτρα.

7η ημέρα: Άφιξη στο λιμάνι της Πάτραςκαι επιστροφή στους Ανδρονιάνους.

Τιμή συμμετοχής 475 ευρώ κατ’ άτομο.Στη τιμή περιλαμβάνονται • Μεταφορές, περιηγήσεις, ξεναγήσεις. • Τετράκλινες εσωτερικές καμπίνες στο

πλοίο. • Ναυτιλιακό εισιτήριο λεωφορείου. • Διαμονή σε ξενοδοχεία 4 αστέρων. • Πρωινό και δείπνο καθημερινά (εκτός

πλοίου). • Τοπικός ξεναγός.

• Λιμενικά τέλη. • Ιδιωτικό καραβάκι στη Βενετία. Δεν περιλαμβάνονται Είσοδοι σε μουσεία, αξιοθέατα Δηλώσεις συμμετοχής έως 15/6/2010 στα τηλέφωνα22220-32030 και 6978303575.

O Προοδευτικός Σύλλογος διοργανώνει

7ήμερη (οδική) εκδρομή στην Ιταλία

Βενετία - Φλωρεντία - Σιένα - Ρώμη - Πομπηϊα

"Ποταμός λουλουδιών" του κ. Γιώργη Βαρλάμου

Ένα νέο έργο του παγκόσμιας αναγνώρισης, συγχωριανού μας ζω-

γράφου χαράκτη κ. Γιώργου Βαρλάμου, κοσμεί το νεόδμητο, μοναδικό

για τα δεδομένα του Δήμου Κύμης, ξενοδοχείο «ΚΥΜΗ ΠΑΛΛΑΣ» στην

Παραλία Κύμης. Ένας πραγματικός ποταμός μωβ λουλουδιών που τα συ-

ναντάμε στη φύση στα χωριά μας, κοσμεί την ισόγεια αίθουσα του ξενο-

δοχείου. Νομίζεις πως παρασέρνεσαι από τον υπέροχο αυτό ζωγραφικό

πίνακα και από το απέραντο σαγηνευτικό Αιγαίο.

Μια επίσκεψη θα σας πείσει για την ταπεινότητα και αδυναμία του

λόγου μπροστά στην ομορφιά της τέχνης του κ. Γιώργου Βαρλάμου.

Η Σοφία Παγώνη του Αντωνίου με τον χαρταετό της

και τον αναμνηστικό έπαινο

ΕΚΘΕΣΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣΣτα πλαίσια των διαφόρων εκδηλώσεων του

Συλλόγου μας για το Πάσχα, με χαρά σας ανακοι-νώνουμε την πραγματοποίηση υπό την αιγίδα τουΣυλλόγου έκθεσης Αγιογραφίας του μέλους μαςκαι Γεν. Γραμματέα Αντώνη Βλαχαντώνη. Η έκθε-ση θα πραγματοποιηθεί από τη Δευτέρα του Πά-σχα μέχρι την Κυριακή του Θωμά, στην αίθουσατου Δημοτικού Σχολείου. Οι ώρες λειτουργίας θαείναι από τις 10.00 έως τις 13.00 το πρωί και16.00 έως τις 19.00 το απόγευμα.

Ο Αντώνης Βλαχαντώνης ασχολείται χρόνια με ζωγραφική και αγιογραφία, έχει συμμετά-σχει σε αρκετές εκθέσεις ερασιτεχνών ζωγράφων και εκ των προτέρων τον συγχαίρουμε και εί-μαστε σίγουροι για την επιτυχία του.

Έφυγε για το μεγάλο τελευταίο ταξίδιακόμη ένας Άνθρωπος.

Η καμπάνα του χωριού μας χτύπησεπένθιμα στις 28 Ιανουαρίου 2010 αναγγέ-λοντας το χαμό του Στέφανου Νικολιά(Μπαρδαμά) σε ηλικία 67 ετών.

Η καρδιά του δεν άντεξε χωρίς να έχειπροηγούμενες ενδείξεις.

Άνθρωπος αυτοδημιούργητος, προ-οδευτικός, πονεμένος, ταλαιπωρημένοςόντας πατέρας ένος παιδιού με ειδικέςανάγκες, αλλά πάντα ακούραστος.

Στην παρέα πάντα χαμογελαστός καιέτοιμος να χαρίσει το γέλιο με τα αστεία του δίνοντας το παρά-δειγμα σαν πατέρας ότι πρέπει πάντα να παλεύουμε μ’ όλες τιςδυσκολίες της ζωής.

Με το ύφος και το χαμόγελό του σε κατακτούσε από την πρώ-τη στιγμή. Σ’ έκανε φίλο ώστε να θέλεις γρήγορα να ξαναβρεθείςκοντά του.

Για μας που τον γνωρίσαμε στα παιδικά μας χρόνια ήταν έναςάνθρωπος που δεν γνώριζε το φόβο, την κούραση και σημαία τουείχε την αγάπη, την καλοσύνη και την ευγενική προσφορά στοκοινωνικό σύνολο.

Ξεχώριζε ανάμεσα στους φίλους του. Πάντα ήταν κοντά στοσύλλογο του χωριού μας συμμετέχοντας όταν μπορούσε στις εκ-δηλώσεις του βάζοντας την σφραγίδα της ηθικής και οικονομικήςβοήθειάς του.

Οι συγχωριανοί όλοι μα όλοι του το ανταπέδιδαν με την αγάπητους. Θα αργήσουν πολύ να τον ξεχάσουν και δεν ξέρω αν θα τακαταφέρουν ποτέ οι κοντινοί του φίλοι.

Υπήρξε άριστος οικογενειάρχης. Από το γάμο του απέκτησεδύο παιδιά τον Βαγγέλη και τη Ρόζυ.

Τον χρόνο που πέρασε είχε την ευτυχία να αποκτήσει και έναεγγονάκι από την κόρη του.

Η κηδεία του έγινε στις 29 Ιανουαρίου 2010 στο Βέλος Αλιβε-ρίου, όπου κατοικούσε.

Δημ. Χρυσάγης

2 Δεκέμβριος 2009 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2010

Τρίμηνη πολιτιστική και κοινωνική έκδοση του Προοδευτικού Συλλόγου Ανδρονιάνων

- Δένδρων Κύμης ΕύβοιαςΑνδρονιάνοι Κύμης Εύβοιας

Τ.Κ. 34003 Ιδιοκτήτης:

Προοδευτικός Σύλλογος Ανδρονιάνων Εύβοιας Εκδότης-Διευθυντής Σταμάτης Δ. Σπύρου

ΠρόεδροςΤηλ: 22210 75197Κιν: 6932661355

Συντακτική Επιτροπή Υπεύθυνοι ύλης: Σταμάτης Δ. Σπύρου

Χριστίνα Π. ΠουλοπούλουΓιώργος Θ. Δήμος

Αντώνης Ε. ΒλαχαντώνηςΔημιουργικό:

Άρης Καρπούζης Ηλεκτρονική σχεδίαση

- Στοιχειοθεσία - Εκτύπωση: Εκδόσεις-Γραφικές τέχνες

Aριστέα Καρπούζη Θεοδοσίου 21 Ίλιον

Τηλ: 210 2625277 - 210 2619003

«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ»

Από την Ευρώπη ήρθανε

με αυστηρούς κανόνες,

τις φάτσες τους τις είδατε

ποιοί είναι οι κηδεμόνες.

Προστάτες δεν χρειαζόμαστε

νά ’ρχονται από την Δύση,

ωα μας αφήσουν μόνους μας

να βγούμε απ’ την κρίση.

Μας καταξεφτιλίσανε

οι Ευρωπαίοι φίλοι

και διεθνώς την χώρα μας

την κάνανε ρεζίλι.

Εσύ δεν πρέπει να μιλάς

φίλη μας Γερμανία

και κράτα για την πάρτη σου

την χειρονομία.

Αυτός είναι πολιτισμός

μπράβο και της αξίζει

με άσεμνη στάση του χεριού

την χώρα μας να βρίζει.

Άχρηστα υποβρύχια

και όπλα μας πουλάτε

και αυτά που μας οφείλετε

δεν πρέπει να ξεχνάτε.

Η Ελλάδα θυσιάστηκε

για νά ’ρθει η ειρήνη,

κανείς δεν είναι άξιος

την χώρα μας να κρίνει.

Μπορεί και να πτωχεύσουμε

εσείς είστε η αιτία

στο χάλι που μας φέρατε

με την οικονομία.

Μόνοι μας ας τρωγόμαστε

δεν έχει σημασία,

αλλά στις δύσκολες στιγμές

υπάρχει συμμαχία.

Πολιτικοί και κόμματα

αφήστε τους καβγάδες

και ενωθείτε όλοι μαζί

να βγούμε απ’ τους μπελάδες.

Γιάννης Καλαμπαλίκης

Σόλιγγας

Επίκαιρα Αναμνήσεις

Από δεξιά Βασίλης Χρυσάγης του Παναγή, Γιώργος Ευθυμίου Καλαράς και Κώστας Καλαράς (Κολογιούρης)Αυτοί που έφυγαν

Ηαλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε ναεπιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: πε-ράσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πρινκολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξε-κουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νη-στικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοι-τάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμα-στε ακόμα ζωντανοί.

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνεςασφαλείας και αερόσακους. Δεν είχαμε πόρτες, παρά-θυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείαςγια τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνηκαι προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μη-χανάκια -κακό αυτό- χωρίς δίπλωμα κάνοντας κόν-τρες. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και εί-χαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήτανβίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια«αυτοκίνητα» για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώνταςσε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότιείχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριάγαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρω-ση.Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμεόλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνοαφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.

Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρ-χαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας καιδεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους«υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλε-μο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτισυνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγοιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατη-γορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδεςκαι κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο και μάθαμε νατο ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά,αλλά δεν είμαστε παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάςνα ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν

μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό καικανένας μας δεν έπαθε τίποτα.

Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οιμητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κε-φάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, τηλεοπτικά κανάλια, βιν-τεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τουςκαι βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλάβγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για ναπαίξουμε κυνηγητό, κρυφτό και αμπάριζα... μέχρι εκείέφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παί-ζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χά-σαμε και σκάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πί-ναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο,και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυ-νηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξο-χή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενή-λικοι για να μας επιβλέπουν. Πηγαίναμε με το ποδήλα-το ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τουςφωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς ναζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοιεκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύ-θυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμ-μετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε νασυμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταντόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουνστην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περά-σουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τακαλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην πα-ραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιά-χναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψα-ρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κο-ρίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι και όχιπιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room. Στα 13 μαςπηγαίναμε και μέναμε μόνοι στην πόλη για να πάμε γυ-μνάσιο παίρνοντας την τύχη του εαυτού μας στα χέριαμας. Είχαμε δίψα για τον άλλον, ελευθερία, αποτυχία,επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μά-θαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μας παραξε-νεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα καιχαζοχαρούμενα. Στα περισσότερα από αυτά παρέχου-με τα μέσα για να μην τα ζήσουν.

Αν είσαι λίγο μικρότερος, από τα παραπάνω αφαί-ρεσε κάτι. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς» ... συγχα-ρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί!

Πέτρος ΧαλικιάςAναδημοσίευση από την εφημ. Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΝΗΣ”

Η ΓΕΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

• Στις 14/3/2010 πέθανε η Κρινή Φιλιώ ετών 88. Ήταν γιαγιάτης Ζαχαρούλας Γέραλη (σύζυγος Στ. Παπανικολάου. Είχε γεν-νηθεί στη Κύμη).

ΓΡΑΜΜΑ

ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΑ Προς το αξιότιμο Διοικητικό Συμβούλιο “Η Φωνή τωνΑνδρονιάνων’ Αξιότιμε κ. Πρόεδρε Σταμάτη Σπύρου εσωκλείστωςλαβαίνετε επιταγή 100 ευρώ για την συνδρομή μου,καθώς και για την διατήρηση της εφημερίδας καιεξόδων του Προοδευτικού Συλλόγου Ανδρονιάνων.Δεν ξέρετε πόση χαρά, αγάπη και νοσταλγία μαςδίνει η εφημερίδα του χωριού, όταν την λαβαίνουμε. Με διάφορες φωτογραφίες, τοποθεσίες πρόσωπαπριν από πολλά χρόνια μας φέρνει στην μνήμη τιςκαλές εποχές, τις χαρές τις συγκινήσεις και τιςλύπες της κατοχής και του πολέμου. Πολύ θα επιθυμούσα να κάνω ένα ταξίδι πριν κλείσωτα μάτια. Δυστυχώς δεν μου το επιτρέπουν η υγεία,η ηλικία, η μακρινή απόσταση και τόσα άλλα προ-βλήματα, που αντιμετωπίζω με την υγεία τα γηρατιάκαι περισσότερα απ’ όλα που είμαι μόνος. Ευτυχώς που έχω τα παιδιά μου και τα εγγόνια πουέρχονται και με βλέπουν. Θα ζω με τις αναμνήσειςκαι τα όνειρα, που τρέφω για σας.

Σας χαιρετώ με πατριωτισμό και αγάπη,

ο φίλος σας

Περικλής Μπομπός

• Στις 18/1/2010 πέθανε η Ευαγγελία Παπα-νικολάου σύζυγος Αθανασίου ετών 83. Η εκλι-πούσα καταγόταν από το γειτονικό χωριό Πύρ-γος, το πατρικό της επώνυμο ήταν Μυλωνά. Κη-δεύτηκε στο νεκροταφείο Αγ. Αναργύρων Αττι-κής.

• Στις 2/1/2010 πέθανε ο Γιώργος Ιωαν. Νικο-λιάς (Αρβανίτης) ετών 87. Είχε γεννηθεί στουςΑνδρονιάνους. Η κηδεία του έγινε στο Νεκροτα-φείο Αγ. Βασιλείου στο Περιστέρι.

• Ένα πρωινό έφυγε από κοντά μας ο Χαράλαμ-πος Ταμβάκος. Γεννήθηκε πριν από 96 χρόνιαστους Ανδρονιάνους και κατείχε τον τίτλο του γη-ραιότερου κατοίκου του χωριού μας.

Από τον γάμο του με την γυναίκα του Ειρήνη(Ρηνούλα, όπως την φωνάζαμε) απόκτησε τρεις γι-ούς. Υπήρξε υπόδειγμα οικογενειάρχη, συζύγουκαι πατέρα.

• Στις 23/12/2009 πέθανε πλήρης ημερών η Μαρία Γρηγορί-ου (Λυγιζού).

Ετάφη στο νεκροταφείο των Ανδρονιάνων.

• Στις 18/1/2010 πέθανε πλήρης ημερών η Μαρία Σαρμά.

• Τον περασμένο μήνα πέθανε η Γαρυφαλιά Θεοδώρου(συζ. Κιτσίου).

• Στις 14/1/2010 πέθανε πλήρης ημερών ηΕυαγγελία Νικ. Νικολιά. Είχε γεννηθεί στουςΑνδρονιάνους όπου έζησε όλη της τη ζωή.

Ετάφη στο Νεκροταφείο των Ανδρονιάνων.

ΟΙ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝ Πριν δώδεκα χρόνια μετά από έντονες Μαρτιάτικες βροχοπτώσεις δημι-

ουργήθηκαν σημαντικά προβλήματα από κατολισθήσεις στο χώρο μεταξύ

Δένδρων και Κρινιάνων στο Δήμο μας. Η αντιμετώπισή τους ήταν πρόχειρη

και ανεπαρκής. Οι πολλές βροχές του φετινού χειμώνα και ιδιαίτερα αυτές

του Γενάρη που πέρασε , ξεσκέπασαν το πρόβλημα που προφανώς απαιτεί συ-

νεπέστερη αντιμετώπιση πριν οι απώλειες γίνουν ανεπανόρθωτες και μαζι-

κές. Η φωτογραφία που δημοσιεύομε είναι τραβηγμένη λίγο κάτω από τη γέ-

φυρα μεταξύ των δύο χωριών και είναι χαρακτηριστική των όσων περιγρά-

φουμε. Από κατοίκους μάθαμε πως στους Κρινιάνους έχουν παρουσιαστεί

προβλήματα (ρωγμές κλπ) σε κατασκευές στην άκρη του χωριού προς το πο-

τάμι, ενώ και ο δρόμος που συνδέει τα δύο χωριά έχει παρουσιάσει σχισμές

προς την πλευρά των Κρινιάνων. Κάνουμε έκκληση προς την Νομαρχιακή Αυ-

τοδιοίκηση Εύβοιας και τη Δημοτική αρχή να εξετάσουν το ζήτημα έστω και

αν το στάδιο της πρόληψης θεωρείται ήδη σε μεγάλο βαθμό περασμένο.

ΑΛΙΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΙΕΥΣΕΙΣ Χαρακτήρα ισοπέδωσης του υγιούς δηλ. του με ανθρώπινα χαρακτηριστι-

κά κοινωνικού ιστού ,αποτελεί η όλο και πιο φανερή, έντονη και συνολική εξά-

λειψη του ποιοτικού όσο και φυσικού χαρακτηριστικού της ωρίμανσης από γε-

γονότα, εκδηλώσεις ,τακτικές κλπ σε προσωπικό αλλά και στο όποιο συλλογι-

κό επίπεδο. Η ταχύτητα και η βιασύνη δημιούργημα των δυνατών που αγωνι-

ούν για μεγαλύτερα οφέλη, εφήμερα και υλικά και μόνο, τείνει να δυναστεύ-

σει ανεξέλεγκτα κάθε προσπάθεια του ανθρώπου, οδηγώντας την σε αποτυ-

χία και την ανθρωπότητα σε κάθε μορφής αδιέξοδα όπως αυτό που βιώνομε

εδώ και αρκετούς μήνες. Αναρωτιέμαι αφουγκραζόμενος αυτά τα ετερόκλη-

τα, ασαφή, αντικρουόμενα και αφερέγγυα, τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι δρά-

στες και οι νεροκουβαλητές τους όταν ξεμείνουν από «βαρβάρους»…

Καταγράφομε χαρακτηριστικές εκτιμήσεις γνωστών .

«… Η ευκολία σκότωσε τη δημιουργικότητα. Αν λύσεις την άσκηση με λυ-

σάρι , ποτέ δεν θα μάθεις τις πράξεις που σε οδηγούν στη λύση. Αυτή τη στιγ-

μή ζούμε το αποτέλεσμα χωρίς να έχουμε μάθει τις πράξεις. Γι’ αυτό κουρα-

στήκαμε. Έγιναν όλα εύκολα…»

Κουβέντες του Λάκη Λαζόπουλου πρόσφατα σε γυναικείο περιοδικό. Ο

συνθέτης Σταύρος Κουγιουμτζής πριν από 27 χρόνια έλεγε σε συνέντευξή

του στον Δημήτρη Γκιώνη τα παρακάτω που λες και είναι σημερινά και ευρύτε-

ρης μάλιστα αναφοράς και εμβέλειας.

«…Υπάρχει οπωσδήποτε πρόβλημα. Θέλω να πω ότι τα γεγονότα τα τε-

λευταία χρόνια τρέχουν με τόση ταχύτητα, ώστε δεν προλαβαίνουν να δημι-

ουργήσουν βιώματα στον νέο συνθέτη….Το τραγούδι προϋποθέτει μεράκι και

όχι άγχος. Κάποτε οι άνθρωποι είχανε καημό. Τώρα έχουνε τρόμο ,ανασφά-

λεια. Αυτό το πράγμα μπορεί να γίνει τραγούδι:»

ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ Χρειάζεται να απαλύνουμε το μαύρο , το ασήκωτο βάρος και την απαισιο-

δοξία από την γύρω ατμόσφαιρα των τελευταίων μηνών που δεν βελτιώνεται

αλλά μάλλον χειροτερεύει. Να αισιοδοξούμε πιστεύοντας και επιδιώκοντας

ένα καλύτερο αύριο συνολικά και όχι να δραπετεύουμε εφήμερα και επιδερμι-

κά. Κάποιοι με την παρουσία των μας βοηθούν σε αυτό και χαρακτηριστική πε-

ρίπτωση αποτελεί ο Γιάννης Ξανθούλης που για παράδειγμα σε πρόσφατο

κείμενο στη στήλη του «Τα Σαββατιάτικα» στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία,

βάζει την ποιήτρια Σιλάνα Σαλιάγκου να λέει με μοναδική ευστοχία .

«Συνταξιούχοι, μισθωτοί τέρμα οι διασκεδάσεις

Κατ’οίκον οι εθνικοί χοροί και οι επαναστάσεις…

Οικονομία γενικώς και ολίγον αορίστως

Αυτά τα είπε και ο Χριστός και ωνομάσθη Χρίστος…»

ΕΚΔΟΣΕΙΣΚυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού «Το Ρόπτρο» (Νο 30) που με

μεγάλη ανυπομονησία το περιμέναμε αφού πλέον έχει πιάσει τόπο στην καρ-

διά μας και στο μυαλό μας. Μάλιστα με το τεύχος αυτό συμπληρώνονται δέκα

χρόνια παρουσίας του περιοδικού. Ευχόμαστε σε όσους παλεύουν για την έκ-

δοσή του, να είναι πάντα το ίδιο δυνατοί και υπεύθυνοι στο ιδιαίτερα δύσκολο

έργο τους. Πάντα μας ξαφνιάζει η ποιοτική διάσταση με την οποία καλύ-

πτονται η συνέπεια , η ειλικρινής στάση, η έκταση και το βάθος στα θέματά

του και συνολικά η όλη παρουσία του. Ανεκτίμητη και αξιοζήλευτη συνεισφο-

ρά στην Ιστορία και τον πολιτισμό του Αυλωναρίου αλλά και ευρύτερα. Μόνο

με τέτοιο πάθος επιτυγχάνονται σημαντικές κατακτήσεις. Το Ρόπτρο του Αυ-

λωναρίου αποτελεί κατάκτηση ουσίας και παράδειγμα προς μίμηση. Θυμίζομε

και το σχετικό site που είναι www.toroptro.gr που πάντως δεν ενημερώνεται

τακτικά . Γιατί;

Σταμάτης Δ. Σπύρου

Δεκέμβριος 2009 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2010 3

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΕ ΣΥΝΤΟΜΙΑ Σύντομη ιστορική αναδρομή μεταλλευτικής δραστηριότητας

Η περιοχή του χωριού μας και της Κύμης ευ-ρύτερα, είχε διαχρονικά έντονο μεταλλευτικόχαρακτήρα και γι’ αυτό το λόγο θεώρησα σκόπι-μο, στην πρώτη μου παρουσία στην εφημερίδαμας, να αναφερθώ, έστω και συνοπτικά, στηδιαχρονική μεταλλευτική δραστηριότητα στηνΕλλάδα, με έμφαση στην περιοχή μας, σαν ελά-χιστο δείγμα σεβασμού στους αμέτρητους ανάτους αιώνες αξιόλογους μεταλλωρύχους και λι-γνιτωρύχους που ανέδειξε ο τόπος μας και οιοποίοι συνέβαλαν άλλοι λίγο άλλοι περισσότε-ρο στην ανάπτυξη της περιοχής μας αλλά καιτης χώρας μας γενικότερα.

Η μυθολογία μας, μια από τις αρχαιότερεςκαι πλουσιότερες στον κόσμο, δεν θα μπορού-σε να μην περιλαμβάνει και στοιχεία αναφερό-μενα στη μεταλλευτική δραστηριότητα τωνπρογόνων μας από τα προϊστορικά ως τα ιστο-ρικά χρόνια.

Τα στοιχεία αυτά συνυφασμένα ως αναπό-σπαστα τμήματα διαφόρων μύθων, που αναφέ-ρονται σε δραστηριότητες θεών, ημίθεων ήηρώων, αναμφισβήτητα δείχνουν και τη μεταλ-λογνωσία των κατοίκων του ελλαδικού χώρουκατά τα πολύ μακρινά εκείνα χρόνια. Έτσι όσεςαπό τις γνώσεις αυτές αναφέρονται σε μέταλ-λα αποτελούν αναμφισβήτητες αποδείξεις πωςτα μέταλλα αυτά, οι Ελλαδίτες των μυθικώνχρόνων ήξεραν και να τα εξάγουν από τη γη καινα τα δουλεύουν χρησιμοποιώντας τα σε διά-φορες ανάγκες της ζωής τους, για εργαλεία,όπλα, κοσμήματα και διάφορα μικρά ή μεγάλααντικείμενα (έπιπλα, αγάλματα,νομίσματακ.α.).

Η αναφορά στη μυθολογία για την ιστορίατης ελληνικής μεταλλείας είναι απαραίτητη καιέχει σκοπό να δείξει ότι η μεταλλευτική δρα-στηριότητα στον ελλαδικό χώρο έκανε την πα-ρουσία της σε μακρινές εποχές του παρελθόν-τος, σημειώνοντας αξιοθαύμαστα επιτεύγματαπου η συμβολή τους στον προϊστορικό, τονπρωτοϊστορικό αλλά και τον ιστορικό ελληνικόπολιτισμό υπήρξε τεράστια. Οι ιστορικοί αρχαι-οελληνικοί χρόνοι καλύπτουν τους τελευταί-ους οκτώ προχριστιανικούς αιώνες και χωρί-ζονται σε τρεις εποχές: την αρχαϊκή (8ος -6οςαι. ), την κλασική (5ος – 4ος αι.) και την Αλεξαν-δρινή ή Ελληνιστική (3ος- 1ος αι.).

Τις πρώτες πληροφορίες για τη μεταλλείαμας τις δίνουν οι δύο μεγάλοι ποιητές, ο Όμη-ρος (9ος αι. π. Χ. στην Ιωνία) και ο Ησίοδος ( τον8ο αι. στη Βοιωτία). Τα έργα τους (Ιλιάδα, Οδύσ-σεια, Έργα και Ημέραι) περιέχουν πολλά στοι-χεία που φωτίζουν τη δραστηριότητα γύρω απότα μέταλλα όχι μόνο των συγχρόνων τους, αλ-λά κα προηγούμενων γενεών καλύπτοντας καιπροϊστορικούς αιώνες.

Το πρώτο όμως επιστημονικό έργο για τηνπεριγραφή και εξέταση των έως τότε γνωστώνμετάλλων, γαιών και πετρωμάτων αναμφισβή-τητα αποτελεί το έργο «Περί λίθων» του φιλό-σοφου Θεόφραστου ( 372- 288 π. Χ.). Χαρακτη-ρίζεται ως η πρώτη επιστημονική ορυκτολογίακαι δίνει τόσα στοιχεία ώστε προκύπτει το συμ-πέρασμα ότι οι σύγχρονοι του Έλληνες είχανανεβάσει τη μεταλλεία σε εντυπωσιακά υψηλόβαθμό για την εποχή τους , εντοπίζοντας πολ-λές μεταλλοφόρες περιοχές, οργανώνονταςπολλά ορυχεία και προάγοντας σε καταπληκτι-κό βαθμό τη μεταλλουργία και τη μεταλλοτε-χνία αλλά αναπτύσσοντας εξαιρετικά και το εμ-πόριο μετάλλων.

Οι αρχαίοι Έλληνες εξακολούθησαν με τοπολύ ανεπτυγμένο εμπόριό τους και στουςιστορικούς χρόνους , να εισάγουν τα περισσό-τερα μέταλλα αλλά παράλληλα ανέπτυξαν με-ταλλευτική δραστηριότητα σε πολλές δεκάδεςπεριοχές του ελλαδικού χώρου, δημιουργών-τας σπουδαία μεταλλευτικά κέντρα σε περιο-χές όπως η Ροδόπη, η περιοχή Παγγαίου, η Θά-σος, η Λαυρεωτική, η Σέριφος, η Σίφνος, η Χαλ-κιδική κ.α.

Τα κυριότερα μέταλλα που προέρχονταναπό εξορυσσόμενα μεταλλεύματα ήταν:

Σίδηρος: στην περιοχή της Ροδόπης, στηΧαλκιδική, στην Κύθνο, στη Σέριφο

Άργυρος και Μόλυβδος: στο Λαύριο και στηΣίφνο

Χαλκός, Χρυσός και Άργυρος: στην Κύπρο,στη Θάσο, στην Εύβοια, στο Παγγαίο και στηΧαλκιδική

Χρυσός: στο Παγγαίο, στο Γαλλικό ποταμό,στη Θάσο, στη Σίφνο

Μόλυβδος και Ψευδάργυρος: στη Ροδόπη

Κύρια αποστολή του εμπορίου των αρχαίωνΕλλήνων κατά την αρχαϊκή εποχή ήταν η προ-μήθεια μεταλλευμάτων τα οποία κατόπιν ταεπεξεργάζονταν στους τόπους τους και τα εξή-γαγαν μορφοποιημένα σε κάθε λογής αντικεί-μενα χρήσης, όπως κοσμήματα, εργαλεία, όπλακ.α. Επικεφαλής στο εμπόριο ήταν οι Έλληνεςτης Μ. Ασίας ( Ίωνες, Αιολείς), οι Ρόδιοι, οι Ευ-βοείς ( Ερετριείς, Χαλκιδείς), οι Νάξιοι, οι Αθη-ναίοι, οι Μεγαρείς και οι Κορίνθιοι ταξιδεύονταςσε όλα τα παράλια του Ευξείνου Πόντου και τηςΜεσογείου, ιδρύοντας παντού εμπορεία καιαποικίες.

Οι Ευβοείς (Χαλκιδείς, Ερετριείς, Κυμαίοι),που εγκαταστάθηκαν στο νησί Πιθηκούσες,απέναντι από τις ακτές της Νάπολης και στηνσυνέχεια στην ηπειρωτική ακτή όπου ίδρυσαντην Κύμη, από το 770 ως το 760 π. Χ., αξιοποί-ησαν την ευφορία του ηφαιστιογενούς εδά-φους και πλούτισαν από την εκμετάλλευση τωνχρυσωρυχείων, αλλά και από το εμπόριο. Ηιστορία της Κύμης κατέχει τόσο σπουδαία θέσηστην ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού, όσοκαμία άλλη πόλη από τις ελληνικές αποικίες. ΗΚύμη μετέδωσε στους Ετρούσκους και μέσωαυτών, στους Ρωμαίους, το χαλκιδικό αλφάβη-το. Επιπλέον, οι κάτοικοι της Κύμης εξοικείω-σαν τους λαούς της Ιταλίας με τους θεούς τηςΕλλάδος.

Η ιστορία της Σικελίας άρχισε στην ουσίαμε τις πρώτες εγκαταστάσεις- αποικίες τωνΧαλκιδέων στη βορειοανατολική πλευρά τουνησιού. Οι Χαλκιδείς το 735 π. Χ. μαζί με τουςΊωνες της κυκλαδικής Νάξου, έχτισαν την πόληΝάξο, βόρεια της Αίτνας (Θουκυδίδης στη Ξυγ-γραφή) με οικιστή τον Θουκλέα. Το 728 π. Χ. οιΧαλκιδείς έχτισαν την Κατάνη και τους Λεοντί-νους, στους πρόποδες της Αίτνας, ενώ είχανεξασφαλίσει και τον έλεγχο του στενού τηςΜεσσήνης, ιδρύοντας τη Ζάγκλη στη σικελικήπαραλία και το Ρήγιον στην απέναντι ιταλικήπαραλία το 753 π.Χ. Αλλά και στην Ανατολή οιΕυβοείς έμποροι είχαν εγκαταστήσει από τον8ο αι. εμπορικά πρακτορεία στην Αλ Μίνα (εκ-βολές του Ορόντη) και στην Ταρσό, όπου συγ-κεντρώνονταν στην πρώτη τα μέταλλα και ταεργαστηριακά προϊόντα του Λουριστάν (Βορει-οδυτική Περσία) της Συρίας και της Αρμενίας,και στη δεύτερη τα μέταλλα του Αντίταυρου.

Τον 7ο και 6ο αιώνα π. Χ., έργο των Ευβο-έων ήταν και ο αποικισμός της Χαλκιδικής καικυρίως της Χαλκίδας στην οποία οφείλει τοόνομά της. Έτσι οι Χαλκιδείς ίδρυσαν την Όλυν-θο και την Τορώνη, ενώ οι Ερετριείς τη Μένδηκαι τη Σκιώνη.

Ένας από τους πιο σημαντικούς κλάδουςτης αρχαιοελληνικής βιοτεχνίας (κεραμική, αγ-γειοπλαστική, νομισματοποιία) ήταν και η οπλο-ποιία. Κάθε πόλη διέθετε ειδικά εργαστήρια,όπου κατασκευάζονταν τα όπλα κάτω από τονέλεγχο του κράτους για την άμυνά της σε περί-πτωση εχθρικών επιθέσεων ή για την πραγμά-τωση κατακτητικών της σκοπών. Από τον 7ο αι.π. Χ. είχαν αναπτυχθεί και μερικά μεγάλα κέν-τρα παραγωγής όπλων, όπως στην Κόρινθο,στο Άργος και στη Χαλκίδα και αργότερα στηνΑθήνα. Ξακουστά ήταν τα σπαθιά της Χαλκίδαςκαι οι πανοπλίες της Κορίνθου.

Όπως αναφέρει ο G. Grote στην «ΕλληνικήΙστορία» σε πολλά μέρη της Ελλάδος, ιδίωςστην Εύβοια, υπήρχαν μεταλλεία χαλκού. ΣτηνΕύβοια, μάλιστα, βρισκόταν η «Καδμεία γη»(εξάχνωμα χαλκού) που ήταν χρήσιμη για τονκαθαρισμό των μεταλλευμάτων. Στην Εύβοια,επίσης, βρισκόταν και σίδηρος όπως και στηΒοιωτία. Μπορούμε να συμπεράνουμε από τηνΚαδμεία γη ότι ο Κάδμος που ήλθε από τη Φοινί-κη στην περιοχή της Θήβας και έγινε βασιλιάςτης, έφερε και την μεταλλουργική τέχνη μαζίτου, κυρίως την κατεργασία χαλκού. Η αφθονίατου χαλκού στην Εύβοια μαρτυρείται και απότην ονομασία της Χαλκίδας. Ο Στράβων αναφέ-ρει ότι «λέγουσι περιθέσθαι τους Κουρήταςόπλα χαλκά πρώτους εν Ευβοία, δι΄ό και Χαλκι-δέας αυτούς κληθήναι».

Στην Εύβοια έγιναν τα πρώτα χαλκουργεία.«Ην δε και σιδηρά και χαλκά μέταλλα κατά Εύ-βοιαν. Οι γαρ Ευβοείς σιδηρουργοί και χαλκείςάριστοι» (Στεφάνου «Γεωγραφικά»).

Εκτός από τα μέταλλα, οι αρχαίοι Έλληνεςγνώριζαν την ύπαρξη και άλλων ορυκτών πολ-λά από τα οποία εξόρυσσαν από τη γη τους καιαξιοποιούσαν. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα ορυ-κτά:



ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ

των παιδιών που διασκέδασαν καιέπαιξαν.

Μάλιστα κάποιοι πιο τολμηροί ήρ-θαν μασκαρεμένοι χαρίζοντας γέλιοκαι κέφι.

Καλά πέρασαν και όσοι μεγάλοιπαρευρέθηκαν εκεί συνοδεύοντας

τα παιδιά τους. Κάποια στιγμή κάποιες κυρίες

έστησαν το χορό. Η Κατερίνα του Μπαρούμη, το

Κατερινάκι μας στο ρόλο της γκαρ-σόνας σέρβιρε ακούραστη τα κερά-σματα σε μικρούς και μεγάλους.

Ευχαριστούμε το Νίκο, την Αγγε-λική και τα παιδιά τους για την άψο-γη εξυπηρέτησή τους.

Επίσης ευχαριστούμε τον Δημή-τρη Σταματίου που και αυτή τη φορά

όπως σε όλες τις εκδηλώσεις και τιςεκδρομές μας έφτιαξε τις ανακοινώ-σεις. Η βοήθειά του προς τον Σύλλο-γο είναι πολύτιμη.

Όλα τα έξοδα της βραδιάς ήτανπροσφορά του Προοδευτικού Σύλ-λογου Ανδριανιάνων-Δένδρων.

Όμως δεν τελειώσαμε εκεί. Στοκλείσιμο της βραδιάς ανανεώσαμε

το ραντεβού μας με τα παι-διά το πρωί της ΚαθαρήςΔευτέρας για το πέταγματου χαρταετού.

Έτσι λοιπόν μαζευτήκα-με για τρίτη χρονιά στο δη-μοτικό σχολείο για να τη-ρήσουμε το έθιμο.

Τα παιδιά διάλεξαν τοκαθένα τον αετό που τουςάρεσε κι έπεσαν με τα μού-τρα να φτιάξουν τις ουρές,τα ζύγια και να ξεκινήσουντον ανταγωνισμό στο πέ-ταγμα.

Τις πρώτες θέσεις μοι-ράσθηκαν η Αγγελική Παπασπύρου,ο Νεκτάριος Μαρτζούκος (εγγονόςτου Γιαννούλη) και τα τρίδυμα Κί-τρου από το Βίταλο.

Στις δεύτερες θέσεις η ΣοφίαΠαγώνη, ο Αλέξανδρος Παπανικο-λάου και ο Φίλιππος Μπαρούμης.

Σ’ όλα τα παιδιά μοιράσθηκε έναςαναμνηστικός έπαινος να τους θυμί-ζει τη συμμετοχή τους.

Το Δ.Σ. εύχεται σ’ όλα τα παιδιάκαι τους γονείς τους καλό Πάσχα.

Ένα χειμωνιάτικο Σαββατοκύριακο στις 16του Γενάρη ξεκινήσαμε για μια εκδρομή στοόμορφο Βόλο και εν συνεχεία στο Πήλιο.

Είχαμε την ατυχία εκείνες τις ημέρες να εί-ναι κλειστή η εθνική οδός από τα τρακτέρ τωναγροτών.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αρ-γήσουμε να φτάσουμε στο προορι-σμό μας.

Αντί να είμαστε λοιπόν στις 12στο Βόλο και να απολαμβάνουμε τοτσιπουράκι μας στη παραλία είμα-σταν μέσα στο πούλμαν. Παρ’ όλα αυ-τά δεν μας έλειψε το κέφι ούτε οι με-ζέδες και το τσίπουρο μιας κι όλες οικυρίες ήταν εφοδιασμένες με διάφο-ρα φαγώσιμα αλμυρά και γλυκά.

Έτσι δεν πλήξαμε ούτε για μιαστιγμή σ’ όλο το ταξίδι. Η μουσικήδιαδεχόταν τα ανέκδοτα τις μαντινά-δες και το αντίθετο.

Φθάσαμε στο Βόλο αργά το μεση-μέρι.

Μετά την τακτοποίηση στο ξενο-δοχείο άλλοι έμειναν για ξεκούρασηκι άλλοι βγήκαμε βόλτα στα μεζεδοπωλεία καιτα καφέ.

Την άλλη μέρα νωρίς - νωρίς ξεκινήσαμε τηνανάβαση στο πανέμορφο Πήλιο. Πρώτη στάσηστις Μηλιές. Περιήγηση στους δρόμους του χω-ριού στη πλατεία με την παλιά εκκλησία.

Εν συνεχεία διασχίσαμε την Τσαγκαράδα

με το δάσος από καστανιές. Πανέμορφο τοπίοκαι κάτω να ξεδιπλώνονται οι δαντελωτέςακρογιαλιές. Κι όπως ανεβαίναμε μέσα στοπράσινο και στα τρεχούμενα νερά ξεφνικά μπή-καμε σ’ ένα χιονισμένο τοπίο. Είχαμε φθάσειστο ψηλότερο χωριό του Πηλίου στα Χάνια. Η

χιονισμένη φύση σ’ όλο της το με-γαλείο ενθουσίασε μικρούς καιμεγάλους. Απολαύσαμε τις νόστι-μες πηλιορίτικες σπεσιαλιτέ σ’ένα ωραίο μαγαζί.

Πριν το γεύμα κόψαμε δύοπρωτοχρονιάτικες πίτες που είχεφτιάξει η κ. Μερόπη Χρυσάγη μέ-λος του Δ.Σ.

Τα τυχερά κομμάτια έπεσανστις κυρίες Μαρία Κρινή καιΕυαγγελία Κωστοπούλου. Τουςευχόμαστε όλο το χρόνο να είναιτο ίδιο τυχερές. Το απόγευμα πή-ραμε το δρόμο της επιστροφής.

Κατεβαίνοντας από τα Χάνια περάσαμε από ταχωριά Πορταριά και Μακρυνίτσα. Ευτυχώς ηεπιστροφή ήταν πιο σύντομη μιας και τα μπλόκαείχαν ανοίξει στα περισσότερα σημεία.

Άλλη μια εκδρομή μας τελείωσε αφήνοντάςμας ωραίες αναμνήσεις.

Χ.Π.

Απόκριες και Καθαρή Δευτέρα

στο χωριό Συνέχεια από την 1η σελ.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ

ΟΜΑΔΑΣ ΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Την Κυριακή 07/03/2010 πραγματοποιήθηκε στο χωριό, στο «Αρχον-τικό της Ειρήνης», η προγραμματισμένη συνάντηση του Δ.Σ. του «Προ-οδευτικού Συλλόγου Ανδρονιάνων – Δένδρων» με εκπροσώπους της«Εθελοντικής Ομάδας Πυροπροστασίας Κονιστρών» που εδρεύει στοχωριό Ταξιάρχες του Δήμου μας.

Παραβρέθηκαν και συμμετείχαν από το Δ.Σ. επτά από τα εννέα μέλητου Δ.Σ. και από την «ΕΟΠΚ» οι κ. κ. Χρήστος Παπαϊωάνου και ΓιάννηςΠόγκας. Παραβρέθηκαν επίσης και μέλη του Συλλόγου μας εκτός τουΔ.Σ. που συμμετείχαν στον διάλογο.

Έγινε αναλυτική ενημέρωση και συζήτηση που στόχο είχαν την διε-ρεύνηση των δυνατοτήτων δημιουργίας και λειτουργίας εθελοντικήςομάδας Πυροπροστασίας στο Δ. Δ. Ανδρονιάνων- Δένδρων και ακολού-θησε συνεδρίαση του Δ.Σ. του Συλλόγου μας.

Αποφασίσθηκε ομόφωνα η συγκρότηση εθελοντικής ομάδας Πυρο-προστασίας στο χωριό μας που θα υπάγεται στην «Εθελοντική ΟμάδαΠυροπροστασίας Κονιστρών». Άμεσα αποφασίσθηκε να διευκρινισθούνσχετικές λεπτομέρειες και στη συνέχεια το συντομότερο να οργανωθείνέα και πλατύτερη συνάντηση στο χωριό μας, με τη συμμετοχή όλωνόσων θέλουν να ενημερωθούν αναλυτικότερα για την προσπάθειά μαςαυτή. Η σχετική ανακοίνωση θα γίνει έγκαιρα και πλατιά. Στη συνάντησηαυτή θα μπορέσουν να εγγραφούν μέλη της προς συγκρότηση εθελοντι-κής ομάδας όποιος και όποια επιθυμεί μετά την υποβολή σχετικής αίτη-σης.

Το θέμα της πυροπροστασίας είναι αυτονόητα σοβαρό και ζωτικήςσημασίας. Την οφείλομε και ως άτομα στο πανέμορφα πλούσιο περιβάλ-λον μας, στις επόμενες γενιές, στη ζωή. Στα πλαίσια αυτά όλοι μπορού-με να βοηθήσομε ανταποκρινόμενοι και στις εκκλήσεις της συνευθύνηςμας.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ - ΔΕΝΔΡΩΝ

Σαν παιδί, από τότε που με θυμάμαι, βοη-θούσα στο σπίτι κάνοντας διάφορες δου-λειές, για να τα βγάλουμε πέρα, να ζήσου-

με! Αυτό ήταν το ζητούμενο τότε και αυτό μεσημάδεψε.

Σε ολόκληρη την κοινωνική μου παρουσίακαι δράση, σε όλο μου τον δημόσιο και ιδιωτι-κό βίο, από τότε μέχρι σήμερα, λειτούργησακαι συνεχίζω να λειτουργώ, δέσμιος μιας ιδέαςκαι ενός ονείρου, ό,τι κάνω, να στοχεύει σε«ένα καλλίτερο μέλλον».

Στα κοινά, όπου και όποτε χρειάστηκε, βόη-θησα με αυτό τον γνώμονα. Με όποιο τομέα καιαν καταπιάστηκα, συνδικαλισμό, πολιτιστικά,συνεταιριστικά, τοπική αυτοδιοίκηση, έδιναπάντα και παντού τον καλλίτερό μου εαυτό, για«ένα καλλίτερο μέλλον».

Τριάντα τόσα χρόνια στην δουλειά μου,προσπάθησα να είμαι καλός υπάλληλος, παρα-γωγικός, αποτελεσματικός. Τίμιος και συνεπήςμε τον εργοδότη μου, τον ασφαλιστικό μου φο-ρέα και την πολιτεία, για «ένα καλλίτερο μέλ-λον».

Τριάντα χρόνια τώρα πατέρας, προσπάθη-σα, έκανα ό,τι μπορούσα, ό,τι μου έλεγαν ή πί-στευα για σωστό, ώστε να ζήσουν τα παιδιά μουκαλλίτερα από εμένα, να έχουν «ένα καλλίτερομέλλον».

Και τώρα; Πώς να συμφιλιωθώ με την ιδέα, ότι το μέλ-

λον που προσδοκούσα και πάσχιζα, το μέλλοντων παιδιών μας, όχι μόνο δεν θα είναι καλλίτε-ρο, αλλά προδιαγράφεται χειρότερο;

Τι να πω στα παιδιά μου; Σε όποια παιδιάμου ζητήσουν να τους εξηγήσω, σαν πιο μεγά-λος; Τι να απολογηθώ;

Θα μπορούσα να καταφύγω στο διαφαινό-μενο εύκολο, φταίνε οι ηγέτες μας; Φταίνε, άλ-λωστε οι ίδιοι, σκαιά και ξεδιάντροπα το συνο-μολογούν, αλληλοκατηγορώντας οι μισοί τουςάλλους μισούς, για την ανικανότητα, την ανευ-θυνότητα, την λαμογιά! Προσπαθώντας ναβγάλουν από πάνω τους, το φονικό της ελπίδας,το γκρέμισμα του ονείρου!

Αλλά μπορεί να φταίνε μόνο αυτοί;

Όχι δεν μπορεί, ότι κακό κι’ αν γίνεται,όπου στη γη, ένα μερτικό ευθύνης, άλλοτε μι-κρότερο και άλλοτε μεγαλύτερο, αναλογεί στονκαθένα μας! Εκτός από τα παιδιά.

Οι κατάρες και τα μοιρολόγια μπορεί ναεκτονώνουν, αλλά είναι βόλεμα, χάσιμο χρό-νου, τώρα είναι ώρα για βαθιά περισυλλογή καιδράση.

Είναι δικό μας χρέος, των μεγαλυτέρων, ναβρούμε τον τρόπο και να φωτίσουμε ξανά τομέλλον, το μέλλον που εμείς σκοτεινιάσαμε καιπιο πολύ, να του δώσουμε προοπτική, να το πε-ριφρουρήσουμε! γιατί το μέλλον ανήκει σταπαιδιά μας! Και τα παιδιά είναι αθώα!

Δεν μπορώ λοιπόν να πω, παρά μόνο ένα,συγνώμη παιδιά! Με κάθε ειλικρίνεια συγνώ-μη.

Άλλο δεν μπορώ να κάνω, παρά να σας υπο-σχεθώ, ότι όσο ζω θα συνεχίσω να αγωνίζομαιγια «ένα καλλίτερο μέλλον».

Όσο ζούμε, η ζωή είναι μπροστά και δενέχουμε το δικαίωμα να της γυρίζουμε την πλά-τη!

Δεν έχουμε άλλο δρόμο, …η ζωή τραβάειτην ανηφόρα!

Συγνώμη και πάλι παιδιά! Τελειώνοντας, να ξέρετε, ότι κάθε φορά που

η πολιτεία γίνεται καταπιεστική και ανάλγητη,χρέος των πολιτών είναι ο αγώνας! Δύσκολος,- και ποιός αγώνας όμως δεν είναι δύσκολος,-αλλά απαραίτητος, οφείλουμε να τον δίνουμε,φτάνοντας ακόμα - ακόμα και στην «πολιτικήανυπακοή»! ( Henry David Thoreau)

Ναι, η πολιτική ανυπακοή είναι μορφήαγώνα, είναι ένα σοβαρό πολιτικό εργαλείο,χωρίς να έχει καμιά σχέση με την βία ή τηναναρχία με την τρέχουσα έννοια, θέλει προσο-χή.

Είναι μια μορφή αγώνα, που προϋποθέτει,ότι ο αγωνιζόμενος πολίτης, κυριαρχεί στα πά-θη του και είναι ελεύθερος, ιδίως απ’ το ανθρω-ποκτόνο πάθος της οργής και της βίας.

Κουράγιο παιδιά, θα τα καταφέρουμε. Άλ-λωστε ο ποιητής λέει«… οι άνθρωποι προχωρή-σανε γεμάτοι οδύνη και όνειρο» Ο. Ελύτης

έκλειψη μέλλοντοςτου Κ. Δεληγιώργη

Ο Προοδευτικός Σύλλογος Ανδρονιάν


Ένας χαρταετός... φέρνει την Καθαρά Δευτέρα

Είτε χάρτινος είτε πλαστικός, πο-λύχρωμος ή μονόχρωμος, με ήχωρίς ουρά, απλός ή “φορτωμέ-

νος” ο χαρταετός “πετάει αγέρωχος”στον ελληνικό ουρανό την ΚαθαράΔευτέρα κάθε έτους, προμηνύονταςτην έναρξη της νηστείας 40ημερών,όσες και οι ημέρες νηστείας του Χρι-στού στην έρημο. Το έθιμο του χαρ-ταετού, που κάνει μικρούς και μεγά-λους να τρέχουν για τα “Κούλουμα”και να συναγωνίζονται για το ποιόςθα πετάξει πιο ψηλά το χαρταετό,επιδεικνύοντας τη δεξιοτεχνία τουδημιουργού, έχει τις ρίζες του βαθιάστην ιστορία.

Θεωρείται επινόηση των ανατολι-κών λαών – όπως Κίνα και Ιαπωνία –αφού οι ίδιοι τους χρησιμοποίησαν σεθρησκευτικές εκδηλώσεις, σε εξορκι-σμούς και σε μαγικές ώρες. Οι λαοίαυτοί κοσμούσαν τους χαρταετούςμε δράκους, φλόγες και άλλα παρό-μοια σχήματα, έδεναν χαρτάκιαστους χαρταετούς με τις αρρώστιεςκαι τις συμφορές με σκοπό να φύ-γουν μακριά με το πέταγμα του χαρ-ταετού, ενώ άλλοι έστελναν τις ευ-χές τους και άλλοι προσάρμοζαν μι-κρές φλογέρες στον αετό για να διώ-χνουν μακριά τα κακά πνεύματα υψώ-νοντας ομαδικά τους αετούς σανπροσευχή στον ουρανό. Με το πέρα-σμα του χρόνου οι Κινέζοι διαγωνί-ζονται να καταφέρουν να πετάξουνένα χαρταετό, με το νικητή να κερδί-ζει την ελευθερία του, ενώ στα νεότε-ρα χρόνια χρησιμοποιούνται για κα-τασκοπευτικούς σκοπούς.

Όμως και στην ελληνική αρχαι-ότητα υπάρχει ο χαρταετός. Σε ελλη-νικό αγγείο της κλασικής εποχής πα-

ρατηρούμε παράσταση κόρης πουκρατάει μικρή σαϊτα. Σημαντικό είναιτο γεγονός πως ο μαθητής του Πυθα-γόρα, αρχιμηχανικός Αρχύτας χρησι-μοποίησε την αεροδυναμική του καιέκανε τις πτήσεις χαρταετών, τιςοποίες αργότερα συμβουλεύτηκε οΓαλιλαίος.

Πιθανολογείται πως στον ελλαδι-κό χώρο ο χαρταετός την περίοδο αυ-τή γινόταν με πανί, αφού χαρτί δενήταν εύκολο να βρεθεί στις χώρεςαυτές.

Όμως ο χαρταετός δεν ήτανάγνωστο “παιχνίδι” στην Ευρώπη,στην οποία πιστεύεται ότι ήρθε απότην Ασία έπειτα από την επίσκεψηΧριστιανών μοναχών. Οι εύπορες οι-κογένειες της Ευρώπης που είχαν τηδυνατότητα να αγοράσουν χαρτίήταν αυτές που έπαιζαν με τους χαρ-ταετούς. Αδιάψευστα τεκμήρια απο-τελούν οι παραστάσεις σε χαλκογρα-φίες του 16ου και 18ου αιώνα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1752 οΒενιαμίν Φραγκλίνος έφτιαξε το αλε-ξικέραυνο, αφού διαπίστωσε με τε-

χνητό αετό τον ηλεκτρισμό της ατμό-σφαιρας και του κεραυνού. Επίσης,είναι ενδιαφέρον ότι η γέφυρα τουΝιαγάρα άρχισε ρίχνοντας απέναντιμε αετό το πρώτο σκοινί. Ακόμα,ισπανική μαρτυρία κληρικού το 1606αναφέρει ότι ο χαρταετός χρησιμο-ποιούνταν στην εποχή σαν παιχνίδιχαράς, την ημέρα του Πάσχα.

Από την Ευρώπη το έθιμο έρχεταικαι στην Ελλάδα, αρχικά στα λιμάνιατης Μικρασιατικής ακτής και τωνΕπτανήσων και σταδικά στα αστικάκέντρα. Οι φτωχότερες τάξεις μι-μούνται το έθιμο χρησιμοποιώνταςπρόχειρα υλικά, όπως φύλλα από τε-τράδια και νήμα από κουβάρι.

Στη Σμύρνη θυμούνται τα «τσερ-κένια», στην Κωνσταντινούπολη τους«ουτσουρμάδες», στον Πόντο τα«πουλία», στη Θράκη τα «πετάκια»,στον ελλαδικό χώρο τον «αετό»,τους «μύλους», την «ψαλίδα», σταΕπτάνησα το «φύσουνα», στην Αγ-γλία γνωρίζουν τον αετό ως Kite, δη-λαδή άγριο πουλί, στην Ιταλία ωςaquiloui, στη Γαλλία τους corfs volants(πετούμενα ελάφια), στην Ισπανία ωςcometas και τέλος, στη Γερμανία ωςDrache.

Όπως και να λέγεται, από όπουκαι αν «γεννήθηκε» ο χαρταετός, ηδιαδικασία κατασκευής του αποτελείτελετουργία καi καλλιτεχνική δημι-ουργία. Τέλος, όποιον ουρανό και ανατενίζει, το αίσθημα δικαίωσης τουνα καταφέρεις να πετύχεις να δειςψηλά στον ουρανό το δημιούργημάσου παρά τον αντίθετο αέρα, τη σπα-σπένη καλούμπα και την κομματια-σμένη ουρά είναι για όλους κοινό.-

Κατερίνα Σακκή

νομικές και κοινωνικές συνθήκες η τροπο-

ποίηση περιλαμβάνει.

Α) Νέα επωνυμία του Συλλόγου η

«ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΑ-

ΝΩΝ – ΔΕΝΔΡΩΝ ΚΥΜΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ».

Β) Έδρα του Συλλόγου ορίσθηκε το χω-

ριό μας.

Γ) Προσθήκη άρθρου που καθορίζει τα

βιβλία που από το Δ.Σ. του Συλλόγου μας

πρέπει να τηρούνται.

Ακολούθησαν αρχαιρεσίες για την ανά-

δειξη του νέου Δ.Σ.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με γεύμα

και κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας. Το φλού-

ρι της πίτας κέρδισε η Μαρία Καραμούζη

(Παπατρέχα) το οποίο αντιστοιχεί σ’ ένα

τετραήμερο ταξίδι με διαμονή στο ξενοδο-

χείο Lemnos Village στη Λήμνο.

Το δώρο είναι προσφορά του συγχω-

ριανού μας Νίκου Μιχ. Μπελιά.

Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ.

Από τις αρχαιρεσίες που ακολούθησαν

από ενιαίο όπως πάντα ψηφοδέλτιο προ-

έκυψαν τα εξής αποτελέσματα, όπως τα

ανακοίνωσε η εφορευτική επιτροπή.

Παραβρέθηκαν και ψήφισαν 76 μέλη.

Έγκυρα ψηφοδέλτια 76.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

(Μέχρι 9 σταυρούς)

Βλαχαντώνης Αντώνης του Ευαγγέλου

Ψήφοι 55 (7ος)

Δήμος Γιώργος του Θεοδοσίου


Μπαμπαράκος Δημήτρης του Γεωργίου


Μπαρούμης Γιώργος του Παντελή


Νικολιάς Γιώργος του Ευαγγέλου


Ντουμάνης Γιάννης του Ευαγγέλου


Παπασπύρου Βασίλης Ψήφοι 60 (4ος)

Πουλοπούλου Χριστίνα του Παναγιώτη

Ψήφοι 66 (2η)

Σπύρου Σταμάτης του Δημητρίου


Σταματίου Δημήτρης του Χρήστου


Χρυσάγη Μερόπη του Νικολάου

Ψήφοι 57 (5η)

ΥΠΟΨΗΦΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ (Μέχρι 3 σταυρούς)

Θεοφίλου Γιάννης του Δημητρίου


Κωτσής Κώστας του Νικολάου


Χρυσάγης Δημήτρης του Παναγή


Χρυσάγης Κώστας του Παντελή


ΣΥΓΡΟΤΗΣΗ ΝΕΟΥ Δ.Σ.

Το εκλεγμένο από τις αρχαιρεσίες της

31/01/2010 Διοικητικό Συμβούλιο του

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑ-

ΝΩΝ-ΔΕΝΔΡΩΝ συνεδρίασε σήμερα

14/02/2010 και συγκροτήθηκε σε σώμα.

Οι αρμοδιότητες ορίσθηκαν ομόφωνα

ως εξής.

Πρόεδρος: Σταμάτης Δημ. Σπύρου

Αντιπρόεδρος:

Γιώργος Παντ. Μπαρούμης

Γραμματέας:

Αντώνης Ευαγ. Βλαχαντώνης

Ταμίας: Βασίλης Αγγ. Παπασπύρου

Επίσης ομόφωνα ορίσθηκαν ως υπεύ-

θυνη επιτροπή για την εφημερίδα και τη

λειτουργία του site του Συλλόγου τα μέλη

του Διοικητικού Συμβουλίου,

Σταμάτης Δ. Σπύρου

Χριστίνα Π. Πουλοπούλου

Γιώργος Θ. Δήμος

Αντώνης Ε. Βλαχαντώνης.

Τα μέλη του νέου Διοικητικού Συμβου-

λίου ευχαριστούν τα μέλη του ΠΡΟΟΔΕΥ-

ΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ-ΔΕΝ-

ΔΡΩΝ που τους τίμησαν με την ψήφο τους

και ζητούν την συμμετοχή και την δίκαιη

κριτική τους με στόχο επιτυχείς κοινές

προσπάθειες.

Συνέχεια από τη σελ. 1

Ένας χρόνος έκλεισε από τα εγκαίνια του Δεμε-

ρούτειου Πνευματικού Κέντρου στο Βίταλο.

Υπό την αιγίδα του Δήμου Κύμης έγιναν οι εξής

εκδηλώσεις:

Τρισάγιο στον ανδριάντα του Ευαγ. Δεμερούτη.

Κατάθεση στεφάνων.

Χαιρετισμός του Δημάρχου Κύμης.

Χαιρετισμός Προέδρου Ραφήνας «Η ΕΝΟΤΗ-

ΤΑ»

Παρουσίαση της ιστορίας των λιγνυτωρύχων

της περιοχής μας.

Εγκαίνια «Αίθουσας εκθεμάτων για την εξόρυξη

του λιγνίτη».

Μικρή δεξίωση.

Ένας χρόνος λειτουργίας

του Δεμερούτειου

Πνευματικού Κέντρου

Γενική Συνέλευση - Αρχαιρεσίες

νων - Δένδρων σας εύχεται Καλή Ανάσταση

Σας γράφω μια πραγματική ιστορία της ζωής μου, πουβίωσα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής. Μετά τον πό-λεμο του 1940-41 η χώρα μας κατακλύστηκε από τα

κατοχικά στρατεύματα Γερμανών και Ιταλών. Το τι επακο-λούθησε είναι γνωστό σε όλους εμάς, που ζήσαμε εκείνητην δύσκολη εποχή. Όλοι υποφέραμε, άλλος πολύ και άλ-λος λιγότερο, και πολλοί πληρώσανε το τίμημα του πολέ-μου, με την ίδια τους την ζωή.

Το 41 άρχισαν οι πρώτες δυσκολίες,χάθηκαν τα τρόφιμα δεν μπορούσες ναβρείς κάτι να αγοράσεις. Ο κόσμος έψα-χνε να βρεί κάποιο τρόπο να επιβιώσει,άλλοι με λάχανα, άλλοι με γάλα, που βγά-ζανε από τις κατσίκες τους, με λίγο σιτάριπου είχαν σπείρει και το περίμεναν να ωρι-μάσει, για να το κάνουν ψωμί.

Οι Ιταλοί είχαν επιτάξει τα λιγνιτωρυ-χεία της περιοχής μας, ο κόσμος που δού-λευε, έπαιρνε ένα κουραμανάκι ψωμί πουδεν έφτανε να χορτάσει ο ίδιος, όχι ναχορτάσει και τα παιδιά του.

Ο πατέρας μου δούλευε στην Καλο-γρέζα στα λιγνιτωρυχεία, το έργο αυτόόπως και πολλά άλλα, ήταν επιταγμένο από τους Ιταλούςκαι η αμοιβή ήταν ένα κομμάτι ψωμί. Στο χωριό έμεινε η μη-τέρα μου με τα τρία παιδιά. Η Φανή που ήταν δεκαπέντεχρονών, εγώ δέκα και ο αδερφός μου ο Μαρίνος οχτώ χρο-νών. Η μητέρα μου δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα μετρία παιδιά, πήγαινε κάποια μεροκάματα έσκαβε και χωρά-φια, της έδιναν λίγα τρόφιμα αλλά δεν έφταναν να ζήσου-με.

Οι Ιταλοί πήρανε κάποιες γυναίκες από το χωριό μας,να φορτώνουν τα καΐκια από την Πλατάνα με κάρβουνο,όταν το έμαθε η μητέρα μου, πήγε και αυτή. Έπαιρνε τοκουραμανάκι και το βράδυ το μοιράζαμε στα τέσσερα. Εγώμε τον αδερφό μου στήναμε πλάκες και δόκανα. Με ένακοφίνι λάχανα και λίγα πουλάκια που φέρναμε βγάζαμετην βραδιά. Πολλές φορές πήγαινα στα χωράφια έβγαζαβορβοκάρια, έτσι τα λέγανε, ήταν κάτι σαν πατατάκια, τατηγανίζαμε, τα έβαζα στο κατσαρολάκι και τα πήγαιναστην Πλατάνα με τα πόδια να φάει η μάνα μου.

Είμασταν παιδιά, δεν κοιτάγαμε να παίξουμε και να πε-ριμένουμε από τους γονείς μας να μας εξασφαλίσουν τηντροφή μας, κοιτούσαμε να κάνουμε κάτι κι εμείς για να ζή-σουμε.

Το Μάιο του 41 ήρθε ο πατέρας μου από την Αθήνα καιλέει της μητέρας μου, ήρθα να σας πάρω να πάμε στην Κα-λογρέζα, μήπως βρείς και εσύ καμιά δουλειά για να ζήσου-με καλύτερα όλοι μαζί. Συμφωνήσανε και το μόνο εμπόδιοπου υπήρχε ήταν ένα πρόβατο και μια κατσίκα που δεν ήξε-ραν που να τα αφήσουν. Στο τέλος κατέληξαν να μείνει ηαδερφή μου η Φανή στο χωριό για να μην κλείσουν τελείωςτο σπίτι. Θα έμενε στην θεία μου την Γιακιμήτσα με την Χρι-στίνα που ήταν και συνομήλικες. Την κατσίκα την Κανέλαθα την παίρναμε μαζί και ήμασταν τυχεροί, γιατί θα πεθαί-ναμε αν δεν την είχαμε όπως θα σας εξιστορήσω παρακά-τω.

Ένα πρωί ξεκινήσαμε με τα πόδια να πάμε στην Αθήνα,

πήραμε τα λίγα υπάρχοντα όσα μπορούσαμε να σηκώσου-με, χωρίς να γνωρίζουμε αν θα ξαναγυρίζαμε πίσω, γιατίαυτό το ταξίδι είχε πολλούς κινδύνους, πείνα, αρρώστιεςκαι Γερμανούς, Ιταλούς γεμάτος ο τόπος.

Φύγαμε νύχτα πρωί και ξημερώσαμε στο Μονόδρι. Τοαπόγευμα φτάσαμε στο Αυλωνάρι και διανυκτερεύσαμε σεκάποια αυλή στο χωριό, ήπιαμε γάλα από την κατσίκα καικοιμηθήκαμε, αλλά έκανε πάρα πολύ κρύο. Το πρωί συνεχί-

σαμε το δρόμο μας και εκεί που θα βραδιά-ζαμε εκεί θα διανυκτερεύαμε. Φτάσαμε στοΑλιβέρι κατάκοποι, δεν μπορούσαμε να συ-νεχίσουμε άλλο, πήγαμε σε κάποιο σχο-λείο που το είχαν οι Ιταλοί για μαγειρεία.Παρακάλεσε ο πατέρας μου τον ΙταλόΑξιωματικό, να μείνουμε ένα βράδυ στοσχολείο, του μίλησε στα Ιταλικά, γιατί ταήξερε πολύ καλά. Διανυκτερεύσαμε στοσχολείο και μας έφεραν φασολάδα και φά-γαμε. Όταν φύγαμε ευχαρίστησε τον Ιταλόπου μας φιλοξένησε. Το πρωί συνεχίσαμεμε προορισμό την Βάθεια, στον δρόμο βο-σκούσαμε την κατσίκα και πίναμε γάλα απόπείνα δεν είχαμε πρόβλημα, αλλά κούραση

μεγάλη. Ήταν η τρίτη μέρα, που περπατάγαμε και οι στρο-φές στην Κακιά Σκάλα έγιναν ατελείωτες.

Αρρώστησε και η μάνα μου από γαστρορραγία και χω-ρίς γιατρό από στιγμή σε στιγμή κινδύνευε να πεθάνει.Έκανε κουράγιο και φτάσαμε στην Βάθεια. Πήγαμε σε μιαθεία της αδερφής του πατέρα της, μας περιποιήθηκαν καιφέρανε και γιατρό. Μας απαγόρευσε να συνεχίσουμε τηνπορεία γιατί αιμορραγούσε και θα έμενε στον δρόμο. Κά-τσαμε λίγες μέρες και αφού αισθάνθηκε καλύτερα έπρεπενα φύγουμε.

Παρακάλεσε η θεία τον γιο της που ήταν ψαράς να μαςπεράσει απέναντι στον Ωρωπό με την βάρκα. Το επίθετότους λεγόντουσαν Καραβάδες τα αδέρφια ήταν ψαράδεςκαι ραφτάδες. Μετά από τον πόλεμο όποτε περνούσα απότην Βάθεια πήγαινα και τους έβλεπα, ήταν πολύ καλοί άν-θρωποι. Μας έβγαλε στον Ωρωπό και συνεχίσαμε τον δρό-μο μας για την Αθήνα.

Εγώ ρωτούσα συνέχεια τον πατέρα μου αν κοντεύουμενα φτάσουμε και μου έλεγε όλο ναι. Εδώ ο δρόμος ήτανπολύ δύσκολος γιατί άρχιζε η ανηφόρα, ακόμα και την νύ-χτα περπατάγαμε. Βρήκαμε ένα μέρος κατάλληλο κάτωαπό ένα πεύκο δίπλα από τον δρόμο και εκεί θα βγάζαμετην βραδιά. Ανάψαμε φωτιά να μην κρυώνουμε και πέσαμενα κοιμηθούμε. Τον πατέρα μου δεν τον έπαιρνε ύπνος,έβαζε γύρω γύρω κλαριά πιθανόν για να μας προστατέψειαπό κάθε κίνδυνο. Η φωτιά άναβε όλη τη νύχτα γιατί καιεκεί έκανε πολύ κρύο. Το πρωί που έφεξε και ξεκινήσαμε,είδαμε ότι είχαμε βγάλει όλη την ανηφόρα και αρχίζαμε νακατηφορίζουμε προς την Αθήνα. Πρέπει να είμαστε στηνΜαλακάσα, γιατί τότε δεν υπήρχε δρόμος όπως σήμερα.Τώρα έχουμε δρόμο καλύτερο με κατηφόρα και η κούρασηείναι λιγότερη. Ύστερα από πολλές ώρες πεζοπορία μαςπήρε το σκοτάδι και ο πατέρας μου ήθελε να συνεχίσουμε,και να μην κάνουμε άλλη διανυκτέρευση ώστε να πάμε κα-τευθείαν στο σπίτι που είχε νοικιάσει στους Ποδαράδες

στην Καλογρέζα. Φτάσαμε κατάκοποι στο σπίτι, βάλαμετην κατσίκα σε μια γωνία και ξαπλώσαμε και εμείς στο χώ-μα με μια κουρελού.

Το πρωί σηκωθήκαμε, ο πατέρας μου έφυγε για τηνδουλειά και η μητέρα μου τακτοποίησε το σπίτι. Εγώ με τοναδερφό μου πήραμε την κατσίκα κατηφορίσαμε και βρήκα-με ένα ποταμάκι, κι απέναντι ένα δασύλλιο με ευκαλύ-πτους. Εκεί υπήρχε και ένα νοσοκομείο αλλά δεν θυμάμαιπως λεγόταν στο σημείο αυτό υπήρχε τροφή άφθονη γιατην κατσίκα, την βόσκαμε τακτικά, με τα κλαριά που κόβα-με από ακακίες και ευκαλύπτους.

Μετά από λίγες μέρες έρχεται ο πατέρας μου και λέειτης μητέρας μου: Αρετή με σταματήσανε από την δουλειάκαι βούρκωσαν τα μάτια του. Όσο έχω την Κανέλα μην φο-βάσαι, με λίγα χόρτα και γάλα θα την βγάζουμε και δεν θακάτσω με σταυρωμένα χέρια.

Είχε πάει τα χαρτιά σου σε κάποιο δικηγόρο και προ-σπαθούσε να πάρει την σύνταξη, αλλά δεν του βγαίνανε ταμεροκάματα και αγωνιζόταν να κατεβαίνει πάνω κάτω στηνΑθήνα και τίποτα δεν έκανε.

Το 41 ήταν εξήντα χρονών, είχε μικρά παιδιά, γιατί γύ-ρισε από το εξωτερικό και παντρεύτηκε την μάνα μου 45χρονών και ήταν δύσκολο να βρεί κάποια άλλη δουλειά. Ημητέρα μου πίστευε ότι κάτι θα κάνει, ήταν δραστήριος άν-θρωπος και δεν θα μας άφηνε να πεθάνουμε από την πείνα.

Μια μέρα της λέει θα πάω στα Μέγαρα έχω αφήσει ένακαρότσι που έφτιαχνα παγωτό θα το φέρω και θα πηγαίνωστην Πεντέλη στο δάσος να κουβαλάω ξύλα για την φωτιάκαι θα βγάζω το μεροκάματο. Η μάνα μου του ζητούσε ναγυρίσουμε στο χωριό και να πεθάνουμε στον τόπο μας, αλ-λά δεν την άκουγε με τίποτα. Το αποφάσισε και με τα πόδιαέφυγε για τα Μέγαρα, πήρε και τον μικρό αδελφό μου γιαπαρέα. Δεν πήρε εμένα μαζί, γιατί εγώ κατάφερνα και βό-σκαγα την κατσίκα.

Από την ημέρα που φύγανε είχανε περάσει δέκα μέρεςκαι δεν είχαν δώσει σημεία ζωής, εγώ την παρηγορούσακαι της έλεγα σήμερα θα ’ρθούν. Περάσανε δεκαπέντε μέ-ρες αλλά για την μάνα μου ήταν χρόνια. Αργά το βράδυχτύπησε η πόρτα βγαίνοντας έξω βλέπουμε τον πατέραμου και τον Μαρίνο μέσα στο καρότσι, ήταν ό,τι καλύτερομπορούσε να μας συμβεί που είδαμε ζωντανούς τους αν-θρώπους μας. Όπως μας εξήγησαν, στο δρόμο για τα Μέ-γαρα ο αδερφός μου κουράστηκε πολύ και πήγαιναν πολύσιγά. Στην επιστροφή όμως ο πατέρας μου τον έβαλε στοκαρότσι και δεν περπάτησε καθόλου.

Το καρότσι ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, βρήκε έναπριόνι, τσεκούρι και κάναμε την πρώτη δοκιμή. Την άλλημέρα ξεκινήσαμε για το βουνό δεν ξέρω που ήξερε τουςδρόμους. Εκείνο που θυμάμαι καλά περνούσαμε από τοΝέο Ηράκλειο και ύστερα από πολλές ώρες φτάναμε στοβουνό. Εμένα όταν πηγαίναμε με έβαζε πάνω στο καρότσικαι όταν γυρνούσαμε φορτωμένοι, ερχόμουν με τα πόδια.Η πρώτη μέρα πήγε καλά, φορτώσαμε ξερά ξύλα που είχεάφθονα και την άλλη μέρα τα πήγε στα Πατήσια και τα πού-λησε. Έμεινε πολύ ευχαριστημένος μ’ αυτά τα λεφτά πουέπαιρνε, παίρναμε κουράγιο και ελπίδα να ζήσουμε.

Συνέχεια στο επόμενο φύλλο


Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Καλαμπαλίκη (Σόλιγγα)

Η αυτοβιογραφία μου

Σύντομη ιστορική αναδρομή μεταλλευτικής δραστηριότητας

Θείο (θειάφι) από τη Μήλο κυρίως γιαθεραπευτικούς σκοπούς

Μάρμαρα, η πολυτιμότερη ύλη στη γλυ-πτική και αρχιτεκτονική

Πωρόλιθοι στην αρχιτεκτονική για οικο-δομές

Οργανικά ορυκτά, όπως ήλεκτρο για τηνκοσμηματοποιία

Πετρελαιοειδή, όπως άσφαλτο και ακά-θαρτο πετρέλαιο

Από τους γαιάνθρακες, τους λιγνίτεςκαι την τύρφη

Ο Θεόφραστος (στο έργο του «Περί λί-θων») γράφει για τους λιγνίτες ότι είναι λί-θοι που εξορύσσονται και έχουν τη γενικήονομασία άνθρακες, έχουν γαιώδη υφή, αλ-λά ανάβουν και καίγονται σαν κάρβουνο καιχρησιμοποιούνται από τους σιδηρουργούς.Απαντούν στη Λιγυρία, όπου βρίσκεται καιτο ήλεκτρον καθώς επίσης και στην περιο-χή της Ηλείας, στο βουνό προς την Ολυμ-πία.

Η πρώτη ορυκτή ύλη που βγήκε από τοελληνικό υπέδαφος με οργανωμένη εκμε-τάλλευση, μετά από την Παλιγγενεσία τουέθνους μας, ήταν ο λιγνίτης. Ο Ιωάννης Κα-ποδίστριας, ο πρώτος Κυβερνήτης της μι-κρής τότε και φτωχής Ελλάδας θέλονταςνα αξιοποιήσει τις όποιες πλουτοπαραγωγι-κές πηγές της και ιδιαίτερα τον ορυκτό της

πλούτο, μετακάλεσε Γάλλους ειδικούς επι-στήμονες που μελέτησαν διάφορες λιγνι-τοφόρες περιοχές στην Πελοπόννησο καιστην Εύβοια. Έτσι το 1833 τα πρώτα φορτίαλιγνίτη της περιοχής Κύμης φεύγανε γιατους Ναυστάθμους του Ναυπλίου και τουΠόρου. Από τότε το μοναδικό μας ορυκτόκαύσιμο, ο λιγνίτης έπαιξε και συνεχίζει ναπαίζει πρωτεύοντα ρόλο στην κάλυψη τωνενεργειακών μας αναγκών.

Παρ’ όλα αυτά όμως, το Ελληνικό κρά-τος αρχίζει να ασχολείται σοβαρά με τηνεκμετάλλευση των τότε γνωστών μεταλ-λείων, 30 χρόνια ύστερα από τη σύστασήτου.

Στις 22 Αυγούστου 1861 υπογράφεταιο πρώτος νόμος «περί μεταλλείων, ορυχεί-ων και λατομείων» και δημοσιεύεται στις24 του ίδιου μήνα στην «εφημερίδα της κυ-βερνήσεως» (αριθμ. 44). Αλλά και μετά απότο νόμο αυτό, δεν ήταν συστηματοποιημέ-νη η εκμετάλλευση, ειδικά των μη μεταλλι-κών ορυκτών. Οι λιγνίτες του Αλιβερίου,της Κύμης, του Ωρωπού, των Μεγάρων καιτης Φθιώτιδας παρουσίαζαν ελλιπή εκμε-τάλλευση παρόλο που από το 1862 έως το1882 δόθηκαν παραχωρήσεις λιγνιτών σεέκταση 317.000 στρεμμάτων.

Όταν ανέτειλε ο 20ος αιώνας, βρήκετην Ελλάδα στα γεωγραφικά σύνορα του1881 και την περιοχή της Λαυρεωτικής ναεξακολουθεί να αποτελεί κέντρο μεταλλευ-τικής δραστηριότητας. Η ελληνική μεταλ-

λεία για 60 χρόνια (1893- 1952) πέρασε πε-ριόδους με ακμές και παρακμές, με πολέ-μους, επαναστάσεις και πολιτικές αστάθει-ες που δημιούργησαν στο χώρο της συγχύ-σεις, ανασφάλεια και αμφιβολίες. Μέσα σεαυτές τις πολυτάραχες περιόδους η ελληνι-κή μεταλλευτική δραστηριότητα πότε τα-λαντεύεται και πότε ανορθώνεται. Αλματώ-δη ανάπτυξη σε όλους τους κλάδους της ηελληνική μεταλλεία γνώρισε μετά το Β΄

Παγκόσμιο πόλεμο, ιδιαίτερα από το 1964και έπειτα. Η μεταλλευτική δραστηριότητατην περίοδο αυτή πήρε σημαντικές διαστά-σεις που βασικά τις στοιχειοθετούν οι μεγά-λες επενδύσεις κεφαλαίων και η καθετο-ποίηση της παραγωγής από τα μεταλλευτι-κά συγκροτήματα.

Αντώνης ΒλαχαντώνηςΜεταλλειολόγος Μηχανικός


Παλιά ήταν μαυρόασπρη, τώρα είναιέγχρωμη, γίνεται ψηφιακή-δορυ-φορική. Κάθε τόσο και κάτι και-

νούργιο. Eξέλιξη ε; Και το θαύμα σε λίγαχρόνια μόνο. Δεν προλαβαίνουμε να πα-ρακολουθήσουμε τις αλλαγές. Βλέπουμεόμως τα σκουπίδια της. Αυτό πως το αντι-μετωπίζουμε εμείς που αρχίσαμε μέσαστο σπίτι τις τηλεμαχίες;

Ο καθένας μας θέλει (μπαμπας-μαμά-παιδί) να βλέπει την εκπομπή της αρε-σκείας του και μάλιστα την ώρα που τοεπιθυμεί. Εδώ είναι τα δύσκολα. Πώς τολύνουμε το πρόβλημα;

Απλά πολύ απλά (λέω εγώ) αγοράζου-με όχι ένα ούτε δύο, μα περισσότερουςτηλεοπτικούς δέκτες, τους βάζουμε ο κα-θένας ξεχωριστά στο δικό του χώρο και τοθέμα λύθηκε ειρηνικά.

Καθημερινά κάποια απ’ όλες είναιανοικτή και Σαββατοκύριακα ή αργίεςόλες ανάλογα με τα μέλη της οικογένει-ας. Μπράβο!

3.670.671 ελληνικά νοικοκυριά το99,48 του συνόλου διέθετε το 2007 τηλε-όραση.

291 εκατομ. ευρώ ξόδεψαν οι Έλλη-νες για την αγορά νέων μοντέλων τηλεο-ράσεων το Α’ εξάμηνο του 2009.

12 εκατομ. ευρώ δαπάνησαν το ίδιοδιάστημα για Home Cinema.

ΘΕΛΕΤΕ ΚΙ ΑΛΛΗ ΕΡΕΥΝΑ; (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΝΕΑ) Ημερήσια τηλεθέαση τηλεόρασης

2007-2008 (σε λεπτά) Γυναίκες άνω των 65 ....................359 Γυναίκες 45-65 ..............................334 Άνδρες άνω των 65 ......................324 Παιδιά 4-14 ....................................151 252 λεπτά ημερησίως είδε τηλεόραση

ο μέσος Έλληνας τηλεθεατής το 2008. 183 λεπτά ημερησίως πριν από δεκα-

πέντε χρόνια.

52 εκατομμύρια τηλεοράσεις πουλή-θηκαν το 2009 συνολικά στις χώρες της Ε.Ε.

Χειροκροτούμε ή μουτζώνουμε; Τονεαυτό μας ή τους άλλους; Έχετε χρόνο νααποφασίσετε μέχρι την ώρα που θα ανοί-ξετε τους τηλεοπτικούς σας δέκτες.

Η τηλεόραση δεν παράγει σκέψη. Μαςλείπουν οι συχνές και καλές συζητήσειςαπό σοβαρούς επιστήμονες.

Μας βομβαρδίζουν καθημερινά (ναι ήόχι) με άσχημες ειδήσεις όπως: πολέμους- δολοφονίες - εγκλήματα - την ανακυ-κλωμένη διαφθορά - τον ξεπεσμό στην ιε-ροσύνη (Παντελεήμονας - Γιοσάκης -Εφραίμ) και παιδόφιλους ομοφυλόφιλους- σεισμούς, πολέμους με βόμβες αράδαμε αστέγους ταλαιπωρημένους και καμέ-να πτώματα.

Πάμε στα παιδικά προγράμματα. Πουείναι τα όμορφα παιδικά πρόσωπα και ταζωάκια, οι φίλοι τους που ήταν οι ήρωεςκάποιας παιδικής ταινίας; Έχουν αντικα-τασταθεί με αγριομουτσουνάρες που προ-καλούν φόβο ακόμα και σε μεγάλους. Ταπαιδιά τα συνήθισαν. Μπράβο μας. Τα κα-ταφέραμε πάλι. Τι να πάρει ένα παιδί απόαυτά τα άσχημα μεταγλωτισμένα προ-γράμματα;

Ε λοιπόν αυτούς που παράγουν αυτάτα προγράμματα τους λέω ηλίθιους και λί-γο είναι. Κουβαλάνε μέσα τους την απαι-σιοδοξία και την μεταδίδουνε. Μ’ αυτά καιάλλα εκπαιδεύουνε τους τυράννους τουμέλλοντος. Και εκεί που βλέπουμε όλοαυτό το σκουπιδαριό νάτες οι γυμνές θε-ές να διαφημίζουν από τσιμπιδάκια μέχριλαμπάδες για το τάμα των πιστών. Η ξε-φτίλα σε όλο της το μεγαλείο. Πως τα δέ-χονται αυτά οι γυναίκες και γενικά οι γυ-ναικείες οργανώσεις;

Απλά περιμένουν με την σειρά τους να

δούνε τα κορίτσια τους και τα εγγόνιατους οι γιαγιάδες (σταρ-μοντέλα-τραγου-δίστριες) στην τηλεόραση με οποιοδήπο-τε τίμημα ας είναι και σε σεξο-τσοντοκά-ναλα. Και η βία; Νάτην πετιέται μέσα απότις οθόνες και δεν μας ενοχλεί καθόλου.Την έχουμε συνηθίσει. Έχει γίνει κανόναςτο άσχημο και το αισχρό. Έχουν πετύχειτο στόχο τους. Μας ταμπούρωσαν μέσαστο σπίτι με ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι ναβλέπουμε βλακίες. Οι βλάκες. Ακόμα καιτις ειδήσεις τις ετοιμάζουν και τις πουλά-νε ως εμπορικό είδος. Με πολιτικούς σταπαράθυρα της οθόνης που έχουν το τα-λέντο του πλασιέ.

Τον έξυπνο να τον κάνουν ηλίθιο καιτο αντίθετο.

Να δείχνουν τον απατεώνα πολιτικόκαλό και ακίνδυνο.

Ευτυχώς και δεν μας έκοψαν τα ντοκι-μαντέρ με τα ψάρια και τα άγρια ζώα. Οιανεγκέφαλοι.

Στο κράτος της διαφθοράς της ρεμού-λας της λαμογιάς και της ακολασίας τακρατικά κανάλια με 2-3% τηλεθέαση (ανά-λογα με αυτά που μας δείχνουν) παρα-βγαίνουν τα ιδιωτικά στις βλακίες. Εκείβέβαια ενδιαφέρονται για το πόσα θα πά-ρουν και όχι τι θα δώσουν. Χορός εκατομ-μυρίων στις πληρωμές που τρελαίνουν μι-σθωτούς και συνταξιούχους. Χιλιάδεςυπάλληλοι συγγενείς και κλακαδόροιυπουργών και βουλευτών κάθε κυβέρνη-σης να πληρώνονται τον μήνα με υπέρογ-κα ποσά χωρίς να προσφέρουν τίποτα.

Δεν μπορώ να δεχθώ όμως ότι ο κό-σμος που τους βλέπει είναι ηλίθιος. Βά-ζουν πολλούς κάτω σαν τα μούτρα τους.Εμείς τι κάνουμε; Γιατί δεν ξεσηκωνόμα-στε και ούτε καν εναντιωνόμαστε; Γιατίδεν κάνουμε τα μηχανάκια που μετράνετην τηλεθέαση να γράψουν «μηδέν»; Για-τί γινόμαστε εξάρτημα στον μηχανισμό

της ηλιθιότητάς τους; Γιατί αφήνουμε ναμας ελέγχει αυτό το σύστημα της αλητεί-ας και της ηλιθιότητας; Είναι ερωτήματακαι θα παραμείνουν, αφού ξεχάσαμε βι-βλία - ραδιόφωνο.

Θα μου πουν αυτοί οι κάποιοι που τουςμοιάζουν. Άλλαξε κανάλι. Είναι λύσηόμως αυτή;

Δεν μας έχει τύχει να βλέπουμε - ναακούμε ανθρώπους που λένε ανοησίες κιεμείς εκεί να περιμένουμε να δούμε πουθα το πάνε από περιέργεια γιατί στο προ-ηγούμενο κανάλι έχει κάτι χειρότερο; Αυ-τό σημαίνει ότι αποδέχεσαι τους αλητήρι-ους; Όχι. Απλά δεν έχεις άλλη επιλογή.Στο προηγούμενο κανάλι έχει την πολυ-κατοικία ή τον Λαζόπουλο στο επόμενοξανθές να λένε μα……, και τους π…… ναλικνίζονται σαν την καλαμιά στον κάμπο.Και αποδαύτους είναι πολλοί (να πάρει ηοργή) τον τελευταίο καιρό. Έχουν γεμίσειτα κανάλια.

Ή δηλώνουμε στο σύστημα ανυπακοήπου προσπαθεί να ξευτελίσει, να ναρκώ-σει την συνείδησή μας ή χειροκροτάμετον Ρουβά πιθηκίζοντας.

Τους λέμε ότι τα μεσημεριανάδικα μετις ξανθές, τα απογευματινά - βραδινά σή-ριαλ ,τα νυχτερινά τσοντοκάναλα δεν αν-τιπροσωπεύουν την ελληνική ψυχή και ότιαυτό που παράγουν είναι εύκολα προϊόν-τα ηλιθίων ανθρώπων.

Έχουμε παραδοθεί στο βωμό της γε-λειότητας και του τηλεοπτικού εξευτελι-σμού. Ζούμε στην εποχή της ξευτίλας καιτης διαφθοράς. Οι επιπτώσεις που θα έχειστη δημόσια ζωή η τηλεόραση θα είναιπολύ μεγάλες σε λίγα χρόνια γιατί θριαμ-βεύει η επικινδυνότητά της. Κάθε λεπτόπου περνάει γινόμαστε και πιο ανόητοι.

Δημήτρης Χρυσάγης


Τα νιάτα ζούν με το παρόν και το μέλλον. Οι ηλικιωμένοιμε το παρελθόν και τις αναμνήσεις. Έτσι κι εγώ μια καιβρίσκομαι σε μεγάλη ηλικία σκέπτομαι και ο νους μου

πάντα γυρίζει στα παλιά. Σε χρόνια που πέρασαν δύσκολαμε πολέμους, πείνα, πίκρες αλλά πάντα με ελπίδες για κάτικαλύτερο.

Το χωριό μας ήταν και είναι πολύ όμορφο αλλά άγονο,χωρίς πεδινές εκτάσεις.

Οι κάτοικοι εργάζονταν σκληρά, καλλιεργούσαν πλα-γιές και προσπαθούσαν όσο μπορούσαν με μεγάλους κό-πους να τα καταφέρουν. Τα κύρια προϊόντα μας ήταν λάδικαι σύκα και λίγα απ’ όλα τα άλλα σιτηρά και όσπρια.

Κάθε οικογένεια είχε λίγα κτήματα και με τον αγώνα καιτη δουλειά ζούσε. Όταν όμως τα κτήματα έπρεπε να μοιρα-στούν σε δυο-τρία ή περισσότερα παιδιά, πως να ζήσουν;

Γι’ αυτό γονείς και παιδιά έπρεπε από νωρίς να βάλουνστόχους. Να σκεφτούν τι θα κάνουν, προς τα που να στρα-φούν. Στα γράμματα, ή σε μια τέχνη ή ναυτικοί στη θάλασσαή μετανάστες. Αποτέλεσμα σε κάθε οικογένεια τα περισσό-τερα παιδιά να φεύγουν.

Τα παιδιά άρχιζαν από μικρά να σκέπτονται και να ωρι-μάζουν γρήγορα.

Φυσικά δεν έχαναν την παιδικότητά τους. Να μαζεύον-ται στις γειτονιές να παίζουν κρυφτό, κυνηγητό, τσιλίκι καιτόσα άλλα.

Να χαίρονται με ένα πάνινο τόπι, μια πάνινη κούκλα καιάλλα αυτοσχέδια παιχνίδια.

Να τα χρησιμοποιούν, να τα παίζουν και να είναι ευχαρι-στημένα μ’ αυτά.

Ζήσαμε όμως πολύ λίγο σαν παιδιά όσοι βρίσκονται γύ-ρω από την ηλικία μου, λίγο πιο μεγάλοι, λίγο πιο μικροί.

Ήρθαν πόλεμοι, κατοχή, εμφύλιος, πείνα, φτώχεια καιόλοι τρέχαμε για τον άρτο, τον επιούσιο. Πηγαίναμε να μα-ζέψουμε χόρτα, τα σύκα, τις ελιές, να μην πάει τίποτα χαμέ-νο.

Πολλές αναμνήσεις δυσάρεστες. Τι να πρωτοθυμηθείκαι τι να πρωτοπεί κανείς.

Θα μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω δύο δικές μου εμ-πειρίες της εποχής εκείνης που δε ξέχασα και ποτέ δε θαξεχάσω.

Κοντά στο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήροςστο χωριό μας, ο Υπουργός (παρατσούκλι κάποιου χωρια-νού) είχε ένα μεγάλο κτήμα. Εκείνη τη χρονιά 1941-1942.

Το είχε σπείρει φακές από τις χοντρές, φέρνοντας τοσπόρο από κάποιο νησί. Μέχρι τότε στο χωριό έσπερναν τις

ψιλές φακές. Ίσως γιατί δεν ήξεραν πότε μαζεύονταν, ή δεν πρόφθα-

σαν να τις μαζέψουν λόγω της μεγάλης ζέστης, οι φακέςπαραέγιναν και όταν άρχισαν να τους βγάζουν τα λουβιά (οιθήκες που ήταν μέσα ο σπόρος της φακής) άρχισαν να πέ-φτουν από το φυτό.

Η Σύρμω (όνομα της γυναίκας του υπουργού) βλέπον-τας το χωράφι γεμάτο από τα τριμένα λουβιά καθόταν στηνάκρη του χωραφιού και έκλαιγε τη χαμένη σοδειά.

Τυχαία πέρασε από εκεί η μακαρίτισσα η μητέρα μου.Την χαιρέτησε και τη ρώτησε τι συμβαίνει και κλαίει.

― Έλα εδώ Ευδοξία μου -της λέει- να δεις τι πάθαμε.Χαμένοι οι κόποι μας, πάει η σοδειά μας και σε τόσο δύσκο-λες εποχές.

Πήγε είδε το χωράφι και τα έχασε. ― Να τις μαζέψετε Σύρμω μου. Όλη η σοδειά είναι κά-

τω. Είναι αμαρτία. ― Ποιός να τις μαζέψει; Ο άντρας μου με το κουτσό πό-

δι ή εγώ γριά και με τη μέση χάλια; Αυτή η δουλειά θέλειπαιδιά και εγώ παιδιά δεν έχω. Αν θέλεις στείλε τα παιδιάσου να την μαζέψουν. Διαφορετικά θα πάει χαμένη.

Την ευχαρίστησε και από την άλλη μέρα εγώ και τα άλλαδύο αδέλφια μου και πολλές φορές και το τρίτο πιάσαμεδουλειά.

Από το πρωί με καλαθάκια στο χέρι σαν τα πουλάκια μα-ζεύαμε λουβί λουβί τη σκορπισμένη στη γη φακή. Το μάθη-μα της επερχόμενης πείνας και δυστυχίας είχε καλά εμπε-δωθεί και μας είχε συγκλονίσει. Έτσι όλη τη μέρα, μέσα στηζέστη μαζεύαμε αδιαμαρτύρητα. Το βράδυ η γιαγιά έτριβετα λουβιά και καθάριζε τις φακές. Την άλλη μέρα πάλι ταίδια σαν τα εργατικά μελίσσια. Πως να τα ξεχάσεις αυτά;

Και κάτι άλλο θυμάμαι πάντα. Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι έφευγαν από τις πόλεις

και πήγαιναν στα χωριά όπου είχαν κάποιο γνωστό συγγενήή κουμπάρο. Εκεί πουλούσαν χρυσαφικά ή ό,τι πολύτιμο εί-χαν, για λίγο αλεύρι, λίγο λάδι ή κάτι φαγώσιμο. Ποιός όμωςνα τα πάρει; Ποιός ήξερε πόσο θα κρατούσε αυτή η κατά-σταση; Αν τέλειωναν όλα τα φαγώσιμα που είχαν και πει-νούσαν τα παιδιά τους τι να τα κάνουν τα χρυσαφικά;

Στη γειτονιά μας είχε έρθει μια οικογένεια. Η μάνα με τέσσερα μεγάλα παιδιά. Δυο κόρες, η μια δα-

σκάλα και η άλλη καθηγήτρια και δυο γιούς ο ένας γιατρόςκαι ο άλλος δικηγόρος.

Η μάνα με τα τρία παιδιά της έμεναν στο χωριό. Ο για-τρός ήταν επιστρατευμένος.

Τι να φάνε; Χρήματα είχαν. Ποιός να δώσει τρόφιμα καινα πάρει χρήματα; Τι να τα κάνει; Η γειτονιά τους έδινε ό,τιμπορούσε. Λίγο λάδι, μια κουλούρα ψωμί, λίγο τραχανάκ.λ.π.

Έμαθαν κι αυτές να πηγαίνουν να μαζεύουν χόρτα. Η μητέρα μου μια μέρα έφτιαξε χορτόπιτα με τυρί. Έβα-

λε σ’ ένα πιάτο έξι κομμάτια πίτα, τα σκέπασε με λαδόχαρτοκαι με έστειλε να τα πάω σ’ αυτήν την οικογένεια.

Τους βρήκα να κάθονται στην αυλή. Ο γιός ήρθε κοντάμου, ξεσκέπασε το πιάτο, πήρε ένα κομμάτι και το έδωσεστη μάνα, από ένα κομμάτι στις αδελφές και ένα πήρε οίδιος. Έμειναν δυο κομμάτια στο πιάτο και έμεινα κι εγώ νατο κρατώ. Ξέρετε πως μοίρασαν τα άλλα δυο κομμάτια τατρία παιδιά; Πήρε το ένα ο γιός και το μοίρασαν δαγκωνιά -δαγκωνιά με τις αδελφές φωνάζοντάς τους να μη δαγκώ-νουν πολύ και μετά μοίρασαν και το άλλο κατά τον ίδιο τρό-πο. Εγώ έμεινα ακίνητη σα χαζή να τους κοιτάζω. Δεν μπο-ρούσα να το πιστέψω. Πώς να το ξεχάσω;

Οι πιο μεγάλοι θα με καταλάβουν. Οι νέοι ίσως τα περά-σουν για παραμύθια.

Εύχομαι όλα αυτά να μη συμβούν ποτέ και πουθενά. Καιόμως ακούμε ότι σε πολλά μέρη με σεισμούς, πλημμύρεςκαι πολέμους συμβαίνουν. Τώρα τελευταία αρχίζουμε ναανησυχούμε και για τη χώρα μας με τις οικονομικές δυσκο-λίες, με την ανεργία και τα νέα οικονομικά μέτρα. Έχουν αρ-χίσει να αυξάνουν οι κλεψιές και οι ληστείες. Τα τρόφιμαανεβαίνουν, οι τιμές καθώς και οι φορολογίες. Πρέπει ναμαζεύουμε αποδείξεις, πολλές αποδείξεις για να μειώσου-με τη φορολογία. Έχουμε δεν έχουμε χρήματα, πρέπει ναβρούμε αποδείξεις.

Αυτό μου θύμισε κάτι άλλο της παλιάς καλής εποχήςστο χωριό μας.

Τα Χριστούγεννα οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριούέτρεφαν γουρούνι. Όταν το έσφαζαν έστελναν σε συγγε-νείς και φίλους από ένα κομμάτι κρέας, σ’ αυτούς που δενείχαν χοιρινό.

Ένας χωριανός μας έκοψε ένα κομμάτι (λούρο) μια λω-ρίδα κρέατος όπως το έλεγαν, το έδωσε στο παιδί του να τοπάει στη γιαγιά. Η γιαγιά έδωσε στο παιδί δώρο ένα δίφραγ-γο και λίγα καρύδια. Μετά το έστειλε να πάει ένα λούρο στηθεία. Η θεία του έδωσε πέντε δραχμές. Έναν άλλο λούρο ναπάει στον κουμπάρο. Ο κουμπάρος του έδωσε πέντε δραχ-μές και μια σοκολάτα. Όταν γύρισε σπίτι είδε τον πατέρα νακάθεται.

Τι κάθεσαι; του λέει. Τι κάθεσαι; Κόβε λούρους να πηγαί-νω. Κόβε λούρους. Το παιδί είχε γλυκαθεί από τα φιλοδωρή-ματα και δεν υπολόγιζε την απώλεια του κρέατος.

Μήπως πάθουμε κι εμείς το ίδιο με τις αποδείξεις; Ξο-δεύουμε περισσότερα από όσα πρέπει φωνάζοντας μάζευεαποδείξεις;

Αναμνήσεις Γράφει η Αρετή Χρυσάγη - Δημητρίου

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ

Κύριο θέμα που απασχολεί ολόκληρη τηνελληνική κοινωνία είναι η οικονομική κρίσηκαι το υπέρογκο έλλειμμα της χώρας μας.

Μετά τις βουλευτικές εκλογές του φθι-νοπώρου του 2009 και της κυβερνητικής αλ-λαγής, ο ελληνικός λαός ήλπιζε σε μία θετι-κή αλλαγή έτσι άλλωστε εξηγείται και η συν-τριπτική πλειοψηφία της νέας κυβέρνησης.Ο προεκλογικός της λόγος ήταν πραγματικάελπιδοφόρος. Μίλαγε για παροχές προςτους οικονομικά ασθενέστερους, για δίκαιηφορολογική αντιμετώπιση, για πάταξη τηςεγκληματικότητας, για πράσινη ανάπτυξηκαι προστασία του περιβάλλοντος και άλλα.

Ήρθαν όμως τα Χριστούγεννα, πέρασανκαι να που φτάσαμε στο Πάσχα και το κυβερ-νητικό πρόγραμμα είναι δέσμιο της οικονομι-κής κρίσης καθώς όλες οι δυνάμεις της κυ-βέρνησης απορροφούνται στην αντιμετώπι-ση του κινδύνου πτώχευσης της χώρας.

Τα ταμεία είναι άδεια, τα ΕΛΤΑ έχουν έλ-λειμμα, ο ΟΣΕ το ίδιο και χειρότερα και ταλεφτά ανύπαρκτα ακόμα και για να πληρω-θούν μισθοί και συντάξεις. Πώς όμως προ-έκυψαν όλα αυτά τα ελλείμματα; Γιατί δενφρόντισαν οι ιθύνοντες να τα αντιμετωπί-σουν πριν αυτά πάρουν ανεπίστρεπτη ανοδι-κή πορεία; Γιατί σχεδόν όλοι οι δημόσιοι ορ-γανισμοί έχουν χρέη; Διάβαζα σε άρθροεφημερίδας ευρείας κυκλοφορίας ότι υψηλάστελέχη του ΟΣΕ χρέωναν τα έξοδα από ταψώνια τους στο σούπερ μάρκετ στον οργανι-σμό, άραγε αληθεύει; Ποιος όμως θα το αμ-φισβητήσει μετά την απίστευτη κατρακύλατου ΟΣΕ; Έτσι ξαφνικά προέκυψαν όλα αυτάτα ελλείμματα; Γιατί οι ιθύνοντες που είναιυπεύθυνοι για τη διαχείριση και την πρόοδοτων δημοσίων οργανισμών και που πληρώ-νονται ικανοποιητικά για το έργο τους δενμπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό;

Τελικά ποια είναι τα κατάλληλα μέτραπου θα μας βγάλουν από την οικονομική κρί-ση; Η μείωση μισθών, το πάγωμα των συντά-ξεων, οι περικοπές προσωπικού, η αύξησητων τιμών των καταναλωτικών αγαθών καιτων λογαριασμών της ΔΕΗ και πολλά άλλαάδικα μέτρα. Δηλαδή αντιμετωπίζουμε τηνκρίση εξωτερικά προκαλώντας οικονομικόαδιέξοδο εσωτερικά. Ποιος πραγματικά πι-στεύει ότι τα μέτρα αυτά είναι ικανά για ναμειώσουν το έλλειμμα όταν εξακολουθούνκαι παραμένουν στη θέση τους τα άτομα πουτο προκάλεσαν; Ο Έλληνας λένε πρέπει ναβάλει βαθειά το χέρι στη τσέπη αλλά πολύφοβάμαι ότι θα είναι ήδη ξηλωμένη. Γιατίπρέπει να πεινάσουν κάποιοι για να τρώνεκάποιοι άλλοι μέχρι σκασμού;

Η λύση είναι μία, πάταξη της διαφθοράς,των πελατειακών σχέσεων και της φοροδια-φυγής.

Όλους μας ενόχλησε η κριτική των Γερ-μανών πολιτικών και δημοσιογράφων με τιςπροκλητικές τους δηλώσεις για πώληση κά-ποιων νησιών μας και με το προκλητικό εξώ-φυλλο με την Αφροδίτη της Μήλου. Σαφώς ηκριτική τους ξεπέρασε κάθε όριο ανοχήςωστόσο υπήρξε και μία δόση αλήθειας ότανμας κατηγόρησαν για την απαράδεκτη κατά-σταση των δημόσιων νοσοκομείων, τον χρη-ματισμό κάποιων ιατρών, την αδιαφορία μαςγια το περιβάλλον και τα σκουπίδια σε κάθεγωνιά του δρόμου. Τείνω να συμφωνήσω μεαυτό το κομμάτι της κριτικής τους άλλωστεδεν είναι λίγες οι φορές που κάποιοι απόεμάς πήγανε σε εφημερεύον νοσοκομείο πε-ριμένοντας ώρες ολόκληρες να εξεταστούναπό κάποιο γιατρό και τελικά έφυγαν γιατίβαρέθηκαν στην αναμονή. Όπως επίσης δενείναι λίγες οι φορές που μέσα από διάφορεςεκπομπές προβάλλονται περιστατικά χρημα-τισμού ιατρών, το απαραίτητο «φακελάκι»για κάθε επέμβαση. Επίσης αληθεύει η απί-στευτη βλακεία ορισμένων ασυνείδητων νε-οελλήνων να πετούν τα σκουπίδια τους έξωαπό τα παράθυρο του αυτοκινήτου τους, νααδειάζουν το τασάκι του αυτοκινήτου τουςεκεί που παρκάρουν, να αφήνουν τα σκουπί-δια τους στις παραλίες και γενικά να πετάνετα σκουπίδια τους στο δρόμο ακόμα και όταντο καλάθι των αχρήστων βρίσκεται δίπλατους.

Ένα ακόμα επίκαιρο ζήτημα είναι η αύξη-

ση της συχνότητας των τηλεοπτικών εκπομ-πών όπου πολιτικοί και δημοσιογράφοι συζη-τούν για την οικονομική κρίση δίχως ποτέ νακαταλήγουν κάπου. Μήπως θα ήταν καλύτε-ρα να σταματήσουν οι πολιτικοί να κάνουντους guest stars στα τηλεοπτικά παράθυρα,να μπουν στα σπίτια των ελληνικού λαού, ναανοίξουν τα παραθυρόφυλλά τους και να μαςπουν τι βλέπουν;

Επίσης επίκαιρο και απαράδεκτο γεγο-νός είναι η κερδοσκοπία κάποιων που εκμε-ταλλεύονται την κρίση βάζοντας «καπέλα»στις τιμές. Τελικά δεν υπάρχει κανείς ναμας προστατέψει;

Επίκαιρο είναι και το θέμα φορολογίαςτης ακίνητης περιουσίας της εκκλησίας. Αυ-τό που με προβληματίζει αναφορικά με τηνεκκλησία δεν είναι αν θα φορολογηθεί ή όχι-μάλλον πρέπει- το φλέγον ζήτημα για μέναείναι η απάθεια των ιθυνόντων της εκκλη-σίας απέναντι σε περιστατικά εμπλοκής ιε-ρέων σε διάφορα σκάνδαλα. Αυτό που δενμπορώ να ανεχθώ είναι η εκμετάλλευση τηςπίστης όταν το μοναδικό σανίδι σωτηρίας γιακάποιους πιστούς είναι ο Θεός.

Μείζον επίκαιρο θέμα αποτελεί και ηαπαράδεκτη επίθεση των αστυνομικών μεχημικά εναντίον του αγωνιστή της αντίστα-σης, Μανώλη Γλέζου. Μπορεί κάποιοι αστυ-νομικοί να μην γνωρίζουν τον μεγάλο αγωνι-στή της αριστεράς, δεν επιτρέπεται όμως νααντιμετωπίζουν κατ’ αυτό τον τρόπο τουςδιαμαρτυρόμενους πολίτες. Δεν σεβάστη-καν όχι μόνο την προσωπικότητα και προ-σφορά του αλλά ούτε την ηλικία του. Λυπά-μαι πολύ.

Αναφορικά με την διαμαρτυρία, που είναιαναφαίρετο δικαίωμα του λαού, αυτό που μεπικραίνει είναι η εκμετάλλευσή της και η σπί-λωση της σημασίας και των στόχων της απόορισμένους προκειμένου να επιτευχθούνπροσωπικοί στόχοι και πολιτικοί σκοποί.

Και μιας και το θέμα μας είναι η επικαιρό-τητα δεν θα μπορούσα να παραλείψω την εκ-πομπή του Λάκη Λαζόπουλου που αγγίζειπολύ υψηλά ποσοστά τηλεθέασης ακόμα καιόταν την ίδια ώρα σε άλλα κανάλια έχει πο-δοσφαιρικό αγώνα! Γιατί άραγε κάθε Τρίτηβράδυ η πλειοψηφία των τηλεθεατών συντο-νίζει το δέκτη της στο «Αλ Τσαντίρι»; Μήπωςγιατί η φωνή του Λάκη Λαζόπουλου είναι ηφωνή του φτωχού και αγανακτισμένου ελλη-νικού λαού, η φωνή του κατατρεγμένου καιαπελπισμένου μετανάστη, η φωνή του αγρό-τη, των συνταξιούχων και των ανέργων πτυ-χιούχων; Μήπως γιατί είναι εξαιρετικός ηθο-ποιός και μίμος; Κατά τη γνώμη μου ακριβώςγια όλα αυτά αλλά και για το γεγονός ότι εί-ναι ίσως ο μοναδικός ηθοποιός που αγγίζειευαίσθητα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομι-κά θέματα δίχως να κουράζει και δίχως νααερολογεί. Πόσοι άλλοι ηθοποιοί είχαν τοθάρρος και τη θέληση να πράξουν κάτι ανά-λογο μέσα από την ιδιότητά τους;

Η επιθυμία μου με αυτό το άρθρο δεν εί-ναι η ισοπέδωση όλων, αντιθέτως μπορώ μεσιγουριά να σας διαβεβαιώσω πως το φιλότι-μο, η αλληλεγγύη, η εργατικότητα και οιαδαμάντινοι χαρακτήρες υπήρχαν, υπάρ-χουν και θα εξακολουθούν να υπάρχουν.Όπως υπάρχουν πολιτικοί που ξεχωρίζουνγια τη δραστηριότητά τους και την ηθικήτους, υπάρχουν ιερείς που κάνουν αξιόλογοφιλανθρωπικό έργο χωρίς να το προβάλ-λουν, υπάρχουν γιατροί που ενδιαφέρονταιπραγματικά για τους ασθενείς τους, υπάρ-χουν πνευματικοί άνθρωποι και καθηγητέςπου ανοίγουν τους ορίζοντες των σπουδα-στών τους.

Μη ξεχνάτε όμως πως η κρίση δεν περιο-ρίζεται στην οικονομία αλλά έχει εξαπλωθείστην κοινωνία και τον πολιτισμό, γι’ αυτό πα-ρακαλώ τους αναγνώστες αυτού του άρθρουνα ανασκουμπωθούν και να επαναφέρουνστη ζωή τους το χαμόγελο, τις αρχές και τιςαξίες του ελληνικού πολιτισμού, την αλλη-λεγγύη και αλληλοβοήθεια και το ενδιαφέ-ρον για το περιβάλλον.

Υ.Γ. Συγχωρήστε τον ίσως υπερβολικότόνο και την επιθετικότητα του άρθρου αυ-τού αλλά πιστέψτε με είναι για καλό.

Τζαφέρα Αγγελική


Ο Νίκος Μώρος και η Αν-τωνία Βελισσαρίου-Χρυ-σάγη απέκτησαν αγοράκιστις 4-12-2009.

Στις 11/2/2010 ήρθε στοκόσμο ο γιός του ΓιώργουΙωαν. Μπελιά (Γιαννούλη)και της Μαρίας Θεοφιλο-πούλου.

Στις 20/2/2010 ο Ανα-στάστιος Λ. Βολιώτης καιη σύζυγός του απέκτησανένα χαριτωμένο αγοράκι.

Γεννήσεις

Γάμοι

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΤΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ

• Ο Τριαντάφυλλος Σπύρου και η Ελένη Κουβάρα ενώθηκαν με τα «ιερά δεσμά» τουγάμου στις 13/02/2010 στον Ι. Ναό Αγίου Γεωργίου στον Κορυδαλλό.

Μετά το μυστήριο ακολούθησε γλέντι στο νυχτερινό κέντρο "Κοκκινιώτισσα".

Την 10-01-2010 Α.Ε. Ανδρονιάνων- Κάνηθος ............4-3Την 17-01-2010 Α.Ε.Ανδρονιάνων- Ερμήλιος ............1-0Την 23-01-2010 Καμάρες - Α.Ε.Ανδρονιάνων ............2-1Την 31-01-2010 Α.Ε.Ανδρονιάνων - Νεάπολη ............4-3Την 14-02-2010 Α.Ε.Ανδρονιάνων - Άρτεμις ..............1-2Την 28-02-2010 Κεραυνός - Α.Ε.Ανδρονιάνων ..........3-1Την 07-03-2010 Αγία Ελεούσα -Α.Ε.Ανδρονιάνων......1-0Την 14-03-2010 Α.Ε.Ανδρονιάνων - Δύστος ..............1-2Την 20-03-2010 Ζάρητρα -Α.Ε.Ανδρονιάνων ..............5-2Μετά τα συνεχή αρνητικά αποτελέ-

σματά της, η Αθλητική Ένωση Ανδρονιά-νων βρίσκεται στην επικίνδυνη ζώνη τηςβαθμολογίας η οποία έχει διαμορφωθείως εξής.

βαθμοί1. Κάρυστος ......................................532. Δύστος ..........................................473. Καλοχώρι ......................................464. Ζάρητρα ........................................445. Πράσινο..........................................376. Αγία Ελεούσα ................................327. Άρτεμις ..........................................318. Καμάρες ........................................239. Ανδρονιάνοι ..................................2310.Ερμήλιος ........................................2211.Κεραυνός Χ. ..................................2212.Κάνηθος ........................................1813.Νεάπολη ........................................1414.Αρέθουσα ........................................4

«ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ… ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ»

Χρυσάγης Βασίλης του Χρ. ..50$ Αυστρ. Κουτσούμπης Νίκος..............50$ Αυστρ. Χρυσάγης Γιάννης (Βρακάς) ............€40 Τόλης Δημήτρης..................................20 Τσιβακούδης Γιώργος και Σούλα ........50 Παναγιώτου Γιάννης ..........................20 Καραμούζης Παναγιώτης....................20 Χρυσάγης Δημήτρης ..........................50 Σπύρου Σταμάτης και Ασημίνα..........100 Γεωργούσης Γιώργος ..........................20 Γεωργούσης Σταμάτης........................30 Λάλος Νικόλαος Αριστ. ......................50 Νάνου Έφη ..........................................50 Προκοπίου Μιχάλης ............................50 Βασιλική Προκοπίου ............................20 Ταμβάκου - Κρητικού Αγγ. ..................30 Μαξιλάρη Νίνα ....................................20 Κοντός Γιάννης ..................................20 Ρηγούτσου Ρένα και Γιάννης..............10 Θεοδώρου Ελ. Κουτσούμπης Κωνστ.100 Θεοδώρου Νίνα ..................................50 Κωτσή Άννα και Κωνσταντίνα ............50 Χρυσάγης Κωνστ και Αγγ. ..................50 Ταμβάκος Χαράλαμπος ......................50 Ταμβάκου Ρούλα (στη μνήμη της μητέρας της)..............50 Νικολιάς Ιωάννης Γεώργ. ....................50 Κοντός Γεωργ. του Δημ. Κοντού Μαρία ....................................50

Βολιώτης Λάμπρος, Τάσος, Γιάννης,Μαρία ................................................150 Τζαβέλας Στέφανος............................50 Βελισσαράκου - Κόντζογλου Μαρία ..40 Μπελιάς Μπάμπης ..............................40 Μπελιάς Θεοδόσης ............................40 Τζαφέρας Βαγγέλης ..........................10 Βελέρη Έλλη ......................................10 Κωστόπουλος Θανάσης και Ευαγγελία50 Θεοφίλου Γιάννης και Ζωή..................50 Θεοφίλου Στάθης ................................50 Καρδάσης Ιωάννης..............................40 Παπαζαχαρίου Ιωάννης ......................50 Μετζοσκούρα - Παπαζαχαρίου Άννα ..25 Χρυσάγης Δημήτρης Βασ. ................20 Χρήστος και Ρούλα Ταμβάκος ............50 Ταμβάκος Τριαντ. Γεώργιος ................20 Βλαχαντώνης Αντώνης Ευαγγ. ..........50 Βλαχαντώνης Ευαγ. του Αντ. ............50 Μπόκαρη Ελένη ..................................50 Μπελιάς Μιχάλης του Κωνστ..............50 Γέραλη Ζαχαρούλα (συζ. Στ. Παπανικολάου) ..................100 στη μνήμη της γιαγιάς της Κρινή Φιλιώς Μπομπός Περικλής ..........................100 Κουτσούμπη Ελένη ............................20 Χρυσάγης Κων/νος Νικολ. ..................50 Χρυσάγη Μερόπη ................................20 Αγνανταίου Καλλιόπη ........................10 Βοτζάκη Μαρία ....................................20

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

Παγκόσμια μέρα του δά-

σους, παγκόσμια μέρα του

νερού πριν λίγες μέρες.

Ώρα της γης το Σάββατο

27/03. Ανάγκη να τιμάμε το

συμβολισμό τους ξεπερνών-

τας τον. Το έμπρακτο ενδια-

φέρον μας για το περιβάλ-

λον, είναι ανάγκη να ενυπάρ-

χει και να εκφράζεται με τον

όποιο τρόπο, στο σχεδιασμό

και την παρουσία μας ως

άτομα αλλά και ως συμμέτο-

χοι ομάδων και φορέων.

Σταμάτης Σπύρου

• e-mail: ps androniano [email protected] ... · Τα θέματα που συζητήθηκαν...

Documents

Transcript of • e-mail: ps androniano [email protected] ... · Τα θέματα που συζητήθηκαν...