1

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α΄ ΤΑΞΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΔΑΥΛΕΙΑΣ

Halloween και άλλα πολλά…:

οι γιορτές ανά την υφήλιο

Σχολικό έτος: 2015-16

B΄ Τετράμηνο

Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Πάνου Αναστασία ΠΕ06

2

ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ σύμφωνα με το 2ο Ερευνητικό Σχήμα

ΟΜΑΔΑ Α

Δερβέναγα Κωνσταντίνα

Θανάσης Καρούζος

Κώστας Πατακιάς

Βάσω Κακόγιαννου

Σταυρούλα Παπαγεωργίου

ΟΜΑΔΑ Β

Αργύρης Αθανασάκος

Λουκάς Δέλλιος

Αγγελή Αγγελική

Θανάσης Κοντογιάννης

Μάριος Καρούζος

3

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 5

1. HALLOWEEN 5

1.1.To έθιμο της κολοκύθας 6

2. ΕΥΡΩΠΗ 7

2.1 Σερβία 7

2.2 Πορτογαλία 10

2.3. Ολλανδία 11

2.4 Νορβηγία 13

2.5 Γερμανία 15

2.6 Σουηδία 16

2.7 Αλβανία 18

2.8 Γαλλία 19

2.8.1 Η γιορτή της κρέπας 19

2.8.2 Τα Επιφάνεια 20

2.9 Ιρλανδία 21

2.10 Ιταλία 23

2.11 Ρωσία 24

2.12 Ισπανία 25

3. ΑΣΙΑ 27

3.1 Αφγανιστάν 27

3.1.1 Ημέρα της απελευθέρωσης 27

3.1.2 Φεστιβάλ της γέννησης του προφήτη 28

3.2 Ιράκ 29

3.2.1 Γιορτή ενόπλων δυνάμεων 29

3.2.2 Γιορτή του Eid al-Adha 30

3.3 Βιετνάμ 30

3.4 Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα 31

3.5 Ιαπωνία 32

3.6 Ινδία 33

3.7 Ιράν 34

3.8 Ταϋλάνδη 35

4. ΑΦΡΙΚΗ 35

4

4.1 Αιθιοπία 35

4.2 Αγκόλα 36

4.3 Ζιμπάμπουε 37

4.4 Μαδαγασκάρη 38

4.5 Μαρόκο 39

4.6 Μοζαμβίκη 40

4.7 Νότια Αφρική 40

5. ΑΜΕΡΙΚΗ 41

5.1 Κούβα 41

5.2 Μεξικό 43

5.3 Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής 45

5.3.1 Ημέρα της εργασίας 45

5.3.2 Ημέρα των ευχαριστιών 46

6. ΩΚΕΑΝΙΑ 48

6.1. Αυστραλία 48

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 49

ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ 50

5

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας αναπτύξαμε το θέμα με τίτλο «Οι

γιορτές ανά την υφήλιο». Στόχος μας ήταν η αναζήτηση και η καταγραφή γιορτών

και εθίμων σε ολόκληρο τον κόσμο και το ιστορικό τους υπόβαθρο. Επίσης,

στόχος μας ήταν η εξοικείωση μας με την έννοια της πολυπολιτισμικότητας και η

απόκτηση σημαντικών γνώσεων σχετικά με τις χώρες των ηπείρων. Παράλληλα,

ενισχύσαμε την κριτική σκέψη και την ικανότητα συλλογής και αξιοποίησης

πληροφοριών από ποικίλες πηγές. Τέλος, αντλήσαμε πληροφορίες από τον

παγκόσμιο ιστό και ωφεληθήκαμε καθώς απαιτείται η χρήση και η εξάσκηση

ξένων γλωσσών.

1. HALLOWEEN

Το Χάλοουιν είναι γιορτή του δυτικού κόσμου η οποία γιορτάζεται την νύχτα

της 31ης Οκτωβρίου, κατά την οποία τα μικρά παιδιά μεταμφιέζονται, κατά

κανόνα σε κάτι «τρομαχτικό» και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά,

ενέργεια γνωστή ως "trick or treat" («φάρσα ή κέρασμα»). Η γιορτή αυτή μπορεί

να ταυτιστεί με τις Απόκριες, όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές καθώς

το Χάλοουιν έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά. Αποτελεί εξέλιξη της αρχαίας

Κελτικής γιορτής του Samhain, του θεού του Κάτω Κόσμου. Στη σημερινή της

μορφή η γιορτή δεν ασχολείται πια με τα φαντάσματα και τα κακά πνεύματα,

αλλά περισσότερο με διασκέδαση, γιορταστικές μεταμφιέσεις και γλυκίσματα.

Για τους Κέλτες η μέρα αυτή σημάδευε το τέλος της συγκομιδής και την αρχή

του χειμώνα, και ταυτόχρονα η αλλαγή της εποχής ήταν και μια γέφυρα ανάμεσα

στον πάνω κόσμο και στον κόσμο των νεκρών. Με την πάροδο των χιλιετιών η

γιορτή πήρε αρχικά χριστιανικό χρώμα και στη συνέχεια μετασχηματίστηκε από

μια σκοτεινή παγανιστική τελετή σε μέρα χαράς και μεταμφιέσεων, με εύθυμες

παρελάσεις και κεράσματα γλυκών σε παιδιά και ενήλικες.

Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις

ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων

καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε

δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ. Σήμα

κατατεθέν επίσης της γιορτής αυτής είναι τα φαναράκια φτιαγμένα από

6

πραγματικές κολοκύθες πάνω στις οποίες υπάρχουν χαραγμένα ανθρώπινα

χαρακτηριστικά, άλλοτε πιο αστεία και άλλοτε πιο τρομαχτικά. Το έθιμο αυτό

ξεκινάει από τους Κέλτες .Οι Κέλτες την παραμονή του νέου τους έτους θυσίαζαν

ζώα προς τιμήν των θεών και συχνά φορούσαν κοστούμια -συνήθως από τομάρια

ζώων- για να παραπλανήσουν τα πνεύματα και να μην τους καταλάβουν.

Φορώντας μάσκες ή βάφοντας τα πρόσωπα τους έκαναν ένα είδος μνημόσυνου

προς τους νεκρούς τους προγόνους. Επίσης, άφηναν φαγητά και ποτά έξω από την

πόρτα τους για να γλυκάνουν τα υπερφυσικά όντα που κυκλοφορούσαν εκείνη τη

νύχτα.

1.1 Το έθιμο της κολοκύθας

Το έθιμο της κολοκύθας έχει ρίζες σε έναν παλιό Ιρλανδικό μύθο, αυτόν του

τσιγκούνη και πειραχτήρι Τζακ. Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο ο Τζακ είχε καλέσει

τον διάβολο να πιούνε ένα ποτό μαζί. Όμως ο Τζακ δεν ήθελε να πληρώσει για το

ποτό του και έτσι έπεισε τον διάβολο να μεταμορφωθεί σε ένα νόμισμα ώστε να

μπορέσουν να πληρώσουν για τα ποτά τους. Μεταμορφώθηκε λοιπόν ο διάβολος

σε νόμισμα αλλά ο Τζακ αντί να πληρώσει τον έβαλε στην τσέπη του, δίπλα σε

ένα σταυρό και έτσι ο διάβολος δεν μπορούσε να πάρει την κανονική του μορφή.

Ύστερα από πολλά παρακάλια όμως, ο Τζακ αποφάσισε να τον ελευθερώσει

αρκεί να του έδινε την υπόσχεση ότι ο διάβολος δεν επρόκειτο να τον ενοχλήσει

για ένα χρόνο και ούτε θα διεκδικούσε την ψυχή του όταν πέθαινε.

Έτσι πέρασε ο χρόνος και ο διάβολος ξαναεμφανίστηκε την ώρα που ο Τζακ

προσπαθούσε να κόψει ένα φρούτο από κάποιο δέντρο. Ζήτησε λοιπόν από τον

διάβολο να ανέβει στο δέντρο και να του κόψει ένα φρούτο. Ο διάβολος ανέβηκε

7

και ο Τζακ γρήγορα γρήγορα σκάλισε ένα σταυρό στον κορμό του δέντρου. Ο

διάβολος λοιπόν ήταν παγιδευμένος. Δεν μπορούσε να κατέβει. Γι' αυτό

παρακάλεσε τον Τζακ να τον ελευθερώσει και του υποσχέθηκε ότι δεν θα τον

ενοχλήσει για δέκα ολόκληρα χρόνια. Έτσι ο Τζακ τον ελευθέρωσε

Πέρασαν αρκετά χρόνια και ο Τζακ πέθανε. Πήγε στον παράδεισο όμως ο Θεός

δεν τον δέχτηκε καθώς ο Τζακ ήταν έναν άνθρωπος μίζερος και κακός. Έτσι τον

έστειλε στην κόλαση. Όμως ούτε ο διάβολος τον ήθελε και του θύμισε την

υπόσχεση που του είχε δώσει παλιότερα. Είπε λοιπόν στον Τζακ να φύγει. Όμως ο

Τζακ τον ρωτάει: «Πως θα φύγω; Έξω έχει σκοτεινιά». Και ο διάολος πήρε ένα

αναμμένο κάρβουνο και του το έδωσε να πορευθεί μέσα στην νύχτα. Ο Τζακ τότε

έβγαλε ένα ραπάνι (που πάντα κουβαλούσε μαζί του καθώς ένα από τα πιο

αγαπημένα του φαγητά), το χάραξε και έβαλε μέσα το κάρβουνο. Από τότε

περιπλανιέται στον κόσμο μην μπορώντας να βρει κάποιο μέρος να αναπαύσει την

ψυχή του.

Έτσι κάθε Χάλογουιν, οι Ιρλανδοί σκάλιζαν ραπάνια, πατάτες, κολοκύθες,

βάζανε μέσα ένα κερί και τα τοποθετούσαν κοντά σε παράθυρα έτσι ώστε να

κρατάνε μακριά τα κακά τα πνεύματα και κυρίως το πνεύμα του τσιγκούνη και

πειραχτήρι Τζακ.

2. ΕΥΡΩΠΗ

2.1 Σερβία

Τα Χριστούγεννα είναι μία γιορτή που, ενώ δεν έχει μεγάλη λειτουργική

σημασία και χαρακτηριστικά, όπως παραδείγματος χάριν είναι η Μεταμόρφωση,

τα Θεοφάνεια, η Πεντηκοστή κτλ. είναι η πιο δημοφιλής και πλούσια γιορτή στην

ορθόδοξη Σερβική παράδοση. Βέβαια, οι Ορθόδοξοι Σέρβοι γιορτάζουν τα

Χριστούγεννα στις 7 Ιανουαρίου, επειδή η Ορθόδοξη Σερβική Εκκλησία δεν έχει

αποδεχθεί το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο ακόμα. Οι προετοιμασίες για τα

Χριστούγεννα γίνονται όλο τον Δεκέμβριο. Τα Χριστούγεννα είναι περισσότερο

οικογενειακή γιορτή, χωρίς όμως να αποκλείουν τις άλλες γιορτές. Οι ορθόδοξοι

Σέρβοι δεν ανταλλάσσουν δώρα μεταξύ τους, όπως γίνεται σε άλλα κράτη, αλλά

στην προπαρασκευαστική περίοδο των Χριστουγέννων έχουν μία μεγάλη ποικιλία

από εθνικές, εκκλησιαστικές γιορτές και έθιμα, τα οποία είναι βαθιά συνδεδεμένα

με το μοίρασμα και την ανταλλαγή δώρων.

8

Υπάρχει μία παράδοση που αναφέρει ότι τα παιδιά πρέπει να δέσουν τους

γονείς τους με ένα σχοινί και να τους κρατήσουν δεμένους μέχρι να τους δώσουν

δώρα. Παλαιότερα, η ζάχαρη και τα μήλα αποτελούσαν τα δώρα για τα παιδιά.

Σήμερα οι γονείς δίνουν ακριβά παιχνίδια, ή χρήματα στους έφηβους.

Όμως το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό των Σερβικών Χριστουγέννων είναι το

Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Οι Σέρβοι δεν χρησιμοποιούν, όπως ο υπόλοιπος

κόσμος, το έλατο. Το Σερβικό Χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι το νεαρό δέντρο

της βελανιδιάς. Αυτό το δέντρο της βελανιδιάς έχει ακόμα ένα όνομα στη λαϊκή

γλώσσα, είναι το δέντρο της Παραμονής των Χριστουγέννων (Badjne drvo). Οι

Σέρβοι βάζουν το δέντρο μέσα στο σπίτι τους, συνήθως ο πατέρας της οικογένειας

μαζί με τα παιδιά του (αγόρια), πηγαίνει στο δάσος για να το κόψει. Υπάρχει μία

ειδική τελετή και διαδικασία σχετική με το δέντρο. Πρέπει να είναι τριών χρόνων,

να κοπεί με τρία χτυπήματα με το τσεκούρι, πριν την ανατολή του ηλίου νωρίς το

πρωί. Με την επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδος (Στο όνομα του Πατρός

και του Υιού και Αγίου Πνεύματος). Το δέντρο πρέπει να πέσει προς την ανατολή,

ή όπως ερμηνεύεται, πρέπει να πάει ένα τόξο ενώπιον του Χριστού, του νέου

Ήλιου της Δικαιοσύνης. Αργότερα, πηγαίνει στο σπίτι με ειδικά λαϊκά τραγούδια

και διακοσμείται. Αυτό το δέντρο πρόκειται να καεί αργότερα με τελετουργικό

τρόπο.

Οι ξένοι, οι οποίοι είναι πάντοτε ευπρόσδεκτοι στις Σερβικές γιορτές,

ξαφνιάζονται πολύ από αυτό. Αλλά, ο λόγος είναι απλός. Η παλιά Σερβική

παγανιστική θρησκεία ήταν πολυθεϊστική. Η κύρια θεότητα ήταν ο Πέρουν, και

θεωρείτο ότι ζούσε σε μία βελανιδιά. Ήταν σκληρός, έλεγχε τον κεραυνό, και η

9

πίστη σε αυτόν ήταν ευρέως διαδεδομένη. Έτσι, σε κάθε σπίτι, κάθε άνθρωπος

είχε ένα άγαλμα που ήταν από βελανιδιά. Όταν οι Σέρβοι εισήλθαν στον

Χριστιανισμό, την εποχή του Αγίου Φωτίου, πήραν τα ξύλινα αγάλματα του

αρχαίου Θεού Πέρουν και τα έριξαν στη φωτιά. Αυτό ήταν και η απόδειξη της

πραγματικής αποδοχής της νέας θρησκείας. Αυτή η φωτιά, αυτό το φως, είναι το

σύμβολο του Χριστού, του νέου και πραγματικού Θεού, ο οποίος είχε γεννηθεί.

Στην Ερζεγοβίνη, και στο Μοντενέγκρο, οι άνθρωποι ακόμη ψάλλουν το πιο

παλιό τραγούδι στη διάρκεια της τελετής της πυράς του δέντρου. "Ας κάψουμε το

ψεύτικο είδωλο, δόξα στο Θεό, που ζει αιώνια". Στη σημερινή εποχή, είναι πολύ

δύσκολο να διατηρήσουμε όλα αυτά τα έθιμα με το δέντρο. Επειδή είναι αδύνατο

να κάψεις το δέντρο στο διαμέρισμα. Γι’ αυτό, μόνο ένα μεγάλο δέντρο καίγεται

στους προαύλιους χώρους των εκκλησιών ή στις πλατείες. Και πάντα μοιάζει με

μεγάλη αργία, αφού και μη Ορθόδοξοι συμμετέχουν σε αυτό. Οι Σέρβοι καίνε

αυτό το δέντρο την παραμονή των Χριστουγέννων.

Όπως όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έτσι και οι Σέρβοι γνωρίζουν πολύ καλά

την σημασία της τροφής στην καθημερινή ζωή. Ακόμα και αυτοί έχουν μία

έκφραση: «Από το φαγητό του Αδάμ που έπεσε, και από την τροφή (ψωμί και

κρασί) σωθήκαμε». Και αυτό, επειδή οι Σέρβοι δίνουν πολύ μεγάλη προσοχή στο

φαγητό για τις γιορτές που έχουν. Το φαγητό είναι πικάντικο και δυνατό στην

γεύση. Βασίζεται στο κρέας, πάντα χοιρινό, και είναι υποχρέωση. (Στην διάρκεια

της Τουρκικής κατοχής, κάθε Τούρκος είχε το δικαίωμα να εισέρχεται σε ένα

Σερβικό σπίτι και να παίρνει όλο το φαγητό που ήθελε. Έτσι, με τη χρήση του

χοιρινού, οι Μουσουλμάνοι αδυνατούσαν να παίρνουν το φαγητό). Το αλκοόλ

επίσης χρησιμοποιείται πάρα πολύ. Το εθνικό ποτό είναι κυρίως ρακί από

δαμάσκηνα και βραστό κόκκινο κρασί με μέλι. Υπάρχει ολοκληρωμένο πιάτο με

Χριστουγεννιάτικα εδέσματα (γλυκά, φαγητά, ψωμί, ποτά, κτλ.). Το πιο

ενδιαφέρον είναι η προετοιμασία του Χριστουγεννιάτικου ψωμιού.

Το ψωμί φτιάχνεται με νερό, που μαζεύτηκε από την πηγή την ημέρα της Αγίας

Βαρβάρας, και από καθαρό αλεύρι. Το ψωμί πρέπει να παρασκευαστεί στο σπίτι,

και δεν πρέπει να αγοραστεί. Μέσα στο ψωμί τοποθετούνται ασημένια ή χρυσά

νομίσματα, βασιλικός, καλαμπόκι, κομμάτια από το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο

και μερικά άλλα πράγματα. Το πρωί των Χριστουγέννων, μετά τη Λειτουργία, και

μετά από έξι εβδομάδες Νηστείας, οι Σέρβοι έχουν το Χριστουγεννιάτικο πρωινό

τους.

10

Συνήθως, το πρωινό τους είναι στις 8 το πρωί, επειδή η Χριστουγεννιάτικη Θεία

Λειτουργία ξεκινάει στις 3 το πρωί. Ολόκληρη η οικογένεια μαζεύεται και κόβουν

το Χριστουγεννιάτικο ψωμί σε ίσα μέρη, ενώ ταυτόχρονα ψάλλουν το απολυτίκιο

των Χριστουγέννων. Το όνομα του ψωμιού, είναι «καστνίκα», το οποίο σημαίνει

σε ίσα μέρη. Ενώ παίρνουν το πρωινό και τρώγοντας το ψωμί βρίσκουν τα

κρυμμένα κομμάτια μέσα σε αυτό. Όποιος βρει τα κέρματα είναι ο τυχερός

νικητής, και σημαίνει, στην λαϊκή παράδοση, ότι αυτός ή αυτή θα γίνει πλούσιος

και θα έχει ευημερία για ολόκληρο τον χρόνο. Αυτός που θα βρει τον βασιλικό θα

είναι υγιής, αυτός που θα βρει το καλαμπόκι θα τρέφει τα ζώα, το ξύλο θα

πηγαίνει για νερό κτλ. Πολλές περιοχές τοποθετούν διαφορετικά πράγματα μέσα

στο Χριστουγεννιάτικο ψωμί, και βέβαια ερμηνεύουν διαφορετικά αυτά τα

πράγματα. Το απόγευμα ξεκινούν να επισκέπτονται ο ένας τον άλλο. Ο άνθρωπος

που θα μπει πρώτος σε ένα σπίτι, θα κατέχει μία ειδική θέση όλο το χρόνο, θα

λαμβάνει δώρα, και συνήθως είναι μία πολύ τιμητική θέση.

Την ημέρα των Χριστουγέννων, οι Σέρβοι δεν χρησιμοποιούν τους

συνηθισμένους χαιρετισμούς, όπως Καλημέρα· αλλά ειδικούς για την γιορτή.

Παραδείγματος χάριν, όπως συμβαίνει την περίοδο του Πάσχα (Χριστός Ανέστη,

Αληθώς Ανέστη), έτσι, και τα Χριστούγεννα λένε «Χριστός εγεννήθη» και η

απάντηση είναι «Πραγματικά (Αληθώς ) εγεννήθη». Αυτό τον χαιρετισμό τον

χρησιμοποιούν μέχρι τη γιορτή των Θεοφανείων, όπου αλλάζει και, αντί αυτού,

λένε «ο Θεός εφάνη» και η απάντηση είναι «Αληθώς ο Θεός εφάνη». Τα

Χριστούγεννα επίσημα γιορτάζονται τρεις μέρες, αλλά οι άνθρωποι τιμούν τα

Χριστούγεννα μέχρι το Νέο Έτος.

2.2 Πορτογαλία

Την άνοιξη στη Μαδέρα τιμάται η βασίλισσα, η οποία στέφεται με τα

Ανθεστήρια κάθε χρόνο μετά το Πάσχα. Επίσης την άνοιξη γιορτάζουν το

καταπράσινο τοπίο και την άνθηση των πολύχρωμων λουλουδιών , το οποίο είναι

ακόμη πιο έντονο στη Μαδέρα, λόγω του υποτροπικού κλίματος της Funchal, που

είναι το στάδιο για ένα πλούσιο θέαμα, τα Ανθεστήρια. Οι εορταστικές

εκδηλώσεις αρχίζουν το Σάββατο, όταν χιλιάδες παιδιά ντυμένα στην τελειότητα,

11

συρρέουν στην πλατεία του Δημαρχείου για να συμμετάσχουν στην κατασκευή

ενός τοίχου με λουλούδια. Hope Wall.

Την επόμενη μέρα, δεκάδες άρματα, στολισμένα με ένα πλήθος από λουλούδια.

Είναι η μεγάλη πομπή των λουλουδιών. Παράλληλα στη Μαδέρας οι καλλιτέχνες

αφιερώνουν ιδιαίτερο χρόνο για την οικοδόμηση αξέχαστων floral χαλιών

παρατεταγμένα το ένα μετά το άλλο και εκτεθειμένα στους δρόμους για τον

οργανωμένο διαγωνισμό βιτρίνας.

2.3 Ολλανδία

Η άνοιξη είναι η ιδανική εποχή για μια απόδραση στην Ολλανδία, την χώρα της

τουλίπας. Από τα τέλη Μαρτίου και έως τα μέσα Μαϊου χρωματιστά «χαλιά» από

12

τουλίπες απλώνονται στο επίπεδο Ολλανδικό τοπίο προσφέροντας ένα

συναρπαστικό θέαμα.

Η περιοχή της Flevoland με περίπου 5.000 στρέμματα καλλιεργημένα

αποκλειστικά με βολβούς τουλίπας είναι το σημείο που συγκεντρώνει τον

μεγαλύτερο θαυμασμό. Τα περισσότερα από αυτά τα κτήματα βρίσκονται στο

Noordoostpolder, μια περιοχή της Ολλανδίας που τα τελευταία χρόνια έχει

ξεκινήσει αυτή την καλλιέργεια και βρίσκεται μια ώρα μακριά από το

Άμστερνταμ.

Κατά τη διάρκεια του ετήσιου Φεστιβάλ τουλίπας, που φέτος θα

πραγματοποιηθεί από τις 18 Απριλίου μέχρι τις 6 Μαίου, σηματοδοτούνται

συγκεκριμένες διαδρομές που διευκολύνουν τις βόλτες των επισκεπτών με

αυτοκίνητο, ποδήλατο ή ακόμα και άλογο στα εντυπωσιακά λιβάδια. Μια βόλτα

στους πλακόστρωτους δρόμους του ιστορικού Urk στη δυτική ακτή του

Noordoostpolder θα ολοκληρώσει την ξεχωριστή σας εμπειρία. Πρόκειται για ένα

γραφικό ψαροχώρι, το οποίο ήταν στην πραγματικότητα ένα απόμονωμένο νησάκι

που λόγω εγγειοβελτιωτικών έργων έγινε ένα με την ημειρωτική χώρα.

13

2.4 Νορβηγία

Η Ημέρα Συντάγματος είναι η Εθνική Ημέρα της Νορβηγίας αποτελεί την

επίσημη εθνική εορτή και πραγματοποιείται στις 17 Μαΐου κάθε έτους. Μεταξύ

των Νορβηγών, η ημέρα αναφέρεται απλά ως syttende mai (που σημαίνει Δέκατη

έβδομη Μαΐου), Nasjonaldagen (Η Εθνική Ημέρα) ή Grunnlovsdagen (Η Ημέρα

Συντάγματος), αν και το τελευταίο είναι λιγότερο συχνό.

Το Σύνταγμα της Νορβηγίας υπεγράφη στην Eidsvoll στις 17 Μαΐου κατά το

έτος 1814. Το Σύνταγμα κήρυξε τη Νορβηγία ανεξάρτητο βασίλειο, σε μια

προσπάθεια να αποφύγουν την παραχώρησε στη Σουηδία μετά την καταστροφική

ήττα της Δανίας-Νορβηγίας στα Ναπολεόντειων πολέμων.

Ο εορτασμός αυτής της ημέρας άρχισε αυθόρμητα ανάμεσα στους μαθητές και

τους άλλους από νωρίς. Ωστόσο, η Νορβηγία ήταν εκείνη την εποχή σε μια ένωση

με τη Σουηδία και για μερικά χρόνια ο βασιλιάς της Σουηδίας και της Νορβηγίας

ήταν απρόθυμος να επιτρέψει τους εορτασμούς. Η στάση του βασιλιά άλλαξε

μετά την μάχη της πλατείας το 1829, ένα περιστατικό που οδήγησε σε μια τέτοια

αναταραχή που ο βασιλιάς έπρεπε να επιτρέψει σε εκδηλώσεις μνήμης για την

ημέρα. Ήταν, όμως μετά το 1833 όταν οι δημόσιες εκδηλώσεις

πραγματοποιήθηκαν, καθώς και η επίσημη γιορτή ξεκίνησε κοντά στο μνημείο

του πρώην υπουργού της κυβέρνησης Christian Krohg, ο οποίος είχε περάσει ένα

μεγάλο μέρος της πολιτικής ζωής του στον περιορισμό της προσωπικής εξουσίας

του μονάρχη.

14

Μετά το 1864 την ημέρα αυτή γίνεται η καθιερωμένη παρέλαση των πρώτων

παιδιών που ξεκίνησε στην Christiania, και αποτελείται μόνο από τα αγόρια. Ήταν

μόλις το 1899 ότι τα κορίτσια είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στην

παρέλαση για πρώτη φορά.

Με την ιστορική σύμπτωση, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε με τη

Νορβηγία εννέα ημέρες πριν από εκείνου του έτους Ημέρα Σύνταγμα, στις 8

Μαΐου, 1945, όταν παραδόθηκε οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Ακόμη και αν η

Ημέρα της Απελευθέρωσης είναι μια επίσημη μέρα στη Νορβηγία, η ημέρα δεν

είναι επίσημη αργία και δεν είναι ευρέως γιορτάζεται. Αντ 'αυτού, μια νέα και

ευρύτερη έννοια έχει προστεθεί στον εορτασμό της νορβηγικής Ημέρα

Συντάγματος στις 17 Μαΐου. Η μέρα επικεντρώθηκε αρχικά στο νορβηγικό

σύνταγμα, αλλά μετά το 1905, η εστίαση έχει στραφεί και προς την βασιλική

οικογένεια.

Στο Όσλο, τα παιδιά από όλα τα σχολεία της πόλης συγκεντρώνονται για να

παρελάσουν έξω από το Βασιλικό Παλάτι, όπου και τα κύματα ανθρώπων

ανταλλάσουν χαιρετισμούς με τη βασιλική οικογένεια. Στο δήμο των Ερωτών,

έξω από το Όσλο, τα παιδιά μαζεύονται έξω από την κατοικία του διαδόχου του

θρόνου στο Skaugum Estate το πρωί. Το Μπέργκεν έχει τις δικές του παραδόσεις

για την παρέλαση, συμπεριλαμβανομένων των κόμικ θιάσους, διάφορες τοπικές

οργανώσεις, παρέλαση για παιδιά, και το μοναδικό buekorps. Στο Τροντχάιμ, τα

παιδιά από όλα τα σχολεία της πόλης παρελαύνουν στους δρόμους του Trondheim

το πρωί. Αργότερα το απόγευμα, το «Πολίτες Parade" (Borgertoget) ξεκινά. Αυτή

είναι μια παρέλαση όπου οι πυροσβέστες, αθλητικές ομάδες, οι μαθητές ενώσεις

και άλλες οργανώσεις εκπροσωπούνται.

15

Εκτός από τις παρελάσεις των παιδιών οι δρόμοι είναι γεμάτοι με ανθρώπους

όλων των ηλικιών, γυρίζοντας με εορταστική ενδυμασία και πωλητές που πωλούν

παγωτά, χοτ ντογκ, και τα τελευταία χρόνια, κεμπάπ.

2.5 Γερμανία

Το Οκτόμπερφεστ (Oktoberfest) είναι γιορτή μπύρας που λαμβάνει χώρα στο

Μόναχο κάθε χρόνο στην περιοχή Theresienwiese. Διαρκεί δύο εβδομάδες και

λήγει το πρώτο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου.

Καθιερώθηκε από το 1810, οπότε έγιναν μεγάλες γιορτές για το γάμο του

πρίγκιπα της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α'. Όλες οι ζυθοποιίες του Μονάχου

προσφέρουν μπύρα στους επισκέπτες σε χαρακτηριστικές σκηνές χωρητικότητας

2-3.000 ατόμων. Σερβιτόροι και τα τελευταία χρόνια και αρκετοί επισκέπτες

φορούν τις παραδοσιακές βαυαρικές ενδυμασίες.

Γιορτή διάρκειας δυο εβδομάδων στο Μόναχο της Βαυαρίας, όπου κυριαρχεί η

μπύρα, το λουκάνικο και η εύθυμη μουσική της περιοχής από ορχήστρες

πνευστών. Η Οκτόμπερφεστ, παρότι γιορτή του Οκτωβρίου, ανοίγει τις πύλες της

16 μέρες πριν από την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου σε μια περιοχή του

Μονάχου, ονόματι Τερεζίνβίζε (Το λιβάδι της Τερέζας). Η μπύρα παίζει τον

κεντρικότερο ρόλο στη γιορτή. Μόλις το ρολόι σημάνει 12 το μεσημέρι την ημέρα

των εγκαινίων, ο δήμαρχος του Μονάχου θα ανοίξει με ένα σφυράκι το πρώτο

16

βαρέλι μπύρας, αναφωνώντας: «O zapft is!», σε ελεύθερη μετάφραση «Το βαρέλι

είναι στη διάθεσή σας!»

Το φαγώσιμο που κυριαρχεί είναι το λουκάνικο, που καταναλώνεται κατά

χιλιάδες. Το κοτόπουλο και η ψημένη ουρά βοδιού προσφέρονται ως

εναλλακτικές λύσεις. Ο καλός καιρός του Σεπτεμβρίου στη Βαυαρία συμβάλλει

στην επιτυχία της Οκτόμπερφεστ, την οποία επισκέπτονται περίπου 6

εκατομμύρια άνθρωποι κάθε χρόνο, το 15% των οποίων είναι ξένοι,

συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση των εσόδων της γερμανικής μεγαλούπολης. Η

Οκτόμπερφεστ πρωτοξεκίνησε στις 12 Οκτωβρίου του 1810 ως γαμήλιο γλέντι

του πρίγκιπα της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α' (πατέρα του πρώτου βασιλιά των

Ελλήνων Όθωνα) και της πριγκίπισσας της Σαξωνίας Τερέζας και ολοκληρώθηκε

με ιπποδρομία πέντε μέρες αργότερα. Έκτοτε καθιερώθηκε ως πανηγύρι, με

μουσική, χορό και αυτοσχέδιους αγώνες με άλογα, που καταργήθηκαν το 1960.

Μόνο 24 φορές δεν έγινε η Οκτόμπερφεστ, εξαιτίας πολεμικών αναμετρήσεων και

επιδημιών.

2.6 Σουηδία

Το Μιντσάμερ, επίσης γνωστό και ως ημέρα του Άη Γιαννιού (St John’s day) η

ως Λίθα (Litha), είναι μια γιορτή που βρίσκεται στα μέσα του καλοκαιριού και

γιορτάζεται κυρίως στις βορειότερες χώρες της Ευρώπης, αλλά και στην Αμερική

και στην Ωκεανία.

Στην βόρεια Ευρώπη γιορτάζεται κατά το θερινό ηλιοστάσιο ή ανάμεσα στις 19

και τις 25 Ιουνίου αλλά οι ακριβείς ημερομηνίες αλλάζουν από τόπο σε τόπο

17

ανάλογα με την κουλτούρα του κάθε λαού. Συχνά γιορτάζεται με χριστιανικές

ονομασίες.

Στη Σουηδία το Midsummer είναι τόσο σημαντική γιορτή που υπάρχουν

σοβαρές συζητήσεις για το αν πρέπει να μετατραπεί η γιορτή αυτή σε εθνική

γιορτή της χώρας, αντί για την 6η Ιουνίου. Οι Σουηδοί συχνά αναφέρουν το

Midsummer σαν St. Hans Day.

Οι ευρωπαϊκές εκδηλώσεις για το Μιντσάμερ έχουν προ-χριστιανική

προέλευση. Γιορτάζονται με πολύ μεγάλη συμμετοχή του κόσμου στις

βορειότερες χώρες της Ευρώπης (όπως Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Φινλανδία,

Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρωσία, Ουκρανία, Λευκορωσία,

Γερμανία, Ολλανδία, Ιρλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο κλπ), αλλά και στην νοτιότερη

Ευρώπη (Γαλλία, Ιταλία, Μάλτα, Πορτογαλία, Ισπανία, ακόμα και στην Ελλάδα).

Εκτός Ευρώπης οι άνθρωποι γιορτάζουν το Μιντσάμερ στις Ηνωμένες Πολιτείες

Αμερικής, στον Καναδά, στο Πουέρτο Ρίκο, στην Αργεντινή, στην Βραζιλία και

στην Αυστραλία.

Συνήθως γιορτάζεται την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου. Μερικοί λαοί

προτιμούν να το χρονοθετούν στις 21 Ιουνίου ή στις 24 Ιουνίου (δηλαδή την

ημέρα του ηλιοστασίου κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας).

Παρόλο που το Μιντσάμερ είναι παγανιστική γιορτή, στην Χριστιανοσύνη

συσχετίζεται με την γέννηση του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, που είναι την ίδια

μέρα (24 Ιουνίου για τους Ορθόδοξους, τους Προτεστάντες και τους Καθολικούς).

18

Στην Εσθονία, την Λιθουανία και στο Κεμπέκ (περιοχή του Καναδά), το

Μιντσάμερ είναι εθνική αργία (24 Ιουνίου). Το ίδιο ίσχυε και στην Σουηδία και

στην Φινλανδία μέχρι τον προηγούμενο αιώνα, μα τώρα η αργία μεταφέρθηκε

στην Παρασκευή και το Σάββατο ανάμεσα στις 19 και 26 Ιουνίου αντίστοιχαa.

Τέλος, το Μιντσάμερ γιορτάζεται και στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι Έλληνες

το γνωρίζουν σαν την ημέρα του Αη Γιαννιού. Η 24η Ιουνίου είναι από τις

μεγαλύτερες καλοκαιρινές γιορτές της ελληνικής παράδοσης, αφού η γιορτή του

Αϊ Γιάννη του Κλήδονα (ή Ριγανά, ή Ριζικάρη) συνοδεύεται από το παραδοσιακό

έθιμο με το πέρασμα πάνω από τις φωτιές, όπου επικρατεί κλίμα πανηγυριού.

2.7 Αλβανία

Στις 24 Νοεμβρίου 2011 πραγματοποιείται στην Αλβανία ο εορτασμός της

διπλής εθνικής επετείου, 28-29 Νοεμβρίου. Η μεγάλη εθνική γιορτή της Αλβανίας

φέρνει στη μνήμη τους αγώνες για την ανεξαρτησία από τους Τούρκους, που

ευοδώθηκαν όταν ο Ισμαήλ Κεμάλι ύψωσε στις 28 Νοεμβρίου στη Βλόρα την

αλβανική σημαία.

Την ίδια ημερομηνία, το 1344, ο Σκεντέρμπεης είχε υψώσει στην Κρούγια τη

σημαία τού αγώνα για την ανεξαρτησία. Αλλά και η 29η Νοεμβρίου είναι

ημερομηνία-ορόσημο, καθώς είναι η ημέρα αποχώρησης των γερμανικών

στρατευμάτων από την Αλβανία μετά τη λήξη τού Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

19

2.8 Γαλλία

2.8.1 La Chandeleur ή αλλιώς "η γιορτή της κρέπας"

Η Υπαπαντή τού Χριστού στη Γαλλία ονομάζεται Chandeleur και γιορτάζεται

στις 2 Φεβρουαρίου με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Κάθε χρόνο λοιπόν αυτή την ημέρα,

κατά την παράδοση, σε κάθε σπίτι τής Γαλλίας αναβιώνει το έθιμο της

παρασκευής κρέπας.

Η παράδοση αυτή έχει τις αναφορές της σ’έναν παλιό μύθο, σύμφωνα με τον

οποίο, εάν την ημέρα της Chandeleur δεν γίνονταν κρέπες, η σοδειά του σιταριού

όλης της χρονιάς θα καταστρεφόταν.

Εξάλλου, η ετοιμασία της κρέπας ακολουθεί και ένα ακόμη έθιμο, αυτό του

χρυσού νομίσματος. Οι άνθρωποι στα χωριά γύριζαν στον αέρα την πρώτη κρέπα

με το δεξί τους χέρι, ενώ στο αριστερό κρατούσαν ένα χρυσό νόμισμα. Κατόπιν,

τύλιγαν το νόμισμα μέσα στην κρέπα, πριν αυτή περάσει τελετουργικά από όλη

την οικογένεια και καταλήξει στο δωμάτιο, σε ντουλάπι του οποίου θα φυλαγόταν

μέχρι την επόμενη χρονιά. Κρατούσαν έτσι, ό,τι απέμενε από την κρέπα της

προηγούμενης χρονιάς, προκειμένου να δώσουν το χρυσό νόμισμα στον πρώτο

φτωχό που θα ερχόταν στο σπίτι τους. Αν όλα τα παραπάνω τηρούνταν, η

οικογένεια θα είχε σίγουρα χρήματα, για όλη τη χρονιά.

20

2.8.2 Τα Επιφάνεια

Με τον όρο επιφάνια, που απαντάται και εναλλακτικά ως ιεροφάνεια στη

θρησκειολογία χωρίς ωστόσο να έχει το ίδιο νόημα, εννοείται η θεία εμφάνιση.

Στο χριστιανικό πλαίσιο ο όρος υποδηλώνει τον εορτασμό της αποκάλυψης του

Θεού σε ανθρώπινη μορφή στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Η γιορτή αυτή γιορτάζεται στην Γαλλία με το Fête des Rois. Την πρώτη

Κυριακή μετά την 1η Ιανουαρίου όπου πολλές οικογένειες ακολουθούν μια

παράδοση όπου τρώνε το gâteau des Rois η το galette des Rois στο νοτιότερο μισό

της Γαλλίας το Βέλγιο. Αυτό είναι ένα είδος βασιλικού γλυκού , με ένα

μπιχλιμπίδι, συνήθως μια πορσελάνινοι η πλαστική φιγούρα ενός βασιλιά, η ένα

φασόλι κρυμμένο μέσα .Tο νεότερο παιδί της οικογένειας κρύβεται καρό από το

τραπέζι και λέει παις θα πάρει το κάθε κομμάτι . Ένας τυχερό που βρίσκει το

κομμάτι στέφεται βασιλιάς η βασίλισσα για την ημέρα , φοράει ένα στέμμα για

όλη την ημέρα και όλοι πρέπει να κάνουν ότι λέει . H πίτα αυτή προέρχεται από

τον 14ο αιώνα όπου χρησιμοποιούνταν για να τραβήξει την προσοχή των

βασιλιάδων για να έρθουν στα επιφάνια .

21

2.9 Ιρλανδία

Κάθε χρόνο στις 17 Μαρτίου οι Ιρλανδοί γιορτάζουν τον Άγιο Πατρίκιο (St.

Patrick´s day) με τελετές, παρελάσεις και γιορτές. Ως προστάτης της Ιρλανδίας,

γιορτάζεται ίδια μέρα κάθε χρόνο σε κάθε χώρα, εκείνη την ημέρα βάφονται τα

νερά πράσινα και όλοι φοράνε κάτι πράσινο όπου οι κατά τόπους μπιραρίες

γεμίζουν από λάτρεις της μπίρας, οι οποίοι γλεντούν στο όνομα του Αγ.

Πατρίκιου.

Ο Αγ. Πατρίκιος γεννήθηκε στην Βρετανία, περίπου το 387 μ.Χ., απ´ όπου

απήχθη από Ιρλανδούς πειρατές όταν ήταν 16 χρονών. Για περίπου έξι χρόνια

εργαζόταν σαν σκλάβος σε χωράφια, μέχρι που κατάφερε να το σκάσει και να

επιστρέψει στην οικογένειά του, μετά από ένα όραμα που βίωσε. Όπως είχε

γράψει, είδε έναν άγγελο να τον προτρέπει να φύγει και να κινηθεί δυτικά όπου θα

βρεί ένα πλοίο να τον περιμένει, όπως και έγινε. Σε αυτά τα έξι χρόνια όμως ο Αγ.

Πατρίκιος έμαθε την Κέλτικη γλώσσα καθώς και όλες τις λεπτομέρειες του

Δρυϊδισμού, γνώσεις που του ήταν χρήσιμες αργότερα.

Έπειτα από μερικά χρόνια από την επιστροφή του, ο Αγ. Πατρίκιος είχε ένα

ακόμα όραμα, όπου είδε κάποιον να τον πλησιάζει και να του δίνει ένα γράμμα

από τα πολλά που κρατούσε. Το γράμμα είχε σαν τίτλο "Η φωνή των Ιρλανδών" ,

το οποίο καθώς το διάβαζε άκουγε τις φωνές των Ιρλανδών να τον καλούν κοντά

τους για να τους σώσει.

Έπειτα από αυτό το όραμα αποφάσισε να γίνει μαθητής του Αγίου Μαρτίνου σε

ένα μοναστήρι στην Tours, στην Γαλλία. Αργότερα έγινε επίσκοπος και ξεκίνησε

μια αποστολή στην Ιρλανδία το 433 μ.Χ., όπου θα του δινόταν η ευκαιρία να

εκπληρώσει το όραμα του. Εκεί λέγεται ότι ο λαός το δέχτηκε σαν σωτήρα, για να

τους λυτρώσει από τον Παγανισμό, ενώ οι Δρυίδες ήταν εναντίον του καθώς δεν

22

έβλεπαν με καλό μάτι τον ερχομό του. Ο Αγ. Πατρίκιος έχτισε σχολεία και

εκκλησίες, διδάσκοντας τον Χριστιανισμό σε πόλεις και χωριά της Ιρλανδίας,

καθαρίζοντας την χώρα από τον Παγανισμό. Ένα σημαντικό στοιχείο στην

διδασκαλία του ήταν ότι δεν προσπάθησε να αλλάξει τα ήθη και τα έθιμα των

ανθρώπων, αλλά τους έδωσε μια πιο Χριστιανική υπόσταση, χωρίς να στρέφει τον

κόσμο εναντίον του.

Πολλά πράγματα που λέγονται για την ζωή του Αγ. Πατρίκιου είναι λαϊκοί

μύθοι, όπως ότι καθάρισε τα εδάφη της χώρας από τα φίδια. Η αλήθεια είναι ότι

ποτέ δεν υπήρχαν φίδια στην Ιρλανδία. Ίσως ο μύθος να συμβολίζει τον

Παγανισμό με τα φίδια. Άλλος ένας μύθος είναι ο συσχετισμός του Αγ. Πατρίκιου

με το τριφύλλι. Λένε ότι το χρησιμοποιούσε σαν παράδειγμα για να εξηγήσει

καλύτερα την Αγία Τριάδα στις διδασκαλίες του. Η αλήθεια είναι ότι αυτό μπορεί

να ισχύει, αλλά ποτέ δεν έγραψε για κάτι τέτοιο ο Αγ. Πατρίκιος.

Δύο γραπτά σώζονται του Αγ. Πατρίκιου, από τα οποία το ένα είναι μια

αυτοβιογραφία του, με τίτλο "Εξομολόγηση" (Confessio). Σε αυτό γράφει για την

ζωή του και για την αποστολή του όπως την βίωσε εκείνος.

Και τι ακριβώς γιορτάζουν οι Ιρλανδοί την 17η Μαρτίου; Φημολογείται ότι στις

17 Μαρτίου του 461 μ.Χ. πέθανε ο Αγ. Πατρίκιος. Αυτή η ημερομηνία

καθιερώθηκε σαν εθνική εορτή, κατά την οποία οι Ιρλανδοί γιορτάζουν πίνοντας

μπόλικη μπίρα και τρώγοντας το παραδοσιακό μοσχαρίσιο κρέας με λαχανικά.

Μια από τις μεγαλύτερες παρελάσεις γίνεται στην πόλη της Νέας Υόρκης, έθιμο

που υπάρχει στις επίσημες εθνικές εορτές των ΗΠΑ και που μετέφεραν Ιρλανδοί

μετανάστες πέρι τα 1840. Ντυμένοι στα πράσινα όλοι μαζί γιορτάζουν την ημέρα

του Αγ. Πατρίκιου, ενός ανθρώπου που με την διδασκαλία του εκχριστιάνισε μια

ολόκληρη χώρα.

23

2.10 Ιταλία

Η Επέτειος της απελευθέρωσης της Ιταλίας γιορτάζεται στην Ιταλία στις 25

Απριλίου κάθε έτους. Είναι μια βαρυσήμαντη ημέρα για την ιστορία της Ιταλίας,

συμβολίζει το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη χώρα, της κατοχής από την

ναζιστική Γερμανία (η οποία ξεκίνησε το 1943) και της φασιστικής περιόδου .

Συμβατικά επιλέχθηκε αυτή η ημερομηνία, επειδή η 25η Απριλίου 1945 ήταν η

ημέρα της απελευθέρωσης του Μιλάνου και Τορίνου. Συγκεκριμένα, στις 25

Απριλίου του 1945 η Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης της Άνω Ιταλίας, υπό την

προεδρία των Luigi Longo, Emilio Sereni, Sandro Pertini και Valiani στις 8 το

πρωί από το ραδιόφωνο διακήρυξε επίσημα την εξέγερση, την λήψη όλων των

εξουσιών από την CLNAI και τη θανατική ποινή για όλων των φασιστών ηγετών

(συμπεριλαμβανομένου του Μουσολίνι, ο οποίος τουφεκίστηκε τρεις ημέρες

αργότερα).

Μέχρι την 1η Μαΐου όλη η βόρεια Ιταλία απελευθερώθηκε: Μπολόνια (21

Απριλίου), Γένοβα (23 Απριλίου) και Βενετία (28 Απριλίου). Η Απελευθέρωση,

που έβαλε τέλος στην εικοσαετή φασιστική δικτατορία και στον πενταετή πόλεμο,

συμβολικά αντιπροσωπεύει την αρχή μιας ιστορικής διαδρομής, που θα οδηγήσει

σε δημοψήφισμα στις 2 Ιουνίου 1946 όταν οι πολίτες κλήθηκαν να επιλέξουν

μεταξύ της μοναρχίας και της δημοκρατίας (για πρώτη φορά κλήθηκαν να

ψηφίσουν οι γυναίκες) με αποτέλεσμα τη γέννηση της Ιταλικής Δημοκρατίας και

του Συντάγματος.

Η πρώτη προσωρινή κυβέρνηση της Ιταλικής Δημοκρατίας την καθιέρωσε ως

εορτή για το 1946. Ο εορτασμός της Επετείου συνέχισε και κατά τα επόμενα έτη

και από το 1949 (27 Μαΐου) έγινε επίσημα εθνική γιορτή και αργία. Σε πάρα

πολλές ιταλικές πόλεις διοργανώνονται εκδηλώσεις σε ανάμνηση του γεγονότος,

ιδιαίτερα σε πόλεις που οι κάτοικοι διακρίθηκαν για την ανδρεία τους στον

πόλεμο της απελευθέρωσης, αλλά και σε εκείνες που υπέστησαν μεγάλες

απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.

24

2.11 Ρωσία

Πριν από 21 χρόνια οι Ρώσοι απέκτησαν νέα γιορτή – την Ημέρα της

Διακήρυξης της κρατικής κυριαρχίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που αργότερα

μετονομάστηκε σε Ημέρα της Ρωσίας. Η απόφαση αυτή ελήφθη από το

Κοινοβούλιο σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας. Από

τότε η 12η Ιουνίου είναι η κύρια εθνική γιορτή της χώρας, όμως οι Ρώσοι μόλις

αρχίζουν να τη συνηθίζουν.

Όλα ξεκίνησαν στις 12 Ιουνίου του 1990, όταν το Συνέδριο των λαϊκών

αντιπροσώπων της Σοβιετικής Ρωσίας ψήφισε τη Διακήρυξη της κρατικής

κυριαρχίας. Οι σημερινοί πολίτες δυσκολεύονται να κατανοήσουν για ποιό λόγο

είχε γίνει αυτό. Ωστόσο και τότε, το 1990, ήταν ακόμη πιο εμφανές ότι η

Διακήρυξη αυτή είχε περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα παρά ουσιαστικό

25

Το ερώτημα «αν πρέπει να γιορτάζεται η Ημέρα της Ρωσίας στις 12 Ιουνίου»,

παρέμενε για πολλούς αναπάντητο. Επί αιώνες η Ρωσία ήταν ένα ανεξάρτητο

κράτος και η επιδίωξη να δηλωθεί ότι τώρα πρόκειται για μια «νεαρή χώρα, μόλις

23 ετών», φαίνονταν κάπως παράξενη.

Όπως επισημαίνει ο πολιτικός επιστήμων και φιλόσοφος, Αλεξάντρ Ντούγκιν,

η γιορτή της ρωσικής αυτοσυνείδησης πρέπει να γιορτάζεται την ημέρα ενός

μεγάλου της επιτεύγματος. Τέτοια στην ιστορία του κράτους υπάρχουν

υπεραρκετά. Ο Ντούγκιν πιστεύει ότι «η Ημέρα της Ρωσίας πρέπει να εορτάζεται

την ημερομηνία μιας πραγματικά μεγάλης νίκης, για παράδειγμα, μιας νίκης

ενάντια σ’ εκείνους που απείλησαν την ιστορική υπόσταση της χώρας, μιας νίκης

ενάντια σε κατακτητές».

Ο Πούτιν, ανακηρύσσοντας τη 12η Ιουνίου Ημέρα της Ρωσίας, προέβη σε

κάποιου είδους συμβιβασμό, καθώς, από το 2002 δεν εορτάζεται πλέον η

υιοθέτηση της Διακήρυξης της κρατικής κυριαρχίας της Ρωσικής Σοβιετικής

Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Η μέρα αυτή είναι πλέον μια γιορτή

αφιερωμένη στη χώρα συνολικά.

2.12 Ισπανία

Το Sanfermines, όπως το ξέρουν στην Παμπλόνα, είναι μία από τις παλαιότερες

παραδόσεις παγκοσμίως, με την αρχή του να απαντάται στον 14ο αιώνα, όταν

26

Ισπανοί κονκισταδόροι εισήλθαν στο κάστρο της πόλης καβάλα σε ταύρους και τα

ζώα χτυπούσαν τα κέρατα τους. Ήταν η 6η Ιουλίου και από τότε έγινε ετήσιο

έθιμο. Το 1591 οι άρχοντες της πόλης αποφάσισαν να μεταφέρουν τις

θρησκευτικές τελετές προς τιμήν του Σαν Φερμίν από την 10η Οκτωβρίου στην

7η Ιουλίου και ο συνδυασμός αυτών των δύο οδήγησε στην σημερινή μορφή του

φεστιβάλ, με μερικές προσθαφαιρέσεις εκδηλώσεων.

Μετά την τελετή έναρξης, η κορύφωση του εθιμοτυπικού μέρους έρχεται την

7η του μήνα, όταν όλη η πόλη συνοδεύει το άγαλμα του Αγίου στην παλαιά

πλευρά της Παμπλόνα σαν σε Επιτάφιο. Γύρω από την πομπή υπάρχουν χορευτές,

ακροβάτες και διασκεδαστές, ενώ μόλις εναποθέσουν το άγαλμα στον παλαιό

καθεδρικό, ο κόσμος χορεύει το Χότα, έναν αρχαίο χορό και κάνουν την είσοδο

τους στην πλατεία γιγάντιες ξύλινες μαριονέτες που στριφογυρίζουν στον ρυθμό

της καμπάνας Μαρία που ηχεί από το καμπαναριό.

Από το βράδυ της 7ης Ιουλίου μέχρι τα μεσάνυχτα της 14ης οι ταύροι

ξεχύνονται στους δρόμους της Παμπλόνα και το κυνηγητό ξεκινάει. Οι άνθρωποι

χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που βρίσκονται στην «αρένα» και

τρέχουν μανιωδώς και σε αυτούς που έχουν κλείσει θέση στα μπαλκόνια για να

παρακολουθούν τα δρώμενα. Οι ταυρομάχοι συγκεντρώνονται μπροστά στο

άγαλμα του Σαν Φερμίν και ψάλλουν ζητώντας να τους κρατήσει σώους και

υγιείς, ενώ αυτός που έριξε το πρώτο τσουπινάθο απελευθερώνει τους 6 ταύρους

που είναι η ατραξιόν του φεστιβάλ. Φυσικά, πρόκειται για μια διαδικασία που

κάθε χρόνο προκαλεί 200 με 300 τραυματισμούς, ενώ έχει οδηγήσει και στο

θάνατο 15 ανθρώπων. Οι φιλοζωικές οργανώσεις φωνάζουν για την

27

κακομεταχείριση των ταύρων, όμως η παράδοση είναι παράδοση. Στο τέλος κάθε

μέρας του αγωνίσματος υπάρχει και ένα ειδικό event με τσουπινάθος.

Πέρα από την ταυρομαχία υπάρχει και το El Struendo, το οποίο τελείται εκτός

του καλενταρίου του φεστιβάλ, οπότε οι κάτοικοι μαζεύονται στο δημαρχείο και

προκαλούν με ό,τι μέσο έχουν διαθέσιμο έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Σφυρίγματα,

ουρλιαχτά, αντικείμενα που χτυπιούνται μεταξύ τους, μουσικά όργανα

συμμετέχουν σε αυτό το κάλεσμα του Σαν Φερμίν.

Το τέλος του φεστιβάλ γίνεται εκεί όπου ξεκίνησε, με κάθε συμμετέχοντα να

φοράει ένα κόκκινο μαντήλι και να κρατάει στο χέρι του ένα κερί. Μόλις ο

δήμαρχος δώσει το σήμα, όλα τα κεριά ανάβουν και το πλήθος τραγουδάει το

Pobre De Mi, μια μελωδία λυγμού και ανακούφισης.

VIDEO https://www.youtube.com/watch?v=sFK-A4uTw4s

3. ΑΣΙΑ

3.1 Αφγανιστάν

3.1.1 Ημέρα της Απελευθέρωσης

Η ημέρα της Απελευθέρωσης στο Αφγανιστάν γιορτάζεται στις 15

Φεβρουαρίου. Ανακηρύχθηκε ως γιορτή το 2005 και τέθηκε σε ισχύ από το 2007

και μετά. Γιορτάζετε για να τιμηθεί η ημερομηνία της εξόδου του τελευταίου

σοβιετικού στρατιώτη από το Αφγανιστάν το 1989. Στο Αφγανιστάν, Ημέρα της

Απελευθέρωσης γιορτάζεται ως πολιτική γιορτή.

28

Την ημέρα αυτή διεξάγονται πολιτικές ομιλίες από τον πρόεδρο και την

κυβέρνηση οι οποίες διαβιβάζονται σε εθνικό επίπεδο μέσο των τηλεοράσεων με

σκοπό την ενίσχυση της εθνικής υπερηφάνειας.

Πολλοί επίσης γιορτάζουν την Ημέρα της Απελευθέρωσης ως θρησκευτική

εορτή διότι μετά το τέλος της σοβιετικής κατοχής, τέθηκε σε η ισχύ η συριακή

νομοθεσία που ορίζει την ίδρυση της Ισλαμική Δημοκρατία του Αφγανιστάν.

3.1.2 Φεστιβάλ της γέννησης του προφήτη

Την σημερινή εποχή , Mawlid αναφέρεται η γέννηση του Μωάμεθ. Στις πρώτες

ημέρες του Ισλάμ, η παρατήρηση της γέννησης του Μωάμεθ ως ιερή ημέρα ήταν

συνήθως τοποθετημένη σε ιδιώτες και αργότερα υπήρξε μια αύξηση του αριθμού

των πιστών που γιόρταζαν το Mawlid. Έτσι για αυτό το λόγο αυτή η γιορτή

καθιερώθηκε για όλους τους πιστούς σε παγκόσμιο επίπεδο στις 4 Φεβρουαρίου

και είχε ως σκοπό την ενίσχυση της μουσουλμανικής κοινότητας και την

αντιμετώπιση των χριστιανικών γιορτών.

Η γιοτρή της Mawlid περιλαμβάνει την κοινή χρήση των τροφίμων, διαλέξεις,

πορείες και συγκέντρωση σε ιερά μέρη όπου διαβάζεται το Κοράνι και λατρευτική

ποίηση.

29

3.2 Ιράκ

3.2.1 Γιορτή ενόπλων δυνάμεων

Η 6η Ιανουαρίου είναι η γιορτή των Ενόπλων Δυνάμεων (Ημέρα του Στρατού)

στο Ιράκ. Αυτή η γιορτή, γιορτάζετε κάθε χρόνο από το 1921, ύστερα από την

ενεργοποίηση του Ιρακινού Στρατού και σήμερα είναι μια εθνική εορτή και αργία.

Ιρακινός στρατός έχει μια μακρά ιστορία. Ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας

του 1920, αλλά διαλύθηκε το 2003 μετά τον πόλεμο του Ιράκ και την ανατροπή

του

30

καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Από το 2009 οι ιρακινές Ένοπλες Δυνάμεις και

το Υπουργείο Εσωτερικών του Ιράκ είναι υπεύθυνα για την παροχή ασφάλειας και

την τήρηση του νόμου και της τάξης στο Ιράκ.

3.2.2 Γιορτή του Eid al-Adha

Η γιορτή του Eid al-Adha είναι η Γιορτή της Θυσίας και είναι η πιο σημαντική

γιορτή του μουσουλμανικού ημερολογίου. Το Eid al-Adha πέφτει την 10η ημέρα

του Dhu al-Hijjah, το δωδέκατο και τελευταίο μήνα του ισλαμικού ημερολογίου.

Το Eid al-Adha γιορτάζετε με προσκύνημα προς στη Μέκκα και διαρκεί τρεις

ημέρες. Σύμφωνα με το Κοράνι, ο Ιμπραήμ ήταν έτοιμος να θυσιάσει το γιο του,

όταν μια φωνή από τον ουρανό τον σταμάτησε και του επέτρεψε να θυσιάσει ένα

κριάρι αντί τον γιο του.

Η γιορτή τιμά την υπακοή του Ιμπραήμ θυσιάζοντας μια αγελάδα ή κριάρι. Η

οικογένεια τρώει περίπου το ένα τρίτο του γεύματος και δωρίζει το υπόλοιπο

στους φτωχούς.

3.3 Βιετνάμ

Παραδοσιακά, ο σκοπός της γιορτής του Tet είναι η ευχαριστία των

βιετναμέζων προς τους Θεούς τους για την άφιξη της άνοιξης με μια ποικιλία από

ανθισμένα δέντρα και λουλούδια μετά από ένα κρύο και δριμύ χειμώνα.

31

Επίσης, είναι η προνομιακή ευκαιρία για τα μέλη της οικογένειας να

επανενωθούν και να γιορτάσουν μια νέα χρονιά που έρχεται και να λένε μαζί

αντίο στην προηγούμενη.

3.4 Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Η national day γιορτάζεται στις 2 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο στα Ηνωμένα

Αραβικά Εμιράτα. Σηματοδοτεί την επίσημη εθνικοποίηση από τις συνθήκες του

Βρετανικού προτεκτοράτου που τελείωσε την 1η Δεκεμβρίου 1971 και η

ενδεχόμενη, ομοσπονδιακή ενοποίηση των επτά εμιράτων το 1971 τα οποία

συνδυάζονται για να σχηματίσουν τη χώρα σύγχρονη, με επικεφαλής τον Sheikh

Zayed bin Sultan Al Nahyan , πρώτος πρόεδρος της ομοσπονδίας .

32

Οι grand γιορτές πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα για να τιμήσουν το γεγονός.

Υπάρχουν πολλές δραστηριότητες που διεξάγονται σε όλο τον εμιράτα για να

σηματοδοτήσει αυτό το ευοίωνο γεγονός. Πυροτεχνήματα , ράλλυ αυτοκινήτων

και Παραστάσεις Χορού είναι οι πιο κοινές δραστηριότητες , ο κόσμος συνήθως

ντύνεται στα χρώματα της εθνικής σημαίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων,

διακοσμούν τα σπίτια τους, τους χώρους εργασίας , τα αυτοκίνητα και τους

δρόμους για να γιορτάσουν αυτή τη μεγάλη μέρα με ευτυχία και χαρά. Τα χωριά

της πολιτιστικής κληρονομιάς καθορίζονται σε όλα τα εμιράτα με σκοπό να

γιορτάσουν αυτό το γεγονός παραδοσιακά. Διακοπές δίνονται από την national

day μέχρι και δύο μέρες αργότερα.

Οι παραστάσεις του αέρα πραγματοποιούνται σε Άμπου Ντάμπι και Ajman

Corniche ,ενώ οι Στρατιωτικές Λιτανείες πραγματοποιούνται στην διεθνής έκθεση

του Αμπου Ντάμπι για τους κυβερνήτες των Εμιράτων, μέλη της ομοσπονδιακής

εθνικής έκθεσης, οι εμίρηδες πολίτες.

3.5 Ιαπωνία

Η δεύτερη Δευτέρα του Ιανουαρίου είναι η Ημέρα της Ενηλικίωσης, μια εθνική

γιορτή αφιερωμένη στους νέους που έχουν τα εικοστά γενέθλια τους μέσα στην

χρονιά αυτή. Οργανώνονται ειδικές τελετές για τους εικοσάχρονους, καθώς

«ενήλικος» στην Ιαπωνία γίνεται κάποιος στην ηλικία των 20 ετών. Αποκτούν το

δικαίωμα της ψήφου και επίσης τους επιτρέπεται να πίνουν και να καπνίζουν.

33

Αλλά μαζί με τα δικαιώματα αυτά, έρχονται και οι υποχρεώσεις κι έτσι η ηλικία

των 20 είναι πολύ κρίσιμη για τους Ιάπωνες.

Την ημέρα αυτή τα αγόρια φορούν κοστούμια για την τελετή ενηλικίωσης, αλλά

πολλά κορίτσια προτιμούν να φορούν τα παραδοσιακά κιμονό furosode, ένα

ειδικός τύπος κιμονό για γυναίκες μη παντρεμένες με πολύ μακριά μανίκια και

περίτεχνα σχέδια. Για τις ελεύθερες κοπέλες, τα κιμονό αυτά είναι τα πιο επίσημα

που μπορούν να φορέσουν γι' αυτό και οι περισσότερες τα φορούν την ξεχωριστή

αυτή ημέρα που χαρακτηρίζει την αρχή της ενήλικης ζωής τους.

Σύμφωνα με τα Ιαπωνικά ήθη και έθιμα οι εορτασμοί έχουν στόχοι να

βοηθήσουν τους νέους να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι έγιναν πλέον

ενήλικες και να τους βοηθήσουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

3.6 Ινδία

Holi ή γιορτή των χρωμάτων είναι μια εαρινή θρησκευτική γιορτή των

Ινδουιστών. Λαμβάνει χώρα κυρίως στην Ινδία, στο Μπαγκλαντές, στο Πακιστάν,

στο Νεπάλ, καθώς και σε άλλες χώρες που οι κάτοικοι ασπάζονται τον

Ινδουισμό. Η πρώτη γραπτή αναφορά της γιορτής βρέθηκε στο Σανσκριτικό

θεατρικό κείμενο Ratnavali του 7ου αιώνα. Θεωρείται ότι είναι από τις

αρχαιότερες Ινδουιστικές τελετουργίες, που εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι και

σήμερα.

Γιορτάζεται σε πολλές περιοχές της Ινδίας με παραλλαγές και με πληθώρα μύθων

να την ακολουθούν. Η έναρξη της γιορτής πραγματοποιείται την τελευταία

34

πανσέληνο του μήνα Phalguna, που συνήθως πέφτει στο τέλος του Φεβρουαρίου ή

τον Μάρτιο.

Την κυρίως μέρα της γιορτής οι άνθρωποι πετούν ο ένας στον άλλο

χρωματιστές σκόνες και αρώματα. Ανάβουν φωτιές, έθιμο γνωστό ως Holika, το

οποίο έχει σχέση με τον μύθο του Prahlad, λάτρη του θεού Βισνού, ο οποίος αφού

σύρθηκε, από τον ίδιο του τον πατέρα, στην φωτιά μαζί με την αδελφή του

Holika, κατάφερε να διασωθεί χάρη στην μεγάλη του πίστη, σε αντίθεση με την

Holika η οποία κάηκε.

Στις περισσότερες περιοχές η γιορτή διαρκεί δύο μέρες. Κατά τη διάρκειά της οι

κοινωνικοί κανόνες μιας συντηρητικής κοινωνίας περιορίζονται. Πλούσιοι και

φτωχοί, άντρες και γυναίκες, ηλικιωμένοι και νέοι, όλοι μαζί απολαμβάνουν τη

χαρούμενη αυτή γιορτή. Ενθουσιασμός, χαρά και διασκέδαση κυριαρχούν

ανάμεσα στους ανθρώπους.

3.7 Ιράν

Το μαρτύριο της Φατιμά είναι αργία στο Ιράν, επειδή στο Σιιτικό Ισλάμ είναι

επίσημη θρησκεία.

Η Φατιμά Zahra ήταν η μικρότερη κόρη του ισλαμικού προφήτη Μωάμεθ και η

πρώτη σύζυγος του Khadijah. Η γιορτή αυτή σε μεγάλο βαθμό λατρεύεται από

όλους τους μουσουλμάνους επειδή η Φατιμά ήταν πολύ κοντά στον πατέρα της

και του πρόσφερε την υποστήριξη που χρειαζόταν όταν αντιμετώπιζε δυσκολίες.

Είναι επίσης το μόνο μέλος της οικογένειας του προφήτη που έχει προσφέρει

απογόνους τη γνωστή ως γενιά των Φατιμιδών.

35

3.8 Ταϋλάνδη

Κάθε χρόνο η γιορτή των επιπλεόντων φαναριών στην Ταϊλάνδη τραβά τα

βλέμματα όλου του κόσμου, μιας και το θέαμα που παρουσιάζει μοιάζει σαν να

βγήκε από παραμύθι. Ο ουρανός φωτίζεται από τα εκατοντάδες φανάρια που

αφήνουν οι μοναχοί προς τιμή των νεκρών και της υπέρτατης θεότητας κατά την

τελετή του Yi Peng.

Η συγκεκριμένη τελετή πραγματοποιείται κάθε χρόνο τον δεύτερο μήνα του

Ταιλανδέζικου ημερολολογίου Lanna. Κατά την τελετή του Yi Peng (Floating

Lights Festival), της ετήσιας γιορτής που πραγματοποιείται το 2ο μήνα του

Ταιλανδέζικου ημερολόγιου Lanna, οι μοναχοί αφήνουν εκατοντάδες φανάρια,

προς τιμήν των νεκρών και της υπέρτατης θεότητας.

4. ΑΦΡΙΚΗ

4.1 Αιθιοπία

Η Εθνική Ημέρα της Αιθιοπίας γιορτάζει την κατάρρευση του καταπιεστικού

καθεστώτος Derg, η οποία κυβέρνησε τη χώρα από το 1974 έως το 1991 και

ανέτρεψε τον αυτοκράτορα Χαϊλέ Selassie το 1975. Το καθεστώς Derg

χαρακτηρίζεται επίσης από την Αιθιοπία ως εμφύλιος πόλεμος, που διήρκεσε από

το 1974 έως το 1991. Είναι η Εθνική Ημέρα της Αιθιοπίας και είναι επισήμως

γνωστή ως Ημέραως Πτώση τουDerg. Γιορτάζεται στις 28 Μαΐου κάθε χρόνο σε

εθνικό επίπεδο.

36

Κατά την διάρκεια της ημέρας διεξάγονται ειδικές ομιλίες για να δείξουν φόρο

τιμής στους μάρτυρες, καθώς και μια σειρά από μνημεία που έχουν

κατασκευαστεί σε όλη την πόλη της Αντίς Αμπέμπα, πρωτεύουσα της χώρας,

έχουν ως σκοπό να αποδώσουν φόρο τιμής. Την ημέρα εκείνη, οι πολιτικοί

παρακολουθούν τα μνημεία του πολέμου και προσφέρουν δάφνες στους μάρτυρες

που έχασαν τη ζωή τους στην Κόκκινη Τρομοκρατία και τον Εμφύλιο Πόλεμο. Η

εκδήλωση είναι ένα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ στην Αιθιοπία.

4.2 Αγκόλα

Η 4 Απριλίου στην Αγκόλα γιορτάζεται ως Ημέρα Ειρήνης και Συμφιλίωσης.

Τιμά την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης της Αγκόλας και της

Εθνικής Ένωσης για την Πλήρη Ανεξαρτησία της Αγκόλας. Η συμφωνία έκλεισε

δεκαετίες εμφυλίου πολέμου στην Αγκόλα. Η Αγκόλα ανεξαρτητοποιήθηκε από

την Πορτογαλία στις 11 Νοεμβρίου 1975, μετά το πραξικόπημα στη Λισαβόνα

που έληξε το δικτατορικό καθεστώς στην Πορτογαλία. Η δράση αυτή ξεκίνησε

μια διαδικασία εκδημοκρατισμού στην Αγκόλα και ενθάρρυνε την ώθηση για την

ανεξαρτησία της και σε άλλες αποικίες της Πορτογαλίας. Μετά την ανεξαρτησία,

η Αγκόλα εισήλθε σε μια σκοτεινή περίοδο ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου. Η

4 Απριλίου είναι για τους ανθρώπους της Αγκόλα μια ημέρα ελπίδας για την

ανοικοδόμηση της χώρας και την εδραίωση της ειρηνευτικής διαδικασίας μεταξύ

των πολιτικών κομμάτων.

Την ημέρα εκείνη οργανώνονται πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις που

πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα για να γιορτάσουν αυτή τη μέρα. Επίσης στη

Λουάντα, πρωτεύουσα της Αγκόλας, υπάρχουν οργανωμένες επίσημες

εκδηλώσεις με τη συμμετοχή της κυβέρνησης και των πολιτικών. Υπάρχουν,

37

επίσης, θρησκευτικές υπηρεσίες που προσφέρονται αυτή την ημέρα για την ειρήνη

και την αρμονία μεταξύ των ανθρώπων στην Αγκόλα.

4.3 Ζιμπάμπουε

Η Ημέρα των Ηρώων είναι η ημέρα που γιορτάζεται για να τιμήσει τους ήρωες

του έθνους, οι οποίοι έχουν θυσιάσει την ζωή τους ή έχουν κάνει κάτι μεγάλο για

το έθνος τους. Στη Ζιμπάμπουε η Ημέρα των Ηρώων γιορτάζεται στις 8

Αυγούστου, προκειμένου να αποδώσουν φόρο τιμής στις μεγάλες προσωπικότητες

που αγωνίστηκαν σκληρά και τελικά θυσίασαν τη ζωή τους στον πόλεμο για την

απελευθέρωση της χώρας τους.

38

4.4 Μαδαγασκάρη

Οι άνθρωποι αυτής της Μαδαγασκάρης απέκτησαν πλήρη ανεξαρτησία στις 26

Ιουνίου 1960, και έχει από τότε καθιερωθεί να εορτάζεται η 26 Ιουνίου ως Ημέρα

της Ανεξαρτησίας.

Σήμερα Μαδαγασκάρη γιορτάζει την ανεξαρτησία της με μεγάλη λαμπρότητα

και χαρά. Υπάρχουν πολύχρωμα φεστιβάλ στους δρόμους και προσκαλούν τους

τουρίστες που επισκέπτονται το νησί να πάρουν μέρος. Υπάρχουν επίσης πολλοί

διαγωνισμοί στο οποίο συμμετέχουν οι ντόπιοι, κυρίως διαγωνισμοί φαγητού και

ποτού.

.

39

4.5 Μαρόκο

Η Γιορτή του Θρόνου, είναι αργία στο Μαρόκο, που τιμά την ενθρόνιση του

κατεστημένου φορέα μονάρχη. Από το 1999, έχει εορτάζεται στις 30 Ιουλίου. Το

Βασίλειο του Μαρόκου είναι μια συνταγματική μοναρχία. Ο αρχηγός του κράτους

είναι ο βασιλιάς του Μαρόκου που κατέχει τεράστια νομοθετική και εκτελεστική

εξουσία. Ο βασιλιάς έχει επίσης το δικαίωμα να διαλύσει το κοινοβούλιο

(ωστόσο, θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο του

Συνταγματικού Δικαστηρίου πρώτο).

Η Γιορτή του Θρόνου ιδρύθηκε όταν Μαρόκο κέρδισε την ανεξαρτησία της και

ο τίτλος του Σουλτάνου αντικαταστάθηκε με τον τίτλο του βασιλιά. Μετά την

ενθρόνιση του Μωάμεθ VI, οι Μαροκινοί άρχισαν να γιορτάσουν την Γιορτή του

Θρόνουστις 30 Ιουλίου.

Επισήμως, Θρόνου ημέρα είναι αργία στο μη αυτοδιοικούμενο έδαφος της

Δυτικής Σαχάρας. Παραδοσιακά υπάρχει μια μεγάλη κοινωνική συγκέντρωση στο

Βασιλικό Παλάτι Cavalcades και πυροτεχνήματα παίρνουν μέρος σε όλη τη χώρα.

40

4.6 Μοζαμβίκη

Η γιορτή των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι δημόσια αργία στη Μοζαμβίκη

γιορτάζεται στις 25 Σεπτεμβρίου. Τιμά την ημέρα που ο πόλεμος της Μοζαμβίκης

για την Ανεξαρτησία της ξεκίνησε επίσημα το 1964.

Την ημέρα αυτή, όλες οι διαιρέσεις της άμυνας μαζί είναι αφιερώνουν τεράστιο

φόρο τιμής για την αφοσίωση του στρατού στην χώρα.

4.7 Νότια Αφρική

Η Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι μια εθνική ημέρα που

γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου για να υπενθυμίσει στους

Νοτιοαφρικανούς τις θυσίες που συνόδευσαν τον αγώνα για την επίτευξη της

δημοκρατίας στη Νότια Αφρική. Ο εορτασμός παρέχει τη χώρα την ευκαιρία να

προβληματιστούν σχετικά με την πρόοδο που σημειώθηκε όσον αφορά την

προώθηση και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το Σύνταγμα προβλέπει τη σύσταση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

της Νοτίου Αφρικής (SAHRC). Ο στόχος της Επιτροπής είναι να προωθήσει το

σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την προώθηση της προστασίας, της

ανάπτυξης και την επίτευξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και να παρακολουθεί

και να αξιολογεί την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ΑΕ. Η SAHRC

ξεκίνησε στις 21 Μαρτίου του 1996, 35 χρόνια μετά τα μοιραία γεγονότα της 21ης

41

Μαρτίου 1960, όταν οι διαδηλωτές στο Sharpeville εκτελέστηκαν εν ψυχρό από

την αστυνομία.

Την ημέρα εκείνη η Κυβέρνηση φιλοξενεί διάφορες δραστηριότητες με σκοπό να

υπενθυμίσουν σε όλους τους κατοίκους της Νότιας Αφρικής να συνεχίσουν να

εργάζονται από κοινού για να διατηρήσει η κουλτούρα των ανθρωπίνων

δικαιωμάτων.

5. ΑΜΕΡΙΚΗ

5.1 Κούβα

Στις 26 Ιουλίου γιορτάζεται η Ημέρα Επανάστασης. Την τελευταία μέρα του

1958, ο διεφθαρμένος δικτάτορας της Κούβας, Φουλχένσιο Μπατίστα,

εγκαταλείπει την Αβάνα, κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή. Μαζί με την κουστωδία

του μεταφέρει και μια μικρή περιουσία: 300 εκατομμύρια δολάρια, προϊόν

κατάχρησης από τα δημόσια ταμεία. Οι "μπαρμπούδος" (γενειοφόροι) του Φιντέλ

Κάστρο βρίσκονται προ των πυλών.

Οι προσπάθειες του νεαρού γενειοφόρου δικηγόρου για την ανατροπή του

Μπατίστα είχαν ξεκινήσει στις 26 Ιουλίου του 1953, με την αποτυχημένη επίθεση

στους στρατώνες Μονκάδα. Οι 119 επαναστάτες, που πραγματοποιούν την

42

επίθεση, κυριολεκτικά αποδεκατίστηκαν. Ο Φιντέλ διασώζεται, συλλαμβάνεται

και καταδικάζεται σε φυλάκιση 15 ετών.

Το Νοέμβριο του 1956, σε μία κρίση μεγαλοψυχίας, ο Μπατίστα δίνει χάρη

στον Φιντέλ, ο οποίος διαφεύγει στο Μεξικό για να ετοιμάσει το νέο γύρο

αντιπαράθεσης με τον δικτάτορα. Στην ομάδα των 82, που θα ξεκινήσει την

εποποιία της Κουβανικής Επανάστασης, προστίθεται και ο Τσε Γκεβάρα.

Το Νοέμβριο του 1956, οι επαναστάτες του Φιντέλ αποβιβάζονται στις ακτές

της Κούβας. Αρχίζουν κλεφτοπόλεμο με τις δυνάμεις του Μπατίστα στα βουνά

της Σιέρα Μαέστρα. Στόχος τους να κερδίσουν πρώτα την υποστήριξη των

αγροτών και στη συνέχεια των κατοίκων των μεγάλων πόλεων.

43

Οι κυβερνητικές δυνάμεις, παρά τη φθορά που προκαλούν στις τάξεις των

ανταρτών, χάνουν πολύ γρήγορα το παιγνίδι. Άμαθες στον ανταρτοπόλεμο, έχουν

να αντιμετωπίσουν και την αυξανόμενη λαϊκή υποστήριξη προς τους επαναστάτες.

Ο Μπατίστα βλέπει το τέλος της εξουσίας του να πλησιάζει. Έτσι, αποφασίζει

στις 31 Δεκεμβρίου του 1958 να εγκαταλείψει τη χώρα. Την επομένη,

Πρωτοχρονιά του 1959, οι «μπαρμπούδος του Φιντέλ Κάστρο εισέρχονται

θριαμβευτικά στην Αβάνα.

5.2 Μεξικό

Η μέρα των νεκρών είναι μια ιδιαίτερη και με μυστικιστικά στοιχεία μέρα, την

οποία γιορτάζουν οι Μεξικανοί ετησίως. Το Μεξικό γιορτάζει την Ημέρα των

Νεκρών (Dia de los Muertos). Σχετίζεται με την Καθολική γιορτή Των Αγίων

Πάντων και πρόκειται για ένα κυριολεκτικό «ξύπνημα των νεκρών», αφού οι

δρόμοι τις πόλης γεμίζουν σκελετούς, ενώ πιστεύεται ότι εκείνη τη μέρα του

χρόνου οι νεκροί επιστρέφουν στη Γη και γιορτάζουν με τις οικογένειες τους.

Η μέρα των νεκρών ή στα ισπανικά ‘Dia de los Muertos’ αποτελεί συχνά μια

παρεξηγημένη μεξικάνικη γιορτή. Παρόλο που η πραγματική μέρα των νεκρών

γιορτάζεται επισήμως στις 2 Νοεμβρίου, η παράδοση έχει εξελιχθεί έτσι, ώστε στη

γιορτή να συμπεριλαμβάνονται και οι 31η Οκτωβρίου και 1η Νοεμβρίου.

Σύμφωνα με την παράδοση η 1η Νοεμβρίου χαρακτηρίζεται στο Μεξικό ως Dia

de los Angelitos (Μέρα των μικρών αγγέλων), δηλαδή η μέρα κατά την οποία

τιμούνται τα νεκρά παιδιά και βρέφη. Η 2α Νοεμβρίου είναι η καθαυτή Dia de los

Muertos (Μέρα των νεκρών), κατά την οποία οι οικογένειες τιμούν τους

44

ενήλικους συγγενείς που έχουν χάσει. Πιστεύεται ότι αυτή τη μέρα επιστρέφουν

στη γη οι ψυχές των νεκρών, για να είναι μαζί με τις οικογένειες και τους

συγγενείς τους.

Πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του το γεγονός, ότι οι γιορτές που λαμβάνουν

χώρα κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών και κυρίως κατά τη ‘Dia de los

Angelitos’ και τη ‘Dia de los Muertos’ διαφέρουν πολύ ανά περιοχή. Σε κάποιες

περιοχές του Μεξικού σημαντικό ρόλο παίζει το κοιμητήριο, ενώ σε άλλες το

κέντρο των εορτασμών αποτελεί η ίδια η κατοικία, όπου συνήθως στήνεται

κάποιος βωμός ή κάποια οστεοθήκη. Στους βωμούς και στους τάφους

τοποθετούνται συνήθως τα αγαπημένα φαγητά και ποτά των νεκρών με σκοπό να

τους τιμήσουν. Σε κάποιες περιοχές οι οικογένειες μνημονεύουν τα νεκρά παιδιά

με ένα δείπνο που αποτελείται από ιδιαίτερα γλυκά και φαγητά.

Το πένθος κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών εναλλάσσεται με μια

χιουμοριστική διάθεση, κάθε φορά που οι συγγενείς θυμούνται αστεία

περιστατικά και ιστορίες από τη ζωή των πεθαμένων. Ένα από τα διασημότερα

σύμβολα της μεξικάνικης Dia de los Muertos (Μέρας των νεκρών) είναι η μορφή

της Catrina (αγαλματίδια που παριστάνουν σκελετούς με επίσημη ενδυμασία). Η

παράδοση αυτή ξεκίνησε από μία γραπτή διακωμώδηση των Μεξικανών γυναικών

της ανώτερης τάξης. Μια άλλη παράδοση αποτελεί η συγγραφή μικρών

ποιημάτων γνωστά ως Calaveras («νεκροκεφαλές») με περιπαιχτικά νεκρικά

ποιήματα που κοροϊδεύουν ιδιόρρυθμες συνήθειες και αστεία βιώματα καθώς και

το παρελθόν των πεθαμένων.

45

Τέσσερα κεριά στο πάνω μέρος του βωμού παριστάνουν τα τέσσερα σημεία του

ορίζοντα. Για κάθε πεθαμένο ανάβουν ένα κερί και ένα επιπλέον για την

περίπτωση που η οικογένεια έχει ξεχάσει κάποιον. Τα κεριά που συμβολίζουν την

ελπίδα και την πίστη καίνε καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, ώστε να μην υπάρχει

σκοτάδι.

Κοντά στους βωμούς συναντά κανείς νιπτήρα, σαπούνι, πετσέτα, καθρέφτη και

χτένα, ώστε να μπορέσουν τα πνεύματα να καλλωπιστούν κάπως πριν από το

ταξίδι της επιστροφής. Οι χειροποίητοι σκελετοί, Calaveras φαίνονται αστείοι και

φιλικοί και όχι τρομαχτικοί και ανατριχιαστικοί. Παριστάνουν τους αγαπημένους

νεκρούς, το επάγγελμα και τα χόμπι τους. Όταν τοποθετούνται στο βωμό αυτές οι

χαριτωμένες φιγούρες σκελετών, φέρνουν αγαπημένες αναμνήσεις που κάνουν

τους συγγενείς που πενθούν να χαμογελάσουν. Οι φιγούρες αυτές και η ευωδιά

από τα φαγητά βοηθούν τα πνεύματα να βρουν το σωστό σπίτι.

5.3 Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής

5.3.1 Ημέρα της Εργασίας

Η ημέρα της Εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι αργία γιορτάζεται την

πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου. Τιμά το αμερικανικό εργατικό κίνημα και τις

εισφορές που οι εργαζόμενοι έχουν κάνει με τη δύναμη, την ευημερία και την

46

ευημερία της χώρας. Είναι η Δευτέρα του το μακρύ Σαββατοκύριακο γνωστή ως

Σαββατοκύριακο Ημέρα της Εργασίας και θεωρείται το ανεπίσημο τέλος του

καλοκαιριού.

Μια παρέλαση στο δρόμο να εκθέτουν στο κοινό "τη δύναμη και την ιδιότητα

των σπαρτών των εμπορικών και εργατικών οργανώσεων», που ακολουθείται από

ένα φεστιβάλ των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Αυτό έγινε το πρότυπο

για τους εορτασμούς της. Ομιλίες από επιφανείς άνδρες και γυναίκες εισήχθησαν

αργότερα, όπως μεγαλύτερη έμφαση δόθηκε από την αστική σημασία των

διακοπών. Ακόμα αργότερα, με απόφαση της Αμερικανικής Ομοσπονδίας

Σύμβασης Εργασίας του 1909, η Κυριακή που προηγείται Εργατική Πρωτομαγιά

υιοθετήθηκε ως εργασία την Κυριακή και είναι αφιερωμένο στις πνευματικές και

εκπαιδευτικές πτυχές του εργατικού κινήματος.

5.3.2 Ημέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving Day)

Η Ημέρα των Ευχαριστιών είναι μια ετήσια παραδοσιακή γιορτή που γίνεται

στη Βόρεια Αμερική και ανήκει στην κατηγορία των φεστιβάλ της σοδειάς.

Με τη γιορτή των ευχαριστιών απονέμονται ευχαριστίες προς το Δημιουργό για τα

αγαθά που αποκόμισε ο καθένας στο τέλος της σοδειάς. Η πρώτη γιορτή των

ευχαριστιών εορτάστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα σε περιοχές του σημερινού

Καναδά. Από τις αρχές του 17ου αιώνα ο γιορτασμός άρχισε να γίνεται και σε

περιοχές των σημερινών ΗΠΑ.

Γενικά, η καθιέρωση της Γιορτής ξεκίνησε από τους πρώτους Ευρωπαίους

αποίκους. Οι απαρχές της ανάγονται στις γιορτές που διοργάνωναν οι πρώτοι

άποικοι μόλις έφταναν στη νέα ήπειρο, ως ευχαριστήριο προς το Δημιουργό για

την ασφαλή άφιξή τους.

Στις ΗΠΑ η Ημέρα των Ευχαριστιών εορτάζεται κάθε χρόνο την τέταρτη

Πέμπτη του Νοεμβρίου (μεταξύ 22 και 28 του μηνός). Ο εορτασμός γίνεται για να

εκφραστεί η ευγνωμοσύνη κάθε οικογένειας προς το Δημιουργό για τα αγαθά που

συγκεντρώθηκαν με το τέλος της σοδειάς. Η γιορτή αποκαλείται και "Ημέρα της

Γαλοπούλας" (Turkey Day), διότι σηματοδοτεί την έναρξη της εορταστικής

περιόδου που κρατάει ως την Πρωτοχρονιά.

Στις ΗΠΑ η γιορτή των Ευχαριστιών δεν συνδέεται με θρησκευτικές

εκδηλώσεις ούτε έχει συνδεθεί με συγκεκριμένη θρησκευτική ομάδα. Η γιορτή

στηρίζεται στα αγροτικά φεστιβάλ που διοργάνωναν πολλοί λαοί από την

47

αρχαιότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τη γιορτάζουν οικογενειακά ή με φίλους

που καλούν στο σπίτι. Μια αγροτική παράδοση που επιβιώνει είναι να

μοιράζονται τους καρπούς τους με όσους ήταν πιο άτυχοι τη συγκεκριμένη

χρονιά.

Η πόλη Ελ Πάσο του Τέξας ισχυρίζεται ότι ήταν η πρώτη από τις σημερινές

πόλεις των ΗΠΑ που διοργανώθηκε Εορτή Ευχαριστιών. Πάντως δεν ήταν

αγροτική γιορτή. Συγκεκριμένα, στις 30 Απριλίου 1598 ο Ισπανός Δον Χουάν ντε

Ονιάτε με την εξερευνητική του ομάδα οργάνωσε μια γιορτή Ευχαριστιών για να

ξεκουράσει τους άντρες του.

Η πρώτη καταγραμμένη τελετή Ευχαριστιών έγινε στις 8 Σεπτεμβρίου 1565 στη

σημερινή πόλη του Αγίου Αυγουστίνου της Φλόριντα. Εξακόσιοι Ισπανοί άποικοι

υπό τον Πέδρο Μενέντεθ δε Αβιλές έφτασαν εκεί με σκοπό να δημιουργήσουν την

μετέπειτα πόλη. Μόλις αφίχθησαν διοργάνωσαν μια Γιορτή Ευχαριστιών για την

ασφαλή άφιξή τους στο Νέο Κόσμο.

Μια από τις πιο παλιές Γιορτή Ευχαριστιών που είναι γνωστή, είναι αυτή που

έκανε ένα γκρουπ 38 Άγγλων αποίκων στις 4 Δεκεμβρίου 1619, μόλις έφτασαν

στο Μπέρκλεϊ Χάντρεντ στη Βιρτζίνια. Μάλιστα, η ομάδα αυτή των αποίκων

αποφάσισε να καθιερώσει ετήσιο εορτασμό Ημέρας Ευχαριστιών εις ανάμνηση

του ασφαλούς ερχομού της, όπως προκύπτει από σωζόμενο γραπτό ντοκουμέντο.

Αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως η παλιότερη αναφορά Εορτής Ευχαριστιών ως

48

καθιερωμένης ετήσιας γιορτής. Επίσης, υπάρχουν αναφορές ότι η πρώτη φορά

που γιορτάστηκε η ημέρα είναι 3 Οκτωβρίου 1789 από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον.

Στις μέρες μας, η Ημέρα των Ευχαριστιών έχει περισσότερο κοσμικό

χαρακτήρα και είναι μία ευκαιρία για τα διάσπαρτα ανά την αμερικανική

επικράτεια μέλη των οικογενειών να βρεθούν μαζί γύρω από το γιορτινό τραπέζι.

Συμβάλλει σ’ αυτό και η αργία της Παρασκευής για πολλούς κλάδους

εργαζομένων, οπότε συμπληρώνεται ένα χορταστικό τετραήμερο. Το έδεσμα που

κυριαρχεί είναι η ψητή γαλοπούλα και το μενού συμπληρώνεται από πουρέ

γλυκοπατάτας, ψωμί από καλαμπόκι, σάλτσα από κράνμπερι και κολοκυθόπιττα

για γλυκό. Το βράδυ οι άνδρες της οικογένειας θα απολαύσουν ένα αγώνα

αμερικάνικου ποδοσφαίρου, ενώ οι κυρίες θα ανταλλάξουν απόψεις για την έξοδο

της επομένης ημέρας στα μαγαζιά, οπότε παραδοσιακά αρχίζει η εορταστική

περίοδος των Χριστουγέννων.

VIDEO https://www.youtube.com/watch?v=-BQSOkkoDjc

6. ΩΚΕΑΝΙΑ

6.1 Αυστραλία

Η Ημέρα της Αυστραλίας είναι η εθνική εορτή της χώρας των καγκουρό. Με

συναυλίες, υπαίθριες, ψησταριές και άφθονα πυροτεχνήματα, οι Αυστραλοί

γιορτάζουν κάθε χρόνο στις 26 Ιανουαρίου την άφιξη των πρώτων Ευρωπαίων

αποίκων, που επισυνέβη στις 26 Ιανουαρίου του 1788.

Την αποστολή αποτελούσαν 736 Άγγλοι θανατοποινίτες και περίπου 500

49

δεσμοφύλακες και στρατιώτες με τις οικογένειές τους. Επέβαιναν σε 11 πλοία, με

επικεφαλής τον ναύαρχο Άρθουρ Φίλιπ, που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της νέας

αποικίας του βρετανικού στέμματος. Προσέγγισαν τον κόλπο του Σίδνεϊ με ελπίδες

για μια καλύτερη ζωή, αλλά γρήγορα διαπίστωσαν ότι η γη ήταν αφιλόξενη και

πολύ φτωχή για να τους θρέψει. Ήταν οι πιονιέροι, που με επινοητικότητα, σκληρή

εργασία, αλλά και την εκμετάλλευση των ντόπιων ιθαγενών, των Αβοριγίνων,

έβαλαν τον θεμέλιο λίθο της Αυστραλίας, μιας από τις πλουσιότερες χώρες στον

κόσμο σήμερα.

Για τους Αβοριγίνες, η ημέρα έχει διαφορετικό περιεχόμενο. Είναι η «Ημέρα της

Εισβολής», όπως την ονομάζουν, για να θυμούνται την υποδούλωση των προγόνων

τους από τους Άγγλους αποικιοκράτες Είναι η «Ημέρα Πένθους», για να

καταγγείλουν τη γενοκτονία και τη λεηλασία, που υπέστησαν από τους

Ευρωπαίους.

Οι πρώτοι Έλληνες έφτασαν στην Αυστραλία στις 27 Αυγούστου του 1829. Ήταν

επτά Υδραίοι ναυτικοί, οι Αντώνιος Μανώλης, Δαμιανός Νίνης, Γεώργιος

Βασιλάκης, Γκίκας Βούλγαρης, Κωνσταντίνος Στρόμπολης, Γεώργιος Λαρίτσος και

Νικόλαος Παπανδρέας, μέλη του πληρώματος της σκούνας «Ηρακλής», που είχαν

καταδικασθεί για πειρατεία από Αγγλικό Ναυτοδικείο το 1827 και στάλθηκαν στην

Αυστραλία με ισόβια εξορία, όπως και οι πρώτοι άποικοι.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Συνοψίζοντας, με την ολοκλήρωση της ερευνητικής εργασίας , συμπεραίνουμε ότι

υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες και ξεχωριστές γιορτές με τις οποίες αξίζει να

ασχοληθεί κανείς. Από την διαδικασία της αναζήτησης ωφεληθήκαμε σε μεγάλο

βαθμό, καθώς κληθήκαμε να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας και

ταυτόχρονα μάθαμε να συνεργαζόμαστε με τα μέλη της ομάδας. Τέλος, μάθαμε

για την πολυπολιτισμικότητα των χωρών και αναπτύξαμε ικανότητες όπως κριτική

σκέψη και η αξιοποίηση πληροφοριών.

50

ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

www.wikipedia.org

www.apostoliki-diakonia.gr

www.visitportugal.com

www.sansimera.gr

http://www.discoverfrance.net/France/DF_holidays

http://reinegr.blogspot.gr/2012/02/la-chandeleur.html

http://www.newadvent.org/cathen/11554a.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/Saint_Patrick

http://www.history.com/topics/st-patricks-day

www.zoogla.gr

www.globalvoices.org

http://www.sansimera.gr/articles/53#ixzz49q2EVpDt