అంచి 11 "ల్ల నంపలహాల మే 1015

గాలము త

పలికూన ఎవరికి కావలెను? జా యఎనుభ్యు ఒకనాడు తన పెలైం ద్రుగు చానమ్మయు, కవు నా లమ్మరను జఅడుఖా నుచుంద గావచ్చి +. వారిసాక్ట చక్కని

పిల్లీకూనను * చూవీ 8 ఇది ఎవరికి కావశెను ఏ౫ అని యడిెగను.

ఇద్దరును నాక్కు నాకు అని అరచిక. వేంటనే అతడు డానిని వనుక బెట్టుకొని, అ చెయ్యి కావలెనని *” యడిెగాను,

. ఏడమ చెయ్యి ౫ అని కమల చెవ్పెను

ల్‌ కుడి చెయ్యి ౫ ఆని దాసమ్మ యనెను

.. విఫ్లీ ఎడమ చెయ్యి చెవ్పినవారిడి” అని దానిని కమల

కిచ్చెను,

162

(ఆహా! ఎంత చక్కంనిది. అన్నా! ఎక్కడిదిది? నీ

కెక్కడ దొరికినది ? అని కమల యడి”ను.

“ఒకడు నదిలో పార వేయబోనవుచుండ గా అడిగి తెచ్చి

లిని* అని అత డుత్తర మిచ్చెను.

కవుల దానిని తీసికొనగానే బానమృ ముఖము మాడ్చు

కొని ఎప్పుడు మంచివ న క మలశే పోతవి. మంచివినాకు

వచ్చినయెడల. అవి నాకే కావలెనని కోరను” ఆని వెళ్ళి

ఫోయును.

నేను కోరినవన్ని నాకు దొరకకపోతే నేను కోప

పడను. చానమ్మకుకూ డా విఖ్లికూనదొరికి తే ఎంత భాగుండును.

దానికి విల్పులంకే మహాయిస్ట్ర్యము.” ఆని కమల యనెను.

వేమయ్య ఇదివిని మెల్లగా బయటికిపోయెను. కొం

చ3ము ససేపటికళడు తిరిగి వచ్చి, “ విల్లికూన దవొరకనివారికి

కిన్నెర వెటి తేచి,సాను ౫” అనెను, దాసమ్మ ఒకట గండు వేసి

క. య న

౧ ఆహ | ఎంత చాగున్నది. నాకు బౌగా వచ్చిన రాగ

ములన్నియు దానిమీద వాయించవచ్చును * ఆని యనెను.

క్రిన్నెరకం శు నా విళ్లే బాగున్నది. ఇదేనా కస్టమ ని

కమల యనెను గాని ఆమె చెప్పినదంతయు నచట

163

ఒవీఫ్ణకంెచు నా కిన్నెలే చాగున్నడిో అని దానమ్మ

ఆనెను. గాని ఈమె మాటలు సగము మాత్రమే సత్యము.

అ ఉదయమంతయు ఆమె కిన్నెర వాయిం చెను. తరు

చాత తన చెళ్లైలునంకచూ చెను. కనుల వీఫ్రీతో అడుఫొను

చున్నను దాని దృన్టి కిన్నెరమీదనే ఉంచెను. ఇంతలో

దానన్ను కీ సంగతి ప. చ్చు. నాకు విఫ్రీ చాల

ఇస్ట్రము. కమలకు న న్నైరమీద నింజా సీస్‌ 'మేమిద్దర

మందుకు వూరు క్‌ నకూడదు ౫ ఆని యనువొ నను. గక

కమలా, నీకిష్టమువచ్చి। వ. సా కిన్నెారమీద వాయించ

వచ్చును” అనెను అ మాట వినగానే కవుల సిగు పడి

“అక్కా నన్ను మన్నించుము.. విఖితో నీవాడు 'నవచ్చు

నని ముందుగానే చెప్పక పోయినందుకు సిగ్టుసడుచున్నాను”

అనెను. తరువాత వారిద్దరును వాటిని వ మార్చునొ నై ఇష్టము

యయ. ఆదుక్‌' స్‌. అస్పుడ ఏ సోమల (6? హాకా

కాక్టాటి.. ఉండుటకం టె, రంగ “వుట వాల

నుంచిదిక దా” యనెను,

ఇకమీదట మనము మన =ట వశ్వువు లను కలివి ఆడు

౦దము బోట్టాడుఫొనవద్ద ౫ని వా న శ్చ ఆయొంచుళొనిరి,

(వమునవ లెన్సే ఇతగులమ మనము ప్రే మంచన 'లెము.”

ఆలిలఈపనీశధపళలి-.

కేగశ

కుంచేలు, తాంబేలు

వాయ: జడ నీక నెన రల్లీ రే?

ద్రంంచేలు హూర్తంబుతోడ _ నొకనాయ షంబెంబుపేస నె టనిన

స

తొందరగ ౧ బమన్మ్నౌత్తందలంచి _ పొసము!

తొందదొెంవె 'వాలలాచా.

బై ముందుగా కుంచేలు లేచి _ కార్త

ముతో ముచ్చటించను - నెట్టు లవిన

“౨ పం చెంబు వేసికొని మనము _ వేగమే

పరుగెత్చుదము ర ఎవుటనెము. న.

ఏ. తాలగోలు భాని నాలించి. కథ ఈ

ముతోతాను జెప్పెన చెట్టు లనిన

“వాసం! నీతోడ నేను _ పరత శు అయయిలి

శ్రేణిలో -“సంతటి చాన)

త్న వెఅవనేటికి! లె పమటంచు - కుంచేలు చారీ

6 పరుగత్తగలవు ర ౫మనలా వజ ఆశీ

కే65

“సది! య ల్లై గాని బమృటంచు - తాశోలు

జరిగె ముందుకు నెన్ముడిగను.

5. వెవులవిల్లి వేగ లేచి _ యప్పుజే

చెంగు వెంగున గంతు వలీడుచు

రవంత సేవులోనె తా విళె _ ఉతొబేల!

"రా ర గమ్మటంచు వచియించి.

6 గంతు తు బరుగు లెత్సి _ కం ేలు

కడకు మిక్కిలి డస్సిపోయి

చెంత నున్న చెట్టుక్సింద - నిద్రించెం

సొంతెసీపు జగంబు మటుచి.

7. తాబేలు తా న - నే గొంత

సీవ్టు ని నిద్రించి లేఏతునంచు

_ నేపు మీఎఐలు నిదురపోయు _ కుంచేల

పి దెంతమాత్ర,ను 'మేలుకొనక.

0. ఇంతలో తావేలు తాను _ వైచిన

॥ పంతపుంబం దెంబుసందు

1 సొంత యెనను విసుకు లేక _ చేరెను

వ స ట్ర

భీ = 0. కనులార నిద్రించుచుండి-కుం దేలు

ఇకా కాకి యొక్క_టి కావు మనలా

10,

|

శం

క (క. ్‌ం

తవ్రంబుగా హాదడు నడక్తు ర.

హాద్దుకు కుం 'బేలు వెళ్లి . చూచెను

న కూర్మ స్మ నుంట

దుచే, నోడిఓ డితి* నంచు - చింతింపె

ప. ర ఫ్రం 'జెన్టులవిఫ్లీ,

“సాకం నును 'బెవర్ట ౯ రంచు - ధరణ్‌తో

టీకు డంబము లొల్ముచుండు

దిక్కుమౌాలీినవాని జన్గి - మీ దీవి

నిక్కంబు గా గాకపోదు.

పట్టిన పట్టు విడువక యొ - యెవనెన ్‌గుగా * నేమెనం జేయ . దిట్రంబుగా పం నిలోన _. జయనును

ఫీతీ పొందక యేుమొ పోగు,

ఆల విధికుకళనిళలా

చ౦మ్రుడు

జేల యని అందువా? అది అకాశమం దుంచబడిన

జేవుని గడియారమై యున్నది. సూర్యునివలన "లేయిం క

క6్ర/

బగళ్హున్సు వేసవి కీ తావసంత ఆకురాలు కాలములును

కలుగుచున్నవి గదా. ఆలాగే చంద్రునివల్ల చారములున్సు,

ములలోను, సర స్ఫులలోను చాల వనిని చేవడు చంద్రున

కప్పగించియున్నాడు. జలములలో కదలీక చంద్రునివలె నే

ఫుట్టుచున్నవి. ఆఅటుపోటులు కట్లునది చంద్రుని ఆకర్ష ఇవలన నే.

గాలియందలి మార్చులును వీనిపలన నే. మనకు చెలియనియు

గ్రృహించజాలని ఇం కెంతపని చంద్రునివలన కల్లుచున్నదో మన

మూహింపజూలము. ఇవి యావత్తును దయగల మన పర

లోకపు తండ్రివలన'నే జరుగుచున్నవి.

168

చెజకుగడలు, మైనపునత్తి

(జై నేః శతాబ్బముల క్రిందట, మధురాపురములో నొక

రాజుంజెను. అతని రాజ్యమునందు మిగుల తెలివిగల

వర్తకుడు నివసించెను. అతడు

య్‌ వాల న్యాయ స్థు హైనందున

బహూ శీరియు, కీరితో పాటు అవి అబల

ధనమును అర్జించెను. "రాజు

గారి శేజెన కావనలసినయెడల చు

అప్పి చ్చ్చచుండువాడు. ఈలా

గున మిక్కిలి ధనవంతుడయి,

మంచి చక్కనిమేడ కటించు ౮ లు

కొని కావలసిన సామ్మగికొని

సుఖముగా జీవించుచుంజెను.

అతని కిద్దరు కుమార్లు. వీరిద్దరిని చాల స్రేమించి వారికి

చదువుల 'చెప్పించెను. తన తరువాతృ రాజుగారి వనులను

"నెర వేర్చుటనొ కని నియమించు. కొనుట కె నిశ్చయించి. ఒక

నాడు తన న్నేహితులను బంధుశ్రలను రవ్పించి వారికి విందు

జేసెను. విందయినవీమృట, తన కునూరులను బిలిచి, వారికి ఇరి

1609

అయిదు రూపాయలనిచ్చి, మీరువెళ్ళి ఈ సొమ్ము ఖర్చుపెట్టి,

మన లిుంటిలోని మధ్యగదిని మీరు ఫొ “న్న దానితో నింపుడ నెను.

వెద్దకుమవూరుడు వెళ్ళి ఊరంఠతా తిరిగి ఏమియు కనుగొన

లేక ౭క సందులో బడి వచ్చుచుండగా, చక్కెర గానుగ

నాడించువా డొెకడు కనుబజను. వానియింటి ముందర గాను

గాడించినవీదప తీసిన విప్పి కుప్పలు కుప్పలుగా బడియుం ఇను.

వాడు చానినఫొనివెళ్ళి నాకర్త చే తెప్పించి గదియందుంవెను.

“ నొయినౌ, "నేను తెచ్చి గదిని నింవీతినిగ దా ! ఇం శెందుకాల

స్వము నా పని. యేల ఇయ్యకూడదు ? ౫ అని అడిగెను.

గాని తక్కినవాగ్సు వాని సవ౫ూోదరుడు మ. ఆవిరి,

"ఆంండవచాడు, తన సొమ్ములోని కొన్ని వెసలత్‌ ఒక

చిన్న మెనపువత్తిని కొనితెచ్చి గదిని ళు న

దాని ముట్టించి మభథ్యవె టైను. అది క్రమక్త మముగా మండి,

గదియుంతయు, వెలుగ య్యును.

అప్పుడు తండ్రి. వీడు ఈ ఇద్దరిలో 'తెలివిగలచాడు,

'వెద్దవాడు సొమంతేయు ఖర్చు వెట్టి, పనికిరానిది తెన్నెను. గాని

"రక వవాడు, నొద్ద ది డదబ్బుతొ" మిసుల ఉపయోగకర మైన దాని

తె్చెొనని చాని నిమచ్చి, వానిని తనకు తర ప. వానిగా

నియమించెను,

[170

ఇస జర్‌

ప్రక పతీ పాఠములు

10-న పాళభము

వితనముల పసయాణము కో పా

గ తమానమునందు విత్తనములళలని లాభము. లెవ్వియో, వానియందలీ ఫాగము 'లెవ్వియో "నేర్చుకొంటిమి.

చాలవుంది పిల్లలు తమ ఉ పాధ్యాయుల నడిగి వాటినిగూర్చి

ఇంకా 'నేర్చుళొనియుందురు. ఈ మాసములో విత్తనముల

పవయాజమునుగూర్చి. పొంత "నేర్చుళొన వ్రృయత్నింతము.

వెన చెప్పినమాట మీకు చాల వింతగా నుండవచ్చును

గాని నిజమెన స్థితిని విచారించిన యడల విత్తనములు తౌము

పుట్టినచోటనే రకుండక ఇదరపోన గ్రచున్నవి ఆలాగు పోవు

టల అ'నేకవిధనములుగా పోల చున్నవి.

ఆలాగు చెదరిపోవునట్లు చేయుటకు కాపువాడు సహో

యము చేయుచున్నాడు. "తనకు కావలసిన పంటల కె విత్తన

ములను పొలములో చల్లుచున్నాడు, భగాన్ని విత్తనములు "బ్‌

పృవాహములచేత ఇవాల దూరమువరక తీసికొని పోబడు

చున్నవి, అవెక్కడనో ఒక్‌ వోట గ్‌ మైక్కా అక్క_డపడి మొల

సాత్రుచున్నవి. మరికొన్నివిత్తనముల్కు జంతువుల ప.

వందు చిక్కుళాని, ఇక్క_డక్కడపడి మొలచుచున్నవి. గ గజాలు

[71

(కై ండుకొనునప్పుడు దట్టము గానున్న వ. చ్చులో చిక్కు

పడి అగిలేచి 'విదలించు వొనునప్పుడు గాని చెట్ల శెనను గోడల

ెనను వీప్రు రుద్దు నునవ్వడు రాలీిపోు ను. మ 9కం మె

గాలి ని న విశేస: ఏలన పదరగ” ట్రును. గాలి కవి

విశేషదూరము పో న్‌. జిలైడు విత్తనములను గుర్తించుడి.

€ గాలీ వాటిని బాల దూ

రమువరకు + సీసిఖాని వెళ్తునట్లు

విత్తనము చుట్టును సన్నని పో గులవ లెనుందు కాడలున్నని.

ఇని గాలీ కల్టలాడుచు విత్తన

' మును చాలదూరము తీసికొని

పోయి వదలును. కొన్ని విత్తన

ములకు ఈ3ంపంటివి ఉండు

ను. వీటి సహాయమున విత్త

నను గుంద్రముగా తిరుగుచు

పోవ్సను.

ఆన్ని విత్తనములకం లెను,

ఫర్న్స, మాన్‌ అను మొక్కల

విత్తనములు బహు చిన్నవియు, దుమ్లువ లె నుండునుగాన

గాలికి చాలదూరము వొట్టుకొని పోవును.

172

ఈ విధముగా మనము అఆయాబవెట్ల విత్తనములను పరిశీ

లవీించినయెకల ఆవి సొద్దిగాను గొప్పగాను వృయోణము

చేయను, *ఫలీించి, అభవ వృద్ధిపాంవి లి నిండించుడ ని

"జేన్సని యాశీర్వ్యాద ప్ర, కారము నృష్థినొందుచున్నటుల రను

గొోనగలము,

జటలు పలలు కా (కనా.

అబ్రహాము

ల! రై కనులో అన్నిటికంకే ౧ ప్రేను గగ గొప్పది. క్రేమగదా

అనేక సీ న్ని హంతులను నంపాదించునది ! ఆప్రోవోమున

కున్న ఈ గొప్ప గుణమువలననె అనేకుల్నపే ప్పనున ఆన్నిటి కన్న ముఖ్యమైనదియ్యు అవసర మొనరియు' “తహ జీని

ప్రేమను 'సంపాదిం చెను. వేదగ్యంథమున అబా హోముకు

బేవుని 'న్నేహితుడ డం” అని పేను ఇయ్యబడి యన్న న. గత

మాసమున అఫై హోము బాల్యచరిత్రనుగురిం చి విచారించి

యున్నాము. ఇప్పుడు ఆయన యొక్క మిగత కాలపు చరి

యత్రను "సేవ్బకొందము.

అభ్రాహాము బేశడు సెసెలవిచ్చిన చేశమునకు సాగిపోవు

చుంజను.. ఆతనివెంట ఒం కలవై కరా ర్బుండి ఆతని భార్యయు

ఆమె దానీలును మ. ఉఇవొాాహాము ముగుల దెయ ర లో

గలవాడై ఉజనందున అతడు అత నియొక్క వృద్ధదా అసులను కంచర

గాడిటెలవై "నెక్కి చి వెంటదిసునొని నెళుచుంజను. మరియు

అతని తం డ్రి, య్కు అన్న కుమారుడగు లోతును ఆతని వెంబ

డించిరి. మొర్షవ మధ్యమున ఆఅ_బహాను తండ్రి చనిపోయిను న

పనన స! మ చన దుకఖనున్నను శ్‌ కవ

ళా ట్‌ నందు భక్షి విశ్వాసము గలవాడగుటచె తన ప్రయాణము

సరి ల్‌

మాని వెనుకకు మళ్లి బంధువులకడ జేరక ప్రభువు చూవు చేశ

1/4,

మునకు ప్రయాణమె పోవుచుండెను. అతడు తనపంట వచ్చు

చున్న వ. తన ౬ బస్తిలో హొంత పంచి ఇ చ్చెను.

వారంతా ఒకచోట తమ గి నగ నాడా అగ్గిరి,

అప్పు డు అభా భ్హాహాము గలా “ానరులు లోతు గొెెంలశాపకు

లకు స రాగా త్మేవ్రాహాము లోతు కేయనొనిన

స్టుము వాని గ్‌ైల మేరోచ్చి పచ్చిక బౌగుగా ప

వుం "తాను ప్రీససానెను. చూచితలిరా |! అభాహారుి

పడ్డ బుద్ధి! తన న యొక్క లాభము చూచువ్‌నక ఇతనుల

ఇస్టమును "నెర వేర్ష మ. జ గుణశాలీ. అతడు లోతునకు

అనేక విధములుగా నహాయముతేెసను. లోతును మెరకు

పట్టుగా 'ని పోయినపుడు శత్రుష్ట లతో యుద్ధముచేసి వ్యాలీచి

ఇ) నతి నను సాదొమునాయమొవ్రాలు అన్నీ గంధక

ములవే కాల్చబడక నుందు అతనీ కుటుంబ సహితముగా

వాని సంరతీంచెను. ఇట్లు మీఠళను ఇతరులకు సహాయము

చేయ నేగు? సకొనుచున్నా రా

జేస్టడు అవ్రాహామునకు నుసలికాలమున ఈసాకను ఒకి పఫుల్రుని ఇచ్చెను. బేవుడు అతని ఒక్కడే వమానగడు

అస ఈసాకును తనకు బలిగా ఇమ్మని అడిగినప్పుడు సం పాంంచక ఆలాగు వేయ సమ్మతించిన. గాని, -జీవడు ఒక జ

(జ్‌ అఆయ్యున్న ఈ కుమారుని క. చెల్లించ నియ్య లేదు. లు

శ75

హోము అన్నిటికంకే చేవ్టనియంచే ఎక్కున అభిమానదు

గలవాగు, గనుకే వభోవు చెప్పిన దెల్ట, ఆయనను సంతో

షపరచుటకు చెసెను. గనుక చేడు ఆతనిని మిగుల యాశ్లీ

ర్యడించి. అతడు ఇతరలకు ఆశీర్యాదకర ముగా నుండునట్లు

చెసెను,

అ బె హాము య్యూక్హ ముఖ్యమెన గుణము, 4 విశాస్వనను. ్రా

ఇవముక చదునరులగు 'వాలముత్రులా రా ! మీరు వప్రచువనందు

దృథ విశా్గసముగలిగి ప్రభువు ఇచ్చు గొప్ప ఆశీర్వాదము

పాందుడుం

బాలమిత్ర టపా

ప్రియ బాలమి, య్‌ ,ను చదివెడి చఛాలికాభాలులారా |!

టం ఆనంద భిరితురాలన్సై నేను చదివినక థలలోే ఒక చిన్న క థను

చెప్పగోరుచున్నాను. ఒకనమయమున ఇష్టరు న్నేపీతు తాకచారి నేగుచుం

డగా వారిలో చారికి వాక్యమను విత్తినమునుగూర్చి వాదముప'డెను. అందున

నొకడు చైనభక్తిగలవాడును సువార్శవపషయము పాటుపడినవాడుసు అయి

యుండెను. నెండనవాడు ముక్కోోపీయును తొందర మనస్సుగలవాడు నై

ఉండెను. కొంతసేపటికి ఆ ముక్కో_పియగు మనుష్యుడు అతనిని జగడము చేసీ

నీవు మ నిన్ను మేలాగున పోషించుసో -సేను చూతునని వ్చాప్పి

"వెళ్ళిపోయెను. అటుపీవుట చెనజనుడు తనయింటికి నెల్లి రపహాస్య్యముగా తాను లా జీ యా ల

కేర్‌

నన్నిన దేవునికి పట్టుదలతో పార్థన చేసెను. తన్ను నమ్మినవిడ్డలను అనాధు

లుగా విడువను మాట ప్రకారముగా అతడు ప్రార్థన చేయు నుండ గా ఆ స్ధల

ముదగ్గర ఒక శబ్దము కలిగెను. అంతట ద్రైనజనుడు ప్రార్థన చాలించిచూడ గా

అప్పుడు తయారు చేయబడిన రొ ప్పెైయొకటి పడియుంజెను. అంతట ఆ దైవ జనుడు దానిని దాచిపెట్టుచుండగ్సా ఆ నిమిషములో నే జగడమాడింవాడు

వచ్చెను. వానిచేతిలో కొన్ని రూపొయలుండెను. అప్పు డతడు నీ జేవుడు

నీళు ఏమిఇచ్చెను అని ఎగతాళిచేయ నారంభించెను. అందున కా టైవజనుడు

కోపపడక శాంతముగా నాదేవుడు ఇచ్చినాడో లేదో చూడుము అని ఆ

ర్యూళ్లు తెచ్చి చూపించెను. ఆటుపిమృట కొన్ని దిన్వ మైన సంగతులను తెలియ

సరిచెను. అప్పుడు ఆ మనుష్యునిమనస్సు కరిగి అప్పటినుంచి శృణీకరించి నది

తలకు ఘూలరాయి. అనిన లోకోక్తి ప, కారముగా ను ఆ దేవునిని

సమ్మి సూవార్త చెప్పుటకు ౩ ప్రయత్న పడ 'డను. గనుక పియబాలమి తలారా!

ఇతరులను రతణకు తి త్రిప్పుటకు గాను దేవునిళక్తి కనా స'లెనని కోరిక యూన్హు

మెొడల మన ఫూర్ణప్చదంపముతో దేవుని _ప్రార్థుచనలెను.. దేవునిమహిమ

ప్రభు వెన యేను క్రీస్తుద్వారా కనపఅజిచబడినరీతి గా బొలమి తృములైన మన

ద్యారా రేం క్రీ స్తుయొక్క_ నుహిమ కనపరచుదుము. అట్ట ట్ల్‌నారు మనలో

లేచునట్టు కోత యజమానుని వేడుకొంచము,

ఇట్లు మో నూతన న్నేహితురాలు

క గ్రాలీసుజానమ్మ బొబ్చిట

పేకాషత్పుపట్తణం జిల్లా

రము చ ౯1555, తలకఉకా1 915.