1

Συγγραφέας: James S. και Velma B. Kiefer

Εικονογράφηση: Adrian Beerhorst Χρωστικός: Tim Shirey

Copyright © 2006 European Child Evangelism Fellowship® Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος, παγκοσμίως. (Χρησιμοποιείται με την άδεια).

Το υλικό μπορεί να αναπαραχθεί μόνο για προσωπική, μη-κερδοσκοπική και μη-εμπορική χρήση. Για τα πλήρη στοιχεία των πνευματικών δικαιωμάτων, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα

www.teachkids.eu/gr

ΠΡΟΣΟΧΗ! Το εποπτικό υλικό αυτής της σειράς μπορείτε να το προμηθευτείτε από τα περισσότερα γραφεία της Χριστιανικής Διαπαιδαγώγησης στην Ευρώπη και από τα «Online Shop» τους. Για να δείτε τον κατάλογο των γραφείων της Χριστιανικής Διαπαιδαγώγησης στην Ευρώπη και τo ηλεκτρονικό κατάστημά τους, παρακαλώ επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.teachkids.eu/gr και κάνετε κλικ στο «Χώρες».

2

Πρόλογος

Η βιογραφία του Ουίλλιαμ Κέρυ έχει γραφεί για ένα διπλό σκοπό: Πρώτον να μεταδώσει στα παιδιά αγάπη για το ιεραποστολικό έργο, και δεύτερον να προετοιμάσει εργάτες γι’ αυτό το σκοπό. Οι ιστορίες αυτές έχουν γραφεί ειδικά για την παιδιά ηλικίας 9-12 ετών. Η πείρα όμως έχει αποδείξει ότι οι ιεραποστολικές ιστορίες ενδιαφέρουν όλες τις ηλικίες: Παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Πιστεύουμε ότι η ιστορία του αφοσιωμένου ιεραπόστολου, Ουίλλιαμ Κέρυ, θα βρει απήχηση στην καρδιά μικρών και μεγάλων. Οι βιογραφικές μας σημειώσεις έχουν τη βάση τους κυρίως στο definitive work, “William Carey”, το 1923. Οι εικόνες χρειάστηκε να ξαναφτιαχτούν από την αρχή από ζωγράφο. Η ομοιότητα των Κέρυ, Τόμας και Μάρσμαν, που είναι οι κυριότερες μορφές τις διήγησης, βασίζονται σε αυθεντικούς πίνακες και σκίτσα που βρίσκονται στο βιογραφικό έργο που αναφέραμε παραπάνω. Ο Κέρυ είχε μεγάλο πάθος και αφοσίωση για το ιεραποστολικό έργο. Εκτιμώντας ο ίδιος τον εαυτό του έλεγε πως ήταν ένας πολύ κοινός άνθρωπος, χωρίς ιδιαίτερη ιδιοφυΐα και χαρίσματα. Αυτό φυσικά ήταν υπερβολική μετριοφροσύνη εκ μέρους του. Όμως η ουσία είναι ότι ο Κέρυ αρνιόταν να υποκύψει ή ν’ απογοητευθεί από τα όποια εμπόδια παρουσιάζονταν μπροστά του και να λοξοδρομήσει από το θέλημα που είχε ο Θεός για τη ζωή του. Έτσι ο Θεός τον χρησιμοποίησε για να επιτελέσει αυτό που φαινομενικά ήταν ακατόρθωτο, να μεταφράσει ολόκληρη την Αγία Γραφή ή μέρος της σε τριάντα τέσσερις γλώσσες της

Ινδίας! Σ’ όλο αυτό το διάστημα της υπηρεσίας του στην Ινδία ποτέ δεν γύρισε πίσω στην πατρίδα του, ούτε και για μια σύντομη επίσκεψη. Η βαθιά επιθυμία μας είναι τα παιδιά να παραδειγματιστούν από τη ζωή του ανθρώπου αυτού που ήταν απόλυτα αφιερωμένος στον Ιησού Χριστό. Η ιεραποστολική προσπάθεια στις μέρες μας έχει ανάγκη από νέους εργάτες, εργάτες με βαθιά και σταθερή πίστη στο Σωτήρα Χριστό, ανθρώπους με την ικανότητα να δουλεύουν ταπεινά για τη δόξα του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα θα καλέσει κάποια από τα παιδιά να γίνουν ιεραπόστολοι ή εργάτες του ευαγγελίου. Και ποια θα είναι η επίδραση που θα έχει η ιστορία αυτή στους υπόλοιπους; Μπορεί να τους κάνει να θελήσουν να ενισχύσουν και να υποστηρίξουν με προσευχή και άλλους τρόπους το ιεραποστολικό έργο. Η προσευχή και η ευχή που βγαίνει μέσα από την καρδιά μας είναι οι ιστορίες αυτές να αποτελέσουν πρόκληση και οραματισμό για μικρούς και μεγάλους, με αποτέλεσμα να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του Ιησού Χριστού για τη διάδοση του ευαγγελίου σε ολόκληρο τον κόσμο. Η ιστορία έχει διαιρεθεί σε πέντε κεφάλαια, έτσι ώστε να μπορεί να διδαχθεί σε πέντε συνεχόμενα μαθήματα. Θα ήταν καλό προτού διδάξετε την ιστορία να τη διαβάσετε ολόκληρη. Αυτό θα σας δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα της ζωή αυτού του σκαπανέα ιεραποστόλου.

3

Κατόπιν ξαναδιαβάστε το πρώτο κεφάλαιο προσεκτικά. Μην προσπαθήσετε να διηγηθείτε την ιστορία όπως είναι. Προσαρμόστε την στις ανάγκες και ικανότητες των παιδιών που διδάσκετε και διηγηθείτε την με δικά σας λόγια, χρησιμοποιώντας λεξιλόγιο που είναι εύκολα κατανοητό στην ηλικία των παιδιών που υπάρχουν στην τάξη σας. Για κάθε κεφάλαιο που ακολουθεί θα πρέπει να κάνετε την ίδια προετοιμασία. Προσπαθήστε να μη δείχνετε τις εικόνες πριν αναφερθείτε στο περιστατικό που εικονίζουν.

4

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Ο μπαλωματής δέχεται το Χριστό ως Σωτήρα του

Ο εξάχρονος Ουίλλιαμ Κέρυ και οι δυο αδελφές του ήταν όλο χαρά. Είχαν προσλάβει τον πατέρα τους σε μια καινούρια δουλειά και γι’ αυτό θα μετακόμιζαν από το μικρό φτωχό καλυβόσπιτό τους, που βρισκόταν στην άκρη κάποιου χωριού στην Αγγλία, στο σχολικό κτίριο επάνω στο λόφο. Ο πατέρας θα γινόταν ο καινούριος δάσκαλος του σχολείου και την εποχή εκείνη, πριν από περίπου 200 χρόνια, οι αίθουσες διδασκαλίας ήταν και το σπίτι του δασκάλου.

Ο μικρός φυσιοδίφης

Εικόνα 1η Στον Ουίλλιαμ άρεσε πολύ το καινούριο τους σπίτι, γιατί τώρα μπορούσε να έχει στη διάθεσή του ένα ολόκληρο δωμάτιο. Μέσα σ’ αυτό κουβάλησε τα αγαπημένα του έντομα, πουλιά, ζώα και λουλούδια. Του άρεσε πολύ να πηγαίνει στα χωράφια και στα δάση για να μαζέψει όσα μπορούσε περισσότερα είδη απ’ αυτά. Πολύ γρήγορα το δωμάτιό του έμοιαζε σαν ένας μικρός ζωολογικός κήπος. Φυσικά ήξερε και τα ονόματά τους. Σε λίγο καιρό γνώριζε περισσότερα σ’ ό,τι αφορά τα έντομα, τα πουλιά, τα ζώα και τα φυτά, από οποιονδήποτε άλλο στο χωριό. Όταν κάποιος ήθελε να μάθει κάτι σχετικό με ένα ειδικό φυτό ή ζώο, οι άνθρωποι έλεγαν: «Πήγαινε στο Μπιλλ Κέρυ, αυτός ξέρει». Ο Ουίλλιαμ ήταν το

αγόρι με τη μεγάλη περιέργεια και αγάπη για τη φύση.

Εικόνα 2η Ο Ουίλλιαμ δεν είχε μόνο περιέργεια, αλλά και μεγάλη αποφασιστικότητα. Κάποτε είδε μια φωλιά πολύ ψηλά πάνω σ’ ένα μεγάλο δέντρο, που ήταν δύσκολο να ανέβει κανείς. Πήρε την απόφαση, όταν θα την εγκατέλειπαν τα πουλιά, να πάει και να την κατεβάσει από το δέντρο, για να πλουτίσει τη συλλογή του. Την πρώτη φορά που προσπάθησε να την κατεβάσει έπεσε και χτύπησε. Και χτύπησε τόσο άσχημα, που έμεινε στο κρεβάτι για αρκετές μέρες. Μόλις όμως έγινε καλά, σκαρφάλωσε ξανά στο δέντρο και πήρε τη φωλιά. Όταν την έδειξε στη μητέρα του, εκείνη χαμογέλασε, κούνησε το κεφάλι της και του είπε με έκπληξη: «Μη μου πεις Ουίλλυ, ότι ανέβηκες πάλι στο δέντρο;…». «Δε μπορούσα να κάνω διαφορετικά, μητέρα. Ειλικρινά δε μπορούσα. Αν αρχίσω ένα πράγμα πρέπει και να το τελειώσω». Αυτά ήταν ευτυχισμένα χρόνια για τον Ουίλλιαμ. Τα πουλιά που είχε τον ξυπνούσαν νωρίς το πρωί με τα τιτιβίσματα και τα κελαηδήματά τους. Σηκωνόταν, έπλενε τα κλουβιά τους, τα έδινε δροσερό νερό και μετά πήγαινε να τους βρει τροφή. Στο καθένα έφερνε ό,τι του άρεσε περισσότερο: μούρα, σπόρους ή έντομα.

Εικόνα 3η

5

Όταν ο Ουίλλιαμ έγινε 12 χρόνων, η ζωή του άλλαξε. Την εποχή εκείνη τα δωδεκάχρονα αγόρια έπρεπε να διαλέξουν το επάγγελμα που θα ακολουθούσαν. Έπρεπε ν’ αρχίσουν να κερδίζουν χρήματα για να ζήσουν. Ο Ουίλλιαμ ήξερε με τι ήθελε ν’ ασχοληθεί. Ήθελε να γίνει αγρότης. Του άρεσε πολύ να καταγίνεται με το απαλό, καφετί χώμα στα χωράφια και να φροντίζει για την ανάπτυξη των πράσινων φυτών. Στην πραγματικότητα όμως αυτή δεν ήταν η καλύτερη δουλειά γι’ αυτόν. Μέχρι τότε ο Ουίλλιαμ πήγαινε στο σχολείο, μελετούσε τα μαθήματά του, κι έπειτα φρόντιζε τα μικρά του ζώα και φυτά. Δεν είχε μείνει πολλές ώρες στον ήλιο και στον αέρα. Για να είναι κάποιος αγρότης, όπως ήθελε να γίνει ο Ουίλλιαμ, έπρεπε να εργάζεται έξω στην ύπαιθρο όλη μέρα και κάθε μέρα. Έτσι ο Ουίλλιαμ έβγαλε εξανθήματα από τον ήλιο και τον αέρα και γέμισε πληγές στο πρόσωπο και στα χέρια που τον πονούσαν πολύ. Ήταν τόσο δυνατός ο πόνος, ώστε δε μπορούσε να κοιμηθεί. Αλλά, όπως ακριβώς είχε συμβεί κάποτε με τη φωλιά, έτσι και τώρα ο Ουίλλιαμ δεν ήθελε να τα παρατήσει. Ήταν αποφασισμένος να γίνει αγρότης. Για δυο χρόνια συνέχισε τη δουλειά αυτή και στο τέλος αναγκάστηκε να σταματήσει. Δε μπορούσε πια να δουλέψει ως αγρότης, γιατί αρρώστησε. Ο Ουίλλιαμ ήταν γενναίο και αποφασιστικό αγόρι, έτσι δε νομίζετε κι εσείς; Δεν του άρεσε να παρατάει κάτι που είχε αρχίσει. Ποιος άλλος θα συνέχιζε να επιμένει τόσον καιρό, όσο αυτός;

Όλον αυτόν τον καιρό, ο Θεός έβλεπε τον Ουίλλιαμ και τον έβλεπε με ευχαρίστηση, γιατί ο Ουίλλιαμ δεν απογοητευόταν εύκολα. Ο Θεός ψάχνει γι’ ανθρώπους, που όχι μόνο αρχίζουν να κάνουν κάτι, αλλά και εργάζονται σκληρά μέχρι να το τελειώσουν. Τέτοιους ανθρώπους χρειάζεται ο Θεός. Η γεωργία όμως ήταν κάτι που ο Ουίλλιαμ δε μπορούσε να τελειώσει. Δε μπορούσε να εργαστεί κάτω απ’ τον ήλιο, άσχετα απ’ το πόσο πολύ το επιθυμούσε. «Τώρα τι θα κάνω;», αναρωτιόταν. «Πώς θα βγάλω χρήματα για να ζήσω; Να γίνω υφαντής, όπως ήταν ο πατέρας μου πριν έρθει σ’ αυτό το σχολείο;». Ο Ουίλλιαμ το συζήτησε με τον πατέρα του. Και οι δυο μαζί αποφάσισαν πως έπρεπε να γίνει υποδηματοποιός, ένας τσαγκάρης. Η τέχνη του τσαγκάρη ήταν σπουδαία δουλειά, γι’ αυτό ο πατέρας του άρχισε να ψάχνει για έναν καλό τεχνίτη που θα του έδειχνε τη δουλειά. Όταν θα έβρισκε τον κατάλληλο, ο Ουίλλιαμ θα πήγαινε να ζήσει και να εργαστεί κοντά του. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο εκείνη την εποχή τα αγόρια μάθαιναν μια τέχνη. Έτσι, λοιπόν, ο κύριος Κέρυ έψαξε να βρει έναν τσαγκάρη που έφτιαχνε καλά παπούτσια και θα ήταν καλός δάσκαλος για το γιο του.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΤΣΑΓΚΑΡΗ

Εικόνα 4η

Άκουσαν λοιπόν για κάποιο τσαγκάρη που ονομαζόταν Κλαρκ Νίκολς και ζούσε σε κάποια κοντινή πόλη. Έτσι ο Ουίλλιαμ θα πήγαινε να εργασθεί ως μαθητευόμενος στον κύριο Νίκολς. Ο Ουίλλιαμ ήταν δεκατεσσάρων χρόνων τώρα και θα έπρεπε να υποσχεθεί ότι θα εργασθεί κοντά στον κύριο Νίκολς

6

εφτά χρόνια. Στην αρχή ο πατέρας του θα πλήρωνε τον κύριο Νίκολς για να διδάξει στον Ουίλλιαμ την τέχνη. Αργότερα όμως θα πληρωνόταν για τη δουλειά του. Τα εφτά χρόνια ήταν πολλά και η δουλειά σκληρή. Ούτε το ένα όμως, ούτε και το άλλο αποθάρρυναν τον Ουίλλιαμ. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Ουίλλιαμ δεν είχε σκεφθεί τον Θεό. Ο πατέρας του ήταν χριστιανός, ο ίδιος όμως όχι. Αγαπούσε τα πράγματα που ο Θεός είχε δημιουργήσει, αλλά δεν ενδιαφερόταν για το Δημιουργό. Στο εργαστήρι του τσαγκάρη ο Ουίλλιαμ εργαζόταν μαζί μ’ ένα άλλο παιδί που λεγόταν Τζων Γουώρ και που κι αυτό μάθαινε την τέχνη του τσαγκάρη. Διέφερε όμως σ’ ένα πράγμα. Ο Τζων είχε δεχθεί τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα του. Συχνά λοιπόν μιλούσε στον Ουίλλιαμ για το Λόγο του Θεού και για το Σωτήρα του, τον Ιησού Χριστό. Προσπάθησε να δείξει στον Ουίλλιαμ πως κι αυτός είχε ανάγκη να εμπιστευθεί τη ζωή του στον Ιησού Χριστό. Ο Ουίλλιαμ έβλεπε πόσο ευτυχισμένο έκανε το Τζων το γεγονός ότι πίστευε στον Θεό, αλλά ο ίδιος ποτέ του δεν είχε σκεφθεί ότι χρειαζόταν ένα Σωτήρα. Συνέβη όμως κάτι που τον έκανε να καταλάβει ότι είναι αμαρτωλός κι ότι πράγματι χρειαζόταν ένα Σωτήρα. Μια μέρα ο κύριος Νίκολς έδωσε στον Ουίλλιαμ μερικά χρήματα και τον έστειλε ν’ αγοράσει κάποια πράγματα. Μόλις έφτασε ο Ουίλλιαμ στο κατάστημα, αγόρασε κάτι και για τον εαυτό του. Αλλά εκείνο που αγόρασε, κόστιζε ένα σελίνι παραπάνω απ’ ό,τι ο ίδιος είχε. Έτσι για να πληρώσει πήρε ένα σελίνι από τα χρήματα που του είχε δώσει ο κύριος Νίκολς. Καθώς γύριζε στο εργαστήριο, σκεφτόταν τι να κάνει με τα χρήματα που είχε πάρει από τον

κύριο Νίκολς. Τι θα έλεγε ότι συνέβη; Τότε θυμήθηκε πως είχε ένα κίβδηλο σελίνι, ένα σελίνι που φαινόταν ακριβώς όπως και τ’ αληθινά. Στην πραγματικότητα όμως αυτό ήταν φτιαγμένο από μπρούντζο και όχι από ασήμι. Δεν είχε καμιά αξία. Έβαλε λοιπόν το άχρηστο νόμισμα με τα υπόλοιπα χρήματα του αφεντικού του και έλπιζε πως ο κύριος Νίκολς δε θα το πρόσεχε.

Εικόνα 5η Ο κύριος Νίκολς όμως ήταν έξυπνος κι αμέσως κατάλαβε το κίβδηλο σελίνι και ρώτησε τον Ουίλλιαμ τι είχε συμβεί. Τότε ο Ουίλλιαμ είπε ένα ψέμα. Είπε ότι δεν ήξερε πώς έγινε αυτό και μάλιστα προσπάθησε να πείσει το αφεντικό του ότι το κίβδηλο νόμισμα ανήκε σ’ αυτόν. Αλλά ο αυστηρός τσαγκάρης γνώριζε ότι ο Ουίλλιαμ δεν έλεγε την αλήθεια. Έτσι θύμωσε και τον κοίταξε αυστηρά. Ο Ουίλλιαμ κατέβασε το κεφάλι. Ποτέ δεν είχε αισθανθεί τόσο ντροπιασμένος. Λυπήθηκε πολύ, γιατί κατάλαβε πόσο κακό ήταν να εξαπατήσει το αφεντικό του και να του πει ψέματα. Ο Ουίλλιαμ σκεφτόταν πως ο κύριος Νίκολς θα τον έδιωχνε - ποιος θέλει να κρατήσει κοντά του ένα αγόρι που κλέβει και λέει ψέματα; «Πόσο θα θυμώσει και θα λυπηθεί ο πατέρας μου;», σκεφτόταν ο Ουίλλιαμ. Ο κύριος Νίκολς όμως δεν τον έδιωξε. Τον συγχώρησε με καλοσύνη και του επέτρεψε να μείνει. Ο Ουίλλιαμ εξακολουθούσε να αισθάνεται ντροπιασμένος και λυπόταν πολύ όταν σκεφτόταν τι είχε κάνει. Για πρώτη φορά έβλεπε πόσο αμαρτωλός ήταν μπροστά στον Θεό, που είναι Άγιος και Τέλειος. Είχε την εντύπωση πως όλοι μέσα στην πόλη ήξεραν τι είχε κάνει και πόσο κακός άνθρωπος ήταν. Δεν ήθελε λοιπόν να δει κανέναν.

Εικόνα 6η

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΟΥΙΛΛΙΑΜ

7

Ο Ουίλλιαμ είχε πειστεί τώρα πως είχε ανάγκη να δεχθεί τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα του. Μόνο ο Θεός μπορούσε ν’ αγγίξει την αμαρτωλή του καρδιά. Μόνο ο Θεός μπορούσε να τον συγχωρήσει. Ο Ουίλλιαμ πίστεψε ότι ο Ιησούς Χριστός πέθανε γι’ αυτόν πάνω στο σταυρό και ότι ο Θεός ήταν έτοιμος να συγχωρήσει τις αμαρτίες του για χάρη του Ιησού Χριστού. Προσευχήθηκε και παρακάλεσε τον Ιησού Χριστό να γίνει Σωτήρας του. Η ζωή του Ουίλλιαμ από κείνη την ημέρα άλλαξε. Παλαιότερα ενδιαφερόταν να γνωρίζει μόνο τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός. Τώρα ήθελε να γνωρίσει τον ίδιο τον Θεό και το Γιο Του, τον Ιησού Χριστό. Ο Ουίλλιαμ άρχισε να μελετά την Αγία Γραφή κάθε στιγμή που ευκαιρούσε. Αποφάσισε να μάθει τις γλώσσες στις οποίες γράφτηκε αρχικά η Αγία Γραφή. Έτσι μελέτησε Ελληνικά. Δεν τα βρήκε δύσκολα, γιατί είχε ήδη μάθει Λατινικά πολύ καλά όταν ήταν δώδεκα χρόνων. Όταν δεν έφτιαχνε παπούτσια ή δε μελετούσε του άρεσε να μιλάει στους άλλους για τον Ιησού Χριστό. Οι πρώτοι που άκουσαν για τον Ιησού Χριστό απ’ τον Ουίλλιαμ ήταν οι αδελφές του. Πόσο χαρούμενος ήταν όταν κι αυτές πίστεψαν στο Χριστό και Τον δέχτηκαν ως Σωτήρα τους. Ύστερα από λίγο καιρό πέθανε ο δάσκαλός του, ο τσαγκάρης Νίκολς, και ο Ουίλλιαμ έπρεπε να φύγει. Αλλά επειδή είχε να μάθει πολλά ακόμη σχετικά με την κατασκευή των παπουτσιών, πήγε και μαθήτευσε κοντά σε κάποιον άλλο τσαγκάρη.

Εικόνα 7η

Αν λοιπόν η εργασία του στην κατασκευή των παπουτσιών και η μελέτη της Αγίας Γραφής κρατούσαν τον Ουίλλιαμ απασχολημένο, σκεφτείτε πόσο πιο πολύ θα έπρεπε να εργαστεί όταν αποφάσισε να παντρευτεί κι έτσι να συντηρεί δύο άτομα αντί για ένα. Ύστερα από λίγο καιρό πέθανε και το δεύτερο αφεντικό του και δεν υπήρχε κανένας να φροντίσει για τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του. Μπορείτε να μαντέψετε ποιος τους βοήθησε; Ποιος άλλος; Ο Ουίλλιαμ έμεινε για να φροντίσει το μαγαζί και την οικογένεια του αφεντικού του. Εργαζόταν πολύ σκληρά, αλλά δε μπορούσε να κερδίσει αρκετά με το να φτιάχνει παπούτσια. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Πώς θα μπορούσε να κερδίσει περισσότερα χρήματα; Τότε του ήρθε μια ιδέα. Θα μπορούσε να ανοίξει ένα νυχτερινό σχολείο στο χωριό. Πολλοί μεγάλοι, που δεν πήγαν στο σχολείο παρά μόνο για λίγο, θα είχαν την επιθυμία να μάθουν κάτι περισσότερο. Ευχαρίστως θα τον πλήρωναν για να τους διδάσκει. Έτσι άνοιξε ένα νυχτερινό σχολείο. Ο Ουίλλιαμ ήταν τόσο απασχολημένος, όσο ποτέ άλλοτε. Τη μέρα έφτιαχνε παπούτσια, τα βράδια δίδασκε στο σχολείο και ακόμη εύρισκε καιρό να μελετά το Λόγο του Θεού. Σηκωνόταν νωρίς το πρωί και πλάγιαζε να κοιμηθεί αργά το βράδυ.

Εικόνα 8η Μια μέρα κάποιος του δάνεισε ένα βιβλίο που επιθυμούσε να διαβάσει. Ήταν «τα ταξίδια του Κάπτεν Κουκ». Ήταν ένα βιβλίο με ιστορίες από τα ταξίδια του Κάπτεν Κουκ σε παράξενα νησιά και χώρες. Ο Ουίλλιαμ αγαπούσε τη Γεωγραφία. Όταν ήταν παιδί η Γεωγραφία ήταν το αγαπημένο του μάθημα στο σχολείο. Οι συμμαθητές του τον φώναζαν «Κολόμβος». Και τώρα ενδιαφερόταν για τη Γεωγραφία, όσο ποτέ. Πολλές φορές ως αργά τη νύχτα διάβαζε για τα γεμάτα

8

ενδιαφέρον μέρη, τα οποία είχε επισκεφθεί ο Κάπτεν Κουκ. Καθώς ο Ουίλλιαμ διάβαζε, μια μεγάλη λύπη γέμιζε την καρδιά του, επειδή τόσες φυλές και έθνη δεν είχαν ακούσει ποτέ για το Σωτήρα Χριστό. Τότε αναρωτήθηκε: «Γιατί να μη μπορούν κι αυτοί οι άνθρωποι ν’ ακούσουν για τον Ιησού; Δεν είναι επείγουσα ανάγκη να πάει κάποιος να τους φέρει τα Καλά Νέα του ευαγγελίου;». Και μάλιστα ο Κάπτεν Κουκ έγραφε ότι κανένας δε θα πήγαινε ποτέ σ’ εκείνες τις μακρινές χώρες να τους κηρύξει το Ευαγγέλιο. Ο Κάπτεν Κουκ έλεγε ότι μερικοί άνθρωποι θα πήγαιναν εκεί για να πλουτίσουν. Άλλοι πάλι για ν’ αποκτήσουν φήμη. Και ο Ουίλλιαμ ήταν βέβαιος ότι κανένας δε θα πήγαινε να τους μιλήσει για τον Ιησού Χριστό. Η σκέψη αυτή του έφερνε λύπη. Είχε άραγε δίκιο ο Κάπτεν Κουκ; Όχι, φυσικά όχι, γιατί πολλοί ιεραπόστολοι έχουν πάει σε μακρινά μέρη να κηρύξουν το Χριστό. Την εποχή εκείνη όμως υπήρχαν πολύ λίγοι ιεραπόστολοι. Και έτσι φαινόταν ότι ο Κάπτεν Κουκ είχε δίκιο. Ο Ουίλλιαμ σκέφτηκε τους ανθρώπους αυτούς που είχαν ανάγκη ν’ ακούσουν για το πώς μπορούσαν οι αμαρτίες τους να συγχωρηθούν. Επιθυμούσε να υπήρχε τρόπος ν’ ακούσουν για το Ευαγγέλιο, μα ο ίδιος ήξερε ότι δε μπορούσε να πάει. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να σκέφτεται, να διαβάζει και να προσεύχεται γι’ αυτούς. Και να τι σκέφτηκε στο τέλος. Αποφάσισε να προσεύχεται κάθε μέρα για ανθρώπους που δεν άκουσαν ποτέ για το Σωτήρα Χριστό. Το αγόρι όμως που αγαπούσε τη φύση και αποφασιστικά τελείωνε ο,τιδήποτε άρχιζε, ήταν τώρα ένας μεγάλος

άνδρας. Ποιο άραγε να ήταν το σχέδιο του Θεού για τον Ουίλλιαμ Κέρυ; Στο επόμενο κεφάλαιο θα ακούσουμε μερικά εκπληκτικά πράγματα από τη ζωή αυτού του νέου ανθρώπου, που επιθυμούσε κι άλλοι άνθρωποι ν’ ακούσουν για τον Ιησού Χριστό, που είναι ο Μόνος που μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες.

9

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ ΤΟΥ ΚΗΡΥΚΑ

Στο προηγούμενο κεφάλαιο ακούσαμε πως ένα φτωχό αγόρι, που αργότερα έγινε τσαγκάρης, ο Ουίλλιαμ Κέρυ, κατάλαβε πως είχε ανάγκη να δεχθεί το Χριστό ως Σωτήρα του. Επίσης μάθαμε πως ήθελε και άλλοι άνθρωποι ν’ ακούσουν γι’ Αυτόν. Τι ευτυχισμένος μα και πολυάσχολος άνθρωπος που ήταν ο Ουίλλιαμ! Μην ξεχνάτε πως τη μέρα έφτιαχνε παπούτσια και τα βράδια δίδασκε στο σχολείο, ώστε να κερδίζει τα χρήματα που του χρειάζονταν για την οικογένειά του και για την οικογένεια του τσαγκάρη. Ποιος μπορεί να μας πει τι άλλο έκανε; Αφιέρωνε κάθε ελεύθερη στιγμή που είχε στη μελέτη, γιατί το μυαλό και η καρδιά του Ουίλλιαμ διψούσαν για μάθηση. Πάντοτε υπήρχε ένα βιβλίο στο εργαστήρι του και καθώς δούλευε διάβαζε. Μελετούσε τη Βίβλο, διάβαζε Ελληνικά, Εβραϊκά, Λατινικά, Γεωγραφία και ο,τιδήποτε άλλο. Είχε πόθο να μάθει, όσο μπορούσε περισσότερα πράγματα, για να υπηρετήσει καλύτερα το Σωτήρα του. Οι άνθρωποι του χωριού έβλεπαν πως στον εργατικό τσαγκάρη και δάσκαλό τους άρεσε πολύ να μελετά το Λόγο του Θεού και μερικοί απ’ αυτούς του ζήτησαν να διδάξει στην Εκκλησία την Κυριακή. Πολύ γρήγορα κι άλλα χωριά έμαθαν γι’ αυτόν και τον κάλεσαν να πάει να κηρύξει και σ’ αυτούς. Γεμάτος χαρά ο

Ουίλλιαμ περπατούσε πολλά μίλια για να φτάσει στις μικρές εκκλησίες των χωριών. Δεν τον εμπόδιζε το καλοκαίρι ή ο χειμώνας, η βροχή, το χιόνι ή το λιοπύρι. Πήγαινε να κηρύξει τα «Καλά Νέα». Τίποτα δεν τον έκανε πιο ευτυχισμένο από το να διδάσκει το Λόγο του Θεού και να μιλάει στους άλλους για τον Ιησού Χριστό.

Εικόνα 1η Όμως η καρδιά του Ουίλλιαμ ήταν λυπημένη. Καθώς μελετούσε γεωγραφία, κατασκεύασε μια υδρόγειο σφαίρα με χρωματιστά κομμάτια από δέρμα. Μετά ζωγράφισε ένα μεγάλο χάρτη των χωρών όλου του κόσμου και κρέμασε αυτόν τον χάρτη στον τοίχο του εργαστηρίου του. Πάνω σ’ αυτόν το χάρτη σημείωσε τον πληθυσμό κάθε χώρας, τη γλώσσα που μιλούσαν και τους θεούς που λάτρευαν. Κάθε φορά λοιπόν, που ο νεαρός υποδηματοποιός κοίταζε το χάρτη του ή τη σφαίρα του, αισθανόταν κάποια λύπη. Σε ενενήντα εννέα χώρες σ’ όλο τον κόσμο οι άνθρωποι λάτρευαν παράξενα είδωλα και όχι τον Μόνο και αληθινό Θεό. Και σε πενήντα τρεις χώρες οι άνθρωποι ήταν Μωαμεθανοί. Ούτε αυτοί βέβαια πίστευαν στον Ιησού Χριστό. Όταν ο Ουίλλιαμ σκεφτόταν τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ήταν χαμένοι μέσα στην αμαρτία, τα μάτια του γέμιζαν δάκρυα, και πολλές φορές που κοίταζε το χάρτη του τα δάκρυα κυλούσαν πάνω στα μάγουλά του. Η καρδιά του πονούσε.

10

Ο Ουίλλιαμ είχε από την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του για τους ανθρώπους που χάνονταν χωρίς Χριστό. Τι μπορούσε όμως να κάνει ένας φτωχός τσαγκάρης; Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να προσεύχεται για κείνους τους ανθρώπους κάθε μέρα. Έτσι ο Ουίλλιαμ συνέχιζε να κάνει παπούτσια, να διδάσκει, να μελετά και να προσεύχεται. Εκείνο όμως που επιθυμούσε ήταν να ξοδέψει όλη του τη ζωή μελετώντας και κηρύττοντας το Λόγο του Θεού. Στην πραγματικότητα όμως έπρεπε να κατασκευάζει παπούτσια για να ζήσουν. Κάποιος τον νόμιζε ανόητο, επειδή ήθελε να κηρύττει και του είπε: «Κοίτα τη δουλειά σου». Ο Ουίλλιαμ ήρεμα του απάντησε: «Η δουλειά μου είναι να εργάζομαι για τον Θεό. Κατασκευάζω κι επιδιορθώνω παπούτσια για να βγάζω τα έξοδά μου».

Εικόνα 2η Ένας άλλος όμως πελάτης για τον οποίο ο Ουίλλιαμ κατασκεύαζε παπούτσια ήταν λογικός και ευγενικός. Μια μέρα, καθώς ο Ουίλλιαμ του παρέδιδε ένα δέμα με παπούτσια, τον ρώτησε: «Πόσα κερδίζεις την εβδομάδα από τα παπούτσια;». «Περίπου εννέα ως δέκα σελίνια, κύριε», απάντησε ο Ουίλλιαμ. Τότε τα μάτια του ευγενικού ανθρώπου άνοιξαν διάπλατα και χαμογέλασε. «Λοιπόν, έχω κάτι να σου πω. Δε χρειάζεται πια να φτιάχνεις παπούτσια». Ο Ουίλλιαμ τον κοίταξε με απορία. Ο άνθρωπος χαμογέλασε. «Συνέχισε τη μελέτη σου και το κήρυγμα. Εγώ θα σου δίνω δέκα σελίνια την εβδομάδα». Ο Ουίλλιαμ ευχαρίστησε θερμά εκείνο τον άνδρα, δεν ξέχασε όμως να ευχαριστήσει και τον Θεό, γιατί ήξερε πολύ καλά ότι ο

Θεός είχε βάλει στην καρδιά αυτού του ανθρώπου την επιθυμία να τον βοηθήσει. Τώρα είχε καιρό να μελετήσει και να γίνει ένας τέλειος ιεροκήρυκας και αυτό έκανε.

Ο ΝΕΑΡΟΣ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ Καθώς όμως ο Ουίλλιαμ κήρυττε το ευαγγέλιο, δε μπορούσε να ξεχάσει όλους εκείνους τους ανθρώπους, που ζούσαν σε άλλες χώρες και που δεν είχαν ούτε ιεροκήρυκες, ούτε και εκκλησίες. Πόσο επιθυμούσε να μπορούσε να τους βοηθήσει. Μίλησε στους φίλους του, τους άλλους ιεροκήρυκες, γι’ αυτούς τους ανθρώπους και τους είπε: «Πρέπει να κάνουμε κάτι για τους ειδωλολάτρες». Αλλά οι συνάδελφοί του ήταν όλοι πιο μεγάλοι στην ηλικία κι έτσι θεωρούσαν τον Ουίλλιαμ έναν ενθουσιώδη νεαρό με μεγάλες ιδέες και δεν έδιναν μεγάλη σημασία στα λόγια του. Ο Ουίλλιαμ όμως δεν απογοητευόταν. Κάθε φορά που του δινόταν η ευκαιρία τους έλεγε: «Πρέπει να στείλουμε ιεραποστόλους στις χώρες που δεν έχουν ακούσει το Λόγο του Θεού». Κάποια μέρα σε μια συγκέντρωση που είχαν οι ιεροκήρυκες, ο πρόεδρος ρώτησε: «Υπάρχει κάτι άλλο που θα πρέπει να συζητήσουμε;».

Εικόνα 3η Ο Ουίλλιαμ σηκώθηκε και είπε περίπου τα εξής: «Κύριοι, ο Ιησούς Χριστός είπε: «Πηγαίνετε σ’ όλο τον κόσμο και κηρύξτε το ευαγγέλιο σ’ όλα τα έθνη». Ας μιλήσουμε πάνω σ’ αυτά τα λόγια του Θεού. Δε νομίζετε ότι έλεγε στους μαθητές Του και σε μας να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο σε κάθε χώρα; Ο Ουίλλιαμ έλπιζε ότι οι ιεροκήρυκες θα παραδέχονταν πως ο Ιησούς Χριστός εννοούσε ότι όλοι μας πρέπει να βοηθήσουμε να κηρυχθεί ο Λόγος Του σ’ όλο τον κόσμο.

11

Εικόνα 4η

Ο πρόεδρος της συγκέντρωσης δεν έμεινε ικανοποιημένος και είπε με αυστηρό τόνο: «Κάθισε κάτω νεαρέ μου, κάθισε κάτω. Αν ο Θεός θέλει να σώσει τους ειδωλολάτρες, θα το κάνει χωρίς τη βοήθειά μας». Λυπημένος ο Ουίλλιαμ κάθισε κάτω. Οι ιεροκήρυκες δυστυχώς δεν είχαν καταλάβει τα λόγια του Θεού. Ο Θεός θέλει κάθε άνθρωπος μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο ν’ ακούσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιος Του και ο Μόνος Σωτήρας. «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έστειλε στη γη το γιο του το μονογενή για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης 3:16). Αλλά πώς θα γνώριζαν οι άνθρωποι τον Θεό, αν δεν είχαν Άγιες Γραφές και δεν υπήρχε κανένας να τους μιλήσει γι’ Αυτόν; «Τι μπορώ να κάνω;», αναρωτιόταν ο Ουίλλιαμ. «Πώς μπορώ να βοηθήσω τους χριστιανούς, ώστε να δουν ότι πρέπει να στείλουμε ιεραποστόλους σε άλλες χώρες;». Εκείνο που μπορούσε να κάνει ήταν να σκέφτεται και να προσεύχεται. Ακόμα κήρυττε πάνω σ’ αυτό το θέμα και το κουβέντιαζε με οποιονδήποτε ήθελε να τον ακούσει. Τελικά κάποιος του είπε: «Γιατί δε γράφεις ένα άρθρο στο οποίο να εξηγείς γιατί πρέπει εμείς να στείλουμε ιεραποστόλους σ’ αυτές τις μακρινές χώρες; Τύπωσέ το και δώσ’ το στους ανθρώπους στις εκκλησίες να το διαβάσουν». «Θα ήθελα πολύ να το κάνω», απάντησε ο Ουίλλιαμ, «αλλά δε νομίζω ότι μπορώ να γράψω αρκετά καλά. Και εκτός απ’ αυτό δεν έχω τα χρήματα για να πληρώσω τα τυπογραφικά έξοδα».

«Γράψ’ το εσύ», είπε ο άνθρωπος, «κι εγώ θα σου δώσω τα χρήματα για τα τυπογραφικά». Έτσι ο Ουίλλιαμ κατάλαβε πως ο Θεός τον καλούσε να γράψει το μήνυμα. Ο Θεός είχε στείλει ακόμα έναν φίλο να τον βοηθήσει.

Εικόνα 5η Ο Ουίλλιαμ μελέτησε σκληρά, προσευχήθηκε πολύ και σκέφτηκε για πολύ διάστημα. Κατόπιν άρχισε να γράφει. Έγραψε για όλες τις χώρες και τα νησιά του κόσμου. Έγραψε για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που δεν είχαν κανέναν να τους μιλήσει για το Χριστό. Επιτέλους το μήνυμα γράφτηκε, τυπώθηκε και δόθηκες στις εκκλησίες. Θα το διάβαζαν άραγε οι άνθρωποι και θα έβλεπαν τι ήθελε απ’ αυτούς ο Θεός να κάνουν; Ο Ουίλλιαμ προσευχήθηκε με όλη του την ψυχή, ώστε το μήνυμά του να βρει απήχηση στις καρδιές των ανθρώπων. Πολλοί ανταποκρίθηκαν και άρχισαν να ενδιαφέρονται για τα μεγάλα πλήθη των ανθρώπων που ποτέ δεν άκουσαν για το μοναδικό τρόπο σωτηρίας. ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Ήταν εκείνη περίπου η εποχή όταν ένας ιεροκήρυκας κάλεσε τον Ουίλλιαμ να μιλήσει σε μια από τις συνάξεις τους. Ο Ουίλλιαμ μελέτησε τη Βίβλο του και παρακάλεσε τον Θεό να του δείξει τι έπρεπε να πει.

Εικόνα 6η Ο Ουίλλιαμ σηκώθηκε μπροστά στους ιεροκήρυκες και κήρυξε με όλη του την καρδιά. Τους είπε ότι ο Θεός ήθελε να μεταφέρουν τα καλά νέα της αγάπης του Ιησού Χριστού στους ανθρώπους κάθε χώρας.

12

«Ο Θεός είναι άξιος της εμπιστοσύνης μας», τους είπε, «θα μας βοηθήσει να φέρουμε εις πέρας το έργο που θ’ αρχίσουμε γι’ Αυτόν. Πρέπει να περιμένουμε μεγάλα πράγματα από τον Θεό. Μα επίσης πρέπει να κάνουμε μεγάλα πράγματα για τον Θεό». Μεγάλη ησυχία επικρατούσε στην αίθουσα. Οι ιεροκήρυκες τον άκουγαν σιωπηλά. Είχαν συγκινηθεί. «Ασφαλώς», σκέφτηκε ο Ουίλλιαμ, «τώρα θα κάνουν κάτι για να μεταφέρουμε το Λόγο του Θεού σ’ εκείνους που τον χρειάζονται». Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έκαναν. Δε μπορούσαν να φανταστούν πώς μια χούφτα από φτωχούς εργάτες του Ευαγγελίου μπορούσαν να κάνουν κάτι γι’ αυτούς που χάνονται χωρίς Χριστό, στις μακρινές χώρες του κόσμου. Άρχισαν να μιλούν για άλλα θέματα και ετοιμάστηκαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Εικόνα 7η Η απογοήτευση του Ουίλλιαμ ήταν τόσο μεγάλη, ώστε νόμισε πως δε θα μπορούσε να την αντέξει. Άρπαξε το φίλο του Άντριου Φούλερ από το μπράτσο και είπε με τρεμάμενη φωνή: «Φίλε μου, τίποτα δε θα γίνει πάλι;». Τη στιγμή εκείνη, αυτό που ζητούσε ο Ουίλλιαμ έγινε. Ξαφνικά και ο κύριος Φούλερ κατάλαβε πως ο Θεός ζητούσε απ’ αυτούς να κάνουν κάτι. Σηκώθηκε με τον Ουίλλιαμ και θερμοπαρακάλεσε τους άλλους να σκεφθούν τι ζητούσε απ’ αυτούς ο Θεός για τη σωτηρία των αμαρτωλών. Τελικά οι εργάτες του Ευαγγελίου αποφάσισαν να διοργανώσουν μια ιεραποστολική ομάδα και είπαν ότι οι εκκλησίες τους θα έστελναν ιεραποστόλους.

Τώρα η λύπη του Ουίλλιαμ μεταβλήθηκε σε χαρά, γιατί ο Θεός απάντησε στις προσευχές του. Ποιος όμως θα ήταν αυτός που θα ήθελε πρώτος να προσφέρει τον εαυτό του ως ιεραπόστολο; Και σε ποια χώρα θα τον έστελναν; Οι ποιμένες των εκκλησιών άκουσαν για ένα χριστιανό γιατρό, που ονομαζόταν Τζων Τόμας, ο οποίος είχε πάει στις Ινδίες. Προσκάλεσαν λοιπόν το γιατρό Τόμας να έρθει και να τους μιλήσει γι’ αυτή τη χώρα. Και αυτός ήρθε και τους μίλησε. Τους ανέφερε τις ανάγκες των εκατομμυρίων φτωχών ανδρών και γυναικών, αγοριών και κοριτσιών, που ποτέ δεν είχαν ακούσει για τον Ιησού Χριστό. «Πάνω απ’ όλα επιθυμώ να γυρίσω στις Ινδίες», τους είπε, «αλλά χρειάζομαι έναν ιεραπόστολο να έρθει μαζί μου». Ο Ουίλλιαμ καθόταν στ’ αγκάθια. Η καρδιά του πονούσε για τους ανθρώπους που δεν είχαν ακούσει ποτέ τους για το Χριστό και δάκρυα γέμισαν τα μάτια του. «Πόσο πολύ επιθυμώ να πάω!», σκέφτηκε. Τότε του φάνηκε πως άκουσε τον Θεό να του λέει: «Αυτό θέλω κι εγώ να κάνεις». Με πρόσωπο που έλαμπε από χαρά, ο Ουίλλιαμ σηκώθηκε εκεί στη συνάθροιση και είπε: «Εγώ θα πάω με το γιατρό Τόμας». Ο γιατρός τόσο ξαφνιάστηκε από την προσφορά του Ουίλλιαμ, ώστε πήδησε πάνω και αγκάλιασε τον επίσης ξαφνιασμένο Ουίλλιαμ. Φυσικά και οι ιεροκήρυκες χάρηκαν πολύ. Πίστεψαν και δέχτηκαν το θέλημα του Θεού, να γίνει ο Ουίλλιαμ ο ιεραπόστολός τους, δηλαδή αυτός που θα έστελναν στις Ινδίες και υποσχέθηκαν να τον βοηθήσουν με κάθε τρόπο.

13

Εικόνα 8η Μια άλλη μέρα είχαν μια ειδική λατρεία. Οι ποιμένες έβαλαν τα χέρια τους πάνω στο κεφάλι του Ουίλλιαμ και προσευχήθηκαν γι’ αυτόν. Υποσχέθηκαν ότι ποτέ δε θα ξεχνούσαν να προσεύχονται γι’ αυτόν και ότι θα τον βοηθούσαν όσο ζούσαν. Έτσι ο Ουίλλιαμ Κέρυ, ο φτωχός τσαγκάρης του χωριού, έγινε ο πρώτος ιεραπόστολος της Αγγλίας στις Ινδίες.

14

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Γιατί έκλαιγε ο Ουίλλιαμ Κέρυ κάθε φορά που κοίταζε τον παγκόσμιο χάρτη του; Έχεις λυπηθεί ποτέ γιατί εκατομμύρια από παιδιά, άνδρες και γυναίκες δε γνωρίζουν τον Ιησού Χριστό; Αν ο Θεός σου ζητούσε να εργαστείς γι’ Αυτόν σε μια άλλη χώρα, τι θα έλεγες; Πώς θα αισθανόσουν; Ο Ουίλλιαμ ήταν γεμάτος χαρά και θαυμασμό για την επιείκεια του Θεού προς αυτόν. Έφτανε μόνο να το σκεφθεί πως αυτός θα πήγαινε στις Ινδίες ως ιεραπόστολος και του φαινόταν απίστευτη ευτυχία. Ποτέ δεν ήταν περισσότερο χαρούμενος από τώρα. Τα συναισθήματα όμως του Κέρυ δεν τα συμμερίζονταν όλοι. Ο πατέρας του νόμισε πως τρελάθηκε ο γιος του. Η γυναίκα του είπε πως για κανένα λόγο δε θα πήγαινε μαζί του. Και το εκκλησίασμά του, τον αγαπούσε τόσο πολύ, ώστε δεν ήθελαν να τον αποχωρισθούν. Όλα αυτά προβλημάτισαν τον Ουίλλιαμ και τον στεναχώρησαν. Πήρε όμως σταθερή απόφαση και είπε: «Είναι θέλημα του Θεού. Δε μπορώ να μην υπακούσω. Πρέπει να πάω».

ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΤΑΞΙΔΙ

Εικόνα 1η Ύστερα από λίγους μήνες ο Ουίλλιαμ μπάρκαρε με ένα πλοίο για τις Ινδίες. Η καρδιά του πλημμύριζε από ευγνωμοσύνη στον Θεό, γιατί δεν ήταν μόνος. Η σύζυγός του, τα παιδιά του και ο γιατρός Τόμας ήταν μαζί του.

Ο Θεός έδωσε στη γυναίκα του τη θέληση και τη χαρά να πάει μαζί του. Ο Θεός βοήθησε ώστε ακόμα και οι άνθρωποι της εκκλησίας του να αισθάνονται χαρά, γιατί ο ποιμένας τους θα πήγαινε να κηρύξει σε κείνους που ποτέ δεν είχαν ακούσει για το Χριστό. Όλοι προσεύχονταν γι’ αυτόν. Αγόρια, κορίτσια, άνδρες και γυναίκες μάζευαν χρήματα για να πληρώσουν τα έξοδα του μακρινού ταξιδιού του Ουίλλιαμ. Φυσικά βοήθησαν κι άλλες εκκλησίες. Όταν ήρθε η μέρα για να ξεκινήσει, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά από χαρά και αισθανόταν μεγάλη συγκίνηση. Του φαινόταν απίστευτο, ότι πραγματικά αναχωρούσε με πλοίο για τις Ινδίες.

Εικόνα 2η Αργά, αργά το μικρό πλοίο έσχισε τα νερά, απομακρύνθηκε από τις Αγγλικές ακτές και μπήκε μέσα στον Ωκεανό, αρχίζοντας ένα μεγάλο κι επικίνδυνο ταξίδι. Οι μέρες και οι εβδομάδες περνούσαν και το μικρό πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του. (Δείξτε στο χάρτη που βρίσκεται στο μέσα μέρος του εξώφυλλου την πορεία γύρω από την Αφρική). Όταν ο Ωκεανός ήταν ήσυχος, καθώς ο ήλιος έπεφτε πάνω του κι ο ουρανός καθρεφτιζόταν στα μπλε και ήρεμα νερά του, τότε το πλοίο έπλεε με ολάνοιχτα τα πανιά του. Άλλες φορές τρομερές θύελλες ξεσπούσαν και ο Ωκεανός θύμωνε και γινόταν γκρι.

15

Μια φορά τρομερή θύελλα ξεσήκωσε πελώρια κύματα σαν βουνά, που έπεσαν πάνω στο πλοίο και του προκάλεσαν φοβερές ζημιές. Οι ναύτες χρειάστηκαν ένδεκα μέρες για να το επισκευάσουν. Μια άλλη φορά οι δυνατοί άνεμοι και τα ρεύματα της θάλασσας κράτησαν το πλοίο στην ίδια θέση χωρίς να το αφήνουν να προχωρήσει. Ενώ μια άλλη φορά οι ορμητικοί άνεμοι και τα ρεύματα της θάλασσας ήταν τόσο δυνατά, ώστε όχι μόνο δεν άφηναν το πλοίο να προχωρήσει, αλλά και το γύριζαν πίσω. Για ένα μήνα σχεδόν δε μπορούσαν να προχωρήσουν καθόλου. Τι έκανε όλες αυτές τις εβδομάδες και τους μήνες ο Ουίλλιαμ πάνω στο πλοίο; Νομίζετε ότι απλώς καθόταν επάνω στο κατάστρωμα και ξεκουραζόταν; Όχι, δεν έκανε αυτό ο Ουίλλιαμ, αλλά μελετούσε πολλές ώρες Βεγγαλέζικα, μια από τις πολλές γλώσσες των Ινδιών. Επίσης για πολλές, πολλές ώρες κάθε μέρα μαζί με το γιατρό Τόμας προσπαθούσαν να μεταφράσουν τη Βίβλο σ’ αυτή τη γλώσσα. Οι άνθρωποι των Ινδιών χρειάζονταν ν’ ακούσουν το Λόγο του Θεού στη δική τους γλώσσα.

Εικόνα 3η Όταν ο Ουίλλιαμ δε μελετούσε ή δεν μετέφραζε τη Βίβλο, τότε δίδασκε τους ανθρώπους πάνω στο πλοίο. Και κάθε Κυριακή τελούσε τη Θεία Λειτουργία. Ήταν η χαρά της ζωής του να μιλάει στους άλλους για τον Ιησού Χριστό. Στην πατρίδα ή πάνω στο πλοίο ο Ουίλλιαμ ήταν ένας ιεραπόστολος. Σαν κι αυτόν κι εμείς μπορούμε να γίνουμε ιεραπόστολοι, όπου κι αν βρισκόμαστε.

Η ΑΦΙΞΗ ΣΤΙΣ ΙΝΔΙΕΣ Επιτέλους μετά από πέντε μήνες το μικρό πλοίο έπλεε μέσα στο λιμάνι των Ινδιών. Οι επιβάτες ο ένας πίσω από τον άλλο σχημάτιζαν μια μακριά σειρά επάνω στο πλοίο κοντά στο κιγκλίδωμα. Τα παιδιά πηδούσαν

τριγύρω γεμάτα ενθουσιασμό, οι μεγάλοι χαμογελούσαν και ζητωκραύγαζαν. Και ο Ουίλλιαμ ευχαριστούσε τον Θεό που τους έφερε ασφαλείς στο μακρινό ταξίδι από την Αγγλία που ήταν 27.000 χιλιόμετρα. Μόλις ο Ουίλλιαμ και η οικογένειά του κατέβηκαν από το πλοίο, κοίταξαν τριγύρω όλους αυτούς τους ασπροντυμένους ανθρώπους με τα σκούρα ηλιοκαμένα πρόσωπα. Και αμέσως αισθάνθηκε μια μεγάλη και πλατιά αγάπη γι’ αυτούς. Δε μπορούσε να περιμένει τη μέρα που θ’ άρχιζε να μιλάει για τον Ιησού! Το πρώτο πράγμα, όμως, που έπρεπε να κάνει ο Ουίλλιαμ σ’ αυτή την καινούρια χώρα, ήταν να βρει ένα σπίτι γι’ αυτόν και την οικογένειά του. Πού άραγε θα μπορούσε να βρει; Δεν ήξερε πού έπρεπε να κοιτάξει. Και ξαφνικά όλα φάνηκαν πως πήγαιναν στραβά. Η κυρία Κέρυ και ένα από τα παιδιά αρρώστησαν. Η τροφή και ό,τι άλλο χρειάζονταν ήταν πολύ ακριβά. Προτού καλά - καλά το καταλάβουν τα χρήματά τους είχαν τελειώσει. Και το χειρότερο, δε μπορούσαν να βρουν σπίτι να μείνουν. Τι μπορούσαν να κάνουν; Βρίσκονταν σε ξένη χώρα, χωρίς σπίτι, χωρίς τροφή και χωρίς χρήματα. Εσείς στη θέση τους τι θα κάνατε; Ο Ουίλλιαμ προσευχήθηκε και τα ανέθεσε όλα στον Θεό.

Εικόνα 4η Και ο Θεός τούς άκουσε. Τη στιγμή που δεν ήξεραν τι να κάνουν, ο Θεός έδωσε τη λύση. Ένας ευγενικός Άγγλος που κρατούσε ένα όπλο στο χέρι, περπατούσε σιγά – σιγά με το σκύλο του. Ξαφνιάστηκε όταν είδε κι άλλους Άγγλους σ’ εκείνα τα μέρη των Ινδιών. Σταμάτησε για να τους μιλήσει και τους προσκάλεσε στο σπίτι του. «Ελάτε μαζί μου», τους είπε, «εσείς χρειάζεστε ένα σπίτι να μείνετε κι εγώ έχω ένα μεγάλο σπίτι με πολλά δωμάτια.

16

Θα ήμουν πολύ ευτυχής αν ήσασταν οι φιλοξενούμενοί μου, για όσο διάστημα επιθυμείτε». Έτσι έμειναν στο σπίτι του συμπατριώτη τους μέχρι που η κυρία Κέρυ και το αγόρι έγιναν καλά και μέχρι που βρήκαν ένα μέρος να μείνουν και μερικά χρήματα. Ο Ουίλλιαμ ευχαρίστησε και πάλι τον Θεό για την αγάπη με την οποία τους περιέβαλε.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ Του Ουίλλιαμ του φαινόταν ότι οπουδήποτε κι αν κοιτούσε, υπήρχαν άνθρωποι. Ποτέ δεν είχε δει τόσους πολλούς. Αυτή η χώρα ήταν πραγματικά γεμάτη από κόσμο. Υπήρχαν χιλιάδες, εκατομμύρια. Πάρα πολλοί ήταν φτωχοί και πεινασμένοι και πολλοί πέθαιναν από την πείνα. Άλλοι ήταν άρρωστοι, κουτσοί και τυφλοί. Μερικοί ήταν ζητιάνοι ντυμένοι με κουρέλια. Και το χειρότερο απ’ όλα δε γνώριζαν τίποτε για τον Ιησού Χριστό. Η μεγαλύτερη επιθυμία του Ουίλλιαμ ήταν να μιλήσει σ’ αυτούς τους ανθρώπους για το δρόμο που οδηγεί στον Ουρανό.

Εικόνα 5η Δεν υπήρχαν παντού μόνον άνθρωποι, όπου κι αν κοίταζε ο Ουίλλιαμ, αλλά επίσης παντού υπήρχαν ασχημόμορφα είδωλα, μέσα στα σπίτια, στους δρόμους, μέσα στους ναούς και επάνω στους βωμούς. Ο Ουίλλιαμ παρατηρούσε λυπημένος τους ανθρώπους, καθώς έσκυβαν και προσκυνούσαν και λάτρευαν τα είδωλα. Τους έβλεπε να προσεύχονται σε παράξενες φιγούρες από ξύλο και πέτρα. Λυπόταν αφάνταστα. Μακάρι να μπορούσε να τους μιλήσει για τον μόνο αληθινό και ζωντανό Θεό. Πρώτα όμως έπρεπε να μάθει τη δύσκολη γλώσσα

που μιλούσαν. Γι’ αυτό μελετούσε συνεχώς.

Εικόνα 6η

(Να παραλείψετε αυτήν την εικόνα, αν διδάσκετε σε πολύ μικρά παιδιά)

Ο Ουίλλιαμ είδε κι άλλα παράξενα πράγματα, τα οποία έκαναν την καρδιά του να πονά ακόμα περισσότερο. Μια μέρα είδε έναν άνθρωπο ο οποίος είχε μπηγμένα μέσα στο δέρμα του μυτερά αγκίστρια. Σπάγκοι έδεναν τ’ αγκίστρια που ήταν μέσα στο δέρμα του σε ένα σχοινί. Ο άνθρωπος είχε δεθεί πάνω σ’ ένα πάσαλο και κουνιόταν γύρω – γύρω σχηματίζοντας έναν κύκλο. Ο φτωχός άνθρωπος πίστευε ότι μ’ αυτό τον τρόπο ευχαριστούσε το θεό του, με το να βασανίζει και να πληγώνει το σώμα του. Πίστευε ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα έκανε τους θεούς του να τον δουν με ευμένεια. Δεν ήξερε πως του Θεού ο Αγαπημένος Γιος είχε υποφέρει για τις δικές μας αμαρτίες, ώστε να μη χρειάζεται να υποφέρουμε εμείς γι’ αυτές.

Εικόνα 7η Κάποια άλλη μέρα ο Ουίλλιαμ είδε ένα άλλο τρομερό θέαμα, που ποτέ δεν ξέχασε. Είδε αυτό που λένε στην Ινδία «σατί». Ξέρουμε ότι, όταν στην Ινδία πεθάνει κάποιος, το νεκρό σώμα του το καίνε. Πολλοί άνθρωποι πίστευαν πως όταν ο σύζυγος πέθαινε, έπρεπε να πεθάνει μαζί του και η σύζυγος. Γι’ αυτό λοιπόν έκαιγαν ζωντανή τη δύστυχη γυναίκα, μαζί με το νεκρό άνδρα της. Οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν ότι η γυναίκα πρέπει να ακολουθήσει τον άνδρα της στην άλλη ζωή. Συχνά έβλεπε κανείς να επαναλαμβάνεται το τρομερό αυτό γεγονός: Ζωντανές γυναίκες καίγονταν πλάι στους νεκρούς συζύγους τους. Κάποτε ο Ουίλλιαμ βρέθηκε μπροστά σε μια τέτοια ανατριχιαστική σκηνή.

17

Μερικοί άνθρωποι ήταν μαζεμένοι και έτοιμοι να κάψουν ζωντανή μια γυναίκα μαζί με το νεκρό σύζυγό της. Σκέφτηκε να τους σταματήσει. Μίλησε μαζί τους και τους παρακάλεσε θερμά να μην το κάνουν αυτό. Αλλά αυτοί ούτε που του έδωσαν σημασία κι εξακολούθησαν το μακάβριο έργο τους, γιατί πίστευαν ότι αυτό έπρεπε να κάνουν. Ο Ουίλλιαμ έστρεψε το κεφάλι του κι απομακρύνθηκε. Δε μπορούσε να το αντέξει, να βλέπει τη γυναίκα να καίγεται ζωντανή. Τότε σκέφτηκε: «Μακάρι να γνώριζαν τον μόνο αληθινό Θεό, ο Οποίος μπορεί να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους και να τους χαρίσει αιώνια ζωή! Θα κάνω ό,τι μπορώ για να τους βοηθήσω να πιστέψουν στον πραγματικό Θεό και να αναθέσουν τα προβλήματά τους στον Ιησού Χριστό. Επίσης θα κάνω όλα όσα μπορώ για να σταματήσω να καίγονται οι γυναίκες τους ζωντανές».

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ Μόλις ο Ουίλλιαμ έμαθε αρκετά Βεγγαλέζικα για να μπορεί να συνεννοείται με τους Ινδούς, προσπάθησε να τους μιλήσει για το Θαυμαστό Σωτήρα που έδωσε τη ζωή Του για να σώσει τους αμαρτωλούς. Οι Ινδοί γνώριζαν πως ο ιεραπόστολος τους αγαπούσε. Αυτός ήταν ευγενικός μαζί τους. Τους έδινε φάρμακα και τους βοηθούσε όταν ήταν άρρωστοι. Προσπαθούσε να συμφιλιώσει αυτούς που ήταν θυμωμένοι μεταξύ τους. Είχε φτιάξει σχολείο για τα παιδιά τους. Ήταν ειλικρινής μαζί τους. Δεν τους εξαπατούσε, όπως έκαναν αυτοί ο ένας στον άλλο. Ήταν όλοι τους ευχαριστημένοι, αγόρια και κορίτσια, άνδρες και γυναίκες και μαζεύονταν τριγύρω του. Τον άκουγαν προσεκτικά καθώς τους μιλούσε για το μόνο αληθινό Θεό και το Γιο Του τον Ιησού Χριστό. Ο Ουίλλιαμ ήταν χαρούμενος. Σε λίγο πάρα πολλοί θα πίστευαν στον Ιησού Χριστό. Έτσι προαισθανόταν. Δυστυχώς όμως εξαπατήθηκε, γιατί

ούτε ένας θέλησε να τον ακολουθήσει στο δρόμο του Θεού. Φαινόταν να μη καταλαβαίνουν. Ή πιθανόν να φοβούνταν για το τι θα σκέφτονταν οι γείτονές τους, αν αυτοί γίνονταν Χριστιανοί. Τους άρεσε μόνο να ακούν για τον καινούριο τρόπο Σωτηρίας, αλλά τους άρεσε να ακολουθούν τους παλιούς αμαρτωλούς τους δρόμους.

Εικόνα 8η Ο Ουίλλιαμ περπατούσε μέσα από στενά μονοπάτια που τα σκίαζαν φοινικόδεντρα, ανάμεσα στα χωράφια με το καταπράσινο ρύζι, για να πάει από χωριό σε χωριό. Γεμάτος αγάπη για τους ανθρώπους δίδασκε το Λόγο του Θεού. Αλλά παντού τα ίδια. Οι Ινδοί ήταν πρόθυμοι ν’ ακούσουν το Λόγο του Θεού, αλλά δεν πίστευαν σ’ Αυτόν. Κάποιες φορές ο Ουίλλιαμ επέστρεφε στο σπίτι πολύ κουρασμένος και αποθαρρυμένος. Και τότε έπεφτε στα γόνατα και προσευχόταν γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που η ψυχή τους ήταν τόσο σκοτεινή από την αμαρτία. Άλλες φορές καλλιεργούσε το μικρό του κήπο. Ο κήπος ήταν ένα όμορφο μέρος γεμάτο με πολλά είδη από ευωδιαστά λουλούδια, πυκνούς θάμνους και δέντρα, που είχε μαζέψει καθώς γύριζε από τόπο σε τόπο. Τον ξεκούραζε να περιποιείται τα καταπράσινα φυτά. Στο δωμάτιό του ο Ουίλλιαμ εργαζόταν ατέλειωτες ώρες για να μπορέσει να μεταφράσει τη Βίβλο στα Βεγγαλέζικα. Συχνά εργαζόταν ως αργά τη νύχτα κάτω από τη φλόγα ενός κεριού που τρεμόσβηνε. Ήξερε ότι δε θα υπήρχαν ποτέ αρκετοί ιεραπόστολοι για να μιλήσουν σε όλους τους Ινδούς για τον Ιησού Χριστό. Αλλά, αν ο Λόγος του Θεού μπορούσε να μεταφραστεί στη γλώσσα των Ινδών, χιλιάδες από αντίτυπα θα τυπώνονταν. Και τότε πολλοί άνθρωποι θα μπορούσαν μόνοι τους να διαβάσουν το Λόγο του Θεού.

18

Ο Ουίλλιαμ εργαζόταν με υπομονή, προσευχόταν, κήρυττε και μετέφραζε. Πέρασαν ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια, αλλά ακόμα ούτε ένας Ινδός δεν είχε πιστέψει στο Χριστό για να σωθεί. Πόσο αποκαρδιωτικό ήταν αυτό! Τι θα κάνατε εσείς, αν ήσασταν στη θέση του Ουίλλιαμ; Τι νομίζετε πως έκανε εκείνος; Μήπως ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει τα πάντα; Ο Ουίλλιαμ ποτέ δε θα τα παρατούσε. Ο ίδιος έλεγε: «Το να εργάζεται κάποιος για τον Κύριο είναι η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να αποχτήσει. Τίποτε στον κόσμο αυτό δε μπορεί να με κάνει να παρατήσω την υπηρεσία μου στον Κύριο. Ο Θεός είναι αξιόπιστος και παντοδύναμος. Ο,τιδήποτε αρχίζει δεν το αφήνει ποτέ ατελείωτο». Ο Ουίλλιαμ γνώριζε πως ήταν το θέλημα του Θεού οι Ινδοί ν’ ακούσουν το Ευαγγέλιο και να γίνουν παιδιά του Θεού. Εμπιστευόταν, λοιπόν, στον Θεό παρόλο που φαινόταν ότι κανείς απ’ αυτούς δεν επρόκειτο να πιστέψει. Και ο Θεός τον αντάμειψε. Την επόμενη φορά θα μιλήσουμε για κάποια πολύ σπουδαία πράγματα που συνέβησαν στην Ινδία.

19

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ

Έπρεπε ο Ουίλλιαμ Κέρυ να σταματήσει να κηρύττει, εφόσον οι Ινδοί δε φαινόταν να πιστεύουν στον Ιησού Χριστό; Ναι ή όχι; Γιατί πρέπει να συνεχίζουμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού, ακόμη και όταν συναντούμε δυσκολίες; Ποια πίστευε ο Ουίλλιαμ πως είναι η μεγαλύτερη τιμή;

Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Υποθέστε πως αρχίζετε να αντιγράφετε τη Βίβλο με το χέρι σας. Πόσον καιρό νομίζετε πως θα σας έπαιρνε; Τώρα υποθέστε πως πρέπει να μεταφράσετε τη Βίβλο σε μια άλλη γλώσσα, κι ύστερα να την αντιγράψετε. Αυτό ακριβώς έκανε ο Ουίλλιαμ Κέρυ. Όταν δεν κήρυττε ή δεν ήταν απασχολημένος με την καλλιέργεια του κήπου του, μετέφραζε τη Βίβλο. Ήταν μια αργή και δύσκολη δουλειά.

Εικόνα 1η Για ώρες πολλές ο Κέρυ και ο Ινδός συνεργάτης του κάθονταν σκυμμένοι πάνω στο γραφείο και προσπαθούσαν να σκεφθούν και να αποδώσουν με τις κατάλληλες λέξεις αυτό ακριβώς που διάβαζαν στο Λόγο του Θεού. Ο Ουίλλιαμ έπρεπε να γράψει ένα εδάφιο ή μια σελίδα στη γλώσσα που μιλούν στη Βεγγάλη. Ύστερα ο συνεργάτης του τη διάβαζε. Αν δεν ήταν όπως ακριβώς έπρεπε, ο Κέρυ ήταν αναγκασμένος να τη διορθώσει και να την ξαναγράψει.

Πέρασαν μέρες, βδομάδες, μήνες και χρόνια. Ο Ουίλλιαμ συνέχιζε προσεκτικά να γράφει τη μια σελίδα ύστερα από την άλλη με τα παράξενα Βεγγαλικά γράμματα και λέξεις. Ο σωρός από τις σελίδες μεγάλωνε, μέχρι που έγιναν χιλιάδες. Όλες αυτές ήταν καθαρογραμμένες από το ίδιο το χέρι του Ουίλλιαμ. Πεντέμισι χρόνια του πήρε για να μεταφράσει το μεγαλύτερο μέρος της Βίβλου στη γλώσσα που μιλούν στη Βεγγάλη! Νομίζετε ότι εσείς θα θέλατε να δουλέψετε τόσο πολύ καιρό και τόσο σκληρά για να δώσετε στους άλλους το Λόγο του Θεού; Ο Κέρυ το έκανε με χαρά. Ήταν ευτυχισμένος που η πρώτη μετάφραση είχε σχεδόν τελειώσει. Αλλά υπήρχε μια άλλη μεγάλη δουλειά. Έπρεπε να τυπωθεί. Όμως πώς και πού να την πήγαινε για να τυπωθεί; Σ’ όλη την Ινδία υπήρχαν ελάχιστοι μόνο τυπογράφοι και πιεστήρια. Ο Ουίλλιαμ προσευχήθηκε και εμπιστεύθηκε στον Θεό να τον βοηθήσει και να του δείξει τι να κάνει. Και στον Θεό αρέσει να απαντά στις προσευχές των παιδιών Του. Απάντησε στην προσευχή του Ουίλλιαμ με ένα θαυμαστό τρόπο. Λίγο καιρό πριν, ένα ξύλινο πιεστήριο είχε φτάσει στην Ινδία από την Αγγλία. Και ήταν για πούλημα! Ο Ουίλλιαμ ενθουσιάστηκε. «Είναι αυτό ακριβώς που έψαχνα», σκέφτηκε. Ο Θεός έβαλε στην καρδιά ενός καλού φίλου Άγγλου να αγοράσει το πιεστήριο και να του το δώσει σαν δώρο.

20

Ο Κέρυ ήταν ενθουσιασμένος και γεμάτος ευγνωμοσύνη. Ο Θεός ξανά του είχε προμηθέψει αυτό ακριβώς που χρειαζόταν.

Εικόνα 2η Ο Ουίλλιαμ και ένας άλλος άνδρας άρχισαν να ετοιμάζουν το πιεστήριο για την εκτύπωση. Οι Ινδοί δεν είχαν ξαναδεί ένα τέτοιο μηχάνημα. Το κοίταζαν με θαυμασμό και απορούσαν τι ήταν. Όταν είδαν πόσο ευχαριστημένος ήταν ο Ουίλλιαμ μ’ αυτό, είπαν: «Κοίταξε πόσο ευτυχισμένο κάνει τον κύριο. Σίγουρα θα είναι το είδωλό του». Ο Κέρυ χαμογέλασε. Τους εξήγησε ότι το πιεστήριο θα βοηθούσε τους ανθρώπους να μάθουν πως δεν ήταν σωστό να λατρεύουν τα είδωλα. Μ’ αυτό θα τύπωνε τα λόγια του μόνου Αληθινού Θεού, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να Τον γνωρίσουν.

ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΙ ΒΟΗΘΟΙ Όμως, ποιος θα δούλευε στο πιεστήριο; Μπορούσε ο Θεός να δώσει το πιεστήριο και να ξεχάσει να δώσει και τον τυπογράφο; Ο Ουίλλιαμ δεν ανησυχούσε. Περίμενε ο Θεός να στείλει και τον τυπογράφο. Και αμέσως μόλις το πιεστήριο δόθηκε στον Κέρυ, ένας φίλος του, τυπογράφος από την Αγγλία, του έγραψε ένα γράμμα που έλεγε, «Αγαπητέ κύριε Κέρυ,… την άνοιξη θα έρθω στην Ινδία για να σε βοηθήσω στο έργο του Θεού. Το έχω βάλει στην καρδιά μου να ζήσω, να εργασθώ και να πεθάνω μαζί σου… Μακάρι ο Θεός να με κάνει πιστό, υπομονετικό, γενναίο και έτοιμο για το έργο αυτό». Το γράμμα τελείωνε με την υπογραφή του Γουόρντ. Τι καλά νέα! Αλλά υπήρχε και κάτι ακόμη. Τρεις άλλες οικογένειες ιεραποστόλων θα έρχονταν με το ίδιο πλοίο μαζί με τον τυπογράφο. Ο Ουίλλιαμ δοξολόγησε τον αγαπημένο του Ουράνιο Πατέρα

για τη μετάφραση, το πιεστήριο, τον τυπογράφο και για τους βοηθούς!

Εικόνα 3η Φαντάζεστε τη χαρά του Κέρυ όταν καλωσόρισε τον τυπογράφο και τους νέους ιεραποστόλους! Ο Θεός είχε στείλει αυτούς τους ανθρώπους για να δουλέψουν στην Ινδία μαζί του. Και ο Ουίλλιαμ σκέφτηκε πόσο περισσότερα πράγματα θα μπορούσαν τώρα να κάνουν. Πρώτα - πρώτα αυτός και οι ιεραπόστολοι έψαξαν για ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να ζήσουν και να δουλέψουν μαζί. Γρήγορα βρήκαν ένα σπίτι στην όχθη του ποταμού στην πολυτάραχη πόλη του Σεραμπόρ. Εκεί τοποθέτησαν το πιεστήριο που θα τύπωναν το Λόγο του Θεού στη γλώσσα της Βεγγάλης και σε άλλες γλώσσες. Επίσης ίδρυσαν ένα σχολείο για αγόρια και κορίτσια. Και κήρυτταν στην πόλη και σε πολλά χωριά. Αυτές οι μέρες ήταν γεμάτες δράση και ευτυχία για τον Ουίλλιαμ. Κατόπιν συνέβη ένα ακόμη πιο θαυμαστό πράγμα. Ένας Ινδός δάσκαλος της Ινδουιστικής θρησκείας, που τον έλεγαν Κρίσνα Παλ, πίστεψε στον Ιησού Χριστό και βαφτίστηκε. Ύστερα από εφτά χρόνια ένας Ινδός έγινε χριστιανός. Σε λίγο καιρό έγιναν κι άλλοι. Ο Κρίσνα Παλ δίδαξε στη γυναίκα του, στην αδελφή του, και σ’ ένα φίλο του όσα ήξερε για τον Ιησού Χριστό. Κι αυτοί επίσης πίστεψαν σ’ Αυτόν και βαφτίστηκαν. Μεγάλη ήταν η χαρά για τους ιεραποστόλους!

Εικόνα 4η Μερικοί όμως από τους συγγενείς και τους γείτονες του Κρίσνα Παλ θύμωσαν τρομερά που έγινε χριστιανός. Όχλοι τον περιτριγύριζαν στο δρόμο και τον έβριζαν. Τον πέταξαν έξω από το σπίτι του, τον χτύπησαν, και απήγαγαν μια από τις κόρες του. Ακόμη σχεδίαζαν να τον δολοφονήσουν.

21

Αλλά ο κυβερνήτης έμαθε το τρομερό σχέδιό τους και έστειλε φρουρούς να προστατέψουν τον ίδιο και την οικογένειά του. Οι γείτονες του Κρίσνα Παλ έμειναν έκπληκτοι με τη συμπεριφορά του. Τίποτα απ’ όσα του έκαναν δε μπορούσε να του αλλάξει γνώμη. Είδαν ότι ο Ιησούς Χριστός που εκείνος αγαπούσε και εμπιστευόταν τον έκανε χαρούμενο, ευγενικό και γενναίο. Άρχισαν να προσέχουν σ’ ό,τι τους έλεγε για τον Ιησού Χριστό, και μερικοί απ’ αυτούς έγιναν χριστιανοί. Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΡΠΟΦΟΡΕΙ

Για να ολοκληρωθεί η χαρά του Ουίλλιαμ, ύστερα από λίγους μήνες που ο Κρίσνα Παλ έγινε χριστιανός, τυπώθηκε η πρώτη Καινή Διαθήκη στη γλώσσα της Βεγγάλης. Ο Ουίλλιαμ γεμάτος ευγνωμοσύνη την έφερε στη μικρή τους εκκλησία. Οι ιεραπόστολοι και Ινδοί φίλοι γονάτισαν και ευχαρίστησαν τον Θεό γι’ αυτό. Του ζήτησαν να ευλογήσει τις Καινές Διαθήκες που τύπωσαν. Προσευχήθηκαν και ζήτησαν από τον Θεό να βοηθήσει όσους τις διαβάσουν, να καταλάβουν και να πιστέψουν σ’ αυτά που διάβαζαν.

Εικόνα 5η Όπου κι αν πήγαιναν ο Ουίλλιαμ, ο Κρίσνα Παλ, και οι ιεραπόστολοι μοίραζαν τα πολύτιμα βιβλία. Δεν έδιναν Καινές Διαθήκες στον καθένα, γιατί πολλοί Ινδοί δεν ήξεραν να διαβάζουν. Πριν δώσουν μια Καινή Διαθήκη σε κάποιον, τον ρωτούσαν, «Ξέρεις να διαβάζεις;». Αν ο Ινδός έλεγε, «όχι, κύριε», τον ρωτούσαν, «υπάρχει κανείς στο χωριό σου που ξέρει να διαβάζει;». Οι Ινδοί συχνά απαντούσαν, «ναι, κύριε, υπάρχει ένας άνθρωπος».

«Τότε δώσε αυτό το βιβλίο στον άνθρωπο που ξέρει να διαβάζει. Ζήτησέ του να το διαβάσει σε σένα και στους γείτονές σου. Από το βιβλίο αυτό θα μάθεις πώς θα συγχωρηθούν οι αμαρτίες σου και πώς θα είσαι ευτυχισμένος ενώ ζεις, αλλά και όταν πεθάνεις». Οι Ινδοί απορούσαν. Τι είδους βιβλίο είναι αυτό που μπορεί να λέει τόσο σπουδαία πράγματα; Προσεκτικά έφερναν την Καινή Διαθήκη στο χωριό τους και την έδιναν στον άνθρωπο που ήξερε να διαβάζει. Και εκείνος διάβαζε σ’ αυτούς και στους γείτονές τους το Λόγο του Θεού. Πολλοί άνθρωποι στα χωριά της Βεγγάλης άκουσαν τα καλά νέα για τον Ιησού Χριστό, για πρώτη φορά, και μερικοί πίστεψαν σ’ Αυτόν.

Εικόνα 6η Μια από τις Καινές Διαθήκες δόθηκε σε κάποιον άνθρωπο που λεγόταν Κρίσνα Ντας, για να τη διαβάσει στο χωριό του. Μέρα με τη μέρα για τρία χρόνια οι γείτονές του έρχονταν για να τον ακούσουν να τη διαβάζει. Χαιρόταν πάντοτε να τη διαβάζει, και οι γείτονές του ποτέ δεν κουράζονταν ν’ ακούν. Η Καινή Διαθήκη έφερε ευτυχία στον Κρίσνα Ντας και στους ανθρώπους του χωριού του. Ο γείτονάς του, Τζάγκαναθ Ντας, μόλις άκουσε αυτά που έγραφε η Καινή Διαθήκη, έκανε κομμάτια τα είδωλα που συνήθιζε να λατρεύει. Ο Σεμπάκ Ραμ, ένας δυνατός και άγριος άνθρωπος, σταμάτησε να τραγουδά τα αισχρά τραγούδια που συνήθιζε να λέει. Και ο Γκαμπαρντχάν, ο ψαράς που συνήθιζε να κλέβει και να λέει ψέματα, σταμάτησε τα ψέματα και τις κλεψιές. Το χωριό έγινε ένας διαφορετικός τόπος από τότε που άκουσαν τα Λόγια του Θεού και πίστεψαν στον Ιησού Χριστό.

22

Μια μέρα οι χωρικοί είπαν, «Πρέπει να βρούμε τον άνδρα που μας έδωσε αυτό το θαυμάσιο βιβλίο. Έχουμε χρέος να τον ευχαριστήσουμε για το καλό που μας έκανε». «Όμως δεν ξέρουμε το όνομα του ανθρώπου αυτού. Δεν ξέρουμε πού ζει», είπε ο Κρίσνα Ντας. «Στην πρώτη σελίδα του βιβλίου λέει μόνο πως τυπώθηκε στο Σεραμπόρ».

Εικόνα 7η «Μπορούμε να στείλουμε τον Τζάγκανα Ντας, τον Σεμπάκ Ραμ και τον Γκάμπαρνχαν στο Σεραμπόρ», πρότειναν οι χωρικοί. «Θα προσπαθήσουν να βρουν τον άνδρα και να τον ευχαριστήσουν εκ μέρους μας». Έτσι οι τρεις άνδρες ξεκίνησαν για το Σεραμπόρ. Εκεί βρήκαν τον Ουίλλιαμ Κέρυ που είχε μεταφράσει το βιβλίο. Επίσης βρήκαν τον Ουίλλιαμ Γουόρντ που το τύπωσε και το έδωσε στον Κρίσνα Ντας. Ευχαρίστησαν τον Γουόρντ ξανά και ξανά. «Πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό», είπαν χαρούμενα. «Ξέρουμε πως Αυτός είναι ο Σωτήρας που έδωσε τη ζωή Του για τις αμαρτίες μας. Καταστρέψαμε τα είδωλά μας και τώρα λατρεύουμε Εκείνον».

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ Αυτά τα καλά νέα έκαναν τα μάτια των ιεραποστόλων να λάμψουν από χαρά. Τι καλά να μπορούσαμε να δώσουμε το Λόγο του Θεού σε κάθε έναν στην Ινδία που μπορεί να διαβάζει», είπε αναστενάζοντας ο Ουίλλιαμ. Τότε πολλοί άνδρες, γυναίκες, αγόρια και κορίτσια θα μπορούσαν να ακούσουν για τον Ιησού Χριστό και να πιστέψουν σ’ Αυτόν. «Να δώσουμε την Καινή Διαθήκη σε ανθρώπους που ποτέ δεν την έχουν

δει, αυτή είναι η χαρά μας», είπε ο Κέρυ. «Και για να γίνει αυτό, πρέπει να συνεχίσουμε να μεταφράζουμε και να τυπώνουμε». Ο Κέρυ προσευχόταν και σχεδίαζε. «Αν ο Θεός μας δώσει δεκαπέντε χρόνια», είπε, «μπορούμε να ελπίζουμε πως θα μεταφράσουμε τη Βίβλο σ’ όλες τις κύριες γλώσσες της Ινδίας». Τα χρόνια στην Ινδία δεν ήταν εύκολα. Ο Δρ. Τόμας είχε πεθάνει. Και η γυναίκα του Ουίλλιαμ, που ήταν άρρωστη για πολύ καιρό, πέθανε κι αυτή. Αλλά ο Ουίλλιαμ, οι γιοι του, οι άλλοι ιεραπόστολοι και οι Ινδοί βοηθοί, συμφώνησαν να δουλέψουν σκληρά όσο ποτέ, για να μεταφράσουν το Λόγο του Θεού σ’ αυτές τις παράξενες γλώσσες που μιλιούνται στην Ινδία. Ο Ουίλλιαμ δούλευε πιο σκληρά απ’ όλους. Ένας Ινδός δάσκαλος δεν είχε δει ποτέ κανέναν να δουλεύει όπως ο Κέρυ. Μια μέρα ρώτησε τον κύριο Γουόρντ, «τι είδους σώμα έχει ο Κέρυ; Ποτέ δε φαίνεται πεινασμένος ή κουρασμένος και ποτέ δεν αφήνει ένα πράγμα χωρίς να το τελειώσει». Κάθε φορά που μια καινούρια μετάφραση τελείωνε, ο κύριος Γουόρντ και οι βοηθοί του τη στοιχειοθετούσαν προσεκτικά και την τύπωναν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Υπήρχαν ακόμη εκατομμύρια άνθρωποι που ποτέ δεν είχαν δει ή ακούσει το Λόγο του Θεού. Πώς μπορούσε ο Γουόρντ να τυπώνει σε τόσες πολλές γλώσσες; Δεν είχε τώρα απλώς ένα μικρό πιεστήριο, αλλά είχε πέντε μηχανές που δούλευαν συνέχεια και πενήντα Ινδούς που βοηθούσαν στην κατασκευή του χαρτιού, στο χειρισμό των μηχανών και στην προετοιμασία των μεταφράσεων. Το έργο του Θεού μεγάλωνε στην Ινδία, και ο Ουίλλιαμ ήταν πολύ χαρούμενος.

23

Εικόνα 8η Αλλά, ακριβώς την ώρα που το καθετί φαινόταν πως ήταν εντάξει, συνέβη κάτι τρομερό. Ένα βράδυ το τυπογραφείο πήρε φωτιά και όλα έγιναν στάχτη. Οι μανιασμένες φλόγες κατέστρεψαν τόνους από χαρτί, πολλά βιβλία και χιλιάδες από τις σελίδες των πολύτιμων μεταφράσεων. Με δάκρυα στα μάτια ο Κέρυ στάθηκε και κοίταξε τα καπνισμένα ερείπια. «Σε μια νύχτα», είπε, «καταστράφηκε η δουλειά τόσων χρόνων». Λίγες ώρες πριν από τη φωτιά το τυπογραφείο ήταν ένας πολυάσχολος τόπος. Ο Λόγος του Θεού τυπωνόταν σε πολλές γλώσσες. Τώρα ήταν ένας σωρός από μαυρισμένα χαρτιά. Τι έπρεπε να κάνουν τώρα ο Ουίλλιαμ και οι ιεραπόστολοι; Μήπως αυτό ήταν το τέλος των μεταφράσεων και της εκτύπωσης;

24

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Τι συνέβη ώστε ο Ουίλλιαμ να σταματήσει την εκτύπωση της Αγίας Γραφής; Επιτρέπει ο Θεός να έρθουν δυσκολίες στη ζωή των παιδιών Του; Όταν έρθουν οι δυσκολίες, εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Πιστεύετε πως ο Θεός μπορούσε να μετατρέψει τη δυστυχία που είχε προξενήσει η πυρκαγιά στον Ουίλλιαμ, σε καλό; Τι μας λέει το εδάφιο στους Ρωμαίους 8:28;

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ Τι λέτε να έκανε ο Κέρυ όταν είδε πως η δουλειά για την οποία είχε ξοδέψει τόσα χρόνια, είχε γίνει καπνός μέσα σε λίγα λεπτά; Μήπως δείλιασε και παραπονέθηκε; Όχι, ούτε δείλιασε, ούτε παραπονέθηκε, μόνον είπε: «Πόσο διαφορετικά σκέφτεται και εργάζεται ο Θεός από μας τους ανθρώπους! Μόλις είχα κατορθώσει κάποιες μεταφράσεις μου να πλησιάσουν κάπως το τέλειο, και ίσως να ήμουν και λίγο περήφανος για την ιεραποστολή μας. Ο Θεός επέτρεψε να συμβεί αυτό για ν’ αυξήσει την εμπιστοσύνη μου σ’ Αυτόν. Θα ησυχάσω λοιπόν γνωρίζοντας πως Αυτός είναι Θεός». Ο Κέρυ δεν είχε σκοπό να τα παρατήσει. Άρχισε ξανά από την αρχή να μεταφράζει τη Βίβλο. Ήταν αποφασισμένος να τη μεταφράσει απ’ την αρχή και μάλιστα καλύτερα από πρώτα. Ο κύριος Ουόρντ ετοιμάστηκε με χαρά να ξανατυπώσει. Πόσο χαιρόταν γιατί καμιά από τις μηχανές (πρέσες) δεν είχε καταστραφεί. Και οι πέντε είχαν διασωθεί μέσα από το κτίριο που καιγόταν. Αλλά δεν είχε τα στοιχεία που χρησιμοποιούσε για την εκτύπωση. Η φωτιά είχε λιώσει τα στοιχεία που ήταν καμωμένα από μολύβι και τα είχε κάνει άμορφες μάζες.

Εικόνα 1η Καθώς ο Ουόρντ τριγυρνούσε μέσα στα καπνισμένα ερείπια, ξαφνικά φώναξε από χαρά. Παραχωμένα μέσα στη στάχτη βρίσκονταν τα ατσάλινα κομμάτια από τα στοιχεία με τα οποία μπορούσε να κατασκευάσει καινούρια στοιχεία. Όλα τα ατσάλινα κομμάτια που χρησιμοποιούσαν για να τυπώσουν την Καινή Διαθήκη σε δεκατέσσερις γλώσσες, βρίσκονταν εκεί και δεν είχαν πάθει τίποτε. Δέκα χρόνια του είχε πάρει για να τα κατασκευάσει, και ήταν πραγματικά ένα θαύμα που δεν είχαν καταστραφεί. «Μ’ αυτά» ανακοίνωσε χαρούμενα, «μπορούμε γρήγορα να ξαναφτιάξουμε καινούρια στοιχεία και ν’ αρχίσουμε να τυπώνουμε». Ο Κέρυ και ο Ουόρντ ευχαρίστησαν τον Θεό γιατί τ’ ατσάλινα γράμματα (πούντσια – punches) δεν είχαν πάθει τίποτε.

25

Κοντά στο παλιό τυπογραφείο υπήρχε μια μεγάλη αποθήκη, και μόλις τέσσερις μήνες πριν από την πυρκαγιά είχε ξενοικιαστεί από κάποια εταιρία. Η άδεια λοιπόν αποθήκη ήταν το κατάλληλο μέρος για το καινούριο τους τυπογραφείο. Και γι’ αυτό ευχαρίστησαν τον Θεό. Ο Ουόρντ και οι Ινδοί βοηθοί του άρχισαν να δουλεύουν σκληρά. Έτσι, μετά από ένα μήνα μπορούσαν και πάλι να τυπώσουν. Μέσα σε πέντε μήνες οι πρέσες τύπωναν το Λόγο του Θεού σε περισσότερες γλώσσες από ό,τι τύπωναν πριν. Και αντί να έχουν πέντε μόνο πρέσες, σύντομα είχαν δέκα. Στο μεταξύ τα νέα της τρομερής πυρκαγιάς είχαν φτάσει στην Αγγλία και στην Αμερική. Παντού οι χριστιανοί μιλούσαν γι’ αυτό. Η πυρκαγιά έγινε αιτία ώστε περισσότερος κόσμος ν’ ακούσει για το θαυμάσιο ιεραποστολικό έργο στην Ινδία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα περισσότεροι άνθρωποι να προσεύχονται και να προσφέρουν χρήματα για να βοηθήσουν στην εξάπλωση του Λόγου του Θεού στην Ινδία. Η φωτιά όχι μόνο δε σταμάτησε τη μετάφραση και την εκτύπωση του Λόγου του Θεού, αλλά βοήθησε τους ιεραποστόλους να κάνουν περισσότερα πράγματα. Ο Θεός μετέτρεψε σε καλό αυτό που είχε φανεί κακό στον Ουίλλιαμ και στους υπόλοιπους ιεραποστόλους.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΛΕΓΙΟΥ Πόσο απασχολημένος ήταν ο Κέρυ με τη μετάφραση και το κήρυγμα του Ευαγγελίου! Όμως αυτό δεν ήταν το μόνο που έκανε. Είχε κι ακόμα μια σπουδαία απασχόληση. Έντεκα χρόνια πριν από την πυρκαγιά η Αγγλική κυβέρνηση είχε ανοίξει ένα κολέγιο στην Καλκούτα, στο οποίο εκπαιδεύονταν Άγγλοι φοιτητές με σκοπό να γίνουν κυβερνητικοί υπάλληλοι, δικαστές και αξιωματικοί στην Ινδία. Η κυβέρνηση χρειαζόταν έναν καθηγητή να διδάξει στους φοιτητές τις γλώσσες της Ινδίας. «Ο πιο κατάλληλος άνθρωπος γι’ αυτήν τη δουλειά», συμφώνησαν όλοι οι κυβερνητικοί υπάλληλοι, «είναι ο ιεραπόστολος Ουίλλιαμ Κέρυ. Αυτός κατέχει καλά όλες αυτές τις γλώσσες. Γιατί δεν του ζητάμε να τις διδάξει;». Αμέσως λοιπόν έστειλαν μ’ έναν αγγελιοφόρο ένα γράμμα στο σπίτι του Κέρυ, που ήταν στην απέναντι όχθη του ποταμού. Ο ιεραπόστολος γεμάτος απορία, άνοιξε το γράμμα και διάβασε: «Κύριε, θα θέλατε να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας ως καθηγητής στο κυβερνητικό κολέγιο, διδάσκοντας τις διάφορες διαλέκτους της Ινδίας;». «Είναι θέλημα Θεού να διδάξω στο κολέγιο;», αναρωτιόταν ο Ουίλλιαμ. Έτσι, λοιπόν, φώναξε τους φίλους του, τον Ουόρντ και το Μάρσμαν και ζήτησε τη γνώμη τους. Αυτοί με τη σειρά τους ζήτησαν από τον Θεό την πληροφορία για το τι έπρεπε να κάνει ο Ουίλλιαμ. Τελικά κατέληξαν πως ήταν θέλημα Θεού για τον Ουίλλιαμ να δεχθεί την τιμητική προσφορά που του γινόταν.

Εικόνα 2η Έτσι κάθε Τρίτη βράδυ ο Ουίλλιαμ ταξίδευε με το βαποράκι στο μεγάλο ποταμό Χούλι με τις πολλές στροφές, και πήγαινε στο κολέγιο στην Καλκούτα. Εκεί έμενε τρεις μέρες, την Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή. Την ημέρα δίδασκε, μιλούσε με τους μαθητές του και δούλευε τις μεταφράσεις του. Τα βράδια κήρυττε σε μια εκκλησία

26

που είχε ανοίξει ο ίδιος στην πόλη. Άλλες φορές πάλι βοηθούσε τους φτωχούς και τους αρρώστους και μιλούσε μ’ ανθρώπους που ερχόταν σ’ αυτόν γεμάτοι με απορίες. Και την Παρασκευή επέστρεφε στο σπίτι του, πάλι από τον ποταμό. Επί τριάντα χρόνια ο Κέρυ δίδασκε ξένες γλώσσες στο Κρατικό κολέγιο. Ήταν ένας ευγενικός δάσκαλος, ένας φίλος πρόθυμος πάντα να βοηθήσει, και ένας ιεραπόστολος γεμάτος αγάπη. Έγινε αιτία ώστε πολλοί μαθητές να γνωρίσουν το Χριστό και να Τον εμπιστευθούν ως Κύριό τους και Σωτήρα τους από την αμαρτία. Ο Ουίλλιαμ πληρωνόταν καλά για τη δουλειά που έκανε, όμως απ’ αυτά κρατούσε ένα πολύ μικρό ποσό για τα απαραίτητα έξοδά του. Με χαρά έδινε τα υπόλοιπα χρήματα για να βοηθήσει Ινδούς εργάτες του ευαγγελίου, να βοηθήσει στο χτίσιμο εκκλησιών ή σ’ άλλα ιεραποστολικά έργα. Στο κολέγιο στην Καλκούτα ο Ουίλλιαμ βοηθούσε στην εκπαίδευση νέων Άγγλων για να αναλάβουν διάφορες κυβερνητικές θέσεις. Το όνειρό του όμως και η προσευχή του ήταν να ιδρύσει ένα άλλο κολέγιο, ένα κολέγιο στο οποίο θα εκπαιδεύονταν Ινδοί για το έργο του Θεού. «Πιστεύω», έλεγε στους Ουόρντ και Μάρσμαν, «ότι ο Θεός θέλει ν’ ανοίξουμε ένα κολέγιο για Ινδούς. Όσοι ιεραπόστολοι κι αν υπάρξουν, ποτέ δε θα είναι αρκετοί να μιλήσουν στα πλήθη της Ινδίας για τον Ιησού Χριστό. Αν ανοίξουμε ένα χριστιανικό κολέγιο, θα μπορούμε να εκπαιδεύουμε εκατοντάδες από ικανούς νέους Ινδούς που θα γίνουν ιεροκήρυκες και δάσκαλοι ανάμεσα στο λαό τους». Ο Ουόρντ και ο Μάρσμαν συμφώνησαν με ενθουσιασμό. Η θαυμάσια αυτή ιδέα που τους έδωσε ο Θεός, τούς γέμιζε με ιδιαίτερη χαρά. «Θα συγκεντρώσουμε όσα περισσότερα χρήματα μπορούμε γι’ αυτόν τον σκοπό», έδωσαν αμοιβαία υπόσχεση ο ένας στον άλλο, «και ο Θεός ασφαλώς θα μας βοηθήσει».

ΤΟ ΚΟΛΕΓΙΟ ΤΗΣ ΣΕΡΑΜΠΟΡ

Εικόνα 3η Εφτά ολόκληρα χρόνια ο Κέρυ, ο Ουόρντ και ο Μάρσμαν, προσεύχονταν, μάζευαν χρήματα και σχεδίαζαν, μέχρι που το όνειρό τους ν’ αρχίσει να υλοποιείται. Με πόση χαρά παρακολουθούσαν το πρώτο κτίριο να χτίζεται! Με πόση θέρμη προσεύχονταν για τους μαθητές που θα έστελνε ο Θεός, να γίνουν ιεροκήρυκες και δάσκαλοι του Λόγου Του! Και πολύ σύντομα συγκεντρώθηκε η πρώτη ομάδα από φιλομαθείς νέους Ινδούς που άρχισε να σπουδάζει με ζήλο στο καινούριο κολέγιο. Ο Ουίλλιαμ δούλευε τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, γιατί εκτός από το κήρυγμα και τη μετάφραση, είχε να διδάξει σε δύο σχολεία. Κάθε βράδυ η μικρή λαμπίτσα φώτιζε το δωμάτιό του ως αργά, ενώ οι υπόλοιποι κοιμούνταν. Τα χρόνια περνούσαν γρήγορα. Τα μαλλιά του Κέρυ είχαν ασπρίσει και το γοργό βάδισμά του τώρα πια ήταν αργό. Μια μέρα, καθώς είχε τελειώσει διορθώνοντας μια μετάφραση της Βίβλου πάνω στην οποία είχε δουλέψει πολύ καιρό, το πρόσωπό του πήρε ένα γλυκό χαμόγελο, έβαλε κατά μέρος τη μετάφραση και είπε: «Το έργο μου τελείωσε». Και πραγματικά είχε τελειώσει. Οι δυνάμεις του είχαν αρχίσει να τον

27

εγκαταλείπουν. Έτσι όπως ήταν αδύναμος και κουρασμένος, ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την Ινδία για να πάει στο σπίτι του – στο σπίτι του στον Ουρανό.

Εικόνα 4η Ο Κέρυ τώρα πια δε μπορούσε να βγει έξω να κηρύξει και να διδάξει. Του άρεσε όμως να κάθεται στον όμορφό του κήπο και να προσεύχεται ή να διαβάζει. Οι φίλοι του έρχονταν και τον επισκέπτονταν εκεί. Ο κήπος του που ήταν περιφραγμένος με τείχος, ήταν μια μαγευτική τοποθεσία. Στη μέση υπήρχε μια καθαρή και όμορφη λιμνούλα. Τα μικρά μονοπάτια του κήπου οδηγούσαν σε πρασιές από εκατοντάδες εξωτικά λουλούδια, πράσινα φυτά, ανθισμένους θάμνους, και μεγαλόπρεπα δέντρα. Ο ίδιος τα είχε μαζέψει και τα είχε φυτέψει εκεί. Ήξερε τα ονόματά τους και πώς μπορούσαν να αυξηθούν. Από νέος ο Κέρυ του άρεσε να σηκώνεται το πρωί και να περπατάει στον κήπο. Καθώς περπατούσε ανάμεσα στα φυτά, συνομιλούσε με τον Θεό. Με μεγάλη υπομονή ο Κέρυ δίδασκε στους Ινδούς φίλους του πώς να περιποιούνται τους κήπους τους – οι δικοί τους ήταν φτωχοί και παραμελημένοι. Τους έμαθε να καλλιεργούν λαχανικά, σιτηρά και καρποφόρα δέντρα. Τους έδειξε πώς να χρησιμοποιούν τη γη που τους χάρισε ο Θεός πιο αποτελεσματικά.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗΣ

Εικόνα 5η Καθώς ο Κέρυ καθόταν στον κήπο του, συχνά αναπολούσε τα πρώτα χρόνια που ήρθε στην Ινδία. Τότε του είχε πάρει πέντε χρόνια για να μεταφράσει την Καινή Διαθήκη σε μια γλώσσα, τη Βεγγαλική. Τώρα ο Λόγος του Θεού ήταν μεταφρασμένος σε τριάντα τέσσερις γλώσσες! Οι άνθρωποι που μιλούσαν αυτές τις γλώσσες μπορούσαν να διαβάσουν το μήνυμα της σωτηρίας του Θεού μόνοι τους ή να ζητήσουν από κάποιον άλλο να τους το διαβάσει.

Εικόνα 6η Στην αρχή ο Ουίλλιαμ κήρυττε επί εφτά χρόνια συνέχεια, χωρίς κανένας Ινδός να γίνει χριστιανός. Τώρα υπήρχαν είκοσι έξι εκκλησίες. Εκατοντάδες Ινδών είχαν πιστέψει στο Χριστό, είχαν βαφτιστεί και ζούσαν τη χαρούμενη κι ευτυχισμένη ζωή του Χριστού. Κι άλλες πολλές εκατοντάδες πήγαιναν στις εκκλησίες για ν’ ακούσουν για τον αγαπημένο μας Σωτήρα, που ήρθε να σώσει τους αμαρτωλούς. Πενήντα εργάτες του ευαγγελίου δίδασκαν με αφοσίωση τα καλά νέα της αγάπης του Χριστού σε χωριά και πόλεις. Και του Κέρυ οι τρεις γιοι ήταν αφοσιωμένοι ιεραπόστολοι, που μετάφεραν το μήνυμα του Θεού σε απομακρυσμένους τόπους. Εκτός από τις εκκλησίες υπήρχαν εκατόν είκοσι έξι σχολεία για αγόρια και κορίτσια, τα οποία ο Κέρυ με τους φίλους του είχαν ιδρύσει. Χιλιάδες παιδάκια στην Ινδία μάθαιναν πώς να διαβάζουν και να γράφουν. Το πιο σπουδαίο όμως απ’ όλα, μάθαιναν για τον Ιησού Χριστό, το Σωτήρα. Υπήρχαν όμως κι άλλα πράγματα που μπορούσε να θυμηθεί ο Κέρυ. Πόσο αλήθεια, τρόμαζε κάθε φορά που έβλεπε χήρες γυναίκες να καίγονται ζωντανές μαζί με τους πεθαμένους άντρες τους. Ήταν αποφασισμένος να σταματήσει αυτό το κακό, πόσο

28

δύσκολο όμως ήταν! Κάθε χρόνο παρακινούσε τον κυβερνήτη να θεσπίσει ένα νόμο που θα απαγόρευε αυτήν τη φοβερή συνήθεια. Και τώρα ο νόμος υπήρχε. Χιλιάδες γυναικών είχαν σωθεί από το να καούν ζωντανές. Η καρδιά του Ουίλλιαμ ήταν πλημμυρισμένη από ευχαριστία στον Ουράνιο του Πατέρα για όλα όσα είχαν γίνει. Έτσι, είπε, «κοίταξε τι έχει κάνει ο Θεός… δε μου έμεινε καμιά επιθυμία ανεκπλήρωτη».

Εικόνα 7η Λίγο πριν φύγει ο Κέρυ για τον ουρανό, ένας νέος ιεραπόστολος, ο Αλεξάντερ Νταφ ήρθε να τον επισκεφθεί. Πέρασαν ευχάριστα μιλώντας για την κατάσταση που επικρατούσε στην Ινδία πριν πολλά χρόνια, και πώς ο Ουίλλιαμ κήρυξε, δίδαξε καθώς και για το μεταφραστικό έργο του. Όταν ο Νταφ αντιλήφθηκε ότι ο Ουίλλιαμ είχε αρχίσει να κουράζεται, τον αποχαιρέτησε και σηκώθηκε να φύγει. Καθώς έφευγε άκουσε τον Κέρυ να τον καλεί με αδύναμη φωνή. Ο κύριος Νταφ γύρισε τότε να δει τι τον ήθελε. «Κύριε Νταφ», του είπε, «η κουβέντα σου ήταν γύρω από τον κύριο Κέρυ. Όταν φύγω, μην αναφέρεις πια τον κύριο Κέρυ. Μίλα για το Σωτήρα του κυρίου Κέρυ».

Εικόνα 8η

Ο Κέρυ ήταν ταπεινός. Δεν ήθελε ο κόσμος να μιλά γι’ αυτόν. Αντίθετα ήθελε να μιλούν για το θαυμαστό Σωτήρα του. Ο Ιησούς Χριστός ήταν Εκείνος που είχε γεμίσει την καρδιά του με αγάπη γι’ αυτούς που χάνονταν χωρίς Χριστό. Είναι ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός που καλεί κι εμάς να τους αγαπήσουμε και μας δίνει την εντολή να πάμε σ’ ολόκληρο τον κόσμο και να κηρύξουμε το ευαγγέλιο σε όλους. Ο Κέρυ πήγε στην Ινδία υπακούοντας στην εντολή του Κυρίου του, του Ιησού Χριστού. Για χάρη του Χριστού πίστεψε ότι έπρεπε να «περιμένει μεγάλα πράγματα από τον Θεό και ν’ αναλαμβάνει μεγάλα πράγματα για τον Θεό». Ο ίδιος περίμενε μεγάλα πράγματα από τον Θεό, και ο Θεός δεν τον απογοήτευσε. Είχε αναλάβει μεγάλα πράγματα για τον Θεό, και είχε κατορθώσει πολλά. Ο Ουίλλιαμ δεν είχε μεγάλη μόρφωση, αλλά κατόρθωσε να γίνει καθηγητής και να ιδρύσει ένα κολέγιο. Ο ίδιος ήταν φτωχός, αλλά πλούτισε πολλούς με το Λόγο του Θεού. Δεν ήταν παρά ένας φτωχός τσαγκάρης σ’ ένα χωριό της Αγγλίας, που όμως έκλαιγε και προσευχόταν γι’ αυτούς που χάνονται χωρίς Χριστό. Βοήθησε στην ίδρυση μιας ιεραποστολικής οργάνωσης και έγινε διάσημος ιεραπόστολος. Απέκτησε φήμη. Οι άνθρωποι στην Αγγλία, στην Αμερική καθώς και σ’ άλλες χώρες άκουσαν γι’ αυτόν καθώς και για την ιεραποστολή στην Ινδία και ακολούθησαν το παράδειγμά του. Ίδρυσαν ιεραποστολές και έστειλαν ιεραποστόλους. Ο υποδηματοποιός που έδωσε την Αγία Γραφή στην Ινδία, έγινε «ο πατέρας των ιεραποστόλων της εποχής μας». Ίσως καθώς άκουσες την ιστορία του Ουίλλιαμ Κέρυ να είπες μέσα από την καρδιά σου, «Κύριε Ιησού Χριστέ, επιθυμώ κι εγώ να βοηθήσω ν’ ακούσουν για Σένα τα εκατομμύρια των ανθρώπων που χάνονται στην αμαρτία. Βοήθησέ με να αρχίσω από εδώ που βρίσκομαι να Σε υπηρετώ. Χρησιμοποίησέ με, Κύριε, χρησιμοποίησε και μένα. Αν με θέλεις να πάω σαν ιεραπόστολος σε μια άλλη χώρα, θα πάω με χαρά. Βοήθησέ με και μένα να περιμένω μεγάλα πράγματα από Σένα και να αναλαμβάνω μεγάλα πράγματα για Σένα. Αμήν».

29

ΠΩΣ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

1. Δείξε του ότι ο Θεός το ΑΓΑΠΑΕΙ (Ιερεμίας 31:3, “Ναι, σε αγάπησα με αγάπη αιώνια”). 2. Δείξε του την ΑΝΑΓΚΗ του για σωτηρία. Ότι δε θα πάνε όλοι οι άνθρωποι στον Ουρανό,

ότι κανένας δεν είναι τόσο καλός από μόνος του για να πάει στον Ουρανό. (Ρωμαίους 3:23, Αποκάλυψη 21:27, Ιωάννης 8:21, 24).

3. Δείξε του τον ΤΡΟΠΟ της σωτηρίας. Είναι δώρο της χάρης του Θεού, επειδή ο Χριστός

πήρε τη θέση μας στο σταυρό και αναστήθηκε από τους νεκρούς (Ιωάννης 3:16, Εφεσίους 2:8, Α’ Κορινθίους 15:3, 4).

4. Οδήγησέ το να ΔΕΧΘΕΙ το δώρο της σωτηρίας, τον Χριστό, με το να Τον εμπιστευτεί ως

προσωπικό του Σωτήρα (Ιωάννης 1:12, Αποκάλυψη 3:20). 5. Βοήθησέ το, από το Λόγο του Θεού, να αποκτήσει ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ σωτηρίας (Ιωάννης

3:36, Αποκάλυψη 3:20, Εβραίους 13:5). 6. Οδήγησέ το να ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ το Χριστό (Ματθαίος 10:32). Αυτή η ομολογία θα πρέπει

να γίνει σε σένα, σε άλλους εργάτες, αργότερα στους φίλους του, και όταν το επιτρέψουν οι περιστάσεις, σε μια δημόσια σύναξη της εκκλησίας.

ΠΩΣ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΕ ΑΦΙΕΡΩΣΗ 1. Κάνε στο παιδί ερωτήσεις σχετικά με τη σωτηρία του, δίνοντάς του την ευκαιρία να

ομολογήσει το Χριστό σε σένα. Αν το παιδί δεν είναι σίγουρο για τη σωτηρία του, τότε δεν είναι έτοιμο για αφιέρωση. Εφάρμοσε πάλι με το παιδί τα βήματα που δίνονται στο “Πώς να οδηγήσεις ένα παιδί στο Χριστό”.

2. Αν είναι σίγουρο για τη σωτηρία του, οδήγησέ το να δώσει ολόκληρο τον εαυτό του στο

Θεό σήμερα με το να υπακούει και να κάνει το θέλημα του Θεού (Ρωμαίους 12:1, ή Α’ Κορινθίους 6:19, 20).

3. Δείξε του ότι το Άγιο Πνεύμα που ζει μέσα του θα του δείχνει μέσα από την Αγία Γραφή τι

ο Θεός θέλει απ’ αυτόν να κάνει κάθε μέρα (Ιωάννης 14:26), π.χ. να υπακούει τους γονείς του (Κολοσσαείς 3:20), να δίνει τη μαρτυρία του όπου βρίσκεται (Πράξεις 1:8), να καθορίσει κάποια ώρα τη μέρα, που θα διαβάζει τη Βίβλο και θα προσεύχεται (Α’

Τιμόθεο 2:1 - 5, 4:15, Β’ Τιμόθεο 2:15), να ζει κάθε στιγμή της ζωής του για να ευχαριστεί το Θεό (Α’ Τιμόθεο 4:12). 4. Τώρα που μιλήσατε με το παιδί γι’ αυτά τα πράγματα, οδήγησέ το σε προσευχή

αφιέρωσης: “Αγαπημένε μου Χριστό, σήμερα σου παραδίνω εντελώς τον εαυτό μου. Θέλω να έχεις

Εσύ τον έλεγχο της ζωής μου. Βοήθησέ με να ζω κάθε μέρα για να Σε ευχαριστώ. Βοήθησέ με να διαβάζω κάθε μέρα το Λόγο Σου, ώστε να γνωρίζω το σχέδιό Σου για μένα”.

Οδήγησε το παιδί σε μια προσευχή ευχαριστίας. 5. Βοήθησε το παιδί να καταλάβει ότι είναι αμαρτία να πάρει πάλι τον έλεγχο της ζωής του

και ότι όταν αμαρτάνει, θα πρέπει να το ομολογεί στο Θεό, και να Τον εμπιστεύεται ότι το συγχωρεί. Ύστερα θα πρέπει να επιτρέπει πάλι στο Θεό να διοικεί τη ζωή του (Α’ Ιωάννη 1:9, Παροιμίες 3:5).