XALANDRIANTIFA αντιφασιστική συμβολή στον καθημερινό πόλεμο - τεύχος #7 - οκτώβρης/νοέμβρης 2015

support your local antifa

introduction

Θα μπορούσαμε να είμαστε από αυτούςπου τη βρίσκουν με την πραγματικότητα,που ξέρουν να προσαρμόζονται μέσαστην αυτοκτονική καθημερινότητα τηςελληνικής κοινωνίας. Θα ‘χαμε μαζέψειόσες πιστοποιήσεις μπορούσαμε και θαελπίζαμε σε μια σίγουρη αποκατάστασηόπως των γονιών μας, θα γλύφαμε κώ-λους για να πετύχουμε, άλλωστε εκπαι-δευόμαστε από μικροί. Αν κάτι πήγαινεστραβά, ντάξει, το μπατσιλίκι είναι τηςμόδας, ζούμε σε καιρούς κρίσης, κάπωςπρέπει να τη βγάλουμε. Θα (κατ)αναλώ-ναμε τα ενδιαφέροντα και τις συζητήσειςμας αποκλειστικά γύρω από τη μπάλακαι τα γκομενικά μας, αυστηρά μέσα σεγυμναστήρια και καφετέριες. Κάθε πτυχήτης προσωπικής μας ζωής θα έπρεπε ναείναι εκτεθειμένη στο facebook. Θαήμασταν δηλαδή ενδεικτικές φιγούρεςτης γενιάς του ’90 και του ’00, αυτή ηπερίφημη «νεολαία που μεγαλώνει μέσαστην κρίση» που λένε και τα περιοδικά�

Όμως τα παραπάνω δεν κατέχουν τηναπόλυτη κυριαρχία γιατί υπάρχουν μει-οψηφίες μέσα στη μητρόπολη και τιςγειτονιές της που την ψάχνουμε αλλιώς,που δεν είμαστε διατεθειμένοι να παρα-δοθούμε στην ξεφτίλα που προκαθόρισαν

για όλους μας. Μέσα απ’ την κινητικό-τητά μας δείχνουμε μια δυναμική πουέρχεται σε σύγκρουση με τα κυρίαρχαπρότυπα και προσπαθεί να προτείνειεναλλακτικές στο πώς να σκέφτεσαι καινα οργανώνεσαι πολιτικά στους καιρούςτου νέου ελληνικού φασισμού. Και είναιτο μίσος μας για τους μπάτσους καιτους φασίστες, για την εξαθλίωση τηςανεργίας και τους εξαναγκασμούς τηςδουλειάς, για καθετί που μας έχει φορ-τωθεί στην πλάτη που μας ενώνει και μαςδίνει δύναμη.

Ο αντιφασιστικός πυρήνας antifa xa-landri είναι κομμάτι αυτής της κινητι-κότητας και πιο συγκεκριμένα προϊόντης πολιτικής δουλειάς των antifa ομα-δοποιήσεων που δραστηριοποιούνταιστην αθήνα την τελευταία δεκαετία.Αγόρια και κορίτσια από το χαλάνδρικαι τα πέριξ που συζητάμε και αποφα-σίζουμε από κοινού, που τα χουμε βάλειμε τον ρατσισμό και τον φασισμό στιςγειτονιές μας. Αυτό το έντυπο που μοι-ράζουμε χέρι με χέρι σε διάφορα λύκειαείναι ένα μικρό κομμάτι αυτών που μαςαντιστοιχούν και μια αφορμή να γνωρι-στούμε με άλλους και άλλες σαν κι εμάς.Τα λέμε στο δρόμο...�

antifa xalandri

για επικοινωνία: antifaxalandri@yahoo.com

ΡΟΔΑ, ΤΣΑΝΤΑΚΑΙ ΚΟΠΑΝΑ ακόμη και στο φ

ροντιστήριο;ειδικά στο φ

ροντιστήριο!

Κανείς μας σίγουρα δεν μπορεί να ξε-χάσει τα χρόνια του λυκείου, τις άπειρεςώρες που σπαταλήσαμε σε αίθουσες φροντιστηρίων.Αυτές που διέφεραν τελείως από τις αίθουσες τουσχολείου αφού ο εκάστοτε φροντιστηριάς προσπα-θούσε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον στο οποίο οιμαθητές θα ένιωθαν τάχα άνετα, θα ξέφευγαν από τιςδυσκολίες του σχολείου, θα ξέχναγαν το άγχος τωνπανελλαδικών και μαζί με πιο cool καθηγητές θα μπο-ρούσαν να περνάνε την ώρα τους ευχάριστα, σαν ναβρίσκονται βόλτα με την παρέα τους.

Αν όμως κοιτάξουμε καλύτερα αυτή την εικόνα τωνγεμάτων φροντιστηρίων θα διαπιστώσουμε πως κρύ-βει πολλά συμπεράσματα για τα κομμάτια του κοινω-νικού εργοστασίου ενώ ταυτόχρονα συνθέτει έναπαζλ συμφερόντων για τον εκάστοτε ιδιοκτήτη. Σί-γουρα το φροντιστήριο είναι ένα μέσο που επιλέγουνοι περισσότεροι μαθητές κυρίως στο λύκειο για νακαταφέρουν να σιγουρέψουν την επιτυχία τους στιςπανελλαδικές και την ομαλή τους είσοδο στην τριτο-βάθμια εκπαίδευση. Αυτή η ευκαιρία όμως δίνεταιμόνο σε όσους έχουν να δώσουν τα λεφτά για τα δί-δακτρα. Επομένως ούτε λόγος για τα παιδιά που οιγονείς τους δεν έχουν φράγκα να σπαταλήσουν σεκάτι τέτοιο ή ακόμα και για τα παιδιά της δεύτερης γε-νιάς μεταναστών, των οποίων το μέλλον είναι σχεδόνπροδιαγεγραμμένο αφού οι ευκαιρίες που θα τουςδοθούν για επαγγελματική αποκατάσταση είναι ελά-χιστες και το πιθανότερο είναι να εργάζονται σε πε-ριστασιακές σκατοδουλειές.

Ένα επίσης σημαντικό συμπέρασμα για τη διαδικασίατου φροντιστηρίου είναι η ανάδειξη της φιγούρας του“φυτού” που είναι σίγουρο πως με το πέρας του λυ-κείου θα πασχίσει να τελειώσει τη σχολή του με δέκακαι θα ακολουθήσει πιστά τα λόγια της μαμάς και τουμπαμπά για μια καλή θέση σε μεγάλο όμιλο εταιρειώνή σε κάποια μεγαλεπήβολη θέση του δημοσίου. Αυτάείναι τα άτομα που ακόμα και στις “γαμάτες” ώρες δι-δασκαλίας στο φροντιστήριο δεν σε αφήνουν να αν-τιγράψεις, σε κοιτάνε στραβά άμα ανοίξεις καμιά πιοενδιαφέρουσα συζήτηση και ζητάνε επιπλέον ώρεςάμα στο σχολείο παίζει κατάληψη ή σε καμιά αργία,ως μια περίτρανη ένδειξη δουλοπρέπειας και βλα-κείας. Ταυτόχρονα, οι καθηγητές άμα σε δούνε ότιβαριέσαι ή δεν συμβαδίζεις με την πορεία του τμή-ματος, από cool τυπάδες μετατρέπονται σε light μπά-τσους -τύπου σεκιούριτι- και καλούν τους γονείς σου,μόνο και μόνο γιατί άμα δεν παίζει πρόοδος, ο καλόςφροντιστηριάς θα κάνει περικοπές.

Έτσι τελικά η επιλογή του φροντιστηρίου είναι μονό-δρομος, αφού μόνο μέσω αυτού ο υποψήφιος θα κα-ταφέρει να πετύχει και δεν έχειß άλλη επιλογή άμαθέλει να υλοποιήσει τους στόχους του. Όμως τελικάαυτό είναι που καταφέρνει να αναβαθμίζει την αξίατης ιδιωτικής εκπαίδευσης, από τη μία απαλλάσσονταςτα αφεντικά από περιττά έξοδα και από την άλλη προ-σφέροντας σίγουρα αποτελέσματα.

Το πρόβλημα είστε εσείς,ξεφτίλες ρατσιστές

Τον Αύγουστο που μας πέρασε, διαβάσαμε μια επιστολήπου έστειλε στον πρωθυπουργό μια “Ομάδα πολιτώνιδιοκτητών καταπατηθέντων εκτάσεων από Ρομά στοΝομισματοκοπείο”. Δεν είναι και δύσκολο να μαντέψεικανείς τι έλεγε η επιστολή. Ρατσιστικές μαλακίες για τουςΡομά. Ε, λοιπόν αυτοί οι ξεφτίλες είναι ένα ακόμα παρά-δειγμα ότι ρατσισμός και υλικά συμφέροντα πάνε πα-κέτο. Γιατί όσοι γκρινιάζουν για τους Ρομά, στηνπραγματικότητα προσπαθούν να κερδίσουν φράγκα στηνπλάτη τους, γιατί αυτή η γκρίνια στην πραγματικότητασημαίνει διαπραγμάτευση, για την αξία των οικοπέδωντους, των ενοικίων τους και για τα κρατικά κονδύλια.

Μετανάστες καλωσήρθατε!

Μερικά παραδείγματα από πανιά που σηκώθηκαν τον τελευταίο μήναστην κερκίδα από οργανωμένους οπαδούς. Αποτελούν λύση στα χίλιαζόρια που τραβάνε οι μετανάστες-εργάτες; Σίγουρα όχι, αλλά σε κάνεινα γουστάρεις όταν βλέπεις ότι δεν έχει βυθιστεί όλη αυτή η σκατο-κοινωνία στον βούρκο με τους ρατσιστές. Πόσο μάλλον όταν αυτή ηστάση έρχεται από την εξέδρα. Πάντα τέτοια.

.CRAZY.METROPOLIS

12

On the WallsΟι τοίχοι είναι και αυτοί κομμάτι της γειτονιάς καιτων ανταγωνισμών της. Αυτοί οι ανταγωνισμοί παί-ζονται καθημερινά στους τοίχους, στις πλατείες καιγενικότερα όπου υπάρχει κίνηση των υποκειμένωνπου ζούνε με αυτούς. Το να βλέπουμε αντιφασιστικάσυνθήματα στους τοίχους μας γεμίζει χαρά, όπως καιοι ξινισμένες φάτσες των πατριωτών, των σεξιστών ,των μπάτσων και των ρατσιστών. Γιατί μην νομίζετεότι και αυτοί δεν τα βλέπουν, τα βλέπουν και κατα-λαβαίνουν την σημασία τους. Ότι δη-λαδή δεν τους γουστάρουμεκαθόλου. Και όσο θα τσαντίζον-ται τόσο θα καταλαβαίνουμεότι κάτι κάνουμε καλά.

Τελικά όλα τα παράθυραβρίσκονται στο ίδιο σπίτι

Εκλογές. Ξανά. Για πέμπτη φορά τα τελευταία 6 χρόνια.Και στα τηλεοπτικά παράθυρα, στις εφημερίδες, στο in-ternet, στο ραδιόφωνο, ακόμα και οι γέροι στα παγκάκια,διαφωνούν για τα πάντα. Έγινε ο σύριζα μνημονιακόκόμμα; Ήταν σωστή η διαπραγμάτευση; Ένα σωρό δια-φωνίες που εκ πρώτης όψεως φαντάζουν να είναι αγεφύ-ρωτες , αλλά αν προσέξουμε καλύτερα δεν υπάρχεικαμία ουσιώδης διαφορά στην κρατική στρατηγική. Γιατίτο κράτος δεν αλλάζει ανάλογα με τα χρώματα της εκά-στοτε κυβέρνησης. Η διαχείριση των μεταναστών εργα-τών, η εξωτερική πολιτική και η στρατιωτικοποίηση τηςκαθημερινής ζωής δεν αποτελούν αντικείμενο αντιπαρά-θεσης στα τηλεοπτικά παράθυρα ακριβώς επειδή δενυπάρχει κάτι για να διαφωνήσουν. Όποιος και αν βγει θατα εφαρμόσει γιατί δεν υπάρχουν παρενθέσεις στο κρά-τος. Η συνεχής υποτίμηση της ζωής μας δεν σηκώνεικαμία άλλη αμφισβήτηση πέρα από την απάντηση μας,και αυτή η απάντηση δεν χωράει σε τηλεοπτικά πάνελ καιμνημονιακούς vs αντιμνημονιακούς τσακωμούς.

3

4Ο

συμ

παθέ

στα

τος

σο

ύ-πε

ρμα

ν τη

ς εθ

νομα

λακί

αςδ

εν

απο

υσιά

ζει

από

αυ

τό

τοτε

ύχο

ς επ

ειδή

μας

λείπ

ουν

οι

αφο

ρ-

μές

να μ

ιλάμ

ε γι

α πά

ρτη

του.

Ίσ

α ίσ

α,γί

νετα

ι επι

στα

μένη

έρε

υνα

και θ

α επ

ι-σ

τρέψ

ει δ

ριμύ

τερο

ς.

Η ΧΩΡΑ ΔΕΝΧΩΡΑΕΙΑΛΛΟΥΣ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΑΝ ΑΠΈΛΑΣΟΥΜΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙΦΑΣΙΣΤΕΣ...

Τους τελευταίους μήνες του καλοκαι-ριού όπου και αν βρισκόσουν που ναυπάρχει τηλεόραση, από το σαλόνι τουσπιτιού σου μέχρι το σαλόνι τουπλοίου, όποια εφημερίδα, όποιο τε-λευταίο μπλογκ και αν διάβαζες, παν-τού έπαιζε το “πρόβλημα με τουςπρόσφυγες στα ελληνικά νησιά”. Κάτιδήθεν “πρωτόγνωρο” συνέβη. Χιλιάδεςάνθρωποι που αποβιβάζονταν εκείείναι, λέει, παράνομα στη χώρα καικάτι πρέπει να γίνει.

Θα το κάνουμε ξεκάθαρο από τηναρχή. Νομίζουμε πως ενώ όλη η κα-τάσταση παρουσιάζεται σαν κάτι αθέ-μιτο, ένα τυχαίο κακό που το κράτοςδεν μπορεί να διαχειριστεί, είναι αν-τίθετα κάτι θεμιτό. Κάτι που εσκεμ-μένα χαρακτηρίζεται ως πρόβλημα,για να δοθούν και οι κατάλληλεςλύσης από τους αρμόδιους. Αυτό μπο-ρεί να μεταφράζεται σε διεκδίκησηχρημάτων από την ευρωπαϊκή ένωσηγια την “φύλαξη των συνόρων” και“την διαχείριση των μεταναστών”.Απόδειξη σε αυτή την κατεύθυνσηείναι το γεγονός πως κάμποσες μόνοώρες μετά την είσπραξη ενός κονδυ-λίου για το ζήτημα, το λιμενικό είχεκαταγράψει 20.000 πρόσφυγες μέσασε τρεις μέρες, κάτι που δεν έχεικάνει για 2 μήνες. Και όχι επειδή δενμπορούσε από ότι φάνηκε.

Ακόμα, θεωρούμε πως το όλο σκηνικό“αφύλαχτα σύνορα-θάνατοι στα σύ-νορα-πρόβλημα στα σύνορα” εστιάζειδήθεν στο τι γίνετε στα σύνορα, χωρίςβέβαια να λέγονται και οι αλήθειες,και αποκρύπτει μια διαδικασία πουσυμβαίνει τα τελευταία 25 χρόνια.Αυτή της παρανομοποίησης των μετα-ναστών-εργατών. Δηλαδή της συνθή-κης στην οποία, το κράτος δεν δίνειχαρτιά και τους κρατάει παράνομους,άρα υπό την διαχείριση του υπουρ-γείου δημόσιας τάξης.

Το γεγονός επίσης, πως αναφέρονταιστους ανθρώπους αυτούς ως πρόσφυ-γες, συμβάλει ακόμα περισσότεροστην συσκότιση της διαδικασίαςαυτής, αλλά και στον δήθεν διαχωρι-σμό τους από τους υπόλοιπους μετα-νάστες, λες και αυτοί θα έχουνδιαφορετική διαχείριση.

Δεν μπορούμε όμως, να ξεχνάμε τουςεκατομμύρια μετανάστες-εργάτες,που το κράτος ονόμασε παράνομουςμε το που πάτησαν το πόδι τους σεαυτό τον κωλότοπο από τις αρχές του'90 και μετά. Δεν μπορούμε να ξε-χνάμε ούτε τη διαχείριση που είχανκαι έχουν όλα αυτά τα χρόνια απότους μπάτσους, όντας τεχνητά παρά-νομοι.

Η ΧΩΡΑ ΔΕΝΧΩΡΑΕΙΑΛΛΟΥΣ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

...ΧΩΡΑΝΕ ΑΝΕΤΑΑΛΛΟΙ ΤΟΣΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!

Δεν μπορούμε να ξεχνάμε τις αμέτρη-τες μανωλάδες σε όλη την επικράτεια.Δεν μπορούμε να ξεχνάμε τα ναυάγιαστο αιγαίο που οι ίδιοι οι λιμενόνμπα-τσοι έχουν προκαλέσει, όσο και ανπροσπαθούν να τους πλασάρουν τώραγια σωτήρες των μεταναστών.

Ακόμη βέβαια, και αν θέλαμε να ξεχά-σουμε όλα αυτά και άλλα τόσα, έχουμεακόμα περισσότερα να μας τα θυμί-ζουν και ακόμα περισσότερους λόγουςνα τα θυμόμαστε από μόνοι μας. Γιατίέχουμε να αντιμετωπίσουμε καθημε-ρινά όλους τους ρατσιστές, όλους τουςκανίβαλους που θα κοιτάξουν να βγά-λουν όσο περισσότερο κέρδος πάνωστις πλάτες των μεταναστών. Για τουςντόπιους νησιώτες, αυτό μπορεί να με-ταφράζεται ως πουλάω το ρεύμα γιαφόρτιση κινητού 3 ευρώ και νοικιάζωκλασμένα δωμάτια 30 ευρώ το κεφάλι,ενώ παράλληλα κάνω πογκρόμ ή απλάμε “ενοχλούν οι ξένοι”. Οι ντόπιους Έλ-ληνες γενικότερα, πάλι, μπορούνπάντα να εκμεταλλεύονται την φτηνήεργασία των μεταναστών. Προσοχήεδώ. Η φτηνή αυτή εργασία έχει προ-κύψει ακριβώς από το γεγονός ότι τοκράτος τους αφήνει εσκεμμένα στηνπαρανομία. Δηλαδή δημιουργεί εργά-τες που δεν υπόκεινται σε κανένα ερ-γατικό δίκαιο και άρα επιτρέπει στα

αφεντικά, μικρά και μεγάλα, να τουςμεταχειρίζονται με τους χειρότερουςόρους, να τους πληρώνουν ελάχιστα ήκαι καθόλου και γενικότερα να πατάνεπάνω τους για να αναβαθμίσουν, ή ναδιατηρήσουν την δική τους ταξικήθέση.

Φυσικά εδώ να σημειώσουμε πως όληη Ευρώπη είναι μέρος αυτής της δια-δικασίας. Όλοι έχουν κέρδος από τηνπαρανομοποίηση των μεταναστών-ερ-γατών, αφού μπορούν να έχουν φτη-νούς και αναλώσιμους εργάτες. Απόεκεί και πέρα, κάθε κράτος λειτουργείγια τον εαυτό του. Και παράλληλα με-ταξύ τους, τα κράτη, προσπαθούν ναξαναμοιράσουν και να επαναδιαπραγ-ματευτούν τους όρους και τη θέση τουκαθενός σε αυτή την διαδικασία. Μελίγα λόγια τι κομμάτι από την πίτα θαπαίρνει το καθένα.

Έχουμε λοιπόν όλους τους λόγους τουκόσμου να μην ξεχνάμε και να μισούμεόλους αυτούς τους κανίβαλους. Καικυρίως είναι προς το συμφέρον της ερ-γατικής τάξης να τους μισούμε. Είναιπρος το δικό μας συμφέρον να τους μι-σούμε.

antifa on the streets

ON THE STREETS

Πάει κάτι παραπάνω από 5 χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η λεγόμενηκρίση.

Κι όλον αυτόν τον καιρό, οι οικονομολόγοι με τα άρθρα τους στιςπορτοκαλί σελίδες των εφημερίδων, οι δημοσιογράφοι με τις άναρ-θρες κραυγές τους στα κανάλια κι οι αποβλακωμένοι χρήστες των

social media με τα αυτιστικά τους ποσταρίσματα, έχουν φροντίσεινα μην μπορούμε να βγάλουμε καμιά άκρη απ' ό,τι μας συμβαίνει.

Και κάθε τόσο, μας στριμώχνουν στη γωνία, και μας βομβαρδίζουν μετα “καυτά” ερωτήματα, πάνω στα οποία πρέπει να πάρουμε θέση:

Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο;Δεξιά ή αριστερά;

Μέσα ή έξω απ' την Ευρώπη;Και φυσικά, το πιο πρόσφατο: Ναι ή όχι;

Αλλά το διανοητικό σακάτεμα δεν είναι μονόδρομος.Και φυσικά όλες αυτές οι ερωτήσεις αξίζουν μία μόνο απάντηση:

Βρε δε γαμιέστε!ΚΡΙΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ: ΜΙΣΟΙ ΜΙΣΘΟΙ, ΔΙΠΛΑΣΙΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ!

Το ξέρουμε καλά πως οι κλάψες των ντόπιων αφεντικών ότι δεν βγαί-νουν, οι καταγγελίες της “λιτότητας που μας επιβάλλουν οι ξένοι”

και όλες οι άλλες μπούρδες που έχουμε φάει στη μάπα με το καντάριτον τελευταίο καιρό, δεν είναι παρά ο τρόπος τους να μας υποτιμή-

σουν ακόμη περισσότερο. Να παίρνουμε λιγότερα φράγκα, να δου-λεύουμε πιο πολύ, να είμαστε συνέχεια στο τρέξιμο.

Το ξέρουμε πως οι μπάτσοι που όλο και πληθαίνουν στις περιοχέςμας, είτε λέγονται γειτονιάς, είτε λέγονται αλλιώς, είναι εκεί για να

διασφαλίσουν ότι όσο τα αφεντικά θα μας κάνουν το βίο αβίωτο,εμείς δεν θα βγάζουμε κιχ.

Το ξέρουμε ότι οι καιροί της κρίσης προσφέρονται για κάθε είδοςκανίβαλους, για ρουφιάνους της αστυνομίας για φασίστες και στρα-

τόκαυλους.Τα ξέρουμε όλα αυτά και δεν γουστάρουμε καθόλου.

Γι' αυτό και αρνούμαστε να κλειστούμε σπίτια μας και να παραδο-θούμε στην κατάθλιψη.

Γι' αυτό διαδηλώνουμε, όπως κάναμε και στους δρόμους του Χαλαν-δρίου τον Ιούλη που μας πέρασε, όλοι και όλες μαζί, πιασμένοι αλυ-

σίδες, φωνάζοντας ότι έχουμε κάθε λόγο να είμαστε στο δρόμο,έχουμε κάθε λόγο να πολεμάμε την εκστρατεία φόβου που εξελίσσεται

γύρω μας. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Ή τρελάκιας ή νεκρόςδε γαμιέται κι ο στρατός!

4 λαϊκοί μύθοι για τη στρατιωτική θητεία καταρρίπτονται

Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Είμαστε πολλοί αυτοί που δενγουστάρουμε πολλά πολλά με τη στρατιωτική θητεία.Και ακόμα περισσότεροι αυτοί που βλέπουμε τη μέρατης κατάταξης να πλησιάζει απειλητικά. Δεν χρειάζεταιόμως να αγχωνόμαστε και πολύ γιατί υπάρχει τρόποςδιαφυγής: το Ι5, λαϊκιστή τρελόχαρτο! Ακολουθεί λοιπόνσύντομος οδηγός για αρχάριους βασισμένος στη μέθοδοτης κατάρριψης λαϊκών μύθων γύρω από το τρελόχαρτοκαι τη στρατιωτική θητεία γενικότερα.

1. Υπάρχει χρέος προς την πατρίδα!Στο διάολο οι φασίστες, στο διάολο κι η πατρίς! Μύθοςπου εύκολα καταρρέει στο μυαλό κάθε επίδοξου «τρε-λάκια» που έχει στοιχειωδώς ξεπεράσει τον πατριωτι-σμό που απευθύνεται στις ηλικίες μέχρι την 3ηγυμνασίου.

2. Είναι καλή φάση!Άμα θέλουμε να κάνουμε φιλαράκια θα ψαχτούμε αλλού.Όχι σε στρατόπεδα, να τρώμε στη μάπα ρατσιστές, στρα-τόκαυλους, φασίστες ή απλά μαλάκες από κάθε τελει-ωμένο κωλοχώρι της επαρχίας.

3. Αν πάρεις Ι5 δεν μπορείς να βρεις δου-λειά!Ίσως ο πιο διαδεδομένος μύθος. Οι κάποιες δεκάδεςγνωστοί και φίλοι μας που το παίξαν τρελοί για να τη

σκαπουλάρουν δεν έχουν τέτοια ζητήματα, αφού ξεμπερ-δεύουν με ένα απλό «έχω εκπληρώσει τις στρατιωτικέςμου υποχρεώσεις» στο αφεντικό. Εκτός βέβαια αν κά-ποιος θέλει να γίνει μπάτσος ή μεγαλοστέλεχος δημοσίουοπότε να πάει έτσι κι αλλιώς στο διάολο.

4. Είναι δύσκολη διαδικασία το Ι5!Προαιρετικά κάνα δυο επισκέψεις σε ψυχίατρο για να μαςγράψει χαπάκια και ύστερα λίγος θεατρινισμός μπροστάστην επιτροπή που δίνει τις αναβολές αρκούν. Πληρο-φοριακά είναι χιλιάδες αυτοί που παίρνουν Ι5 που ση-μαίνει ότι οι επιτροπές αυτές δεν εξαντλούν τηναυστηρότητά τους.

Και για το τέλος κάτι μικρό. Δεν γουστάρουμε τον στρατόόχι μόνο γιατί έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε τοσυγκεκριμένο 9μηνο ή 12μηνο, όχι μόνο γιατί αηδιάζουμεμε τα σύμβολα και την αισθητική του, αλλά γιατί γνω-ρίζουμε ότι σε εποχές κρίσης και φασισμού δημιουργείμαζικά σφαγεία για μεγάλα κομμάτια της εργατικήςτάξης και διαισθανόμαστε ότι τα χρόνια που έρχονται οελληνικός στρατός (και οι στρατοί γενικά) θα αναλάβουνκαι πάλι το καταστροφικό τους έργο. Σιχαινόμαστετον πατριωτισμό, δεξιό κι αριστερό, δενπάμε στον στρατό, μισούμε το ελληνικόκράτος και τα σχέδιά του!

μουσι

κη γι

α

κάτι σαν δισκοκριτική...

τσογλανουσ

Όπως μάλλον έχετε ήδη καταλάβει, εμείς εδώ στο αν-τιφά χαλάνδρι δεν είμαστε του σκυλάδικου, αλλά όπωςόλοι οι καθωσπρέπει ανήσυχοι νεολαίοι τη βρίσκουμεμε μουσικές που κυμαίνονται από το πανκ μέχρι το χιπ-χοπ και άλλα τέτοια πρώην περιθωριακά είδη. Τελευ-ταία ακούσαμε την πιο πρόσφατη δουλειά του Λεξ, το«Μουσική για Τσόγλανους» και είπαμε να κάνουμε κά-ποια σχόλια πάνω στο περιεχόμενο.

Μέχρι ένα σημείο, τα τραγούδια ακολουθούν τα στε-ρεοτυπικά χιπχοπ μοτίβα που έχουμε συνηθίσει, όχιμόνο από τους ραπάδες του βεληνεκούς του Λεξ, αλλάαπό τους ραπάδες γενικά. Δηλαδή αυτοαναφορικότητακαι αυτοπροβολή που φτάνει μέχρι το «πουλάωμούρη», παρέα με υποτίμηση του γυναικείου φύλου.Βέβαια, αυτό το έντυπο δεν είναι το κατάλληλο μέροςγια μια συνολική κριτική του χιπχοπ, ούτε άλλωστε μαςενδιαφέρει να περνάμε από κόσκινο τα τραγούδια γιατο τι «μπορεί να λέγεται» σ’ αυτά και τι όχι.

Το ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο δίσκο βρίσκεταιγια μας στην προσπάθεια που κάνει να περιγράψει αυτότο υποκείμενο που θα λέγαμε απείθαρχη νεολαία, πουευδοκιμεί στις πλατείες και τις γειτονιές. Ένα υποκεί-μενο αρκετά ταξικά προσδιορισμένο ως προς τις δυ-νατότητες ανέλιξης που του προσφέρει η κοινωνική τουθέση, δηλαδή προορισμένο για τις σκατοδουλειές, γιατις εξακριβώσεις των μπάτσων, για τη μικροπαραβατι-κότητα των ναρκωτικών και του γηπέδου. Ένα υποκεί-μενο που πλέον είναι πολυεθνικό και επιβάλει την

παρουσία του στους δημόσιους χώρους.

Αυτή η προσπάθεια του καλλιτέχνη μας φαίνεται κατ’αρχάς πολύ πιο τίμια σε σχέση με άλλους που θεωρούνχρήσιμο να προσπαθούν να χωρέσουν κάποιου είδουςπολιτικές αναλύσεις στα κομμάτια τους, βγάζοντας ένααποτέλεσμα στην καλύτερη γραφικό. Απ’ την άλλη, τοπρώτο πληθυντικό που χρησιμοποιεί ο Λεξ καθώς συμ-περιλαμβάνει τον εαυτό του στο υποκείμενο αυτό, μαςφαίνεται απλά εκτός πραγματικότητας. Δεν μπορούμενα φανταστούμε τον τριαντάρη Λεξ να δουλεύει ντελι-βεράς ή αποθηκάριος, ούτε να ματώνει κυριολεκτικάσε καμιά κερκίδα. Μπορεί οι αλητείες που έκανε πιτσι-ρικάς να του δίνουν τροφή για στίχους, αλλά ο ρόλοςτου καλλιτέχνη που έχει επιλέξει μαζί με το κύρος καιτην αναγνωρισιμότητα που τον συνοδεύουν, τον δια-χωρίζουν από το υποκείμενο των τραγουδιών του καιτου προσφέρουν τις ευκαιρίες που το εμπορευματο-ποιημένο με διάφορους τρόπους χιπχοπ δίνει στουςκαλλιτέχνες της.

Δεν τα λέμε όλα αυτά για να πούμε ότι είναι μαλακία ναακούς ή να κάνεις χιπχοπ, αλλά για να συμβάλουμε στηναπομυθοποίηση των καλλιτεχνών του. Και ελπίζουμετα ξενερώματα που τρώει πολύς κόσμος, όταν επιφα-νείς ραπάδες τοποθετούνται για τη δολοφονία τουΠαύλου Φύσσα με μαλακίες του στυλ «ο Παύλος ζει,μορφώστε τους ναζί», να συμβάλουν επίσης προς τηνκατεύθυνση.

Ή τρελάκιας ή νεκρόςδε γαμιέται κι ο στρατός!

στις γειτονιές

στους τοίχους

όποιος/α θέλει αντιφασιστικά αυτοκόλλητα

μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας

στο antifaxalandri@yahoo.com

21o τεύχοςantifa base

απ

ό το

antifa

kallith

ea

graffiti μνήμης για τα 20 χρόνια από τη σφαγή τηςΣρεμπρένιτσα. Οι καλλιθεώτες σύντροφοι επί τω έργω.

5o τεύχος από

antifa n. ionia

αφίσες για τις πρόσφατες εκλογές

απ

ό τ

ο a

uto

no

me

anti

fa